ตอนที่ 207 กระแสจิตระหว่างแม่ลูก

เห็นนภนัยโกรธจนหน้าแดง ภัสกรณ์อยู่อย่าง นิ่งๆ “ของเล่นเกิดข้อผิดพลาดได้อย่างไร เรื่องนี้ต้องมี การตรวจ สอบหาความจริงก่อน ถ้าหากในใจของนีรชา คิดจะทำร้ายปาลจริง ฉันก็คงไม่ปล่อยเธอไว้แน่นอน”

ได้ยินภัสกรณ์พูดแบบนั้น นภนัยถึงกับรู้สึกไม่ สบายใจ เรื่องนี้ดูมีลับลมคมในจริงๆ พนักงานขายของ เล่นที่ร้าน ของเล่นก็ได้ลาออกและไปอยู่ที่เมืองอื่น แล้ว ตรวจสอบหรอ จะตรวจสอบอย่างไร

นีรชากำลังโดนใส่ร้ายอย่างแน่นอน

นภนัยไม่พูดอะไรต่อ บรรยากาศกลับเข้าสู่ความ เงียบงัน

“ลุงครับ พาคุณปู่กลับไปพักรอฟังข่าวที่นุ่นนะ ทางนี้ผมดูเองได้”ภัสกรณ์หันไปพูดกับพ่อบ้าน คุณชลธี ตอนนี้ อายุก็เยอะมากแล้ว จะให้อยู่โรงพยาบาลนานๆ เกรงว่าจะไม่ดี

พ่อบ้านมองตาภัสกรณ์และพยักหน้าตอบรับ”ได้ ครับ ถ้างั้นผมพาคุณชลธีไปพักผ่อนและหาอะไรทาน ก่อน อ้อ จริงด้วยครับ! เมื่อกี้ผู้หญิงที่บอกว่าตัวเอง เป็นแม่ที่แท้จริงของคุณหนู ไปเข้าห้องน้ำนะครับ”

แม่ที่แท้จริงของคุณหนู….แม่แท้ๆของปาลงั้นเห รอ หัวของนีรชาเหมือนโดนกระแทก ผู้หญิงที่คุฯพ่อบ้าน พูดถึง เมื่อกี้นี้ไม่ใช่มุกมณีหรอกเหรอ ทำไมมุกมณีถึงบอกว่าตัวเองเป็นแม่แท้ๆของปาล จริงๆแล้วเรื่องมันเป็น ยังไงกัน แน่

ภัสกรณ์มองตรงมาทางนี้ชาพอดี”เมื่อกี้เธอบอก ว่า ผู้หญิงคนนั้นคือพี่สาวของเธอเหรอ”

“ใช่ค่ะ ตอนที่อยู่ชิคาโกเธอก็เป็นคนที่คอยดูแล ฉัน แต่หลายปีที่ผ่านมาเราไม่ได้ติดต่อกันเลย เมื่อกี้คุณ ลุงพ่อ บ้านพูดว่า เธอคือแม่แท้ๆของปาล เรื่องมันเป็นยัง ไงกันแน่คะ”นีรชาปะติดปะต่อเรื่องไม่ถูก คิดว่าต้องมี อะไรที่ เข้าใจผิดแน่ๆ

“ตุบ!”เสียงบางอย่างตกลงที่พื้นดังมาจากสุด ปลายทางเดิน ทุกคนถึงกับนิ่งเงียบไปครูหนึ่ง

ครึ่งนาทีหลังจากนั้น เสียงดังมาจากข้างล่างตึก คุณพ่อบ้านเห็นคนข้ามมาจากทางหน้าต่าง จึงรีบถาม”มี เรื่องอะไรเกิดขึ้นเหรอครับ”

“มีผู้หญิงคนหนึ่งโดนลงมาจากตึกห้องน้ำ เลือด อาบท่วมตัว คิดว่าไม่น่าจะรอด ผู้หญิง…. ห้องน้ำ….คุณพ่อบ้านถึงกับตกใจ รีบวิ่ง

ไปดูที่หน้าต่าง

กระโปรงสีดำ ผมสีดำยาวเป็นลอนๆ นั่นมันแม่ แท้ๆของคุณหนู!

“คุณ…คุณชลธี!….แม่…แม่แท้ๆของคุณหนู กระโดดตึก!”คุณพ่อบ้านวิ่งมาบอกภัสกรณ์ ด้วยหน้าตา ซีดเผือด
ให้ตายเถอะ! ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครก็ยังไม่ได้ถาม ให้ชัดเจน นี่ยังจะมากระโดดตึกจนเสียชีวิตอีกเหรอ

ภัสกรณ์จึงรีบพาคนลงไปดู

มุกมณีถูกส่งตัวเข้าห้องฉุกเฉิน ภัสกรณ์และคุณปู่ ชลธีอยู่ที่ด้านนอกของประตูด้วยความเงียบ ในใจของ พวกเขา เกิดความสั่งสัยที่รุนแรงขึ้นมากกว่าเดิม

เรื่องราวของปาลเพิ่งจะจัดการเสร็จ กำลังจะไป หาความจริงจากผู้หญิงคนนี้ แต่เธอกลับกระโดดตึก จะ โชคร้าย เกินไปแล้ว ผู้หญิงคนนี้กำลังหนีอะไร

ภัสกรณ์กำลังใช้ความคิดอย่างเงียบๆ หันไปถา มนีรชา”เธอพูดว่า ตอนที่เธออยู่ชิคาโก เธอคือพี่สาวที่ คอยดูแล เธอ”

นีรชากำลังงงงวยกับเรื่องที่เกิดขึ้น คิดอะไร

ไม่ทัน แต่ก็รีบพยักหน้าตอบรับ ก่อนที่ฉันจะคลอด เธอก็ คอยอยู่เป็นเพื่อนฉันตลอด แต่ตอนเพิ่งจะคลอดลูกได้ ไม่กี่วันเธอก็หายตัวไปแบบไร้ร่องรอย” คุณปู่ชลธีรีบถาม”เธอหายไปตอนไหนคุณจำได้

ไหม”

นีรชาจำได้แน่นอน”12 มิถุนายน”

มุกมณีเอาเงินทั้งหมดของเธอไป และในวันถัด

ไปเธอจำเป็นต้องจ่ายค่าเช่าบ้าน แต่เธอไม่มีเงินจ่าย จน ทำให้ เกือบโดนไล่ออกจากบ้านเช่า

คุณปู่ชลธีถึงกับตกตะลึง ตาทั้งสองข้างเบิกกว้างออก “วันที่ 13 มิถุนายน เธออุ้มปาลและวิ่งเข้ามาที่บ้าน หมื่น สา.”

ทุกๆคนเริ่มตั้งสมมติฐานในใจอย่างเงียบๆ ภัส กรณ์และนีรชามองตากันและกัน ทั้งสองเริ่มสั่นไปทั้งตัว

“เธอรีบไปตรวจ นีรชา! เธอตรวจเดี๋ยวนี้!”ในที่ สุดภัสกรณ์ก็มีสติ ดึงนีรชาไปที่ห้องตรวจด้วยความดีใจ

มองเห็นเงาของทั้งสองคน นภนัยก็เกิดความไม่

พอใจ

บทสนทนาเมื่อครู่นี้ เธอปะติดปะต่อเรื่องไม่ถูกสัก เท่าไหร่ แต่ฟังแล้วดูเหมือนว่า เป็นไปได้ที่นีรชาจะเป็น แม่ที่แท้ จริงของปาล

ยัยผู้หญิงคนนี้ ทำไมโชคดีขนาดนี้นะ เพิ่งทำให้ ปาลต้องบาดเจ็บ จนเกือบจะโดนภัสกรณ์เกลียด ตอนนี้ เรื่อวราว กลับกลายเป็นว่าเธอเป็นแม่ที่แท้จริงของปาล งั้นเหรอ

เรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้น มันพัวพันกับนีรชา ทั้งหมด คนที่ยืนอยู่ตรงนี้มาเป็นเวลานาน ทุกอย่าง สะท้อนราวกับว่า เป็นคนนอก

ในสายตาของภัสกรณ์ยังไงก็มีแต่ยัยนี่แค่คน

เดียว!

“นภนัย เธอกลับไปพักผ่อนเถอะนะ”คุณปู่ชลธี

มองเห็นดวงตาที่เต็มไปด้วยความโกรธแค้นของนภนัย และก็ รู้สึกหนักใจ
พูดตามจริง ในใจลึกๆ เขาก็ยังคงสนใจในตัวของ

นภนัยมาก เพราะที่บ้านของเธอนั้นมีฐานะดีมาก และเธอ ก็ สามารถช่วยเรื่องธุรกิจของภัสกรณ์ได้เป็นอย่างดีเลย ทีเดียว

แต่ท่าทางของภัสกรณ์ดูเหมือนว่า จะรักแต่นีรชา แต่เพียงผู้เดียว

“ขอบคุณที่คุณปู่เป็นห่วงนะคะ คุณปู่ก็อย่าลืมรีบ กลับไปพักผ่อนนะคะ” นภนัยยิ้มกลับอย่างมีมารยาท แต่ในใจ เธอกลับเย็นชาสุดๆ

การตรวจสอบ DNA สองวันถึงจะรู้ผลที่แท้จริง

นีรชาและภัสกรณ์กลับไปที่ห้องผู้ป่วย เหลือแค่

เขาสองคนเท่านั้น คนอื่นได้กลับไปหมดแล้ว ทั้งคู่รีบเดินเข้าไปที่เตียง เจ้าหนูปาลยังคงหลับ อยู่ ข้อมืออันอุ่นๆ ใบหน้าอันขาวๆกำลังนอนอยู่อย่าง

สงบ

นีรชาขยับเข้าไปใกล้ที่เตียงของปาล ใช้นิ้วมือลูบ อย่างเบาๆที่ใบหน้าอันขาวๆของเขา อดไม่ได้ที่จะกระ ซิบเบาๆ “เจ้าหนูปาลที่รัก หนูเป็นลูกของฉันจริงๆเหรอ แม่ไม่ได้กำลังฝันไปใช่ไหม”

ความรู้ชื่นชมยินดีแบบสุดหัวใจ เติมเต็มเข้าไปที่ หัวใจของเธอ น้ำตายังคงไหลลงมาไม่หยุด

ระหว่างทางที่เดินไปห้องตรวจ ได้ ภัสกรณ์ได้ ถามรายละเอียดเพิ่มเติมทุกอย่างกับนีรชา มุกมณีได้เผย ช่องโหว่ออกมากมาย ทุกๆเบาะแสและทุกๆอย่าง ต่างชีไปที่ว่า ปาลคือลูกชายของนีรชา

ภัสกรณ์ถามอย่างเบาๆมาจากทางด้านหลังจา กนีรชา”ดีใจไหม”

“ดีใจมาก!”นีรชาพนักหน้า และก็ส่ายหน้า”แต่ฉัน ทำให้ดวงตาของเจ้าหนูปาลกลายเป็นแบบนี้ฮือออ ออ ออ..ฉันควรจะไปตาย ฉันควรจะเช็คปืนให้ดีๆ ก่อน”

“เลิกโทษตัวเองได้แล้ว เรื่องนี้มันแปลกๆ ต้องมี ลับลมคมใน ผมจะไปตรวจสอบอีกครั้ง” ภัสกรณ์ลูบที่ผม ของ เธอและกอดเธอไว้แน่น “มิน่าละ เธอถึงได้หลง รักปาลขนาดนี้ ปาลเองก็ชอบเธอมากๆเหมือนกัน ที่แท้ก็ เป็น สัญชาตญาณของความสัมพันธ์แม่ลูก”

นีรชาพยักหน้า และจูบลงเบาๆที่หน้าผากของ

ปาล

ภัสกรณ์น้ำตาคลอที่ดวงตา ทั้งสองคนไม่สามารถ บรรยายความรู้สึกออกมาเป็นคำพูดได้ นี่คือความสุขที่ ทั้งสอง ตั้งตารอคอยมาเป็นเวลานาน

สักพักหนึ่งนีรชาก็หันหน้าหนี ค่อยๆผลักภัสกรณ์ ออกจากตัว”อย่าทำแบบนี้เลยนะ คุณกำลังจะหมั้นกันกับ นภนัย แล้ว ทำตัวใกล้ชิดกับฉันแบบนี้ มันดูไม่ค่อย เหมาะสมเท่าไหร่”

แขนของภัสกรณ์ยังคงดึงนีรชาเข้ามากอด”เดี๋ยว เดือนหน้าเธอก็จะเข้าใจทุกอย่างเอง นีรชา อย่าปฏิเสธ อ้อมกอดของผมต่อหน้าของปาลได้ไหม อย่าปฏิเสธผมได้ไหม”

นีรชาลังเลสักครู่ และพยักหน้า น้ำตายังคงไหล ไม่ขาดสาย วันนี้ตามใจเธอสักวันละกัน ปาล..ดวงใจ ของเธอ กลับมาแล้วจริงๆ

หลายค่ำคืนแห่งความปวดใจ ที่แท้ก็คือทางออก ที่นำให้มาพบที่สุดของความสุขที่เติมเต็มหัวใจ