ตอนที่ 198 สะเทือนขวัญ

นี่มันจะดูถูกกันมากไปรึเปล่า ? กรุ๊ปเลือด ราศี ส่วนสูง งานอดิเรก อันนี้ถูกต้อง แต่ทุกๆคำที่เขาพูดออก มามันดูเหมือนดูหมิ่นเธอ ! นีรชามองหน้าเขาด้วยความ โกรธ ” ภัสกรณ์ ไม่เห็นต้องดูถูกกันขนาดนี้เลย ! ”

ภัสกรณ์ไม่ได้สนใจในอารมณ์โกรธของเธอแม้ แต่น้อย เขาเปิดกล่องหยิบเอาปากกาออกมาหนึ่งด้าม พร้อมกระดาษหนึ่งแผ่น โยนให้นีรชา ” เขียนชื่อภาษา อังกฤษของผม 20 รอบ ! ”

” ไม่เขียน ! “นีรชาพูดโพล่งออกไปแบบไม่ต้อง คิดเลย แต่พอหันไปมองดูปลายคางที่ไม่ได้ทันได้โกน หนวดของเขา แล้วก็ ตาแดงๆแบบคนอดนอน นีรชาเริ่ม ใจอ่อนลงอีกแล้ว

ช่างมัน ! พอนึกถึงที่เขาอุตส่าห์กลับมาพาเธอ ไปดูหนัง ทนๆเอาก็ได้วะ !

นีรชาหยิบปากกากับกระดาษมาเขียน eric , eric , eric .ค่อยๆเขียนไปทีละตัวๆ ในส่วนลึกของหัว ใจค่อยๆเอ่อล้นไปด้วยความอ่อนโยน

eric 20 คำ เขียนเสร็จจนได้ นีรชาแอบชำเลือง มองภัสกรณ์ซึ่งสายตากำลังจดจ่ออยู่ที่ถนน เมื่อมองจาก ด้านข้าง ใบหน้าหล่อเหลาคมคาย โครงหน้าขับให้เห็น

สันกรามที่คมชัด หล่อจนเล่นเอาใจสั่นนี่รชาเม้มปากจนเผลอยิ้มออกมา มอจบปากก) ค่อยๆบรรจงเขียน ” ภัสกรณ์ ” อีก 20 คำ

พอเขียนจบ นีรชาก็ยื่นกระดาษส่งให้ภัสกรณ์ พร้อมกับยิ้มอ่อนให้เขา ” อ่ะ คุณครูภัสกรณ์ รบกวนตรวจ การบ้านด้วยค่ะ”

ทีแรกภัสกรณ์ก็กะแค่ดูผ่านๆ แต่พอมาถึงตอน ท้ายสุดที่เป็นชื่อภาษาไทยของเขา 20 คำนั้น แววตา ก็เริ่มยิ้มเป็นประกายเลยทีเดียว

เขาเอียงหัวเข้าไปกัดเบาๆที่จมูกของหญิงสาว ” ช่างประจบสอพลอนะเรา !”

” เฮ้ย ! คุณนี่เกิดปีหมารีไงฮะ ? ถึงได้ชอบกัด คนอื่นเนี่ย ? ” นีรชาลูบๆจมูกตัวเอง พลางจ้องตาเขม็ง โชคดีนะที่จมูกเนี่ยของจริง ถ้าเกิดเป็นจมูกศัลย์ล่ะก็ สงสัยป่านนี้จมูกพังไปแล้วแน่ๆ

เขยิบมาใกล้ๆผมหน่อย ขยับเข้ามาอีก ” ท่าน ประธานภัสกรณ์เริ่มออกคำสั่งอีกแระ

โคตรเผด็จการอ่ะ ! นีรชาบ่นงึมงำเบาๆ แต่ก็ ยอมเขยิบเข้ามาคลอเคลียแต่โดยดี

ภัสกรณ์กลับไปจดจ่อกับการขับรถ ก็ยังอดอมยิ้ม ที่มุมปากไม่ได้

ท่ามกลางบรรยากาศเงียบสงบ อันแสนหวานซึ้ง โรแมนติก ได้ยินเพียงเสียงบดของล้อกับพื้นถนน ขับ เคลื่อนฝ่าสายฝนอันโปรยปราย ใกล้จะถึงทางเข้าหมู่ บ้านแล้ว ในที่สุด นีรชาก็ทนต่อไปไม่ไหวแล้ว เธอตัดสินใจเอ่ยปากถาม ” เกิดอะไรขนกบป องH คะ ? พ่อของคุณนภนัยเริ่มก่อกวนบริษัทคุณเข้าแล้วเห รอ ?”

ภัสกรณ์ขมวดคิ้ว ” ไม่มีไรหรอก ก็แค่มีปัญหา เรื่องงานตรวจสอบอาคาร มีอยู่ตึกหนึ่งมีปัญหาเรื่อง ตรวจรับงานก่อสร้างเฉยๆน่ะ คุณไม่ต้องกัวลหรอก ผม จัดการได้ ”

อาคารตึกนั้นของเมือง H นีรชาก็เคยได้ยินมา ก่อน เป็นตึกที่สร้างอยู่บนที่ดินทำเลทองของเมือง H ที่ดินมีราคาแพงที่สุดในเมืองนั้น ซึ่งบริษัทที.เอส พร็อพ เพอร์ตี้กรุ๊ปจำกัด ทุ่มเทแรงใจและแรงกายกับงานนี้มาก เพื่อจะสร้างตึกนั้นให้เป็นแลนด์มาร์คของเมือง H ให้ได้

ก่อนหน้านี้ งานตรวจสอบอาคารหลายๆรอบที่ ผ่านมา ก็ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี แต่พอมาถึงจุดพีคตอน ท้ายสุด กลับมีปัญหาเรื่องตรวจรับมอบงานซะอย่างงั้น ถ้าจะให้พูดว่าไม่ใช่เพราะมีคนกลั่นแกลัง ใครจะไปเชื่อ กันล่ะ ?

นีรชาคิดๆไตร่ตรองดู ก่อนจะพูดกับเขา ” ภัสกรณ์ อยู่เมือง H คุณต้องระวังๆให้มากนะ ! ”

ภัสกรณ์หันไปมองเธอ “วางใจได้ ผมคงไม่นั่งรอ ความตายที่นั่นหรอก คุณไม่ต้องคิดมากกับเรื่องนี้ คุณ ก็แค่อยู่บ้านไป ทำความคุ้นเคยกับชุดชั้นในเซ็กซี่ๆในตู้ เสื้อผ้าซะแล้วก็รอวันที่ผมกลับมา คอยปรนนิบัติพัดวีผม ดีๆก็พอ”
ทำไมวกกลับไปที่เรื่องชุดชั่นในจนได้ละ เหลือบไปมองเขา กำลังจะอ้าปากพูด รถก็มาถึงหน้า บ้านละ

ภัสกรณ์หันไปดูนาฬิกาที่ข้อมือ ก่อนจะรีบจับเธอ ไปหนึ่งที่ ” ไม่มีเวลาแล้ว เดี๋ยวผมรอส่งคุณเข้าบ้านนะ”

นีรชารู้ดีว่าเขาต้องรีบไปขึ้นเครื่อง ก็เลยไม่พูด พร่ำทำเพลง รีบลงจากรถ เธอยืนอยู่ตรงประตูชั้นล่าง โบกมือให้เขาเป็นการร่ำลา

ภัสกรณ์ยื่นมือออกมานอกหน้าต่างรถ กวักเรียก เธอ นีรชาไม่รู้ว่าเขาเรียกเธอทำไม ก็เลยเดินเข้าไปหา ภัสกรณ์ยื่นหัวออกมาจากรถ พร้อมกับดึงเธอเข้ามาจูบ

นีรชาในมือถือร่มอยู่ ขณะที่ฝนกำลังตกพรำๆ น้ำ ฝนเย็นซาบซ่านไหลอาบลงมาจากปลายร่มปะทะเข้าที่ หน้าของหญิงสาว ไหลรินลงมาตามคอขาวเนียนของ เธอ จูบนี้ช่างเป็นจูบที่แฝงไปด้วยรสชาติแห่งความเศร้า อาลัยอาวรณ์

หลังจากกลับมาถึงบ้าน นีรชานั่งตัวเปียกอยู่ที่ โซฟาอยู่พักใหญ่ ก่อนจะลุกขึ้นยืนไปเตรียมน้ำอุ่นอาบ สักหน่อย

จูบสุดท้ายที่ภัสกรณ์ฝากไว้ ไม่รู้เหมือนกันว่า ทำไมถึงทำให้เธอรู้สึกจิตใจเศร้าหมองได้แบบนี้ เขาคงกำลังตกอยู่ในที่นั่งลำบากรึเปล่า ? บริษัท

ที.เอส พร็อพเพอร์ตี้กรุ๊ป จำกัด มีฐานใหญ่อยู่ที่เมือง

ชิคาโก ประเทศสหรัฐอเมริกา สำหรับแวดวงการเมืองในประเทศเอง กลับไม่ได้มีคอนเนคชั่นที่ลึกซึ้งเป็นพิเศษ กับใคร

ถ้านายนวินคิดจะทำลายบริษัทที.เอส พร็อพเพ อร์ตี้กรุ๊ป ให้ตกที่นั่งลำบากขึ้นมา มันก็มีวิธีที่เขาจะเล่น งานภัสกรณ์ได้ พอคิดถึงเคราที่ปลายคางของภัสกรณ์ ขึ้นมา นีรชาก็รู้สึกเศร้าใจอย่างบอกไม่ถูก แต่ก็ไม่รู้จะทำ ไงได้ เธอเองก็เป็นแค่คนธรรมดาๆ ไม่ได้มีอำนาจบาตร ใหญ่ ถึงใจจะอยากช่วยแค่ไหน แต่ก็ช่วยเขาไม่ได้

นีรชาถอดเสื้อผ้าเตรียมอาบน้ำ แล้วเสียง โทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะด้านนอกก็ดังขึ้น

ต้องเป็นภัสกรณ์แน่ๆ เพราะมีแค่ไม่กี่คนที่รู้เบอร์ นี้ของเธอ นีรชาห่อตัวด้วยผ้าเช็ดตัวแล้วรีบเดินออกมา รับสาย ” ฮัลโหล ภัสกรณ์ ! ถึงสนามบินแล้วเหรอ ?”

เงียบ ไม่มีเสียงตอบรับ นีรชารู้สึกแปลกๆ เลยรีบ ดูเบอร์ที่โทรเข้ามาบนหน้าจอมือถือ

งงเลย ! ไม่ใช่ภัสกรณ์ แต่เป็นเบอร์แปลกที่โทร เข้ามา

‘ฮัลโหล สวัสดีค่ะ” นีรชารู้สึกตะขิดตะขวงใจ เลยรีบเปลี่ยนโทนเสียงกล่าวทักทาย

เสียงจากอีกฝั่งตอบกลับเข้ามาด้วยน้ำเสียงสั่น เครือ ” น้ำ นี่ฉันเอง นภนัย ”

คุณนภนัยรี ? นีรชาพยายามควบคุมสติ จับมือถือ

ให้มัน
นภนัยไม่รอนีรชาพูดตอบ เธอพูดปนน้ำเสียง ร้องไห้ ” น้ำ เธอกับภัสกรณ์อยู่ด้วยกันแล้วใช่มั้ย ? เมื่อกี้ ฉันได้ยินเธอเรียกชื่อเขา”

นีรชาเองก็ทำใจไว้แล้วว่าจะต้องถูกนภนัยด่าทอ ดูหมิ่นเหยียดหยาม และถ้านภนัยหยาบคายใส่เธอละก็ เธอก็จะใส่กลับให้หนักหน่วงเช่นกัน ! แต่ทว่านภนัย กลับมาในรูปแบบที่ร้องไห้น่าสงสารอย่างนี้ นีรชาเองก็ ทำตัวไม่ถูกว่าควรจะพูดยังไงดี

“นภนัย ฉันขอโทษ ฉัน ..

นีรชาไม่รู้จริงๆว่านาทีนี้ควรจะพูดยังไงดี ขอโทษ นะที่ฉันแย่งแฟนของเธออย่างงั้นเหรอ ? ขอโทษนะ แต่ ว่าแฟนของเธอเค้ารักฉันต่างหาก แบบนั้นน่ะรี ? จะพูดยังไงดี ดูเหมือนว่าคงไม่เหมาะที่จะพูดทั้ง

นั้น

“น้ำ ไม่ต้องขอโทษหรอก ก่อนหน้านี้ฉันก็ไม่เคย รู้เรื่องราวความรักความแค้นระหว่างพวกเธอสองคน จนถึงวันงานแต่งของจันทร์ฉาย ที่ฉันเห็นเขากอดเธอ ฉันถึงมารู้ทีหลังว่าพวกเธอสองคนเคยคบกันอยู่ช่วง หนึ่ง ” นภานัยพูดไปร้องไห้ไป จนแทบจะพูดไม่เป็นคำ ” น้ำ เรามาคุยกันด้วยเหตุผลได้มั้ย ? ถึงแม้ว่าเธอกับภัส กรณ์จะเคยคบกันมาก่อน แต่ตอนนี้ฉันคือแฟนของ เค้า ! ฉันขอร้องเธอล่ะ คืนภัสกรณ์ให้ฉันได้มั้ย. ถ้า ไม่มีเขา ฉันคงจะมีชีวิตอยู่ต่อไปไม่ได้จริงๆ .

นีรชารู้สึกสงสัยเคลือบแคลงใจ เรื่องงูในวันนั้น”คงจะไม่ใช่ฝีมือของนภนัยอย่างงั้นรี ? ดูเธอตอนนี้ ร้องไห้จนหัวใจแทบสลาย ถึงกับยอมลดตัวลงมาทำถึง ขนาดนี้ได้ แสดงว่าเธอก็แค่ผู้หญิงตัวเล็กๆที่บูชาใน ความรัก จะไปมีความคิดโหดร้าย หน้าเนื้อใจเสือแบบนั้น ได้อย่างไง ?

ดูท่าแล้วคงจะกล่าวโทษคนผิดไปจริงๆ ถ้าเธอ คิดจะเสแสร้งโกหกล่ะก็ ดูจากฐานะและภูมิหลังของ ครอบครัวเธอแล้ว จะยอมลดตัวลงมาขอผู้ชายคืนแบบนี้ ได้ยังไง ?

นีรชารู้สึกยุ่งเหยิงวุ่นวาย สมองรู้สึกว่างเปล่า ฟัง

เสียงนภนัยพูดพล่ามอย่างเลื่อนลอย ไม่รู้จะตอบกลับ

เธอยังไงดี

เสียงจากอีกฝั่งหนึ่ง นภนัยพยายามที่จะอดกลั้น ความอัปยศอดสู ก่อนจะกัดฟันพูดออกไปทั้งเสียงสะอื้น ให้ น้ำ เธอไม่รู้อะไร ฉันน่ะ ฉันยอมเสียเขาไปไม่ได้

เพื่อภัสกรณ์ฉันทำแท้ง เอาเด็กออกไปสามคนแล้ว.. ทั้งหมดนี้ ฉันทำเพื่อเขา

ประโยคสั้นๆ แต่เหมือนฟ้าผ่าเปรี้ยงลงกลาง กระหม่อมจนนีรชาพูดอะไรไม่ออก