ตอนที่ 189 น่าขยะแขยง

นี่เป็นจูบของภัสกรที่นุ่มนวลที่สุด นุ่มนวลจนไม่ เหมือนว่าเป็นภัสกรณ์

ริมฝีปากของทั้งสองไม่อยากแยกออกจากกัน เมื่อจ้องมองซึ่งกันและกัน หน้าก็แดงขึ้นมาทันที “ฮาฮา คุณแทน หน้าคุณแดงแล้ว”นีรชาชี้ไปที่

หน้าของเขาอย่างมีความสุข”ร้อยปีก็ไม่เคยเห็น คิดไม่

ถึงว่า คุณจะหน้าแดง

ภัสกรณ์เขาไม่ยอมรับความผิด”พูดเหลวไหล คุณอย่ามาโยนความผิด ตัวเองเขินอาย แล้วมายัดเยียด ให้ผม”

พูดอยู่นั้น ก็ตึงเธอเขามากอดแน่นขึ้น”บอกตาม ตรง ถูกใจความหล่อของผมแล้วใช่ไหม ตอนนี้รักผมไป มากเลย ใช่ไหม”

“แหวะ”นีรชาไม่สนใจความหลงตั้งเองของเขา อยากจะออกจากอ้อมกอดของเขาแล้วขึ้นเตียงไป

ยืนอยู่นานมาก เธอเริ่มจะยืนต่อไม่ไหวแล้ว

ภัสกรณ์ถึงรู้ตัวว่าเธอนั้นยืนอยู่บนขาข้างเดียว จึง อุ้มเธอขึ้นเตียงไป”คุณอยากกินอะไร เดียวผมจะให้คน ของผม เอามาส่งให้”

นีรชานอนอยู่บนเตียง เตรียมหากระเป๋าที่หัว
เดียงเพื่อหยิบโทรศัพท์”ฉันขอโทรหาจันทร์ก่อนนะคะ ค่อยว่ากัน

ภัสกรณ์ห้ามเธอไว้”งานแต่งราบรื่นดี คุณเพิ่งจะ พันจากอันตราย ผมโทรหานรุตม์แล้ว คุณกินข้าวให้ สบายใจ เถอะ”

นีรชาลังเลอยู่สักครู่ ก็เปิดปากถาม” แล้วนภนัยละ คะ คุณส่งฉันมาโรงพยาบาล เธอรู้เรื่องไหม เธอ เธอจะ รู้สึกไม่ ดีไหม”

ปัญหานี้ยังเป็นสิ่งที่ยังต้องเผชิญ เพราะภัสกรณ์

นั้นยังคงเป็นแฟนกับนภนัย

ภัสกรณ์ลูบผมของเธอ น้ำเสียงเยือกเย็น”นภนัย ผมจัดการไปแล้ว เธอไม่ต้องกังวลใจไปหรอก”

จัดการไปแล้ว? หมายความว่ายังไง? นีรชาสะดุ้ง ตกใจเงยมองเขา”คุณทำอะไรกับนภนัยคะ?”

ภัสกรณ์ตลกกับท่าทางตกใจของเธอ”วางใจเถอะ นภนัยเธอสบายดี ไม่แขนหักขาหัก ผมไม่ได้ทำอะไรผิด กฎหมาย แค่กับเธอนั้นมันจบแล้ว”

เลิกกันแล้ว ภัสกรณ์กับนภนัยเลิกกันแล้ว สะพาน ข้ามระหว่างเขาสองคนได้พังลงไปแล้ว แต่ในใจของ นีรชานั้นก็ยังไม่มีความสุข

เธอเงียบไปครู่หนึ่ง ถึงเอ่ยปากถามเขา”แทนคะ เธอจะใช้สิทธิ์อำนาจของพ่อเธอทำร้ายคุณ ใส่ร้ายคุณ ไหมคะ”
ภัสกรณ์ตบหัวเล็กๆของเธออย่างเบาๆ”คุณเป็น ห่วงเหรอ ผมกล้าทำ ผมก็ยอมรับกับผลที่จะเกิดขึ้นมามา ผมให้ คนของผมส่งโจ๊กถั่วแดงมาให้ดีไหม”

เขาเคยได้ยินที่นีรชาพูดว่า โจ๊กหัวแดงดีสำหรับ คนป่วย

นีรชายังคงกังวลอยู่ ไม่อยากทานอะไร “ไม่ต้อง ค่ะ ฉันยังทานอะไรไม่ลง”

แต่ภัสกรณ์ก็ไม่สนใจ โทรเรียกให้คนเอาโจ๊กหัว แดงมาส่ง

เขาวางชั้นเล็กๆบนโต๊ะ นำโจ๊กถั่วแดงวางไว้ด้าน หน้าของนีรชา”กินสิ”

คำพูดนั้นดูดุร้าย ไม่มีความอ่อนโยนสักนิดเดียว

นีรชากล้ำกลืนฝืนกินไปครึ่งถ้วยเธอกินไม่ลง เลื่อนถ้วยโจ๊กออกไป “ไม่กินแล้ว”

“ทำไมละ ไม่ถูกปากเหรอ ผมให้คนของผมต้มให้ ใหม่ไหม”

“โจ๊กอร่อยอยู่ค่ะ ถูกปากมาก แต่เห็นหน้าคุณ ก็มี ผลกระทบต่อความอยากอาหารของฉัน” นีรชาพูดอย่าง จริงใจ และตรงไปตรงมา

ภัสกรณ์มองหน้าเธอ หยิบช้อนขึ้นมา ตักโจ๊กเต็ม ช้อนแล้วตักเข้าปากเขา บีบคางเธอแล้ว บังคับให้เธอ ทานโจ๊กที่ อยู่ในปากเขาลงไป

“อือ…”หลังจากที่ถูกบังคับให้กินโจ๊กคำโต เสียงของนีรชาก็ไม่มั่นคง”คุณแทน ทำไมคุณน่ารังเกียจแบบ

นี้”

ภัสกรณ์เลิกคิ้วอย่างครุมเครือ”เธอยังกินน้อยไป เหรอ”

พูดอยู่ เขาก็กดเธออีกครั้งและ บังคับจูบเธอ