ตอนที่ 160 พอลูกโตก็ไม่เชื่อฟังพ่อแล้ว

เก็บสัมภาระเสร็จ ภัสกรณ์กับนีรชาก็พาปาลออก

ไป

ภัสกรณ์ขับรถอยู่ด้านหน้า นีรชานั่งอยู่ตรงเบาะ ด้านหลัง นั่งคุยกับปาลที่นั่งอยู่บนคาร์ซีท

เจ้าปาลเขินมาก นีรชาหยอกล้อยังไง เขาก็ได้แต่ ส่ายหน้าและพยักหน้าให้เธอ ค่อยๆหายเกร็ง ดวงตา ดำๆโตๆมองหน้านีรชา ตลอด ราวกับว่าใบหน้านี้สะกด ลึกเข้าไปในจิตใจ

เด็กเป็นอะไรที่บอบบางมาก สามารถดูออกว่าคน อื่นชอบเขาจริงไหม คำนี้ถ้าใช้กับเจ้าปาล เป็นอะไรที่ถูก ต้องที่สุด

ขับรถไปสักพัก เขาเริ่มก็อยากให้นีรชาเล่านิทา

ให้ฟัง

นีรชาพยายามตั้งสติ คิดเรื่องเล่าที่มีอยู่ในหัว เรียบเรียงหนึ่งรอบ เจ้าปาลฟังอย่างมีความสุขมาก เล่า ถึงช่วงที่สนุก เขาจะเงยหน้ามองด้วยดวงตาโตๆสวยๆ จ้องนีรชาแล้วยิ้ม

ภัสกรณ์มองพวกเขาคุยกันผ่านกระจกมองหลัง ปากก็อมยิ้ม

ปาล เล่าเรื่องเยอะแล้ว น้านีรชาก็เหนื่อยนะ ลูก หยุดพักสักหน่อย ให้คุณน้าพักก่อนนะ”
นีรชากำลังจะพูดขึ้น ฉันไม่เหนื่อยเจ้าปาลก็รู้ เรื่องพยักหน้าให้ ยิ้มและพูดกับเธอ : ” น้านี้รชา หิวน้ำ ไหมครับ ? ขวดน้ำของผมมีน้ำ ”

ในใจของนีรชารู้สึกดี รีบส่ายหัว : ” น้าไม่หิว ปาล กินเถอะนะ !”

เงียบอยู่สักพัก ปาลก็โวยวายขึ้นมาทันที ไม่ยอ มนั่งคาร์ซีท

ภัสกรณ์ขมวดคิ้ว :” ไม่ได้นะ! เด็กจะต้องนั่งบน คาร์ซีท ! ”

ปาลทำปากมุ่ยไม่พอใจ ใบหน้าน้อยๆเต็มไปด้วย ความรู้สึกไม่ยุติธรรม : “ผมอยากจะนั่งกับน้านี่รชา !”

พูดไป น้ำตาก็เริ่มไหลออกมา ท่าทางน่าสงสาร และไม่ได้รับความยุติธรรม ทำให้นีรชาปวดใจ รีบช่วย เขาพูด : ” ใกล้จะถึงพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำแล้ว ให้เขาลงมา นั่งกับฉันก็ไม่เป็นไร”

ภัสกรณ์ถอนหายใจอย่างหมดหนทาง : ” น้ำ ปาล จะถูกตามใจจนเสียนิสัยแล้ว !”

ปาลจะถูกเธอตามใจจนเสียนิสัยแล้ว ? เมื่อได้ยิน คำนี้ ทำไมถึงรู้สึกดี ? นีรชายิ้มออกมา ความรู้สึกที่ได้ตา ใจเจ้าปาลนี่มันดีจริงๆ !

ตามใจเขา เอาใจเขา ทำให้เขาดีใจ ทำให้เขามี ความสุข มองตาเขายิ้มตายีจนฟันโผล่ออกมา ความรู้สึก แบบนนี้ มันช่างดีจริงๆ !
หลังจากที่ปาลลงมาจากคาร์ซีท ตอนแรก นั่ง ข้างๆนีรชาอย่างเงียบๆ ทั้งสองคนนั่งห่างกันไม่ถึงคืบ

ผ่านไปสักพัก เขาค่อยๆขยับเบาๆมาทางนี้รชา นีรชามองดู ในใจก็เจ็บแปลบๆขึ้นมาทันที เจ้าปาลอยากเข้าใกล้เธอเหรอ แต่ก็กลัวว่าจะถูก เธอปฏิเสธ เลยค่อยๆเขยิบเข้ามาแบบนี้

เขาเพิ่งจะห้าขวบ ! เด็กผู้ชายคนอื่น ก็อยู่แต่ใน อ้อมอกพ่อแม่ ไม่กล้าเข้าใกล้คนอื่นไม่ใช่เหรอ? ทำไม เด็กคนนี้ ทำไมถึงกล้าแสดงความชอบของตัวเองแบบ เขินอายอย่างนี้ !

นีรชากลั้นน้ำตาที่คลออยู่ข้างในดวงตา ยิ้มให้ ปาลแล้วยื่นมือทั้งสองข้าง : ” ลูก ให้น้าอุ้มดีไหม ?”

ปาลตกในทำตาโต ไม่ลังเลเลยแม้แต่วินาทีเดียว แล้วก็โผเข้าไปในอ้อมกอดของนีรชา !

ร่างเล็กๆและมีกลิ่นหอมของนมอ่อนๆ โอบเข้าไป ที่คอของเธอ สักพักน้ำตาของนีรชาก็ไหลออกมา !

” คุณน้า เป็นอะไรครับ ?” เจ้าปาลถามออกมา

อย่างเด็กไร้เดียงสา ยื่นมือน้อยๆอวบๆออกมาเช็ดน้ำตา

ให้เธอ

นีรชาสุดหายใจ : ” ฝุ่นเข้าตาของน้า”

ที่นั่งด้านหน้า ภัสกรณ์มองดูนีรชากับปาล ก็เริ่ม คัดจมูก แต่ว่าในใจนั้นพอใจและปลื้มปริ่มมาก เขารู้ว่านีรชาจะต้องชอบปาล ! เขารู้มาตั้งแต่ห้าปีก่อนแล้ว

” คุณน้าไม่ร้องนะ ปาลจะช่วยน้าเป่า ” ปาลขยิบ มุมปาก ตั้งใจช่วยนีรชาเป่าตา

นีรชาอดทนไม่ไหว กอดปาลแล้วจูบไปที่หน้า ของเขา : “ลูก ทำไมเป็นเด็กดีอย่างนี้ ? เจ้าเป็นเทวดา ลงมาจากดาวดวงไหน ? น้าชอบเจ้ามาก ! ”

ปาลถูกนีรชาหอมจนตัวบิด ส่งเสียงหัวเราะคิกคัก ออกมา

บรรยากาศภายในรถ เต็มไปด้วยความอบอุ่น

สักพักหนึ่ง ปาลนั่งอยู่บนตักนีรชา ยื่นมือออกมา ลูบผมของเธอ :” นี่ผมของคุณน้า ”

ลูบตาของเธอ :” นี่คือตาของน้า ” ลูบจมูกของ

เธอ : ” นี่คือจมูกของคุณน้า ” แล้วก็ลูบปากของเธอ : ” นี่ คือปากของคุณน้า ”

ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้ม เหมือนความ รักความปรารถนาดีต่อลูกที่มีให้แม่

นีรชาเริ่มจะคัดจมูกอีก เด็กตัวเล็กๆคนนี้ ทำไมถึง ทำให้เธอเกิดความอ่อนโยนได้ตลอดเวลา ?

ภัสกรณ์พูดแทรกขึ้นมา : ” ปาล น้านีรชาสวยไหม ครับ ?”

เจ้าปาลพยักหน้าอย่างมั่นใจ : ” สวยครับ น้านีรช าสวยที่สุดในโลก !”

ภัสกรณ์แสดงท่าทางเสียใจ: ” แล้วพ่อล่ะครับ ?พ่อไม่สวยเหรอ ?”

ปาลโอบคอนีรชาแน่น เหมือนจะเอาร่างเล็กๆนั้น ซุกเข้าไปในอ้อมกอดเธอ : ” คุณพ่อไม่สวยเท่าคุณน้า !

ฮ่าๆ ! นีรชาหัวราะออกมาเสียงดัง หอมไปที่แก้ม ของปาล : ” ปาลเก่งมาก! รู้ด้วยว่าน้าสวยกว่าคุณพ่อ!”

ภัสกรณ์ถอนหายใจ : ” เฮ่อ ! ไม่ใช่ลูกพ่อจริงๆ ! ไม่กี่นาทีเอง ก็ถูกน้าคนสวยขโมยหัวใจไปแล้ว ไม่สนใจ พ่อแล้ว !”

พูดจบ ตัวเองก็รู้สึก ขำ หัวเราะออกมา

ถึงแม้ว่าเจ้าปาลจะไม่เข้าใจว่าผู้ใหญ่หัวเราะอะไร แต่ก็ยังหัวเราะอย่างมีความสุขด้วย

ในความทรงจำของเขา พ่อไม่ได้ยิ้มอย่างมีความ

สุขแบบนี้มาตั้งนานแล้ว

เขาชอบน้านีรชาจริงๆ กลิ่นหอมจากตัวเธอมัน หอมมาก ทำให้เขารู้สึกสบาย ไม่หลัวอีกต่อไป

มือเล็กๆ โอบคอของนีรชาไว้อย่างแน่น

นีรชายื่นมือไปลูบหัวเขา นวดเบาๆบนหัวของเขา ผมของเขาทั้งนุ่มทั้งเล็ก ไม่เหมือนเด็กผู้ชาย แต่เหมือน เด็กผู้หญิง มัน คล้ายกับผมของเธอมาก

นีรชาสัมผัสด้วยความรักความเอ็นดูทำให้ปาล เผลอหลับไป เขาหาท่านอนที่สบายในอ้อมอกนีรชา หลับตาลง ในปากยังคงเลียอะไรเบาๆ
ทำท่าอ้อนเล็กๆ

นีรชาเคยเจอสถานการณ์นี้แล้ว ไม่เพียงแต่ไม่รู้ สึกเหนื่อย แต่กลับรู้สึกมีความสุข ค่อยๆยกแขนขึ้น ทำให้เขานอนหนุนได้อย่างสบาย มองขนตายาวๆของ เขาด้วยความสงสัย จูบลงบนหน้าผากของเขาโดยไม่รู้ ตัว

ในความฝัน มือของลูกยังคงดึงเสื้อคลุมของเธอ ราวกับว่ากลัวเธอจะหนีไปอีก

นีรชาอุ้มปาล รู้สึกว่าไม่เคยปลื้มปริ่มอย่างนี้มา ก่อน ในส่วนลึกๆของหัวใจเต็มไปด้วยความรู้สึกแปลก ประหลาด

” น้ำ ไม่เสียใจที่เธอตัดสินใจมากับผมใช่ไหม ?” ภัสกรณ์เห็นท่าทางของนีรชาพึงพอใจมาก ในใจก็ภูมิใจ

ด้วยเสน่ห์ของเขาแล้ว บวกกับเสน่ห์ของลูกชาย เขา ถ้าหากยังไม่สามารถเอาชนะใจนีรชา ก็คงต้องยอม แพ้แล้วแหละ!

” อืม ดีใจมากที่ได้มาอยู่ที่นี่ ปาลน่ารักมาก น่ารัก เหมือนที่ฉันคิดไว้เลย นีรชาอมยิ้มแล้วพยักหน้า พูดจบ ก็ยังไม่หยุด พูดต่อขึ้นว่า : ” ไม่ น่ารักมากกว่าที่ฉันคิด ร้อยเท่าเลย”

สายตาของภัสกรณ์ส่องแสงเป็นประกาย : “ ถ้า ต่อไปนี้จะนัดเธอสัปดาห์ละหนึ่งครั้งได้ไหม ?”