ตอนที่ 156 อย่าทำหน้าเยือกเย็น

พลิกตัวไปมา นอนหลับลงไปแล้ว

ตอนที่ฟ้ากำลังจะสว่าง นีรชาตื่นขึ้นมาด้วยความ กระหายน้ำ มองดูนาฬิกาบนหัวเตียง เกือบจะตีห้าแล้ว ขยี้ตา นึกขึ้นมาได้ว่ายังมีผู้ชายนอนอยู่บนโซฟา !

นีรชาลากตัวไปที่ประตู แอบตรวจสอบว่าประตูยัง ล็อคอยู่

ประตูล็อคอยู่ก็ดีแล้ว นีรชาโล่งใจ กลับไปที่เตียง แล้วนอนต่อ

ความรู้สึกกระหายน้ำยิ่งรุนแรงกว่าเดิม ไม่ดื่มน้ำ ก็ไม่จะนอนต่อไม่ได้แล้ว!

นีรชาเดินเท้าเปล่าไปที่ประตู หูแอบฟัง ห้อง รับแขกเงียบสนิท ไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ คิดดีใจ หรือ ว่าภัสกรณ์จะกลับไปแล้ว ?

ค่อยๆเปิดประตูเบาๆ นี้รชามองผ่านช่องประตูไป ยังห้องรับแขก

บนโซฟาโล่งเงาของภัสกรณ์อยู่ไหนกัน ?

นีรชาดีใจ! กลับไปแล้วจริงๆ ! รู้เรื่องอย่างนี้ก็ดี ! เธอเปิดประตูอย่างสบายใจ เดินไปทางห้องน้ำ โดยตรง ไปเข้าห้องน้ำก่อนแล้วค่อยไปดื่มน้ำ !

เดินถึงประตูห้องน้ำ ก็กระแทกเข้ากับหน้าอก

แข็งๆ นิ้วชาเงยหน้าขึ้นมามอง กรีดร้องด้วยความหวาดกลัว : ” ภัสกรณ์! ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่ !”

ภัสกรณ์ก้มลงมองเธอ ริมฝีปากยิ้มด้วยความชั่ว ร้าย : “ ผมต้องถามเธอต่างหาก! เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยัง

ไง ? มาแอบดูน้องชายผมใช่ไหม ?” หน้าไม่อายจริงๆ ! นีรชาหันหลังกลับ รีบเดินไปที่

ห้องนอน เธอรับรู้ได้ถึงภัยอันตรายที่จะตามมา !

แขนของเธอถูกภัสกรณ์บีบอย่างรุนแรง รอยยิ้ม ของผู้ชายนั้นชั่วร้ายมาก : “เธอแอบดูผม ต้องรับผิดชอบ ผมนะ!”

นีรชาคิดในใจมีเสียงระฆังเตือนภัยอยู่ข้างใน พยายามที่จะสลัดภัสกรณ์แล้วรีบหลบไปอยู่ในห้องนอน

กลับถึงห้องนอน ล็อคประตู เธอก็จะปลอดภัย

แล้ว

“เธอจะไปไหน ? ผมไปส่งคุณ ! ” ภาสกรรีบดึง เธอไว้มือชั่วร้ายของเขาโอบเข้าที่เอวของเธอ เดิน เข้าไปห้องนอนด้วยกัน

“อือ ไม่ต้องหรอก คุณรีบกลับไปนอนต่ออยู่บน โซถ้าเถอะ เดินทางไปทำงานข้างนอกเหนื่อยมากแล้ว ! ” ตอนนี้นีรชาไม่คิดจะไล่ภัสกรณ์กลับไปแล้ว

สถานการณ์ในตอนนี้ จะต้องปกป้องตัวเองก่อน

ภัสกรณ์ออกแรง ดุด่าว่ากล่าวพร้อมกับกอดนีรช า: ” คิดจะหนี ? แต่งตัวล่อลวงอย่างนี้ เมื่อคืนมายั่วยวน ผม ตอนนี้ก็ทำตัวใสซื่อ ? ”
นีรชาโกรธมาก เธอใส่กางเกงนอนยาวเกินหัวเข่า นี่ขนาดไม่ได้ใส่สายเดี่ยว ! ยั่วยวนตรงไหน!

ไม่รู้ว่าฉันทำผิดอะไร !

” หอมจัง ผู้หญิงในอ้อมกอดเนื้อนุ่มหอมๆ ภัส กรณ์พยุงตัวยืนไม่ไหวแล้ว ดมผมที่หัวยุ่งๆของเธอเบาๆ

” ภัสกรณ์ ! คุณปล่อยฉันนะ ! ” นีรชาตวาดเบาๆ

รู้สึกว่าตัวเองไม่มีแรง !

ถ้าหากภัสกรณ์เปล่อยเธอ ฝนจะต้องตกหลัก แน่ๆ !

ภัสกรณ์ก็ได้ยินที่นีรชาบ่นหมดหนทาง กอดเธอ เดินเข้าไปในห้องนอน จะดึงเธอขึ้นเตียง ก็เริ่มถอด เสื้อผ้าตัวเอง

” คุณสกปรกมาก! อย่ามาโดนตัวฉัน !” นีรชา

ผลักเขา

ภัสกรณ์รู้สึกผิดทำตาพริ้มๆ : ” เมื่อคืนผมอาบน้ำ แล้ว โถ่ โซฟาของเธอเล็กมาก ที่จริงอยากจะไปเข้า จังหวะบนเตียงเธอ ใครจะรู้ว่าเธอขี้หวงขนาดนี้ ล็อค ห้องแน่น ”

ผู้ชายบ้า! แต่ก่อนยังเคยล้มเลิกความคิดของ

เขา!

นีรชารู้สึกว่าความคิดของเธอเมื่อก่อนนั้นโง่เง่าไร้ เดียงสามาก ! เธอต้องคิดว่าหัวถูกเตะขาหลังแน่ๆ ถึงคิด ได้ว่าถ้าเขาตื่นขึ้นมาตอนกลางคืนแล้วจะกลับบ้านตัวเองไป !

ร่างกายกำยำของภัสกรณ์พุ่งเข้ามา

” คุณหนักมาก ! ” นีรชาผลักเขาอย่างรังเกียจ

ภัสกรณ์ไม่เขินเลยจูบไปที่คอของเธอ : ” สักพัก เธอก็จะไม่รู้สึกหนักแล้ว จะอ้อนวอนให้ผมดันเธอ!”

นีรชาเครียดมาก อยากจะดึงผ้าห่มมาปิดตัวเอง ขายาวๆของผู้ชายได้ถูไปที่ขาของเธอแล้ว และจะกด เธออย่างรุนแรง

นีรชารู้สึกว่าตัวเองเป็นปลาเค็มบนเขียง มีความ รู้สึกว่าชาตินี้จะไม่มีโอกาสได้พลิกตัวเลย

” เร่าร้อนหน่อย อย่าเย็นชา ” ภัสกรณ์กระซิบ ข้างหูเธอ ตั้งใจจะให้ลมร้อนเป่าเข้าไปในหู ทำให้เธอ สั่นไปทั้งตัว

ภัสกรณ์พอใจมากที่นีรชาตัวสั่น เสียงหัวเราะลึก ผ่านคอ : “เด็กดี แบบนี้แหละดีแล้ว”