ตอนที่ 155 มีเรื่องในใจ

ล้อเล่น! เธอจะโกรธกับเรื่องไร้สาระแบบนี้ของ เขาได้ยังไง ?

ในใจของนีรชาคิดแบบนั้น ใบหน้าท่าทางจริงใจ มากๆ : ” ไม่นะ ฉันแค่รู้สึกว่า ชีวิตของพวกคุณก็ลำบาก

เหมือนกัน ”

ภัสกรณ์ไม่คิดว่าเขาจะพูดออกมาแบบนี้ นิ่งไป หลังจากนั้นจูบไปที่หน้าผากของเธอ : “ ยังดี ไม่ได้ ลำบากขนาดนั้นหรอก ผมตั้งใจจะล้อเธอเล่น ”

สิ่งนุ่มๆในใจของนีรชากระเพิ่มขึ้นอีกครั้ง เธอรีบ เก็บโต๊ะอาหาร

ภัสกรณ์พอใจมากและเดินไปนอนบนโซฟา : ” น้ำ ค่อยๆเก็บนะ ไม่ต้องรีบ”

นีรชากัดฟันแล้วเก็บโต๊ะ ในใจอึดอัดมาก ทำไม นะ ถึงทำใจไม่ได้ที่จะไล่เขาไป?

ภัสกรณ์กินอาหารบนโต๊ะเกือบหมด นีรชาเอาจาน เปื้อนเปล่าๆไปวางในอ่างล้างจาน สวมถุงมือแล้วเริ่ม ล้างจาน

ดูเหมือนว่าภัสกรณ์จะดูการแข่งขันฟุตบอลอยู่ใน ห้องรับแขก นีรชาก็ไม่อยากจะสนใจเขา

เธอคิดดีแล้ว รอล้างจานเสร็จ เธอจะบอกว่าต้อง ออกไปซื้อของข้างนอก แล้วก็ถือโอกาสไล่ภัสกรณ์ไปด้วย

ยังไงก็ตามจะต้องไม่ให้เขาอยู่ในบ้านเธอ!

ล้างจานเสร็จ เช็คเครื่องครัวแล้ว จะเช็ดทำความ สะอาดโต๊ะให้สะอาด ขยะก็แยกแล้ว นีรชาถอดถุงมือ เดินออกจากห้องครัว

ภัสกรณ์นอนอยู่บนโซฟา ในมือก็ถือรีโมท แต่ว่า เขานอนหลับแล้ว

บ้าจริง นอนหลับจริงๆเหรอเนี่ย ?

นีรชารีบเดินเข้าไปดู ภัสกรณ์หลับตาอยู่ ขนตา ยาวๆตกลงบนใบหน้า ลมหายใจปกติ ดูเหมือนว่าเขาจะ หลับจริงๆ

นีรชาเอื้อมมือไปแหย่หน้าของเขา :” เฮ้! ตื่นสิ คุณจะต้องไปจัดการเอกสารที่บริษัทไม่ใช่เหรอ ? ”

ไม่มีการตอบกลับ

นีรชาพยายามแหย่ ใช้นิ้วจิ้มหน้าจิ้มตา : ” เฮ้!”

ผู้ชายหงุดหงิดจนพลิกตัว หน้านิ่วคิ้วขมวด

นีรชาหมอบอยู่ข้างโซฟามองหน้าเขา ใบหน้า หล่อเหลา กำลังนอนหลับฝันอยู่ คิ้วหน้าตาดูเหมือน เหนื่อยล้า ปากบางๆ ในขณะที่หลับอยู่นั้นมีท่าทาง เหมือนเด็ก

ผู้ชายคนนั้น มีเรื่องกังวลใจมากแค่ไหนนะ ? นีรชายื่นมือออกไปโดยไม่รู้ตัว ใช้นิ้วลากไปมาตามใบหน้าของเขา ตามเส้นคิ้วหนาๆ จมูก ที่มีสันโด่ง ขนตายาวๆ หลับลงก็ดูน่าเอ็นดู แล้วก็ปากของเขา นิ้ว ของนีรชาสั่นและลูบไปที่ปากของเขา

ปากอันนี้ พูดเรื่องอะไรให้เธอเสียใจไปบ้างนะ แล้วก็จูบอย่างบ้าคลั่งไปกี่ครั้งแล้ว

หัวใจสั่น นีรชาก็เก็บมือไป เธอกำลังทำอะไรอยู่

นะ ?

รอยแผลเมื่อห้าปีก่อน เธอลืมไปหมดแล้วหรือ ไง ? อดีตที่ไม่ดี เธอลืมหมดแล้วเหรอ ?

ห้าปีก่อนเกิดเรื่องเยอะแยะมากมาย หรือว่ายังไม่ พออีกเหรอ ที่จะแสดงว่าเธอกับภัสกรณ์มีนิสัยที่แตก ต่างกัน ?

กลั้นใจ นีรชาใช้แรงผลักภัสกรณ์ : ” เฮ้ ตื่นนะ กลับไปนอนที่บ้านสิ!”

ผู้ชายพีมพำ ยื่นมือออกไป และกอดเธอเข้ามาใน อ้อมกอด หนวดเขียวๆที่คาง ถูไปมาระหว่างคอของเธอ อยู่หลายครั้ง

นีรชารู้สึกกลัว หวังว่าภัสกรณ์จะไม่ขยับตัวอีก แล้วเธอจะค่อยๆขยับตัวออกเองอ้อมกอดของเขาเอง

ตกใจจนไม่กล้าจะเรียกเขาอีก นีรชามองท้องฟ้า ข้างนอก เพิ่งจะสามทุ่มกว่าๆ แล้วมองร่างใหญ่ๆของภัส กรณ์นอนขดตัวอยู่ บนโซฟา ดูท่าทางน่าสงสารมาก เธอ ใจอ่อนถอนหายใจเบาๆ ช่างมันเถอะ ให้เขานอนพักสัก หน่อยเถอะออกไปทำงานข้างนอกหลายวัน เขาคงจะเหนื่อยมากสินะ ?

ห้าทุ่มแล้ว ตาบ้าคนนี้ดูท่าทางไม่มีวีแววจะตื่นขึ้น มาเลย

ถ้านีรชาผลักเขา เขาก็จะกอดเธอเข้าไปในอ้อม กอด โอบอย่างธรรมชาติ

นีรชาอาบน้ำเสร็จ มองผู้ชายที่กำลังหลับอยู่อย่าง สบายใจ ดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มให้เขา แล้วเดินไปที่ห้อง นอน ล็อคประตูอย่างแน่นหนา และตรวจสอบอยู่หลาย ครั้ง