ตอนที่ 131 เหล้าที่ผิดปกติ

เห็นภัสกรณ์มีท่าทีไม่สนใจ วีวี่ ก็รู้สึกโกรธ

มองค้อนภัสกรณ์ พลางกล่าว ” แทนคะ ฉัน ขอตัวไปห้องน้ำนะคะ” บอกให้ภัสกรณ์รับรู้ เธอ จึงเดินออกไป ยาที่เธอพกติดตัวมายังคงวางไว้ที่ ห้องประชุมในห้องรับแขก

ภัสกรณ์พอเห็นนีรอะไรนั่นก็จิตใจล่องลอย ไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เธอจึงคิดจะชิงลงมือก่อน

นีรชามองดูนรุตม์กับจันทร์ฉายคุยกันอย่าง ออกรส ปรากฏรอยยิ้มเล็กๆ ที่มุมปาก ดูเหมือนนรุ ตม์กับจันทร์ฉายจะพัฒนาความสัมพันธ์ ถ้า

งั้น …เธอไม่เป็นก้างขวางคอดีกว่า

นีรชาตั้งใจเดินให้ช้าลง เห็นนรุตม์และ

จันทร์ฉายหมุนไปหมุนมา แล้วหายไปจากสายตา ของเธอ นี่รชาหันมองทางขวา เดินไปยังถนน เล็กๆเส้นหนึ่งที่ไร้ผู้คน

หิมะยังคงตกลงมาเบาๆ อย่างต่อเนื่อง ท่ามกลางท้องฟ้าอันมืดมิด แสงไฟบนถนน สว่างไสวตลอดริมทาง แลดูสวยงามดั่งความฝัน นีรชากำลังเดินช้าๆ ไปบนถนนที่เต็มไปด้วยหิมะ อยากจะเรียบเรียงเรื่องราวต่างๆ ในสมองให้ เป็นระเบียบ

หลังจากพักฟื้น 3 เดือน เดิมทีเธอคิดว่าเธอ ลืมเรื่องราวอันเลวร้ายนั้นไปได้แล้ว ไม่ว่าอะไรจะ เกิดขึ้นก็ไม่สามารถทำให้เธอเสียใจได้อีก คิดว่า ตัวเองได้ตายไปแล้วครั้งหนึ่ง จิตใจน่าจะเข้มแข็ง พอแล้ว

แต่ว่า พอเห็นภัสกรณ์เข้าทีไรก็รู้สึกเสียใจ ทุกที

เพราะผู้หญิงที่อยู่ข้างกายเขา หรือเพราะ สายตาอันมืดมัวของเขา เธอกับภัสกรณ์จึงคุยกัน ได้เพียงประโยคสั้นๆ เท่านั้น

“มีแฟนใหม่แล้วหรือ”

“เปล่า เมื่อกี้นี้คือเพื่อนร่วมงานของจันทร์ ฉาย”

แต่ว่าทำไมสายตาที่เธอมองเขา กลับดู วิตกกังวลแบบไม่มีเหตุผล ทำไมระหว่างที่เธอ พูดคุยกับภัสกรณ์ดูเหมือนยังคงมีความคลุมเครือ อยู่ หรือว่า เธอยังรักภัสกรณ์อยู่

นีรชา เธอกำลังคิดอะไรอยู่ ทีแรกจะฆ่าตัว ตายอย่างเดียว แต่เธอกลับเอาตัวมาอยู่ใกล้ๆ เขาตอนนี้ทำไมยังต้องวุ่นวายขนาดนี้ นิรช่าวตก กังวลจนใช้มือดึงผมตัวเอง ตัดสินใจว่าจะไม่ คิดมาก เรื่องนี้อีก

อย่างไรซะภัสกรณ์ก็พากิ๊กใหม่ของเขามา แล้ว เธอจะยังกังวลอะไร

นึกถึงนางแบบอายุ 17 คนนั้นแล้ว ในใจ ของนีรชารู้สึกเจ็บปวดเล็กๆ สมัยนี้ พวกผู้ชายยิ่ง นานยิ่งร้ายกาจ เริ่มออกฤทธิ์ยิ่งแก่ยิ่งชอบเด็ก

ทางโน้นมีอาคารเล็กๆ หลังหนึ่ง การ ตกแต่งอาคารเงียบสงบเก๋ไก๋ นีรชาก้าวเท้าเดิน ไปทางนั้น

นรุตม์เคยบอกว่า ห้องอาบน้ำแถวนี้ต่างเป็น แบบopen(เปิด) ดังนั้นนีรชาจึงโล่งใจเดินเข้าไป

นี่เป็นห้องอาบน้ำเล็กๆ พื้นที่ไม่มาก มี หมอกหนา ข้างในเงียบสงบ ไม่มีคนเลย ไฟสี เหลืองนวลส่องไปยังน้ำแร่อุ่น ชวนให้คนอยาก ลงไปแช่

แปลกจัง ทำไมไม่มีคนเลยล่ะ นีรชาแปลก ใจจนกระซิบออกมา

เพื่อความปลอดภัย จึงเอ่ยปากถาม “ฮัล โหล มีใครอยู่ไหมคะ”
ภัสกรณ์ที่เห็นแต่ศีรษะกำลังแช่น้ำอยู่ในอา งมีดๆ ด้านในสุดนั้นอยู่ในอาการมึนงง ชะงัก ทันทีที่ได้ยินเสียงที่คุ้นเคย เอ๊ะ ใช่เสียงนีรชา ไหม

ข้างๆ อ่างที่ภัสกรณ์แช่อยู่มีเสาอยู่ต้นหนึ่ง พอดี ภัสกรณ์เหลือบมองไปยังเงาของเสาต้นนั้น รู้ว่าน่าจะซ่อนตรงนั้นได้ นีรชาคงไม่เห็นเขา

เขากลั้นหายใจ ไม่กล้าส่งเสียง กลัวว่านีรช ารู้เข้าจะหนีเขาไปอีก

สายตาคมกลับพล่ามัวมองคนที่อยู่ไม่ไกล หัวใจของเขาเต้นแรงแทบจะทะลุออกมาจากอก

สามเดือนแล้ว นี่เป็นครั้งแรกที่เขาอยู่กับ นีรชาตามลำพัง เขามองดูนีรชาอย่างคนึงหา

ใบหน้าสีขาวดังกระเบื้องเคลือบ จมูกโด่ง คมสัน ริมฝีปากสีแดงระเรื่อ หุ่นดีสวยสะดุดตา นั่น คือนีรชา เธองดงามเสมอในสายตาของภัสกรณ์

ถามแล้วไม่มีเสียงใครตอบรับ นีรชาแน่ใจ ว่าในนี้ไม่มีใครอยู่ จึงวางใจถอดเสื้อคลุมอาบ น้ำออก เมื่อมาถึงน้ำพุร้อนหากไม่ได้ลงแช่น้ำละ ก็เสียดายแย่เลย

เห็นนีรชาถอดเสื้อคลุมอาบน้ำออก ภัสกรณ์เริ่มหายใจถี่ๆอวัยวะบางส่วนในร่างกายเริ่มข้ยบ

นีรชาสามารถปลุกอารมณ์เขาอย่าง ง่ายดาย

เสื้อคลุมอาบน้ำมันคลับ ในใจภัสกรณ์เริ่ม เต้นแรงด้วยความปรารถนา

แต่ว่าเมื่อเห็นข้างล่างเสื้อคลุม กลับรู้สึกผิด หวังทันใด

นีรชายังสวมชุดชั้นในและจีสตริงอยู่ รูปร่าง ที่มีเสน่ห์ถูกบดบังเสียแล้ว

นีรชายกแขนขึ้น กำลังเตรียมถอดจีสตริง สายตาของภัสกรณ์หลับลงชั่วครู่ นึกปรารถนา อยากสัมผัสแนบชิดกับนีรชาอีกครั้ง

“แทนนะ คุณหิวน้ำไหม ฉันเอาเครื่องดื่มมา ฝาก” เสียงอันแหลมคมดังขึ้นที่ปากประตู มือของ วีวี่ถือเหล้ามา 1 ขวดพร้อมแก้ว 2 ใบเดินเข้ามา

ต่างคนต่างพบกัน ทั้งนี้รชาและวีวี่ต่าง ตกใจ

วีวีรีบเอ่ยถามด้วยความโกรธ “นี่เป็นห้อง อาบน้ำส่วนตัว เธอเข้ามาได้อย่างไร” ในตาแทบ ลุกเป็นไฟ นี่คือนีรชา ที่สวมเพียงชุดชั้นใน หรือ นีรชาถือโอกาสตอนเธอไม่อยู่เข้ามาอ่อยภัสกรณ์
นีรชาถึงกับอึ้ง ได้ยืนวีวิชพูดแบบนั้น ภัสกรณ์ อยู่ในนี้ด้วย แต่ว่าทำไมเธอไม่เห็นเขาเลยละ

นีรชาไม่สนใจที่จะตอบคำถามวีวี่ หันมอง รอบตัวด้วยความหวาดระแวง ตามองไปรอบๆ ค้นหาเงาของภัสกรณ์

ภัสกรณ์ในเงามืด พอเห็นวีวี่เข้ามา ในใจ รู้สึกโกรธมาก เดิมตนกำลังชื่นชมเรือนร่างอัน งดงามของนีรชาอยู่ กลับมีหญิงโง่ๆคนหนึ่งเข้า มาขัดจังหวะซะนี่ สมควรตายจริงๆ

ภัสกรณ์ลุกขึ้นยืนจากอ่าง เสื้อคลุมของเขา เปียกโชกแนบไปกับตัว ทำให้เห็นเค้าโครงรูปร่าง กำยำของเขาชัดเจน

เขาเดินตรงมายืนที่หน้าวีวี่ รับแก้วและขวด เหล้าจากมือเธอไป น้ำเสียงต่ำและหยาบคาย กล่าวขึ้น “ออกไป”

น้ำในตาของวีวี่เอ่อล้นออกมาทันที

แปลว่า เธอก็คือพาร์ทเนอร์ที่เขาหิ้วมา นีรช าคนนี้ไม่รู้ว่าเป็นผู้หญิงป่าที่ออกมาจากไหน ตอน นี้ภัสกรณ์บ้าไปแล้ว เพราะผู้หญิงคนนี้กล้าไล่เธอ

“แทนคะ คือฉัน….” วีวี่ยังคิดจะโต้ตอบ

“ไป” ภัสกรณ์ไม่ลังเลที่จะว่าต่อ
เห็นภัสกรณ์เป็นแบบนี้ วีวีไม่กล้าพูดอะไร อีก ได้แต่เดินคอตกออกไป

นีรชายืนปิดหน้าอกอยู่ข้างๆ มองภัสกรณ์ ต่อว่าวีวี่อย่างเย็นชา แอบยิ้มที่มุมปากอย่างเย็น ชา

นี่แหละภัสกรณ์ เหมือนเดิมไม่มีผิด กับผู้ หญิง เวลาอารมณ์ดีก็เอาอกเอาใจ เวลาอารมณ์ เสียขึ้นมาก็ทำเป็นไม่รู้จัก

นี่แหละภัสกรณ์ น่ากลัว เอาแต่ใจ ไม่เคย ให้เกียรติผู้หญิงเลยสักนิด

นีรชาที่หวนนึกถึงเรื่องราวของภัสกรณ์เมื่อ ครู่แทบไม่เชื่อตัวเอง เธอคงไม่หลงรักผู้ชายแบบ นี้หรอกนะ

วีวีไปแล้ว นีรชาก็ดูการแสดงจบแล้ว หยิบ เสื้อคลุมจากพื้นขึ้นมาสวมเรียบร้อย เตรียมออก ไป

ภัสกรณ์เข้ามาขวางทางเธอ

“น้ำ” น้ำเสียงโทนต่ำดึงดูดเธอไว้

“ขอโทษคะ เมื่อสักครู่ฉันไม่ทันเห็นคุณ ขอโทษที่รบกวน ฉันขอตัวก่อนนะคะ” นีรชาอ้อม ตัวของภัสกรณ์ออกไปอยากจะรีบออกไปโดยเร็ว

เมื่อมีโอกาสดีอย่างนี้ ภัสกรณ์อยากจะใช้

เวลากับเธอสักครู่ แม้ไม่ได้ทำอะไร ได้นั่งคุยกับ เธอเฉยๆก็ยังดี

“น้ำ ไม่ได้เจอกันนานเลย คุณสบายดีไหม”

ภัสกรณ์เอาตัวขวางทางประตูไว้ ทักทายด้วย

เสียงอันต่ำ

“สบายดีค่ะ ขอบคุณที่เป็นห่วง” นีรชาขมวด คิ้วเล็กน้อย ผู้ชายคนนี้คิดจะทำอะไรนะ น้ำพร้อน ในตอนค่ำ ชายหญิงอยู่กันตามลำพัง สถานที่ แบบนี้ไม่ควรอยู่นาน

เห็นท่าทางนี้รชาอยากจะรีบไป ความโกรธ ในใจภัสกรณ์เริ่มปะทุขึ้น ผู้หญิงคนนี้รังเกียจเขา ขนาดนั้นเลยหรือ วันนี้เขายังไม่ทันทำอะไรเธอ เลย ก็แค่ทักทาย เธอก็อยากจะหนี เขาเสียแล้ว

ขมวดคิ้วถามออกไปตรงๆ “น้ำ คุณรังเกียจ

ฉันขนาดนี้ หรือจะพูดว่า แต่ไหนแต่ไรมาก็ไม่กล้า

จะอยู่กับฉัน กลัวตัวเองเห็นใบหน้าอันหล่อเหลา ของฉันแล้วจะอดใจไม่ได้หรือยังไง”

ฮาฮา เดิมทีนีรชาที่ดูตื่นเต้นได้ยินคำพูด ของภัสกรณ์แล้ว เกือบจะหัวเราะออกมา นี่มันตลกสินดี ใบหน้าอันหล่อเหลา หน้าด่านซะจริง

“ใช่คะ ใบหน้าของคุณหล่อมาก ฉันกลัว อดใจไม่ไหว ขย้ำคุณเข้า ดังนั้นฉันรีบไปซะจะดี กว่า”

“น้ำ เธอมันขี้ขลาดตาขาว เธอไม่กล้า เผชิญหน้ากับฉัน” ภัสกรณ์เริ่มใช้วิธีรุนแรง เขารู้ จักนีรชาดีเกินไป รู้ดีว่านีรชาปากแข็ง ต้องใช้วิธีนี้ เท่านั้นถึงจะจัดการเธอได้

ที่แท้ สุดท้ายนีรชาก็หลงกล

นัยน์ตาที่สวยงามคู่หนึ่งจับจ้องไปที่สายตา ของภัสกรณ์ พูดอย่างเย็นชาว่า “ใครว่าฉันไม่กล้า สู้หน้าคุณ”

ดวงตาของนีรชาดั่งน้ำในสระลึก ภัสกรณ์ ฉับพลันก็ตกลงไปในนั้นเสียแล้ว หลงใหลไปกับ นีรชาทีละน้อยทีละน้อย เสียงค่อยๆเบาลง กลิ่น กายของชายหนุ่มใกล้ชิดเธอมากขึ้น

หัวใจของนีรชาเต้นเร็วโดยไม่ทราบสาเหตุ แต่ว่าคำพูดหลุดจากปากออกไปแล้ว หากเธอยัง หนีอีกละก็แสดงว่าเธอด้อยกว่า

เห็นขวดเหล้าในมือภัสกรณ์ นีรชาเริ่ม เปลี่ยนประเด็น ที่คุณถืออยู่ในมือใช่เหล้าไหม”
ภัสกรณ์ยิ้มเล็กๆ นั่งยองๆ ลงข้างๆ เทเหลา ใส่แก้ว 2 ใบ ส่งให้นีรชาแก้วหนึ่ง “เป็นไวน์แดงที่ ดีที่สุดเลยนะ ลองชิมดูสิ”

นีรชากัดริมฝีปากตัวเองอย่างกล้ำกลืน เธอ แค่อยากจะเปลี่ยนประเด็นแล้วจะขอตัวออกไป คิดไม่ถึงว่าภัสกรณ์จะชวนเธอดื่มเหล้าด้วยกัน

เห็นนีรชามีท่าทีลังเล นัยน์ตาภัสกรณ์ยิ่ง เปิดกว้าง คล้ายกับต้องการจะมองลึกเข้าไปในใจ ของนีรชา “ทำไม ไม่กล้าหรือ กลัวฉันกินเธอ หรือ”

ชิ นีรชากัดๆฟันนั่งลง ใครกลัวใครกันแน่ แค่ไวน์แดงแก้วเดียว ไม่มีทางล้มฉันได้หรอก

รับแก้วไวน์ที่ภัสกรณ์เทให้ นีรชาค่อยๆจิบดู ทำไมรู้สึกขมนิดๆ ที่แท้ไวน์แดงชั้นเลิศรสชาติ แบบนี้นี่เอง

ภัสกรณ์ก็รู้สึกว่าไม่ใช่ ไวน์วันนี้ รสชาติ

แปลกๆ แต่ว่าต่อหน้าสาวสวย เขาไม่ได้ใส่ใจ เรื่องนี้มากนัก กำลังใคร่ครวญว่า ไฉนนีรชาครั้งนี้ ถึงได้ยอมนั่งลงตรงนี้ได้

เขาไม่อยากใช้กำลัง ครั้งที่แล้วนีรชาเกือบ ฆ่าตัวตายทำให้เขาตกใจแทบแย่ เขาหวาดกลัวรสชาติของการสูญเสีย ถึงแม้ว่านีรช่าจะไม่ได้ เป็นของเขา ไม่เต็มใจพบเขา เขาก็หวังว่านีรชาจะ มีความสุขดี ไม่รักเขาก็ไม่เป็นไร

ดื่มไวน์หมดแก้ว นีรชารู้สึกว่ามึนหัวเล็ก น้อย แปลกจัง ปกติเธอดื่มหมดแก้วก็ไม่เห็นจะ เป็นอะไร

นีรชาลุกขึ้น อยากจะขอตัวกลับก่อน สัญชาตญาณเธอบอกว่ามีอะไรบางอย่างผิดปกติ ร่างกายเธอส่งสัญญาณว่าตกอยู่ในอันตราย

ภัสกรณ์เองก็รู้สึกว่าร่างกายของเขายิ่งกิน ยิ่งร้อนขึ้น ไม่ใช่ เหล้าวันนี้มันไม่ใช่ เหล้านี้เป็น ของวีวี่ถือมา มันอาจจะเป็นเพราะเธอใส่ยาลงไป

แน่ๆ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ