ตอนที่ 125 ไม่รู้จักพอ
ย้ายของไปที่บ้านของเขาเหรอ? ได้ยินคำ พูดของนีรชา ภัสกรณ์ถึงกับใจหยุดเต้น
เธอร้อนรนทนไม่ไหวที่จะแยกความ สัมพันธ์กับเขา? ดวงตาที่คมกริมของภัสกรณ์เต็ม ไปด้วยความโกรธ ใบหน้าที่หล่อเหลาดูเย็นชา กว่าเดิม เงียบและไม่พูดอะไร
นีรชาจ้องที่ภัสกรณ์อย่างระมัดระวัง เห็นถึง อารมณ์บนหน้าของเขา ในใจรู้สึกท่าจะไม่ดีเท่า ไหร่
ความจริงเธอก็ไม่ได้อยากไปบ้านของภัส กรณ์อีกแล้ว แต่สถานการณ์ตอนนี้เขาอยู่ตรงข้าม เธอ เธอรู้สึกมันอึดอัดจริงๆ แต่เพื่อสิ่งของที่มีค่า ของพ่อ ไม่ว่ายังไงก็ต้องไปเอา
“งั้น….ถ้าคุณไม่สะดวก….นีรชายังไม่ทัน พูดจบ ภัสกรณ์ก็พูดเนิบๆว่า “พรุ่งนี้ตอนค่ำเธอก็ มาเอา” เสียงแข็งกระด้าง
“อ่อ ดี ขอบคุณค่ะ” นีรชาพูดเบาๆ ดวงตารีบ
มองไปข้างนอกหน้าต่าง ไม่กล้ามองที่ภัสกรณ์
อีก
ใจของภัสกรณ์กลับยิ่งโมโห เขาเป็น ปีศาจ? ทำไมนีรชาถึงมองเขาเหมือนเห็นผีเลย? พูดคุยกับนรุตม์สนุกสนาน
ใจหาทางระบายออก ภัสกรณ์เหยียบคัน เร่ง! รถที่วิ่งได้อย่างราบรื่นจู่ๆก็เร็วอย่างบ้าคลั่ง สามคนที่อยู่ในรถต่างตกใจร้องทันที
จันทร์ฉายถามนรุตม์เกี่ยวกับสวัสดิการของ บริษัทของพวกเขา ภัสกรณ์ทำให้ศูนย์กลางของ แรงโน้มถ่วงของเธอไม่มั่นคง จู่ๆเขาก็ล้มลงบน ตัวของนรุตม์
กลิ่นหอมของผู้หญิงที่เป็นเอกลักษณ์พุ่ง เต็มจมูกของนรุตม์ เขาสูดลมหายใจลึกๆ กลิ่น ของจันทร์ฉายมันพิเศษมาก เขาชอบมันมาก
แขนยันร่างกายของจันทร์ฉายไว้ นรุตม์ ถามอย่างเป็นห่วง “จันทร์ฉาย คุณไม่เป็นไรนะ”
“โอ้โอ้ไม่เป็นไรค่ะ” ร่างกายของจันทร์ฉาย เกือบจะถูกโอบกอดโดยนรุตม์ ร่างกายของพวก เขาแนบชิดติดกัน จันทร์ฉายสามารถรู้สึกนรุตม์ใต้ เสื้อบางๆมีกล้ามเนื้อที่แข็งแกร่ง หน้าก็แดงทันที
ภัสกรณ์มองผ่านกระจกด้านหลังนรุตม์และ จันทร์ฉายกับปฏิสัมพันธ์ที่คลุมเครือ และเหลือบมองนีรชาอีก
นีรชาที่เพิ่งจะตกใจที่ภัสกรณ์เร่งรถ ร่างกายของเขาเอียงไปด้านข้างของชูเทียนหยิ่ง แต่เธอยึดติดราวเหนือหน้าต่างรถไว้จนนิ้วมือ เป็นสีขาว ฉันก็ปฏิเสธที่จะพึ่งพาภัสกรณ์มากขึ้น
เกรงกลัวเหมือนร่างกายไปสัมผัสแล้ว
ภัสกรณ์นิ่ง หมุนพวกมาลัยอย่างรุนแรง รถ โค้งไปทางซ้ายอย่างรุนแรง ด้วยความเร็วที่ รุนแรง นี้รชาร่างกายไม่มั่นคงอีกต่อไป ทันใดนั้น เขาก็ล้มลงบนตัวของภัสกรณ์
ไม่อยากจะแตะต้องร่างกายของภัสกรณ์ นีรชาทำได้แค่พยายามเอาตัวเองหลีกไปด้าน ข้าง ผลคือจมูกได้ล้มไปแขนของเขาอย่างแรง!
“โอ๊ยยย เจ็บ!” นีรชาลูบที่จมูกตัวเอง บ่น เจ็บ
“คุณแทน คุณกำลังเล่นบ้าอะไรเนี่ย!” นรุ ตม์มองไปแทนอย่างจองห้อง แต่ในใจกลับเต็ม ไปด้วยความสุข แอบขอบคุณภัสกรณ์ เพราะ ร่างกายของจันทร์ฉายได้ถูกกดเข้าไปในแขน ของเขา
ได้ยินนีรชาร้องเจ็บ ภัสกรณ์ก็ขมวดคิ้วแอบมีอาการหงุดหงิด เหยียบเบรกรถเอารถหยุด
“มานี้ ฉันดูหน่อย!” ดึงหน้าของนีรชามา ตรวจใบหน้าของนีรชาอย่างระมัดระวังผ่านไฟใน รถ
“ไม่เป็นไร มันก็แค่ชน” นีรชากระซิบ อยากผลักมือของภัสกรณ์ออก แต่ยังกลัวว่าภสก รณ์จะเข้าใกล้ตัวเธออีก
จมูกเล็กๆเริ่มเป็นสีแดง แต่ก็ยังไม่รุนแรง มาก ภัสกรณ์ชมวดคิ้วแน่นจ้องนีรชา “ผู้หญิงโง่”
ผู้หญิงโง่ คุณจะไม่ล้มลงในอ้อมแขนของ ฉันเหรอ มันจะดีกว่าที่จมูกไปล้มเจ็บ ก็จะไม่ เข้าไปในแขนของเขา?
ภัสกรณ์มองอย่างลึกซึ้งที่ตาของนีรชา เหมือนอยากจะเข้าไปในใจของเขา
ใจของนีรชาจู่ๆก็เต้นเร็วขึ้น หายใจเริ่มรำ บาก เธอต้องการที่จะหลีกเลี่ยงสายตาของเขา แต่ไม่รู้ว่าทำไมสายตาถึงได้ติดอยู่ในตาของภัส กรณ์ นั่นเป็นวิธีเดียวที่ภัสกรณ์ดู
นีรชาตาแป๋ว การต่อสู้และความสับสนใน สายตาชัดเจน เธอไม่ได้รู้ว่าวิธีการที่น่าดื่นเต้น เธอดูสับสนและสิ้นหวังมันน่ายังเย้าตรงไหน
ภัสกรณ์อยากจะจูบนีรชามากๆ
ยืดแขนไปโอบรอบๆเอวของนีรชา เอาเธอ มาใกล้ชิดกับตัวเองจมูกของพวกเขาเกือบจะ แนบชิด ภัสกรณ์หายใจออกความร้อนพ่นที่ ใบหน้าของนีรชา ร้อนๆ จักจีจักจี
สถานการณ์ที่จันทร์ฉายที่เบาะหลังมองไป ด้านหน้า ตื่นเต้น ว้าววว ภัสกรณ์และนีรชาแบบนี้ อบอุ่นมากอะ!
เธอสนับสนุนให้ภัสกรณ์และนีรชาอยู่ด้วย
กัน!
“ท่านประธานจูบน้ำ จูบน้ำ อย่าลังเลค่ะ” จันทร์ฉายชัยร์อย่างตื่นเต้น
เหมือนนีรชาได้เข้าไปในความฝัน กลับถูก เสียงของจันทร์ฉายปลุกให้ตื่น กลับมามีสติถึงรู้ ว่าตัวเองและภัสกรณ์กำลังอยู่ในท่าทางที่จ้องกัน อย่างอบอุ่น
รีบผลักภัสกรณ์ออก หน้าแดงร้าวกับลูก มะเขือเทศสีแดง หัวใจก็เต้นแรงระรัว ความตั้งใจของตัวเองถูกเปิดเผยโดยจันทร์
ฉาย ภัสกรณ์อายนิดหน่อย หลังจากนั้นก็จ้องที่
จันทร์ฉายอย่างดุดัน
รถหยุดที่ใต้ตึกของบ้านจันทร์ฉาย ภัสกรณ์ จำหมายเลขชั้นและหมายเลขอย่างเงียบๆ
“น้ำ ฉันรู้สึกว่าท่านประธานรักเธอจริงๆนะ เธอไปอยู่กับเขาเถอะ” พอกลับเข้าบ้านจันทร์ฉาย ก็เริ่มพูดเกี่ยวกับภัสกรณ์
นีรชาตกใจเบาๆ ลักษณะมีสติขึ้นมา
วันนี้ตัวเองทำตัวแปลกๆไป ทำไมมองสาย ตาของภัสกรณ์ ใจถึงมีความรู้สึกเจ็บ? ไม่หัวแข็ง และเย็นชา ภัสกรณ์ไม่ป่าเถื่อนมาก ทำให้เธอ รู้สึกไม่คุ้นเคย สายตาของเขาเหมือนมีเวทมนตร์ มหัศจรรย์ ที่สามารถดูดตัวเองได้อย่างง่ายดาย
แกว่งหัว นีรชาพยายามสะบัดความคิดที่ ยุ่งเหยิงเหล่านี้ พูดอย่างเรียบๆ “จันทร์ฉาย นอน เถอะ วันนี้ฉันไม่อยากพูดเรื่องนี้”
“น้ำ ฉันไม่เข้าใจเธอกำลังหนีอะไรอยู่เหรอ ท่านประธานชัดเจนมากว่ารักเธอ! เธอดูไม่ออก เหรอ?” จันทร์ฉายเปิดปากอย่างโกรธนิดหน่อย เธอไม่เข้าใจนีรชาจะหยิ่งไปทำไม
“เขารักฉัน ฉันก็ต้องรับมันไว้งั้นเหรอ?” นีรชารู้สึกว่าตรรกะของจันทร์ฉายแปลกมาก
จันทร์ฉายตกใจถึงกลับพูดไม่ออก “หรือว่าเธอไม่รักเขา?” ท่านประธานเป็นผู้ชายที่ยอด
เยี่ยมมาก นอกจากนิสัยที่ชอบใช้ความรุนแรง
แล้ว ก็ยังนับว่าดีมากๆ ผู้หญิงต่างรู้สึกว่าเขามี
เสน่ห์มาก คาดไม่ถึงว่านีรชาจะไม่รู้สึกอะไรเลย? “ใช่ ฉันไม่ได้รักเขา ฉันกับเขาไม่เหมาะสม กัน นิสัยของเขาฉันรับไม่ได้” นีรชาเปิดปากอย่าง เหนื่อนล้า
ข้าวมือนี้ของวันค่อนข้างเหนื่อยแล้ว กังวล อยู่ตลอดเวลา กลัวภัสกรณ์จะทำเรื่องอะไรกับ เธออีก
แต่วันนี้แปลกมากภัสกรณ์แปลกไปไม่พูด ไม่จา นีรชาค่อนข้างกังวลเกี่ยวกับมัน ภัสกรณ์ไม่ เคยเป็นคนที่พูดดี นีรชาไม่เชื่อว่าเขาจะสามารถ ปล่อยเธอไปได้จริงๆ
เหมือนดาบที่แขวนอยู่บนหัวของเธอ ไม่รู้ ว่าเมื่อไหร่ดาบจะหลุดออกมา ทำให้เธอตาย ความรู้สึกแบบนี้มันเหนื่อยจริงๆ
“ติดติ๊ดติดติ๊ดตี๊… โทรศัพท์ของจันทร์ ฉายดังขึ้น
“ฮัลโหลค่ะแม่….” จันทร์ฉายหยิบ โทรศัพท์ไปที่ระเบียง นีรชาเอาตัวเองขดตัวอยู่บนโซฟา กำลังจะผิดตาพักผ่อนสักพัก “ติ้ง” โทรศัพท์ของเธอมีข้อความเข้ามา
เปิดโทรศัพท์ ข้อความโดดเข้ามาในม่านตา
“ลงมาข้างล่าง ฉันกำลังรอเธอในรถ” ข้อ ความของภัสกรณ์ ประโยคสั้นๆ แต่ใช้อำนาจ บาตรใหญ่
นีรชาตอบกลับอย่างไม่ลังเล “สายไปแล้ว ฉันเข้านอนแล้ว มีเรื่องอะไรพรุ่งนี้ค่อยคุยกัน เถอะ”
“ไม่อยากเอากล่องกระดาษกลับแล้วเห รอ?” ขู่อีกแล้ว! เมื่อไหร่ผู้ชายคนนี้ถึงจะรู้จักการ
พูดจาดีๆนะ? นีรชาขมวดคิ้ว
คิดสักพักก็ตัดสินใจลงไป ถึงยังไงจันทร์ ฉายก็คุยโทรศัพท์อยู่ที่ระเบียง ตึกที่นี่ก็มีแค่ห้า ชั้น ถ้าภัสกรณ์จะทำอะไรเธอก็แค่ร้องตะโกน แค่ นี้จันทร์ฉายก็ได้ยินแล้ว
หยิบโทรศัพท์ลงไปด้วย รถของภัสกรณ์ จอดอยู่ใต้ตึกจริงๆ บุคาดิสีดำ ในความมือยังเห็น ได้ชัดเจน
นีรชาเพิ่งจะเกินออกมาจากประตูตึก ประตูรถที่ที่นั่งด้านหลังก็เปิดออก นีรชาหายใจเข้าลึก เพื่อให้กำลังใจตัวเอง ค่อยๆเดินไปหน้าประตูรถ
แปลกมาก ทำไมภัสกรณ์ถึงนั่งที่นั่งด้าน หลังละ?
นีรชาที่เพิ่งเดินมาถึงหน้าประตู มือขนาด ใหญ่ก็ยื่นออกมาดึงเธอเข้าไป ประตูรถก็ปิด ดัง”ปัง”
“นี่คุณแทน …” นีรชาตะโกน ร่างกายถูก บดในเบาะหลัง ลมหายใจที่ร้อนแรงรดที่หน้าเธอ มือใหญ่คว้าคางของเธออย่างแรง ลิ้นของภัส กรณ์เข้าไปในปากเล็กๆของเธออย่างรวดเร็ว
นีรชาตระหนักว่าตัวเองเพิ่งจะเป็นผู้
บริสุทธิ์ ! ภัสกรณ์เกือบจะบ้าคลั่งที่ปากของ
เธอ สูดลมหายใจของเธอ เธอไม่มีโอกาสที่จะ
ร้องขอความช่วยเหลือ
ภัสกรณ์ที่ทรมานมาหลายวัน ในที่สุดวันนี้ ตอนมืดก็ได้จบอีกครั้ง
หวานอร่อย หวานอร่อยไม่มีที่ติ พอใจ พอใจอย่างไม่มีที่ติ
นี่คือความรู้สึกทั้งหมดของภัสกรณ์ในขณะ นี้ เหมือนคนที่หิวกระหายใกล้ตายที่ทะเลทรายพอเห็นน้ำใสก็ปืนข้ามอย่างบ้าคลั่ง มือตักน้ำดื่ม คอแห้งถูกปลอบใจด้วยน้ำที่เย็น รสชาติเหมือนที่ นึกไว้ มันเป็นความสุขที่ร้ายแรงจริงๆ
จูบที่มาพร้อมความเฝ้าคิดถึง ถูกภัสกรณ์ แสดงออกมาอย่างเกือบบ้าคลั่ง แรงกำลังที่มา พร้อมความน่าตกใจ!
แม้แต่คนที่หัวใจดังหิน ยังถูกความบ้าคลั่ง ของเขาชวนให้สนใจ ยิ่งกว่านั้นคือนีรชา!
นีรชาค่อยๆถูกสยบลง เคลิ้มกับการจูบนี้
รู้สึกถึงความยอมแพ้ของนีรชา ยิ่งปลุกเร้า ภัสกรณ์ยิ่งขึ้น อย่างช้าๆ เขาไม่ได้พอใจแค่จูบ เดียว แต่เขากลับต้องการอย่างมาก….
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ