ตอนที่ 119 คอยดูเถอะ

“เอ่อ…นีรชามองภัสกรณ์ด้วยความ กังวล ด้วยนิสัยของภัสกรณ์ เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่า ต้องพูดยังไงเพื่อให้เธอรู้สึกหน้าแดงขึ้นมา

“ยังจะต้องตามจีบอีกหรอ ตอนนี้นีรชาก็เป็น ผู้หญิงของฉันอยู่แล้วหนิ” ภัสกรณ์เหลือบตามอง ที่นีรชา และพูดออกมาแบบเฉยๆ

“ห้ะ!! ยัยน้ำ ที่แท้แกกับท่านประธานคบกัน อยู่หรอ ทำไมแกไม่บอกฉันเลย นี่ฉันไม่ใช่เพื่อน ของแกใช่ไหม”จันทร์ฉายร้องออกมาด้วยความ ตกใจ

นีรชาไม่รู้จะตอบกลับว่าอะไร

จันทร์ฉายไม่รู้ว่าเธอไม่ได้เป็นแฟนที่แท้ จริงของภัสกรณ์ แต่ยังต้องพัวพันแบบนี้เพราะภัส กรณ์ไม่ยอมปล่อยเธอไป

ภัสกรณ์พูดออกมาด้วยตัวเอง ทั้งๆที่เธอไม่ อยากแม้แต่จะคิดถึงมันด้วยซ้ำ

นีรชาเงยหน้าขึ้น สูดลมหายใจเข้าอย่างลึก “จันทร์ฉาย มันไม่ใช่แบบที่เธอคิดนะ ฉันไม่ได้คบ กันกับคุณภัสกรณ์ ฉันกับเขาแค่ แค่ แค่. .
เธอไม่รู้จริงๆว่าจะอธิบายยังไง กับคำว่า แฟนลับๆ มันดูน่าอาย และต่ำต้อยเกินไป

นรุตม์กระพริบตาไปมา บนใบหน้ายังคงยิ้ม ไม่หยุด มองไปที่นีรชา และมองไปที่ภัสกรณ์

แววตาของภัสกรณ์เศร้าออกมา ยัยนี่ เธอ ไม่อยากให้ใครรู้และเธอก็ไม่ยอมรับความ สัมพันธ์ระหว่างเธอและเขางั้นหรอ

ความโกรธท้วมทันหัวใจของเขา ดวงตา เย็นชามากกว่าเดิม มือคว้าไปที่คางของนีรชา “นีรชา เมื่อกี้เธอพูดว่าอะไรนะ พูดใหม่อีกครั้งสิ!”

เรี่ยวแรงของน้ำก็มากขึ้นเช่นกัน “ให้พูด อะไรซ้ำหรอ หรือเราเป็นแฟนกันล่ะ แล้วคุณกล้า พูดไหมล่ะว่าคุณคือแฟนของฉัน และฉันก็คือ แฟนของคุณ”

ภัสกรณ์จ้องลึกลงไปใบตาของนีรชา มอง ลึกลงไป และลึกลงไป แต่กลับมองไม่เห็นเลยว่า เธอกำลังรู้สึกอะไรอยู่

นรุตม์เห็นการสถานการณ์ไม่ค่อยจะดี จึงรี บดึงภัสกรณ์ “ภัสกรณ์ อย่าทำแบบนี้ เราออกมา เที่ยวเพื่อความสนุกสนาน”

จันทร์ฉายก็รู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก นีรชาและภัสกรณ์ ก็มองออกอย่างชัดเจนว่าชอบกัน หรือจะพูดว่าภัสกรณ์กำลังตามจีบนีรชาอยู่ก็ได้ แต่ทำไมถึงได้ทะเลากันแรงแบบนี้ล่ะ

ภัสกรณ์ไม่สนใจที่นรุตม์พูด ดวงตายังจ้อง ที่นีรชาด้วยความโกรธ “เธอกำลังจะโทษว่าฉัน ไม่ให้สิทธิที่ถูกต้องกับเธอใช่ไหม เธอคิดอยาก จะเป็นแฟนแบบจริงๆ เป็นแฟนที่เปิดเผยกับฉันใช่ ไหม”

เขาเริ่มใจเย็นลง ที่แท้ที่นีรชาโกรธก็เพราะ เรื่องนี้ เธออยากแต่งงานกับเขาจริงๆ อยู่กับเขา แบบนี้ไปตลอดชีวิตใช่ไหม ภัสกรณ์รู้สึกดีใจมาก ที่นีรชารู้สึกแบบนั้นกับเขา

นรุตม์และจันทร์ฉายมองด้วยความรู้สึกที่ เป็นห่วง นีรชาโกรธจนตัวสั่น

รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นลิงที่โดนล้อเล่นกับ ความรู้สึก พูดออกมาชัดถ้อยชัดคำ แบบไม่ถาม ความคิดเห็นของเธอเลย พูดนุ่นพูดนี่เรื่องฉันต่อ หน้าผู้คนมากมาย ชอบใช้ความรุนแรงกับเธอ ผู้ชายคนนี้เมื่อไหร่จะเรียนรู้ที่จะให้เกียรติคนอื่น บ้าง

บอกว่ารักเธอ แต่ไม่เคยคิดถึงความรู้สึก ของเธอเลย หยิ่งผยอง เผด็จการ บ้าอำนาจ ไม่มีเหตุผล ผู้ชายแบบนี้ เธอไม่ชอบเลย!

เธอกัดที่ริมฝีปากของตัวเอง นีรชามองภัส กรณ์อย่างเย็นชาและเปิดปากพูดด้วยเสียงที่เบาๆ แต่ชัดเจนเป็นที่สุด “ขอโทษนะคะคุณภัสกรณ์ ฉัน ไม่เคยเป็นแฟนของคุณ ฉันไม่ได้รู้สึกอะไรกับคุณ เลย”

ฉันไม่ได้รู้สึกอะไรกับคุณเลย ปล่อยฉันไป เถอะนะ ฉันไม่ได้รู้สึกอะไรกับคุณ อย่าตามรัง คานฉันอีกเลยนะ!

สายตาของภัสกรณ์เปลี่ยนไปอย่างเยือก เย็น บีบที่คางของน้ำของสุดแรง นีรชาเจ็บจนร้อง ออกมา

“คุณภัสกรณ์ คุณทำอะไร เอามือลงเดี๋ยวนี้ นะ” จันทร์ฉายเห็นว่าสถานการณ์เริ่มไม่ถูกต้อง จึงรีบตะโกนขึ้นมา

จันทร์ฉายเอ่ยปากออกตัวแทนเพื่อนสนิท ด้วยความเป็นห่วง นีรชาคือเพื่อนสนิทของเธอ แน่นอนเธอจะไม่ยอมดูเพื่อนของเธอโดนรังแก แบบนี้

ถึงแม้ว่าภัสกรณ์จะเป็นหัวหน้าของเธอ แต่ จะให้ทำยังไงได้ อย่างมากสุดก็แค่ลาออก ไม่ทำงานแล้ว เธอไม่สามารถมองเห็นเพื่อนของ เธอกำลังโดนรังแกแบบนี้ได้

นรุตม์ตกตะลึง จันทร์ฉายทำไมถึงกล้า ขนาดนี้นะ เธอไม่รู้หรอว่าภัสกรณ์คือคนประเภท ไหน ยังบังอาจเรียกชื่อเขาแบบนั้น เขามองจันทร์ ฉายด้วยสายตาที่ทึ่งและชื่นชม

นีรชาไม่ดิ้นรนต่อสู้ และไม่พูดอะไร เธอแค่ นั่งมองภัสกรณ์ด้วยสายตาที่เย็นชา ดวงตาคู่นั้น เต็มไปด้วยความหมดหวัง เยือกเย็น และดูถูก

ในหัวใจของภัสกรณ์เต็มไปด้วยความโกรธ ที่พร้อมจะระเบิดออกมา แอบมางานเลี้ยงลับหลัง เขา ไม่ยอมรับเรื่องความสัมพันธ์และยังจะมอง เขาด้วยสายตาที่รังเกียจอีก

ภัสกรณ์กัดฟันพูดด้วยความโกรธแบบสุด พลัง “นีรชา ถ้าเธออยากตายนัก ฉันจะสนองให้ เธอเอง”

เขากระชากนีรชาลุกขึ้นจากเก้าอี้ และตรง ไปที่ประตู นีรชาไม่ทันได้ตั้งตัว ข้อเท้าของเธอ พลิก เจ็บปวดและทรมานเป็นที่สุด

แต่ภัสกรณ์ไม่ได้สังเกตว่าข้อเท้าของนีรชา นั้นพลิก เอาแต่เทความโกรธลงไปที่เธอ
นีรชากัดที่ริมฝีปากของตัวเอง ไม่พูดอะไร สักคำ เธอรู้สึกหมดหวังกับทุกๆอย่าง ลากเธอ ออกไปหรอ ก็ไปสิ ทางที่ดีที่สุดก็ฆ่าเธอให้ตาย ไปเลย เธอไม่อยากมีชีวิตแบบนี้อีกต่อไป

เมื่อกี้ข้อเท้าของเธอพลิก และตอนนี้ รองเท้าก็หลุดออกจากเท้าของเธอ ข้อเท้าเล็กๆสี ขาวถูกลากไปกับพื้นจนผิวถลอก เลือดเริ่มไหล ออกมา

นรุตม์และจันทร์ฉายมองหน้ากัน และรีบวิ่ง เข้าไปอย่างเร็ว

นรุตม์ดึงแขนของภัสกรณ์ “ภัสกรณ์! นาย ใจเย็นๆหน่อยได้ไหม!” เขาไม่เคยเห็นภัสกรณ์ โกรธผู้หญิงคนไหนแบบนี้มาก่อน ถ้าผู้หญิงคน นั้นไม่เชื่อฟัง ทำให้เขาเกลียด เขาก็แค่หาคนใหม่ และก็โยนเงินพร้อมกับทิ้งยัยผู้หญิงคนนั้นไป

แต่การที่สั่งสอนผู้หญิงคนนี้ด้วยมือของเขา เอง นรุตม์เพิ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรก นีรชาคนนี้ สำคัญกว่าคนอื่นจริงๆ ถึงทำให้เขากลายเป็นแบบ นี้ได้

แต่จันทร์ฉายกลับไม่มองและคิดอะไรให้ ซับซ้อน แค่เห็นเพื่อนของตัวเองเลือดออก ก็ โกรธแบบสุดๆ ทำไมท่านประธานเป็นคนแบบนี้ ผู้หญิงเขาไม่ยินยอมก็บังคับงั้นหรอ

เธอวิ่งเข้าไปทุบแขนของภัสกรณ์อย่างแรง “คุณภัสกรณ์ คุณเป็นประธานที่เก่งกาจ กรุณา อย่ารังแกคนอื่นเลย ยัยน้ำบอกว่าไม่ชอบคุณ ก็ คือไม่ได้ชอบคุณ รีบวางมือลงเดี๋ยวนี้”

ภัสกรณ์โกรธมากกว่าเดิม เพราะประโยคที่ จันทร์ฉายพูด “ยัยน้ำบอกว่าไม่ชอบคุณ ก็คือไม่ ได้ชอบคุณ” ฟังแล้วมันบาดหูจริงๆ สายตาเขาดู กระหายเลือดแบบสุดๆ “เลขาฯจันทร์ฉาย เรื่องนี้ ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเธอ!!”

แขนที่ถูกจันทร์ฉายดึงอย่างสุดแรง ด้วย ความที่อยากเอาชนะภัสกรณ์ แต่เธอพลาดล้มลง ไปกับพื้น

“จันทร์ฉาย!” นีรชาตะโกนออกมาด้วยความ โมโหสุดขีด ภัสกรณ์ นายมันเป็นสัตว์ร้าย ใช้ ความรุนแรงแค่กับเธอก็เพียงพอแล้ว นี่ยังจะใช้ ความรุนแรงกับจันทร์ฉายอีกหรอ

เธอกัดลงไปที่แขนของภัสกรณ์ด้วยความ โกรธ เกลียด ด้วยกำลังทั้งหมดที่มี

“โอ้ยยยย..” ภาสกรตะโกนร้องออกมา ด้วยความเจ็บปวด มีเลือดออกมาจากปากของเธอ นีรชาเงยหน้ามอง รอยเลือดบนปากอันแสน ซีดของเธอ ทำให้เธอดูสวยแบบแปลกๆ

ไม่ทันจะคิดอะไร ฝ่ามือด้านหลังของเขา “ตัวะ!!” เสียงตบดังลั่น เป็นแรงตบอย่างสุด แรง

นีรชล้มลงไปกับพื้น กระดูกหน้าแข้ง กระแทกกับพื้นอย่างแรง เจ็บปวดจนถึงที่สุด

ตอนที่น้ำเคยตั้งท้องเธอเคยถูกพนักงานที่ ร้านขายของผลักให้ล้มจนกระแทกที่สะโพก กระดูก ยังไม่หายดีจนถึงทุกวันนี้ และตอนนี้ เหมือนซ้ำรอยที่แผลเดิมของเธอ เธอเจ็บจน น้ำตาไหลออกมา

“ยัยน้ำ!” จันทร์ฉายรีบลุกขึ้นมาจากพื้น และวิ่งไปที่ด้านข้างของนีรชา ค่อยๆพยุงตัวเธอ ขึ้นมา

เสียงของพวกเราคงดังเกินไป แขกที่อยู่ใน ร้านมีท่าทางตกใจ ไม่มีการเต้น และไม่มีการ เคลื่อนไหวใดๆ ต่างค่อยๆพากันมองมาที่จุดเกิด เหตุ เคยเริ่มมาล้อมรอบพวกเขาไว้

มีคนจำได้ว่าเขาคือภัสกรณ์ “เฮ้ยยยยย ผู้ชายคนนั้นที่ทำร้ายร่างกายคนอื่น ใช่ประธานของบริษัทที.เอส พร็อพเพอร์ตี้กรุ๊ปจำกัดหรือ เปล่า”

“รูปร่างหน้าตาก็ดีนะ แต่ทำไมถึงทำร้าย ร่างกายผู้หญิง ช่างน่าอายจริงๆ” ผู้หญิงที่เห็น เหตุการณ์ต่างพูดขึ้นมา

“ว้าวววว ถ้าฉันมีแฟนหน้าตาหล่อขนาดนี้ โดนตบตีทุกวันฉันก็ยอมนะ” ผู้หญิงอีกคนนึงพูด ขึ้น จนถูกคนรอบข้างมองเขม่น

นรุตม์ทำหน้าไม่ถูก เขาคิดไม่ถึง เขาอยู่ที่ ร้านแท้ๆ แต่กลับเกิดเรื่องขึ้นใหญ่ขนาดนี้

“ภัสกรณ์ นายเป็นไงบ้าง แขนนายไม่ เป็นไรใช่ไหม” นรุตม์ไปที่โต๊ะหยิบกระดาษทิชชู ออกมา ช่วยซับเลือดที่ไหลออกมาจากแขนของ ภัสกรณ์

นีรชากัดคงเกลียดเขามาก จนกัดเขาลึก

ขนาดนี้ กระดาษทิชชูคงไม่สามารถทำอะไรได้อีก ทางที่ดีต้องไปโรงพยาบาลเพื่อทำแผล แต่ภัสกรณ์กลับไม่สนใจในการช่วยเหลือ

ของนรุตม์ เขาปัดมือออก และยังจะเดินไปหา

นีรชา
จันทร์ฉายอยู่ข้างๆนีรชาทำตัวเหมือนแม่ไก่ ที่ห่วงไข่ “ภัสกรณ์! คุณจะทำอะไร! ไม่ต้องเข้า มา!”

หน้าของนีรชาด้านข้างแดงชำ และบวมไป หมด เธอเอามือจับที่หน้า มองไปที่รอบๆเหมือน ทุกคนกำลังดูละครสัตว์ เธอรู้สึกอับอายขายหน้า จริงๆ

เพียงแค่เธออยู่กับภัสกรณ์ ชีวิตเธอก็จะ เปลี่ยนกลายเป็นจุดสนใจของทุกคนอื่นทันที เธอ เกลียดความรู้สึกแบบนี้จริงๆ

นรุตม์ขมวดคิ้ว ดึงแขนของภัสกรณ์ไว้ “ภัส กรณ์ พอได้แล้ว เลิกโมโหได้แล้ว พวกเราไปโรง พยาบาลให้หมอดูแขนของนายกันเถอะ”

คนรอบข้างพากันมองอย่างคึกคัก ยาม รักษาความปลอดภัยรีบวิ่งมาที่บาร์อย่างรวดเร็ว ยามรักษาความปลอดภัยช่วยนรุตม์ดึงภัสกรณ์ไป โรงพยาบาล

“ท่านประธานภัสกรณ์ ไปครับ ผมจะพาคุณ ไปโรงพยายาบาล”

ภัสกรณ์เห็นแก่หน้านรุตม์ แต่ไม่ได้เห็นแก่ หน้ายามฯ เขากำหมัดแน่น และต่อยลงไปอย่างแรงที่หน้ายามฯคนนั้น

ภัสกรณ์มีร่างกายที่แข็งแรง เขาออกกำลัง กายบ่อย เลยทำให้รูปร่างของเราดีสุดๆ ถึงแม้ ยามฯจะต้องใช้แรงในการดึง และยังถูกต่อย อย่างแรงไปที่หู แต่เขายังไม่ได้รับคำสั่งจากนรุ ตม์ เขาเลยไม่ปล่อยแขนของภัสกรณ์ ถือแม้จะ เจ็บแค่ไหน แต่เขากับนรุตม์ก็ยังช่วยกันดึงแข นภัสกรณ์ไว้

จันทร์ฉายรีบถือโอกาสดึงนีรชาออกมาข้าง นอก

นีรชาขาพลิก จึงทำให้เธอวิ่งได้ไม่ไวนัก จันทร์ฉายพยายามประคองเธอสุดชีวิต นีรชา เหมือนทิ้งน้ำหนักตัวทั้งหมดไปที่จันทร์ฉาย

ผู้คนที่กำลังชุมนุมอยู่พร้อมใจกันหลีกทาง ให้พวกเธอทั้งสองคนออกมา

เรื่องนี้เห็นได้อย่างชัดเจน ประธานบริษัท ที.เอส พร็อพเพอร์ตี้กรุ๊ปจำกัด รังแกคนอื่น ทำร้ายร่างกายผู้หญิงสองคน และยังใช้ความ รุนแรงกับยามรักษาความปลอดภัยอีก

ถึงขนาดมีบางคน รายงานข่าวด่วนให้กับ สำนักข่าว เรื่องนี้ต้องขึ้นพาดหัวข่าวบันเทิงแน่นอน

ภัสกรณ์โดนลากเหมือนกันสัตว์โดยนรุตม์ และยามรักษาความปอดภัย ตาของเขาแดงกำ

“ปล่อยมือ!บอกว่าให้ปล่อยมือฉันไง!!”

นรุตม์ไม่ได้สนใจที่จะปล่อยมือ เขารู้สึกเป็น ห่วงภัสกรณ์จริงๆ ภัสกรณ์ทำให้คลับบาร์ของ เขาต้องถูกปิดบริการชั่วคราว

ภัสกรณ์มองเห็นนีรชากับจันทร์ฉายเดิน ห่างออกจากเขาไปไกลเรื่อยๆ ภัสกรณ์กัดฟัน และตะโกนออกมา “นีรชา! เธอปล่อยให้ฉันรอ!”