ตอนที่ 104 ดื้อเหมือนเดิม
เจ้าตัวเล็กกินนมเสร็จ ก็หลับตาแล้วนอน หลับสักที มุมปากที่อมชมพูระเรื่อ ประกบกันและ อมยิ้มเล็กๆ
นีรชามองหน้าเล็กๆของเจ้าตัวเล็กอย่าง เงียบๆ ในใจรู้สึกอบอุ่นขึ้นมา
นี่สินะคือความสุขของการเป็นแม่ ? เธอ ปวดร้าวและนึกถึงลูกสาวของตัวเอง ยังไม่ทันได้ ลืมตาดูโลกนี้ ก็ถูกเทวดาพาตัวลูกสาวไป ในใจ รู้สึกเสียใจขึ้นมา
ค่อยๆเอาเจ้าปาลวางลงบนเตียง ห่มผ้าห่ม ให้เขาเบาๆ นีรชาก็เฝ้าอยู่ขอบเตียงแบบนี้ เหม่อ มองดูหน้าเล็กๆของเจ้าตัวเล็กที่กำลังนอนหลับ
ภัสกรณ์อยู่ข้างๆมองนีรชาตลอด ในสายตา กลิ้งไปกลิ้งมาเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูก
นีรชาเป็นแบบนี้ เขาเองก็ไม่เคยเห็นมา ก่อน ออร่าของความเป็นแม่ทำให้เธอดูบริสุทธิ์ ผุดผ่อง ดูเหมือนว่าเด็กคนนี้ได้ครอบครองจิต วิญญาณของเธอทั้งหมด
ภัสกรณ์รู้สึกอิจฉาเบาๆ เขาอิจฉาลูกชายของตัวเอง ทำไมถึงได้รับความอ่อนโยนจากนี้ร ชามากขนาดนั้น สนใจเขามากขนาดนั้น
ทันใดนั้น นีรชาก็ถูกภัสกรณ์ดึงลุกขึ้นมา จากเตียง !
เธอถูกเขาจับไว้ข้างกำแพง ล็อคตัวไว้ หลังจากนั้นก็ถูกแย่งจูบที่เผด็จการและรุนแรงไป ป่าเถื่อนมาก รุ่นแรงมาก เกือบจะแย่งลมหายใจ ทั้งหมดของเธอไป
แต่เธอกลับรู้สึกแค่ว่าหินเหล็กไฟพุ่งผ่าน ทุกอย่างว่างเปล่า ต่อหน้าเจ้าปาล เขาทำไมถึง จูบเธอได้ ? ข้างๆมีทารกที่ใสซื่อบริสุทธิ์นอนอยู่ เขาทำไมถึงทำกับเธอเหมือนหญิงขายบริการ ทำ ตามอำเภอใจแบบนี้ ?
เธอใช้กำลังทั้งหมดเตะเขา ทุบตีเขา ” ปล่อยฉันนะ! คุณปล่อยฉันนะ ไอ้คนบ้า !
นีรชาตวาดเสร็จรู้สึกว่าหัวนมของตัวเอง อึดอัดขึ้นกว่าเดิม
ภัสกรณ์ก้มลงมองเธอ สายตาสับสน ใบหน้าก็ไม่แสดงความรู้สึก
เธอยกคิ้วขึ้นเล็กน้อย มองผู้ชายที่อยู่ตรง หน้าที่ไม่แสดงอารมณ์และไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่ หัวใจของเขา ทำไมถึงสัมผัสได้ยากขนาดนี้ เขาจะทำอะไรกันแน่ ? ” ภัสกรณ์ จะเอายังไง ? คุณจะเอายังไง ?”
เธอตวาดดังขึ้น ” คุณทำไมถึงรังแกฉันมาตลอด ? ฉันไม่ใช่ผู้หญิงอย่างที่คุณคิด ไม่ใช่ชู้รักพวกนั้น ของคุณ ทำไมคุณถึงก่อกวนฉันตลอด ? ฉัน เกลียดคุณ เกลียดคุณ ! ”
ภัสกรณ์ได้ยินคำพูดของเธอ มองใบหน้า ของเธอที่เหมือนรังเกียจ ทันใดนั้นมีความรู้สึกสั่น สะเทือนขึ้น ในใจเหมือนถูกอะไรดึงไว้แน่น เขา แค่รู้สึกว่าเจ็บแปลบๆ
” มาเป็นผู้หญิงของผมเถอะ!”
คำพูดสดๆร้อนๆ โพล่งออกมา ช่วงเวลานั้น ที่พูดออกมา ภัสกรณ์เองก็รู้สึกตกใจ
เธอกลับหัวเราะเยาะมุมปากเต็มไปด้วย การเยอะเย้ย ภัสกรณ์ คุณพูดอะไร ? เป็นผู้หญิง ของคุณ ?”
นี่เป็นครั้งแรกที่เธอจริงจังให้ความสำคัญ กับคำถามนี้ เรื่องอะไรกัน สักพักมีอะไรกระแทก เข้าไปในใจเธอ
” ใช่ !” เขายืนยัน
ภาสกร ความหมายของคุณคือให้ฉันเป็น ชู้ของคุณต่อไปใช่ไหม ? ” นีรชายิ้มนิ่งๆ ใบหน้ามี ความเสียใจ
” ในหัวใจของคุณ ฉันมันแย่ขนาดนั้นเลยเห รอ ไม่สมควรจะได้อยู่บนโลกนี้อย่างเปิดเผย เหมาะจะเป็นชู้รัก ! เป็นนกคีรีบูนให้คนรวยอย่าง พวกคุณเลี้ยงดูเล่น ใช่ไหม !”
ภัสกรณ์อยากพูดอะไรบางอย่าง แต่กลับถู กนีรชาขัดขวางไว้
” ภัสกรณ์ ! ฉันรู้! คุณดูถูกฉัน! คุณดูถูกฉัน ทุกอย่าง! ใช่สิ ฉันจน! ฉันไม่มีหน้ามีตา ! บนโลก ใบนี้ ใครๆก็สามารถเหยียดฉัน ! แต่ว่า นั่นไม่ ได้หมายความว่าฉันจะยอมแพ้ ลดศักดิ์ศรีมาเป็น ชู้รักของคุณ ! ”
ในดวงตาของภัสกรณ์มีความเจ็บปวด เห็น นีรชาที่กำลังโมโห เขาค่อยๆยกมือขึ้น ทำท่าทาง ขอร้องอ้อนวอน
” ถ้าอย่างนั้น เป็นแฟนของผม นีรชา เป็น แฟนของผมได้ไหมครับ ?”
ภัสกรณ์กระสับกระส่ายไม่อยู่นิ่งมองหน้า นีรชา รอฟังคำตอบเธอ
แฟน ? ” นีรชายิ้มอย่างขุมขื่น มีแค่คน รักกันถึงจะเรียกว่าเป็นแฟนกัน ? น่าเสียดายจัง ฉันเป็นแฟนของคุณไม่ได้ เพราะว่า ฉันไม่ได้รัก คุณ!”
ดวงตาที่กำลังตื่นเต้นของภัสกรณ์สักพักถูก ความโกรธเข้าครอบงำ ผู้หญิงคนนี้ช่างไม่รู้อะไร ถูกอะไรผิด ! เขาลดความหยิ่งยโสแล้ว ขอร้องให้ เธอเป็นแฟนของเขา แต่เธอกลับไม่ยอม !
” นีรชา เธออย่าคิดว่าตัวเองดีนักหนา !” คำ พูดที่เยือกเย็นโผล่ออกมา
“ฮ่าๆ คุณคิดว่าเป็นแฟนของคุณนั้นเป็น เกียรติสูงสุดล่ะสิ ? เป็นความฝันของหญิงสาวทั้ง โลก ? คนต่ำต้อยอย่างฉัน ถูกท่านประธานใหญ่ ภัสกรณ์มาชอบ ฉันควรจะต้องจุดธูปไหว้ขอบคุณ ฟ้าดินสินะ ? ” ดวงตาที่เย็นชาของนีรชาเต็มไป ด้วยความเยาะเย้ย : ” ขอโทษนะคะ ท่านประธาน ภัสกรณ์ ฉันนั้นไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี ! ฉันไม่ได้ สนใจเรื่องที่จะเป็นแฟนของคุณสักนิดเลย !”
หน้าของภัสกรณ์เปลี่ยนเป็นบึ้งตึง ดวงตา ทั้งคู่กลิ้งไปมาด้วยความโกรธ
” ภัสกรณ์ ฉันไม่เคยคิดที่จะยั่วยุผู้ชายคน ไหน ฉันแค่อยากจะใช้ชีวิตสงบๆ เชิญคุณ ขอร้องคุณ ไม่ต้องมายั่วยุฉันอีกจะได้ไหม ? คุณบอกฉัน จะต้องทำยังไงคุณถึงจะปล่อยฉันไป ?” ทันใดนั้นนีรชารู้สึกว่าตัวเองเหนื่อยแล้ว
ทำไมกัน ทำไมสวรรค์ถึงต้องลงโทษเธอแบบนี้ ? คุณพ่อตาย ลูกก็ไม่อยู่แล้ว หัวใจของเธอเหนื่อย ล้าแล้ว ! ทำไมผู้ชายคนนี้ยังจะมาเหยียดหยาม เธอ !
ทำไมเขาเป็นแบบนี้ ? เธอยั่วยุเขาไม่ได้ จริงๆ ! เธอแค่อยากจะใช้ชีวิตธรรมดา เธอยอมที่ จะไม่อยากรู้จักกับเขา !
ภัสกรณ์หรี่ตามอง ก้าวถอยหลังหนึ่งก้าว ด้วยความมึนงง สีหน้าท่าทางของเธอแบบนี้ ทำให้เขารู้สึกผิดกับเธอมาก
จู่ๆเขาก็ดึงเธอ สองมือจับไปที่หน้าของเธอ จะยกคางของเธอเงยหน้าขึ้น บังคับให้เธอมอง หน้าตัวเอง นีรชา ฉันควรจะรีบหาตัวเธอให้เจอ ก่อน ฉันไม่ควรปล่อยเธอให้เจอความลำบาก ขอโทษนะ !”
เธอรู้สึกหวิว ใบหน้าที่มีความเสียใจเต็มไป ด้วยน้ำตา หวังว่าจะเข้าไปดวงตาที่ดูเหมือนจะมี ความทุกข์ใจของเขาเหมือนกัน “ขอโทษ ? คนที่ คุณควรจะขอโทษนั้นไม่ใช่ฉัน! ควรเป็นพ่อของฉัน ! เขาผ่าตัดเสร็จเรียบร้อยแล้ว คุณทำไม ปล่อยเขาอยู่ที่โรงพยาบาลห้ามให้พี่สาวฉันรักษา เขาต่อ ? ภัสกรณ์ คุณยังเป็นคนอยู่ไหม! ถ้าคุณ ยังมีความเป็นคนหลงเหลืออยู่ คุรยังจะทำแบบนี้ อยู่ไหม ! ”
ดวงตาที่ลึกลงไปของภัสกรณ์ค่อยๆคิด สงสัย : ” นีรชา ดวงตาข้างไหนของเธอเห็นฉัน ห้ามให้พี่เธอรักษาเขาต่อ ? ”
นึกถึงคุณพ่อที่ตายไป นีรชาก็ควบคุมน้ำตา ที่ไหลพรากเต็มหน้าไม่ได้ : ” พี่สาวของฉันบอก ฉันเอง ! คุณมันเป็นปีศาจที่ไม่มีความเป็นมนุษย์ เลย !”
พี่สาวเธอ ? ใช่พี่สาวคนที่ไม่มีความ สัมพันธ์ทางสายเลือดคนนั้นกับเธอ ?” ภัสกรณ์ พูดอย่างเจ็บใจ : ” เธอยอมเชื่อเขา แต่ไม่ยอม เชื่อฉัน ?”
นีรชามองหน้าภัสกรณ์ด้วยความมึนงง ดู เหมือนว่าไม่เข้าใจสิ่งที่เขาพูด
ภัสกรณ์จับแขนเล็กๆของนีรชา เขย่า ตัวอย่างรุนแรง : ” นีรชา ! ผู้หญิงที่ม! พี่สาวเธอ กำลังโกหก ! เขาหลอกเธอ ! ผมก็แค่โกรธคุณ แล้วหนีไป ไม่ได้ไปจ่ายค่ารักษาพยาบาลของพ่อคุณอีก แต่ผมไม่ได้ห้ามให้พี่สาวเธอช่วยพ่อ ของเธอ ! ”
ดูเหมือนว่ามีบางอย่างพังทลายลง นีรชา ไม่ทำตาโตไม่อยากจะเชื่อ เธอปิดหูของเธอ ส่าย
หน้าไปมา : ” ไม่ ! ไม่! พี่สาวฉันไม่ทำแบบนี้กับ
ฉัน! คุณโกหก ! ”
ภัสกรณ์ไม่พูดอะไรอีก หันหลังแล้วอุ้มเจ้า
ปาลที่กำลังหลับสนิทเดินออกไปนอกประตู เดิน
ไปถึงหน้าประตู หันกลับมาพูดกับนีรชาอย่างเย็น ชาว่า : ” นีรชา ผมไม่เคยเจอผู้หญิงที่ซื่อบื้อกว่า เธอแล้ว !”
นีรชา ผมไม่เคยเจอผู้หญิงที่ซื่อบื้อกว่าเธอ แล้ว
ร่างกายของนีรชาหมดเรี่ยวแรงขึ้นมาทันที ขาค่อยๆพับลงนั่งอยู่มุมกำแพง หัวใจเจ็บปวด ทรมานเหมือนจะฉีกขาด เธอไม่อยากจะคิด เธอ หวังว่าภัสกรณ์จะพูดโกหก เธอรับไม่ได้ที่สาวทำ แบบนี้กับเธอ !
ถึงแม้ว่าพ่อไม่ใช่พี่แท้ๆของพี่สาว แต่ว่า พ่อก็ดีกับเธอ เธอทำไมถึงทำเรื่องแบบนี้ได้ !
คุณพ่อ ขอโทษค่ะ หนูมั่นใจเกินไป หนูโง่มาก หนูตาบอดเอง
ถึงได้ส่งพ่อให้มุกมณี ถึงได้ทำให้พ่อจาก ไปอย่างสิ้นหวังแบบนี้ คุณพ่อ พ่ออยู่บนสวรรค์จะ ต้องเกลียดหนูแน่ ?
นีรชากระซิบกระซาบ น้ำตาไหลพรากออก มา เปียกชุ่มไปที่เสื้อผ้าบริเวณหน้าอก เจ็บปวด ความเจ็บปวดที่ไม่มีคำบรรยาย เธอจึงเอาหัวโขก กำแพงอย่างรุนแรง
” บอกว่าเธอโง่ ! เธอนี่โง่จริงๆ ! โขก กำแพงแล้วได้อะไร ? โขกกำแพงแล้วพ่อเธอจะ ฟื้นขึ้นมาเหรอ ? ” มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาทันที ทำ ให้นีรชาตกใจ ไม่รู้ว่าภัสกรณ์เข้ามาตั้งแต่เมื่อ ไหร่
“ออกไป ! ไม่ต้องมาสนใจฉัน ! ตอนนั้นคุณ ทำไมถึงปล่อยพ่อของฉันไว้ที่โรงพยาบาลไม่ สนใจใยดี ? ก็แค่ค่ารักษาไม่กี่เดือน คุณโปรยเงิน เหมือนดิน เงินแค่นี้เล็กน้อยสำหรับคุณ ! คุณ ทำไมถึงได้โหดเหี้ยมอย่างนี้ ! ” ความรู้สึกของ นีรชาหาที่ระบายไม่ได้ ก็เลยระบายใส่ภัสกรณ์
” นีรชา คุณหนีไปไม่ทำตามสัญญา แล้ว ทำไมผมจะต้องดูแลพ่อคุณตามสัญญาด้วยล่ะ ?
” ภัสกรณ์ขมวดคิ้ว ถามกลับไป
นีรชาไม่รู้จะพูดอะไร ได้แต่หยิบหมอนบน เตียงทุบตัวเขาอย่างแรง : “ออกไป ออกไป! ฉัน
ไม่อยากเห็นหน้าคุณ!ออกไป! ”
ความอารมณ์ดีของภัสกรณ์ก็หมดลงแล้ว ดึงแขนของนีรชาเข้ามา : ” แม่สาวน้อย คุณ โวยวายพอหรือยัง !” มือหนึ่งกระแทกไปที่ข้าง หลังลำคอของนีรชา
นีรชาคอพับ หมดสติลงไป ภัสกรณ์อุ้มนี้รช าที่สลบหมดสติไปนอนบนเตียง ช่วยห่มผ้าห่มให้ เธอ
ใบหน้าเล็กๆที่ซีดขาวของนีรชาร้องไห้จน น้ำตาหยดลง ทำให้ผมเปียกชุ่มยุ่งเหยิงติดหน้า ดู เหมือนหมาป่ารับสภาพไม่ได้
ภัสกรณ์หยิบกระดาษทิชชูบนหัวเตียง ช่วย นีรชาเช็ดคราบน้ำตาเบาๆ ค่อยๆใช้มือลูบจัดทรง ผมที่ยุ่งเหยิงของเธอ คิ้วหนาๆขมวดเข้าหากัน ถอนหายใจ ผู้หญิงคนนี้ ทำไมถึงดื้อรั้นตลอด เลยนะ !
ดูเหมือนว่านอนหลับฝันยาวนานมาก เดิน ไปบนทางที่ไกลมาก ตอนที่นีรชาตื่นขึ้นมา ฟ้าก็ สว่างแล้ว วันใหม่ก็มาถึง
บิดขี้เกียจ แต่กลับถูกร่างกึ่งเปลือยข้างๆ ทำให้ตกใจจนดีดตัวขึ้น ! ภัสกรณ์ ! เขาขึ้นมานอน บนเตียงตั้งแต่เมื่อไร !
ดูท่าแล้วเมื่อคืนเขานอนหลับอยู่ตรงนี้ นีรช าตกใจรีบเปิดผ้าหาสำรวจตัวเอง ตายแล้ว! กระ โทรงที่สวมอยู่หายไปไหน ? ถูกเปลี่ยนเป็น กางเกงนอนผู้ชาย !
หรือว่า เมื่อคืนนี้ภัสกรณ์ช่วยเธอเปลี่ยน ชุด ? นีรชาคิดระแวงมองผู้ชายที่อยู่ข้างๆ สงสัย ว่าเมื่อคืนเขาทำอะไรลงไป
อย่าคิดเลยเถิด ! เมื่อคืนผมไม่ได้ทำอะไร เลย ” ผู้ชายข้างๆเอ่ยปากพูดขึ้นมาทันใด เสียง แหบแห้ง เต็มไปด้วยการเยอะเย้ย
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ