บทที่ 65 เจ้าแพ้แล้ว

แต่ละก้าวของเฉินจิ้นที่ก้าวออกไป ค้างอยู่กลาง อากาศ แล้วระลอกคลื่นที่ไม่มีรูปร่างก็ลอยออกมาพร้อม

กัน

ทุกๆก้าวค่อยๆสูงขึ้นไปในอากาศ เอามือไพล่

หลัง!

เสื้อผ้าบนร่างกาย เคลื่อนไหวทั้งที่ไม่มีลมพัด!

ลูกหลานตระกูลเสิ้นมากมาย รวมไปถึงเสิ่นหมิง เงิน ทั้งหมดล้วนแต่เบิกตาโพลง

ในสายตา เต็มไปด้วยความคาดไม่ถึง และไม่กล้า

จะเชื่อ

พวกเขาดูอะไรกันอยู่?

ไม่นึกเลย..ไม่นึกเลยว่าจะมีคนเดินอยู่กลาง อากาศได้ แล้วยังสงบเยือกเย็นอย่างนั้น ไม่สิ้นเปลือง แรงแม้แต่นิดเดียว

นี่เป็นไปได้อย่างไร?

ตอนนี้ ลูกหลานตระกูลเสิ่นมากมาย ท่าทางที่ กำลังมองเฉินจิ้น ก็ไม่มีการเหยียดหยามกับยินดีใน ความโชคร้ายของคนอื่นอย่างเมื่อครู่อีกแล้ว

มีเพียง ความตกตะลึง และอิจฉา!

“ท่าเท้าท่องคลื่น” ของเสิ่นหมิงเจินเมื่อ ครู่นั้น ทำให้พวกเขาเบิกตาโพลง ใจก็ใฝ่ฝันว่าจะต้องทำให้ได้ให้สมเป็นชายชาตรีเช่นนั้น

แต่แค่กระพริบตา เฉินจิ้นก็เดินอยู่กลางอากาศ อย่างไม่สะทกสะท้าน ผ่อนคลายสบายใจในทุกย่างก้าว

รวมกับ เฉินจิ้นและพวกเขาอายุเท่าๆกัน ยิ่ง กระตุ้นพวกเขามากขึ้น ถ้าข้าทำเช่นนั้นได้ คงจะดีมาก เลยนะ

นี่ก็เจ๋งมากๆแล้ว!

อยู่ในสายตาของลูกหลานตระกูลเสิ่น คงจะรู้สึก ว่าเฉินจิ้นยอดเยี่ยมมากสง่างามมาก น่าตะลึงน่าอิจฉา มากสินะ

แต่ในสายตาของเฉินหมิงเจิน กลับตื่นตระหนก ตกใจอย่างมาก

เขาฝึกฝนพลังเวทย์มนต์มากี่สิบปีแล้ว จึงได้ ฝึกฝนพลังเวทย์มนต์ถึง “ท่าเท้าท่องคลื่น” ของชั้นต้า เฉิง การเคลื่อนไหวต่อหน้าเฉินจิ้นนี้ เทียบกันไม่ได้อยู่ แล้ว

แต่ก็เป็นเพราะ สำหรับ “ท่าเท้าท่องคลื่น” แล้ว เขาศึกษาค้นคว้ามาหลายปีและเข้าใจอย่างถ่องแท้ เขา ถึงยิ่งเข้าใจว่า เฉินจิ้นเดินเอามือไพล่หลังอยู่กลาง อากาศอย่างนี้ มันน่ามหัศจรรย์ขนาดไหน

แต่นี่ กลับโดนชายหนุ่มคนหนึ่งที่อายุยี่สิบกว่าปี แสดงความสามารถออกมาอย่างง่ายดาย จะไม่ทำให้ เฉินหมิงเจินตื่นตระหนกตกใจได้อย่างไร
สายตาดูถูกที่เขามีให้เฉินจิ้น ก็หายไปอย่างไร้ ร่องรอยทันที

ดูแล้ว ที่เขาเอาแต่สนใจระมัดระวังตัวจากชายชุด ดำที่เป็นบูโดขั้นสูงสุดคนนั้น ที่เรียกเฉินจิ้นว่านายท่าน คงเป็นเพราะสถานะตัวตนของเฉินจิ้น กลัวว่า จะเป็น เพราะพละกำลังน่ะสิ!

อย่างรวดเร็ว เฉินจิ้นก็เดินจากกลางอากาศมาถึง บนเวทีแข่งบูโดแล้ว จากนั้นก็ทิ้งตัวลงมาอย่างเบาสบาย อีกด้วย

ยืนเผชิญหน้ากับเฉินหมิงเจิน ด้วยการเอามือ ไพล่หลังเหมือนกัน

“เชิญ!”

มุมปากเฉินจิ้นขยับเล็กน้อย แล้วพ่นคำพูดออกมา คำหนึ่ง

ตอนนี้เงินหมิงเจินไม่มีการดูถูกอีกแล้ว เอามือ ประสานกันไว้ที่หน้าอกแล้วพูดขึ้น: “เชิญ!”

หลังจากพูดจบ เฉินหมิงเจินก็ไม่ได้วางมาดว่า ตนเองเป็นผู้อาวุโสกว่าอีกแล้ว

ยกมือแล้วโบกออกมาด้วยกระบวนท่าที่แข็งแกร่ง ที่สุดของมวยตระกูลเสิ่นรูปแบบการยกมือของ “พายุ แปดทิศทาง”

เส้นหมิงเจินไม่กล้าประมาทเลินเล่อ เขาต้อง จู่โจมอย่างฉับพลันในขณะที่อีกฝ่ายเผลอ ด้วยกระบวนท่าที่องอาจห้าวหาญที่สุด เพื่อจบการท้าทายในสนามนี้

ลูกหลานตระกูลเสิ่นมากมาย เห็นเสิ่นหมิงเจิน ยกมือรูปแบบนี้ ใจก็ตกไปถึงตาตุ่มทันที

“นี่ นี่เป็นพายุแปดทิศทาง เป็นการโจมตีที่ไม่มี จุดบอดอย่างสมบูรณ์แบบ! ยิ่งเก็บสะสมพลังเอาไว้นาน การโจมตีก็จะยิ่งแข็งแกร่ง!”

“คิดไม่ถึงว่าอาสี่จะฝึกฝนสำเร็จแล้ว”

“เมื่อครู่ที่เฉินจิ้นเดินอยู่บนความว่างเปล่า แม้ว่า พลังจะแข็งแกร่งมาก แต่ข้ารู้สึกว่า ปรมาจารย์ลับวิทยา ยุทธที่เขาฝึกฝนพลังเวทย์มนต์เพียงครึ่งหนึ่ง ก็ แข็งแกร่งกว่าท่าเท้าท่องคลื่นของพวกเราแล้ว ลำพังแค่ พละกำลัง ก็แน่นอนว่าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของอาสี่”

“ก็ใช่ เฉินจิ้นเพิ่งจะอายุเท่าไหร่ อายุพอๆกับพวก เรา ให้เขาแข็งแกร่งกว่านี้ นี่จะยังเทียบกับบูโดที่ซึมซับ มาสี่สิบกว่าปีได้หรือ จะยอดเยี่ยมไปกว่าอาสี่ที่เป็นจุด สูงสุดของบูโดขั้นสูงสุดอย่างนั้นหรือ? ยิ่งไปกว่านั้น ยัง เผชิญหน้ากับกระบวนท่าที่องอาจที่สุดของพวกเราตระ กูลเสิ่นอีกด้วย”

เมื่อครู่ท่าทางที่เฉินจิ้นเดินอยู่บนความว่างเปล่า แม้ว่าจะสั่นสะเทือนไปถึงลูกหลานของตระกูลเสิ่น แต่ ชัดเจนมากว่า พวกเขายังคงไม่มีความหวังใดๆให้กับ เฉินจิ้น

เฉินจิ้นกำลังมองสองมือที่เป็นห่วงราวกับอ้อม กอดของเสิ่นหมิงเจิน ร่างกายได้แสดงพลังออกมาอย่างมั่นคงปืนไปจนถึงจุดที่สูงกว่า ด้านบนของมือทั้งสอง ชั้น แรกราวกับไม่มีรูปร่างแต่กลับมีพลังที่แข็งแกร่งก่อตัวขึ้น อย่างหนาแน่น

ทั้งร่างกาย ก็ค่อยๆปรากฏเกราะป้องกันบางๆชั้น หนึ่งออกมา

ใบหน้าของเฉินจิ้นเต็มไปด้วยเพลิดเพลิน สนุกสนาน

นี่เป็นวิทยายุทธบูโดบนโลกนี้หรือ?

ดูแล้ว ตระกูลใหญ่ที่สืบทอดกันมาเหล่านี้ กับ ยอดฝีมือโดที่แหกคอกด้านนอกพวกนั้น ไม่ค่อย เหมือนกันจริงๆ

เฉินจิ้นไม่ได้แทรกแซงพลังที่เก็บสะสมเอาไว้ ของเฉินหมิงเจิน เขากลับอยากจะดูสักหน่อย มวยตระ กูลเสิ่นของตระกูลเสิ่นที่สืบทอดกันมาร้อยปี “พายุแปด ทิศทาง” ที่องอาจที่สุดนี้ แข็งแกร่งขนาดไหนกันแน่?

ลูกหลานตระกูลเสิ้นไม่นึกว่าจะได้เห็นเฉินจิ้นยืน อยู่กับที่มาโดยตลอด กำลังมองดูเสิ่นหมิงเจินรวบรวม พลังอย่างเหม่อลอย ไม่มีการเคลื่อนไหว

ทั้งหมดพากันสายหัว

เฉินจิ้น แม้ว่าจะไม่เคยได้เรียนรู้มวยตระกูลเสิ่นข องพวกเขา แต่ในฐานะที่เป็นนักบูโดคนหนึ่ง ก็ต้องรู้สึก ได้ถึงพละกำลังบนร่างกายของเสิ่นหมิงเจินที่แข็งแกร่ง ขึ้นเรื่อยๆแล้วสินะ ไม่นึกว่าเขาจะไม่มีปฏิกิริยาสักนิด เลย?
ถ้าไม่ใช่ว่าเมื่อครู่เฉินจิ้นเพิ่งจะแสดงฝีมือออกมา พวกเขาคงจะคิดจริงๆว่า เฉินจิ้นก็เป็นเพียงตัวตลกที่เต้น แรงเต้นกาทำท่าทางเสแสร้งเท่านั้น

เสิ่นหมิงเจินเห็นเฉินจิ้นไม่นึกเลยว่าจะไม่ขัด ขวางแม้แต่นิดเดียว ในทางกลับกันกำลังมองเขาอย่าง ใจเย็นไม่สะทกสะท้าน ในใจก็อดไม่ได้ที่จะขู่คำรามออก มา: “ไม่นึกว่าจะกล้าประมาทอย่างนี้ งั้นก็จะทำให้เจ้าได้ เห็น ว่าอะไรที่เรียกว่ามวยตระกูลเสิ่น อะไรที่เรียกว่า พายุแปดทิศทาง!”

ปีนั้นที่เริ่มก่อตั้งบรรพบุรุษปรมาจารย์ของตระกูล เสิ่น ก็อาศัยวิธีนี้ จัดการศัตรูทั่วเจียงเป่ยเจียงหนาน สร้างรากฐานร้อยปีของตระกูลเสิ่นเอาไว้อย่างมั่นคง!

พายุแปดทิศทาง เมื่อได้เห็นชื่อก็ต้องนึกไปถึง ความหมายของมัน เป็นตำแหน่งที่แตกต่างกันแปดแห่ง เพื่อโจมตีคู่ต่อสู้อย่างรุนแรง ตอนที่ฝึกฝนพลังเวทย์ มนต์จนถึงระดับลึกซึ้ง ก็สามารถ โจมตีศัตรูได้ทุก ทิศทางอย่างไร้จุดบอดโดยสมบูรณ์

และนี่ ไม่เพียงแต่อาศัยทางมวยที่เก่งกาจ ทักษะบนเท้า ก็ต้องลึกซึ้งอย่างยิ่งด้วย

ไม่อย่างนั้น คงทำไม่ได้ตั้งแต่แรก อยู่ใน สถานการณ์ที่คู่ต่อสู้กระโดดเคลื่อนไปมารอบด้าน ร่างกายราวกับฟ้าผ่า โจมตีไม่ยั้ง โจมตีได้พร้อมกันทั้ง แปดด้าน

ถ้าไม่เป็นเช่นนี้ คนของตระกูลเสิ่น ก็คงไม่เริ่มก้าวเข้ามาฝึกฝนพลังเวทย์มนต์บูโด ตอนที่ตระกูลเส้น ฝึกฝนพลังเวทย์มนต์พลังภายใน ในเวลาเดียวกันที่มวย ตระกูลเสิ่น ยังต้องฝึกฝนพลังเวทย์มนต์ท่าเท้าท่องคลื่น อีกด้วย

ท่าเท้าท่องคลื่น ไม่เพียงแต่สามารถทำให้เดิน อยู่กลางอากาศได้

ที่สำคัญยิ่งกว่าอยู่ที่ ทำให้คนที่ฝึกฝนพลังเวทย์ มนต์ สามารถใช้พลังภายในที่อยู่บนเท้า ได้อย่างถึงที่ สุด

แล้วก็สามารถควบคุมได้อย่างลึกซึ้งเป็นพิเศษ

ควบคุมร่างกายของตนเองที่เดินอยู่บนอากาศ ได้อย่าง

นั้น บนพื้นดินก็ยิ่งยอดเยี่ยมแน่นอน ยิ่งทำได้อย่างที่ใจ

ต้องการ

คิดๆเท่านั้น ในที่สุดเสิ่นหมิงเจินก็รวบรวมพลัง เรียบร้อยแล้ว แค่ก้าวออกมา ก็รวดเร็วราวกับฟ้าแลบ

ขั้นตอนการรวบรวมพลังเมื่อครู่ ดูแล้วเหมือนกับ ผ่านเวลายาวนาน

แต่จริงๆแล้ว ก็แค่ไม่กี่วินาทีสั้นๆเท่านั้นเอง

“พายุแปดทิศทาง!” ทันทีที่เคลื่อนไหว เสิ่นหมิง เงินก็ระเบิดเสียงออกมา

แทบจะชั่วพริบตา ก็ก้าวเข้ามาห่างไปเพียงเล็ก น้อย ปรากฏอยู่ทางทิศตะวันออกของเฉินจิ้น หมัดที่ ปล่อยออกไป รวดเร็วราวกับฟ้าแลบ!
บนกำปั้นรวบรวมพลังที่แข็งแกร่งเอาไว้อยู่กลาง อากาศทันที มาพร้อมกับเสียงที่แสดงออกมากลาง อากาศ ราวกับภาพลวงตา

พายุแปดทิศทาง รวบรวมพลังเสร็จสิ้น

เฉินจิ้น ข้าจะดูว่าเจ้าจะรับหมัดแรกที่มาจากแปด ทิศทางของข้าได้ไหม!

อย่างไรก็ตาม ในทันทีที่ปล่อยหมัดออกไป เสิ่นห มิงเจินก็รู้สึกแปลกๆเล็กน้อย

เฉินจิ้นยืนอยู่ด้านหน้าชัดๆ แต่กลับเหมือนไม่มี ลมหายใจของเขาสักนิดเลย

เกิดอะไรขึ้น?

ชั่วพริบตา ในหัวของเสิ่นหมิงเจินก็ปรากฏความ

สับสนออกมาเล็กน้อย

จากนั้น เพียงครู่เดียว เขาก็เข้าใจแล้วว่าเกิดอะไร

ขึ้นกันแน่

เงาที่มีชีวิต!

หมัดของเขาจู่โจมไปที่เฉินจิ้น แต่แล้ว กลับต่อย เข้าไปที่ความว่างเปล่า

ในทันทีที่หมัดอันแข็งแกร่งของเขาจู่โจมเข้าไปที่ เฉินจิ้น ร่างตรงหน้า ก็โดนลมที่รุนแรงพัดกระจายออก ไป

ในเวลาเดียวกัน ความอันตรายถึงชีวิต ก็แพร่เข้า มาในหัวของเฉินหมิงเจิน
เท้าของเฉินหมิงเจินแค่ขยับ ก็เคลื่อนออกไป ทางด้านข้างทันที

“พายุแปดทิศทางของเจ้าส่งออกมาแล้ว งั้นก็รับ ของข้าไปสักกระบวนท่าเถอะ!”

เสิ่นหมิงเจินเพียงได้ยินเสียงที่ดังขึ้นมาข้างหู ของตนเอง เขาเพิ่งจะตอบสนองออกไปเมื่อครู่ ถึงกับยัง ไม่ได้เคลื่อนไหวแม้แต่นิดเดียว เขาก็รู้สึกถึงฝ่ามือข้าง หนึ่ง ที่อยู่ด้านหลังของตนเอง ถูกตบอย่างเบามือ

ทะลุผ่านเกราะป้องกันของเขาโดยตรง แล้วก็ติด อยู่ที่ด้านหลัง

วินาทีนั้น เฉินหมิงเจินก็ลอยออกไปทันที

เฉินหมิงเจินพยายามออกแรงอย่างเต็มที่ทันที ถึงจะควบคุมร่างของตนเอง ไม่ให้ตกลงมาบนเวทีแข่งบู

โด

แต่เมื่อเป็นอย่างนี้ ภายใต้ฝ่ามือนี้

เขาก็พ่ายแพ้อย่างสิ้นเชิงแล้ว

เพียงแค่กระบวนท่าเดียว เขาก็พ่ายแพ้อย่างน่า

เวทนา!

เกราะป้องกันหายไปแล้ว

พายุแปดทิศทางที่รวบรวมเอาไว้ก็หายไป

ทั้งหมด

กำลังภายในสับสนวุ่นวาย
เฉินหมิงเจิ้นหน้าซีดเผือด เพียงรู้สึกว่าคอมีรส หวานๆ เลือดก็ทะลักออกมา แล้วไหลออกมาตามมุมปาก

เฉินหมิงเจินเงยหน้ามองตำแหน่งของเฉินจิ้น ใน แววตา เต็มไปด้วยความหวาดผวา

นี่…นี่เป็นไปได้อย่างไร?

เขาเป็นยอดฝีมือที่สูงสุดของบูโดขั้นสูงสุด ห่าง จากขั้นปรมาจารย์จ่วย ก็เพียงก้าวเดียว ตระกูลเสิ่นทุก คน คาดหวังอย่างยิ่งที่จะได้เป็นกี่คนนั้นที่ได้ขั้นปรมา จารย์จ่วย

อย่างไรก็ตาม เขา กลับโดนชายหนุ่มคนหนึ่ง ทำให้พ่ายแพ้ด้วยกระบวนท่าเดียว!

เสิ่นหมิงเจินยากจะเชื่อจริงๆ

แต่ความจริงก็วางอยู่ตรงหน้าอย่างแน่ชัดแล้ว

ไม่ใช่เรื่องที่เขาจะไม่เชื่อได้

“ขอบคุณท่านเฉินมากที่เมตตา!”

เส้นหมิงเจินลุกขึ้นยืน วางมือทั้งคู่ไว้ที่หน้าอก

แล้วพูดกับเฉินจิ้น

สรรพนามเปลี่ยนไป!

ฝ่ามือของเฉินจิ้นเมื่อครู่นั้น ถ้าไม่เก็บไปล่ะก็ คง สั่นสะเทือนไปทั้งหัวใจของเขาโดยตรง

นึกถึงตรงนี้ หน้าผากของเสิ่นหมิงเจิน ก็มีเหงื่อ

เย็นๆผุดออกมาแล้ว
นี่ยังเป็นครั้งแรกอีกด้วย ที่เขาห่างจากความตาย ใกล้ขนาดนี้

เฉินจิ้นพยักหน้า เอามือไพล่หลัง พูดเรียบๆ: “เจ้า แพ้แล้ว!”

“ข้าแพ้แล้ว!” เส่นหมิงเจินค่อนข้างผิดหวัง

“เดิมพันแล้วเจ้าก็ต้องยอมรับความพ่ายแพ้ใช่ ไหม?” เฉินจิ้นถามขึ้นอีกครั้ง นี่ ถึงจะเป็นสิ่งที่เขาสนใจ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ