บทที่ 103 สามี คืนนี้อยู่กับฉันหน่อยได้ไหม?
“กระบี่เจ็ดปีศาจ ดาบเล่มแรก ท้องฟ้ามืดครึ้ม!”
ในปากเฉินจิ้นท่อง
แกว่งดาบออกไป!
ทันใดนั้น ออร่ากำลังของดาบที่มีสีดำสนิทราวกับหมึก ดูเหมือนจะกลืน
แสงโดยรอบ
บนเวที ก็เริ่มมืดแล้วด้วยซ้ำ
ภายใต้ดาบนี้ เวทีที่เท้าของเฉินจิ้นและกงเปิ่นอู่มีรอยแตกหลายครั้ง แต่
ตอนนี้ มันแตกมากขึ้นเรื่อยๆ
เป็นไปได้ยังไง?”
กงเป็นอู่ตะโกน
ดาบนี้ น่ากลัวเกินไป
แม้แต่อาจารย์ของเขา ซึ่งเป็นหนึ่งในเสาหลักทั้งสี่ของประเทศญี่ปุ่น ผู้ เป็นแดนเสินอันดับแข็งแกร่งอย่างแท้จริง เทพดาบฮอกไกโด ฟันดาบที่ แข็งแกร่งที่สุดออกมา ก็ไม่ได้มีพลังมากขนาดนี้
เผชิญกับดาบของเฉินจิ้น กงเปินอู่ก็ตกใจกลัว
เขารู้สึกได้ถึงพลังของดาบเล่มนี้ เขารู้สึกว่า เหมือนเขาอยู่ในความมืด โดยไม่มีร่องรอยของแสง มันเกินกำลังของมนุษย์ที่สามารถต่อต้านได้
กงเป็นอู่ตกใจมาก หันกลับไปจะหนี
เขามีความรู้สึกว่า ถ้าเขารับการฟันครั้งนี้ เขาตายแน่!
อย่างไรก็ตาม เมื่อกงเปิ่นอู่ต้องการหนี เขาก็พบว่า เขาไม่สามารถ
แม้แต่จะหนีได้
สถานที่ที่มีกำลังของดาบปกคลุมอยู่นั้น มืดมาก
แม้แต่เขา อยู่ชั้นสูงสุดปรมาจารย์ได้มาถึงจุดสูงสุดแล้ว กล่าวได้ว่า เขาที่จะก้าวเข้าสู่ครึ่งแดนเสินในอนาคตอันใกล้นี้ กลับเหมือนติดอยู่ใน
โคลนดิน
ในท้ายที่สุด กงเปิ่นอู่ทำได้เพียงต่อสู้เพื่อปกป้องรากฐานของตนเองไว้ ใช้วิธีการลับ ซึ่งทำให้เขาสามารถหลีกเลี่ยงจุดที่อันตรายถึงชีวิตนี้ได้
อย่างไรก็ตาม ดาบนี้ ก็เอาแขนของเขาไปหนึ่งหนึ่งข้าง
นอกจากนี้ มันยังเป็นมือขวาถือมีด
“อ๊าก!”
จู่ๆกงเป็นอู่ก็กรีดร้อง
ความเจ็บปวดจากที่แขนหัก กระตุ้นประสาทของเขาอย่างมาก อย่างไรก็ตาม สิ่งที่เจ็บปวดกว่านั้นคือ มือขวาของเขาหักจากไหล่!
เมื่อไม่มีมือขวา เขาจะถือดาบได้อย่างไร?
ถือดาบไม่ได้ การฝึกฝนมาทั้งชีวิต เขาแตกต่างอะไรกับคนไร้ ประโยชน์?
“ไม่เลว ยังมีความสามารถอยู่นิดหน่อย สามารถรอดพ้นความตายได้!”
เฉินจิ้นมองไปที่กงเปิ่นอู่แล้วพูด
จากสิ่งนี้ เห็นได้ชัดว่าความแข็งแกร่งของกงเป็นอู่ หากวางไว้ในบูโดเย้ นเชี่ย เขาจะสามารถติดอันดับหนึ่งในสิบหรือแม้แต่ห้าอันดับแรกของการ จัดอันดับปรมาจารย์!
* อย่างไรก็ตาม กระบวนท่านี้ของผม คุณเห็นไม่สำเร็จ ของเหล่านี้ ผมรับมันได้สะมะ !” เงินจนหัวเรายอย่างเป็นขา ทันใดนั้น ของศาของ เหล่าเกรมาจารย์ผู้ฟายแพ้และผลไม้ชื่อเป็นก็ลูกเป็นในโตไป
“คุณ “องเป็นฝูงมองไปที่เฉินจน ควงตาเบิกกว้าง
* ยังไม่ยอมแพ้ใชไหม”
เงินขึ้นมองอย่างเย็นชาและโบกมือ
ทัน ใดนั้น ร่างของกงเป็นอูก็บินออกไปอีกครั้ง ตกลงไปได้เวที
กงเป็นอู่ซึ่งหน้าซีดมากอยู่แล้ว กระอักเลือดออกมาอีกครั้ง
” จากนี้ไป คุณควรเคารพบูชาบูโดเย็นเซี่ยเหมือนเทพเจ้า!”
เฉินจิ้นยืนไขว้มือไว้หลัง มองไปที่กงเป็นอู่ พูดอย่างเย็นชาว่า “ยำเกรง ผมเหมือนยำเกรงปีศาจ!”
“คุณ ยอมไหม?”
เสียงดังเข้าหูของกงเป็นอู่อีกครั้ง อีกครั้ง ที่อวัยวะภายในของเขาสั้น
สะท้าน
ดูเหมือนว่า เพียงแค่ความคิดเดียวของเฉินจิ้น อวัยวะภายในของเขาจะ กลายเป็นผงในวินาทีถัดไป ฝีมือเช่นนี้ ทำให้กงเป็นอู่ เกรงกลัวมากถึงที่
สุด
แววตาที่มองเฉินจิ้น ดูเหมือนปีศาจจริงๆ
* ผมยอม!”
ในที่สุด กงเป็นคู่กัดฟันแล้วพูด
“ในเมื่อคุณยอมรับมัน ก็จงยอมรับว่าคุณเป็นขยะ บูโดของญี่ปุ่น ขี้
ชลาสิ้นดี!”
เฉินจิ้นกล่าวจางๆ
พลังในร่างกายไม่ได้ลดลงแม้แต่น้อย
สีหน้าของกงเปิ่นอู่เปลี่ยนไปทันที
อย่างไรก็ตาม ในชั่วพริบตา เขารู้สึกว่า ดูเหมือนตนเองจะถูกจับตาโดย เทพมรณะ แค่เขากล้าที่จะพูดคำว่าไม่ วินาทีถัดไป ก็จะถูกฉีกเป็นชิ้น!
ในขณะที่กงเปิ่นอู่ลังเล สายตาของเฉินจิ้นก็กวาดผ่านเขาไปอีกครั้ง กงเป็นอู่รู้สึกเพียงว่า วิญญาณทั้งหมดกำลังจะตาย
จึงตะโกนทันทีว่า “ผมกงเปิ่นอู่ ผมยอมรับว่าตนเองเป็นขยะ บูโดญี่ปุ่น ของผม ขี้ขลาดสิ้นดี!”
ก่อนหน้านี้ สถานที่จัดงานที่เงียบสงบมาโดยตลอด
ในขณะนี้ อารมณ์ของทุกคน ถูกปลดปล่อยออกมาทันที
ผู้ชมเดือดกันหมด
” เฉินจิ้น!”
” เฉินจิ้น!”
” เฉินจิ้น!”
ชื่อของเฉินจิ้น ดังก้องไปทั่วสถานที่
และลู่ถึงถิงที่อยู่ในมุม ถึงตอนนี้ดวงตาของเธอเบิกกว้าง
เขาคือเฉินจิ้นจริงๆหรือ?
เขาเอาชนะกงเปิ่นอู่จริงเหรอ?
และเอาชนะง่ายๆแบบนี้!
เมื่อนึกถึงก่อนหน้านี้ ตนเองคิดว่าเขาเป็นคนทรยศชาติ ชื่นชมชาวต่าง ชาติ ประจบประแจงกงเป็นอู่ตอนนี้ ดูเหมือนว่าเขาดูถูกมันมากกว่า
เขาดูทุกอย่างออกแต่แรกแล้ว แน่นอนว่าเขาจะส่ายหัว แน่นอนว่าเขาจะ
ไม่แยแส
ตอนนี้ ลู่ถึงถึงหน้าแดงด้วยความอับอาย
ละอายใจตัวเอง!
หลังจากตะโกนคำว่ากงเปิ่นอู่เสร็จ ดูเหมือนคนทั้งคนจะสูญเสียพลัง
หมด
นั่งซึมเศร้าอยู่บนพื้น
เขารู้ว่า ต่อจากนี้ เขากลายเป็นคนไร้ประโยชน์แล้ว
เขาไม่มีหน้ากลับไปหาอาจารย์!
แต่เขา ไม่อยากตาย!
เขามาที่เย็นเซี่ย นอกจากต้องการก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งสูงสุดของ ปรมาจารย์แห่งเย้นเชี่ย มีชื่อเสียงในประเทศและต่างประเทศ ยิ่งไปกว่า นั้นคือ เขาต้องการที่จะมากวาดล้างเทียนช้ายตี้เป่าของเย้นเซี่ย ช่วยเขา ให้ก้าวเข้าสู่ครึ่งแดนเสิน
แต่ตอนนี้ ทุกอย่างหายไปในพริบตา
เขาทำการเคลื่อนไหวครั้งใหญ่มาหลายวันแล้ว ตอนนี้ ขโมยไก่ไม่ได้ เสียข้าวสารอีกกำมือ ทั้งหมดนี้ กลายเป็นของเฉินจิ้นคนเดียว
” ตอนนี้ ไสหัวไปได้แล้ว!”
เฉินจิ้นมองไปที่กงเปิ่นอู่และหัวเราะเยาะ “จากนี้ไป ห้ามมาที่เย้นเซี่ยแม้แต่ก้าวเดียว มิฉะนั้น ผมจะฆ่าคุณ”
กงเป็นอู่ตัวสั่น
จากนั้นลุกขึ้นและออกไป เขาไม่ต้องการเผชิญหน้ากับปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ เฉินจิ้นคนนี้อีกต่อไป
ในสายตาของเขา เฉินจิ้นนั้นน่ากลัวยิ่งกว่าอาจารย์ของเขาเสียอีก!
หลังจากที่กงเปิ่นอู่จากไป เฉินจิ้นก็ออกไปจากเวที
หายไปในสายตาของทุกคน
ภายในห้องรับรอง
“สวัสดีคุณเฉิน!”
วันนี้ ปรมาจารย์มารวมตัวกันต่อหน้าเฉินจิ้นด้วยท่าทีที่เคาร
ในเวลานี้ พวกเขาต่างยำเกรงเฉินจิ้น!
เคารพเขาในการที่เขายกชูความยิ่งใหญ่ของบูโดเย็นเซี่ย เกรงกลัว ความแข็งแกร่งที่น่ากลัวของเขา
วันนี้ได้ผลไม้ชื่อเย็นมา เฉินจิ้นอารมณ์ดีมาก รวมไปถึง แม้ว่าสมบัติหา ยากบางชิ้นที่ปรมาจารย์เหล่านี้นำออกมาจะสูญหายไปให้กับกงเป็นอู่ แต่ พวกมันก็ถูกชิงกลับมาโดยเฉินจิ้น คืน ให้พวกเขา เป็นไปไม่ได้แน่นอน
แต่เฉินจิ้นก็ไม่ใช่คนที่ได้ประโยชน์แล้วยังทำเป็นเสียเปรียบ ในเมื่อคน
เหล่านี้ให้ความเคารพอย่างมาก เฉินจิ้นจึงตัดสินใจที่จะแสดงบางสิ่ง
ดังนั้น เฉินจิ้นจึงหยิบลูยาหยางหยางออกมาสองสามเม็ดที่ได้รับการก ลั่นเพื่อช่วยซ่งชิงเหย็นครั้งที่แล้ว
จากนั้น เขาบดยาหวนหยางและแจกให้กับปรมาจารย์ที่อยู่ที่นั่น ตอนนั้นท้าสู้กงเปิ่นอู่ พวกเขาได้รับบาดเจ็บสาหัส
ลูกยาหวนหยางนี้ แม้ว่าจะเป็นเพียงยาหวนหยางที่เฉินจิ้นใช้บนโลก การกลั่นนั้นก็ใช้วัสดุธรรมดา แต่ฤทธิ์นั้นไม่มียาไหนที่สามารถเทียบเคียง ได้ เพียงแค่ยังมีลมหายใจ ก็สามารถช่วยชีวิตกลับมาได้ ดังนั้น แม้ว่าจะ เป็นแค่เศษยา แต่ก็สามารถรักษาอาการบาดเจ็บของปรมาจารย์เหล่านี้ หายได้โดยง่ายดาย
โดยเฉพาะ เล้ยชิงไห่ เฉินจิ้นให้ยาหวนหยางแก่เขาหนึ่งเม็ด ให้เขาเอา คืนแขนที่ขาดไปกลับมา กินยาหวนหยางเข้าไป บาดแผลในแขนที่ขาด ก็มี เลือดไหนออกมาไม่หยุด จากนั้นต่อมือขึ้นไปอีกที
ทันใดนั้น เล่ยซิงไห่ก็เกือบจะคุกเข่าให้เฉินจิ้น
เลี้ยซิงไห่การหักแขนของเขาก็เท่ากัน ฝึกฝนฝ่ามือปาก้วา แขนขาดไป หนึ่งข้าง ก็เหมือนสูญเสียชีวิตไปครึ่งหนึ่ง
การกระทำนี้ของเฉินจิ้น เท่ากับเป็นการให้ชีวิตใหม่แก่ เล่ยซิงไห่
“คุณเฉิน จากนี้ไป ขอเพียงคุณมีเรื่องจะใช้ผม ผม เล่ยซิงไห่ ยินดีช่วย
ทุกอย่าง!”
เล้ยซิงไห่ยกคารวะทันทีด้วยความเคารพ!
ไม่มีการละเลยเพราะอายุเฉินจิ้นน้อยกว่า!
ปรมาจารย์คนอื่นๆ ก็แสดงความคิดเห็นเช่นกัน
ความแข็งแกร่งของเฉินจิ้นนั้น น่าสะพรึงกลัวและไม่อาจหยั่งรู้ได้ ก่อน หน้านี้ เฉินจิ้นแสดงเพียงท่าเดียวและฟันดาบออกไปหนึ่งที่
อย่างไรก็ตาม พลังของดาบนี้ ไกลเกินกว่าความรู้ความเข้าใจของชั้น
สูงสุดปรมาจารย์
พวกเขายังสงสัยว่า เฉินจิ้นเป็นแดนเงินแล้ว
นอกจากนี้ ตอนนี้เฉินจิ้นสามารถหยิบมันออกมาอย่างง่ายดาย ยาที่ดี เช่นนี้ รักษาอาการบาดเจ็บของพวกเขาได้ทันที ทำให้พวกเขานับถือเฉินจี้ นราวกับเทพเจ้า
แต่ละคนต่างอยากที่จะสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับเฉินจิ้น!
ยิ่งไปกว่านั้น บางคนก็หยิบวัตถุดิบล้ำค่าหรือสมบัติล้ำค่าออกมา โดยตรง ส่งมอบให้เฉินจิ้นเป็นการขอบคุณ
แม้ว่าจะเจ็บตัว แต่ปรมาจารย์เหล่านี้ก็ยังคิดว่ามันคุ้มค่า!
เฉินจิ้นไม่ปฏิเสธสิ่งที่เฉินจิ้นเหิงชอบ
แน่นอนว่า เฉินจิ้นไม่ได้เอาจากพวกเขาโดยสูญเปล่า
หลังจากรับสิ่งของจากพวกเขา เฉินจิ้นก็เสนอยาที่มีมูลค่าเท่ากันเพื่อ แลกเปลี่ยน
อย่างไรก็ตาม ในสายตาของเฉินจิ้น ยาเพ้ยหยวนที่ธรรมดามาก ยา หวนหยางที่วัตถุดิบต่ำ มีค่ามากในสายตาของปรมาจารย์ เพราะ ยาที่เฉิน จิ้นหยิบออกมา ล้วนเป็นยาชั้นยอด
ยาเม็ดที่มีคุณภาพเยี่ยมชนิดนี้ มีเพียงในโรงยา ผลิตออกมาในแต่ละปี
แต่ปริมาณนั้นน้อยมาก แต่ละเม็ด มีราคาแพงมาก
กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ ไม่มีราคาตลาด!
แม้ว่าพวกเขาจะเป็นปรมาจารย์ หรือแม้แต่ชั้นสูงสุดปรมาจารย์ พวก เขาอยากได้ ก็ต้องจ่ายราคามหาศาลหากต้องการได้มา
ทันใดนั้น ปรมาจารย์ต่างคาดเดาเกี่ยวกับตัวตนของเฉินจิ้น แอบสาบานว่า ด้วยโชคชะตาในวันนี้ จากนี้ เราต้องมีความสัมพันธ์ที่ดีกับเฉินจิ้นให้ได้
มีปรมาจารย์ที่แอบคิดว่า หลังจากที่เขากลับไป ต้องส่งรุ่นน้องหญิงที่ มีหน้าตาและพรสวรรค์ที่โดดเด่นจากตระกูล เพื่อส่งให้เฉินจิ้นดูว่าเขา สนใจหรือไม่
อย่างไรก็ตาม เฉินจิ้นก็ยังคงเป็นหนุ่มที่กระฉับกระเฉงทรงพลัง
หลังจากแยกทางกับปรมาจารย์เหล่านี้ ในเวลาที่เฉินจิ้นต้องการที่จะไป ที่บ้านของตระกูลเสิ่น ไปที่ค่ายรวมจิต เพื่อรวมแดนทงเสินระดับกลางของ เขาให้แข็งแกร่งขึ้น
ซึ่งชิงเห็นคว้าเขาไว้ สายตาเธอดูขมขื่น “สามี คืนนี้คุณอยู่กับฉันหน่อยได้ไหม?”
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ