บทที่ 33 เรายังไม่หย่ากันดีไหม
“จะให้ฉันหักหลังเจ้านายงั้นหรือ ฝันไปเถอะ!” เฉินจิ้นได้ยินดังนั้นก็เผยรอยยิ้มเย้ยหยัน พอพูดเสร็จ ก็ได้ยินเสียงมาจากร่างของชายคน
“ฉันรู้คำตอบแล้ว แก ไปตายซะ”
นั้น
ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงมาจากร่างกายของเขา อวัยวะภายในทั้งหมดระเบิดออกมาในเวลา เดียวกัน!
เขาสงสัยเหมือนกับชายที่มีรอยมีดบนหน้า พอ ถึงแก่ความตายก็ยังไม่เข้าใจว่าเฉินจิ้นลงมือด้วยวิธีไหน กันแน่
“มองมาตั้งนาน ออกมาได้แล้ว!”
หลังจากฆ่าคนเสร็จ เฉินจิ้นก็ส่งสายตาไปอีกทาง ด้านหนึ่ง
“นายมีพลังมากกว่าที่คนแก่อย่างฉันจินตนาการ ไว้เสียอีก ไม่เลวๆ!”
เฉินจิ้นมองชายชราในท่ามกลางความมืด ชาย ชราค่อยเดินออกมาอย่างช้าๆ
“อายุยังน้อย แต่กลับมีฝีมือบูโดขั้นสูงสุด เธอ เป็นต้นกล้าที่ดี ถ้าหากเธอสามารถเติบโตได้ดีในอนาคตสกิลก็จะตกเป็นของเธอ!”
“น่าเสียดายที่วันนี้ ฉันต้องฆ่าอัจฉริยะด้วยมือตัว
เอง!”
ชายชรายิ้มและพูด
ปากบอกว่าน่าเสียดายแต่สีหน้ากลับดูตื่นเต้น
เฉินจิ้นกำลังมองเขา คนผู้นี้ค่อนข้างแข็งแกร่ง
แข็งแกร่งยิ่งกว่าฮยโสง ไอ้เหอสามและเล่ยเป้า พวกนั้น
แต่ก็แค่ระดับเดียวกับปีศาจเหอฮวนเว่ยอู๋ซินคน หนึ่งเท่านั้น
เฉินจิ้นตอบกลับเขาไปแค่คำเดียว “ตาย!”
น้ำเสียงราบเรียบ แต่แสดงออกถึงพลังของเทพ
ปีศาจ
ฉันต้องการให้แกตาย แกก็ต้องตาย!
ไม่อาจปฏิเสธได้!
“หนู บ้าจริงๆ…”สายตาของชายชราเปล่งประกาย แสงแห่งความกระหาย “สันนิษฐานว่าเลือดของเธอ รสชาติน่าจะอร่อยน่าดูเชี่ยว”
“เฉินจิ้น คุณต้องระวังตัวด้วยนะ” หลังจากซ่งชึ่ง เห็นได้ยินที่ชายชราพูดก็ตัวสั่น รีบมองไปทางเฉินจิ้น “เขา…เขาคือซูซิ่งหรุงที่เคยมีคดีดูดเลือดสังหารเมื่อ หลายปีก่อน เขาอยู่ในรายชื่ออาชญากรที่หลายประเทศต้องการตัว ทุกคนที่เกี่ยวข้องกับคดีของเขาล้วนถูกดูด เลือด เขาเป็นบุคคลอันตราย!
ต่อมามีข่าวออกมาทางออนไลน์ เขาก็เดินทางไป ยังประเทศสงครามในตะวันออกกลาง ด้วยความ พยายามของเขาเอง เขาได้ฆ่าทหารรับจ้างหลายคน ดูด เลือดสดๆ จากนั้นก็ได้ชื่อว่าทหารรับจ้างกระหายเลือด ทั้งยังเลื่องชื่อในเรื่องความดุร้ายในวงการทหารรับจ้าง!”
ซึ่งชึ่งเหย็นเห็นข่าวนี้โดยไม่ได้ตั้งใจและยังคง ฝังใจกับเรื่องนี้อย่างมาก
“หีนึ้ ไม่คิดว่าผ่านมานานหลายปีแล้วจะยังมีคน รู้จักฉันอีก” ชายชราหัวเราะและพูดต่อ “สาวน้อย เดิมที ฉันจ่ายค่าตอบแทนในการฆ่าคนแต่ละคนที่ฉันต้องการ ฆ่า แต่ในเมื่อเธอรู้จักฉันแล้ว อย่างงั้นวันนี้เธอจะต้อง ตาย”
“เธอดูสวยและสะอาดแบบนี้ คงยังเป็นสาว บริสุทธิ์แน่ๆ รสชาติคงดีไม่น้อย” สูชิ่งหรุงเลียปากอย่าง กระหาย
ด้วยท่าทางของเขาทำให้ซ่งซึงเย็นกลัวจนตัว สั่น
“ฉันไม่สนว่าแกจะเป็นใคร เคยทำอะไรมาบ้าง ล้วนแล้วไม่เกี่ยวกับฉัน แต่แกหนีไปตะวันออกกลาง แล้วกลับมาเจียงโจว เพื่อทำงานให้ตระกูลเหอโดยมา ตามฆ่าฉัน นี่เป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาดที่สุดของแก”
เฉินจิ้นพูด “และความผิดพลาดนี้ก็ร้ายแรงถึงชีวิต”
“เจ้าหนุ่ม ความบ้าเกินไปของเธอจะทำให้ตาย เร็ว” สูซึ่งหรุงเปล่งประกายแห่งความกระหายเลือด
จากนั้นก็พุ่งตัวไปหาเฉินจิ้น
ตะปบมือลงไป
เฉินจิ้นรวดเร็วราวกับสายฟ้าฟาด
เฉินจิ้นยิ้มมุมปาก
เคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อย เพื่อเลี่ยงอุ้งมือของสู
ซึ่งหรุง
หม?
เห็นได้ชัดว่าสูชิ่งหรุงไม่คิดว่าเฉินจิ้นจะหลบ เลี่ยงตัวได้ง่ายดายแบบนี้
เขาพยายามตะปบมือทั้งสองบนร่างอีกครั้ง ชูมือ คว้าไปมาราวกับเห็นภาพลวงตา
อย่างไรก็ตามก็ยังไม่สามารถทำร้ายเฉินจิ้นได้ถึง ครึ่ง
ไม่สามารถแตะต้องเฉินจิ้นได้แม้แต่ชายเสื้อ
นี่ นี่เป็นไปได้อย่างไร?
เขาพิจารณาได้อย่างชัดเจนแล้วว่าเฉินจิ้นมี หลังความสามารถบูโดขั้นสูงสุด
ยังหนุ่มยังแน่นแบบนี้ อีกไม่นานก็คงสามารถ บรรลบโดขั้นสูงสุดได้ในอีกไม่กี่ปีแน่ๆ
แต่เขาได้บรรลุโดขั้นสูงสุดมานานหลายปีแล้ว แม้จะไม่ได้เลื่อนขั้นเทียบเท่าขั้นสกิลแต่ก็อาศัยการดูด เลือดสดของคนอย่างต่อเนื่อง ก็พูดได้ว่าเขาได้บรรลุบ โดขั้นสูงสุดเรียบร้อยแล้ว
การเรียกเขาว่าสกิล ล้วนไม่ใช่เรื่องเกินจริง
ในมุมมองของเขา เขาต้องการที่จะฆ่าเฉินจิ้นแต่ ก็ยังไม่มีจังหวะ
แม้แต่จังหวะสามในห้าก็ยังใช้ไม่ได้
แต่ตอนนี้ผ่านไปสามสิบหรือห้าสิบจังหวะ เขาก็ ยังไม่ได้แตะแม้แต่ชายเสื้อของเฉินจิ้น
“แกช้าเกินไปแล้ว”
ในขณะนี้เสียงบางเบาส่งผ่านเข้าไปในหูของเขา เฉินจิ้นเก่งในการเลี่ยงการโจมตีของเขา “อวดดี”
สูซึ่งหรุงตะโกนเสียงดังและพลังภายในของเขา ระเบิดอย่างบ้าระห่ำ
ความเร็วของเขาพุ่งขึ้นอีกสามส่วน
ในที่สุดครั้งนี้เขาก็คว้าไหล่เฉินจิ้นได้
ใบหน้าสูซิ่งหรุงปรากฏรอยยิ้ม
นี่ถึงจะเป็นผลลัพธ์ตามที่เขาคาดไว้
เขามีกรงเล็บคู่หนึ่งซึ่งเขาสามารถเจาะทะลุแผ่น เหล็ก ทุบชิ้นส่วนของเหล็กได้ ทั้งยังอยู่ยงคงกระพัน
แม้แต่กระสุนแข็งๆ ก็ไม่มีปัญหา
“ฮ่าฮ่าฮ่า เจ้าหนุ่ม แม้แต่ความอวดดีก็มีราคา” รอยยิ้มที่โหดร้ายบนใบหน้าของสูซิ่งหรุง “แต่เธอวางใจ ได้ ฉันไม่ฆ่าเธอในทันทีหรอก ฉันจะให้เธอเห็นกับตา ตอนที่ฉันดูดเลือดเธอทีละนิดจนเกลี้ยงและหมดหวังไป ในที่สุด…
พอพูดจบ สูชิ่งหรงก็คว้าไหล่เฉินจิ้นด้วยเล็บและ ใช้แรงจิกลงไป
เขาต้องจิกกระดูกที่ไหล่เสียก่อน
จากนั้นก็ทั้งมือและเท้าทั้งคู่ของเขาแล้วค่อยดูด เลือดอย่างช้าๆ
สุดท้ายหัวของเฉินจิ้นก็จะถูกตัดออก และนำกลับ ไปให้ตระกูลเหอเพื่อเซ่นไหว้ลูกชายของเขา
“เริ่มหมดหวังแล้วสินะ!”
รอยยิ้มของสูงซิ่งหรงยิ่งดูน่าเกลียดน่ากลัวมากขึ้น แต่ไม่นานรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาก็แข็งค้าง
ดูเหมือนจะถูกตรึงเอาไว้
เพราะความน่ากลัวที่เขาพบคือ เล็บแข็งแรงทั้ง สองที่ไม่มีใครสามารถทำลายมันได้ไม่ได้เป็นอย่างที่ เขาคิดไว้มันเจาะไหล่ของเฉินจิ้น จากนั้นก็ถูกเขาก็ สะบัดกระดูกหัวไหล่จนหลุดออก
ไม่ต้องพูดถึงว่าเจาะทะลุหรือไม่ เพราะแม้แต่ร่อง รอยก็ไม่ได้ทิ้งไว้
เขาพบว่าที่เขาจิกอยู่นั้นดูเหมือนจะไม่ใช่ไหล่ ของคนแต่เป็นเหล็กกล้าชิ้นหนึ่ง
แต่ไม่ว่ามันจะเป็นเหล็กกล้าหรือเหล็กอะไรก็ตาม เขาก็ต้องเจาะทะลุทะลวงได้โดยไม่จำเป็นต้องใช้แรง เลยแม้แต่น้อย
ทว่าตอนนี้เกิดอะไรขึ้นกับไหล่ของเฉินจิ้น?
อันที่จริงเขาน่าจะเจาะทะลุได้อย่างง่ายดาย แม้ว่าเขาจะพยายามใช้แรงเต็มที่กลับไม่ทิ้งร่องรอยไว้ แม้แต่รอยเดียว
“แรงของแกน้อยเกินไป!”
เฉินจิ้นก็ประเมินความเร็วของเขาแบบนี้เช่นกัน
“อะไรนะ?” สูชิ่งหรุงเริ่มหวาดกลัวขึ้นมาเล็กน้อย
“ฉันแค่อยากจะทดสอบดูว่าบนโลกนี้มีพลังการ ต่อสู้ไหนที่พอจะสามารถทำอะไรฉันได้ แต่ดูแล้ว ฉันคง คิดผิดไปจริงๆ แกมันอ่อนแอเกินไป!”
แกมันอ่อนแอเกินไป!
พอเฉินจิ้นพูดออกมาแบบนี้ ใบหน้าสูซิ่งหรงก็เริ่ม เปลี่ยนสี
เขาได้บูโดขั้นสูงสุดและหมกมุ่นอยู่กับมันมานาน หลายปี จนถึงตอนนี้เขายังดำรงอยู่ในสกิล
แต่เมื่อเผชิญหน้ากับเฉินจิ้น เขากลับถูกประเมิน ว่าอ่อนแอเกินไป
หรือว่าเฉินจิ้นจะมีสกิลขั้นสูง?
เป็นไปได้อย่างไร?
“ในเมื่อพิจารณาแล้วว่าความสามารถบูโดขั้น สูงสุดของแกไม่ผ่านเกณฑ์ แกก็ไม่มีประโยชน์อะไรอีก แล้ว แกตายซะเถอะ!”
เฉินจิ้นพูด
เหมือนตัวเองเป็นผู้ควบคุมชีวิตและความตาย
ทันใดนั้นคำพูดของเฉินจิ้นก็เงียบลง ในขณะนั้น สุชิ่งหรุงก็สั่นไปทั้งตัว
เขาได้ยินคำพูดคลุมเครือเพียงไม่กี่คำ
“ตำราจิ๋วมี ความลับข้อแรกคือ กลืนกิน!”
จากนั้นเขาก็รู้สึกว่าเฉินจิ้นที่อยู่ตรงหน้าเขากลาย เป็นหลุมดำ
พลังภายในอันทรงพลังในร่างกายของเขาเริ่มพุ่ง เข้าหาเฉินจิ้น
“ไม่!”
สุชิ่งหรงคร่ำครวญด้วยความโศกเศร้าและรีบใช้ กรงเล็บคว้าไหล่ของเฉินจิ้นกลับมา
แต่อย่างไรก็ตามไม่ว่าเขาจะพยายามมากแค่ไหน กรงเล็บของเขาดูเหมือนจะติดอยู่บนไหล่ของเฉินจิ้น และมันก็ยากที่จะเคลื่อนไหว
เขาสามารถมองได้แค่ตาเปล่า พลังภายในที่ฝึกฝนมาตลอดทั้งชีวิตถูกเฉินจิ้นดูดพลังไปได้อย่าง
ง่ายดาย
เฉินจิ้นมองเขาเหมือนกำลังมองคนตาย
“อ้า!” สูชิ่งหรุงร้องอย่างหมดหวัง
พลังภายในยังคงไหลเวียนต่อไป เขารู้สึกเพียง ว่าความแข็งแกร่งของเขาเริ่มลดลง
“เฉินจิ้น ไอ้เด็กลูกผสม ไอ้สัตว์นรก ฉันจะไม่
ปล่อยให้แกทำสำเร็จ ฉันจะฆ่าแก” สูซึ่งหรุงร้องอย่างบ้าคลั่ง
ในเวลาเดียวกันนั้น
ปัง!
เสียงปืนดังขึ้น
เสียงที่ดังโดยไม่คาดคิด
กระสุนนัดนั้นในพริบตาเดียว
“ดูเหมือนว่าพวกแกต้องชดใช้ด้วยเลือดถึงที่จะ ฆ่าฉันได้”
“แต่ แกคิดว่าทำแบบนี้แล้วจะฆ่าฉันได้งั้นหรือ? รู้ น้อยไปซะแล้ว!”
เฉินจิ้นเห็นสุซิ่งหรุงกำลังบ้าคลั่ง ใบหน้าก็แสดง ความเยาะเย้ยเพิ่มขึ้น
กระสุนปืนซุ่มยิงอย่างรวดเร็ว
ในไม่ช้ากระสุนก็พุ่งผ่านศีรษะหลังของเฉินจิ้น แล้วทะลุออกมาตรงคิ้ว
สุชิ่งหรุงเห็นภาพนี้ รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาก็ ยิ่งบ้าคลั่ง
เขาเลียลิ้นของเขาและอยากเลียเลือดที่เปื้อน ออกมา เลียมันให้สะอาด
ทว่าสิ่งที่เขาตั้งใจไว้กลับไม่เป็นอย่างที่หวัง
ไม่มีร่องรอยเลือดแม้แต่หยดเดียว
หม?
เขาพบว่าศีรษะของเฉินจิ้นหลบกระสุนไปทางอื่น ทัน เพียงเพราะความเร็วมันเร็วมากเกินไป เร็วแค่เพียง พริบตาเดียวเงานัยน์ตาก็หายไป
“แก ไปตายได้แล้ว”
เสียงเย็นยะเยือกดังก้องอยู่ในหูของเขา
ในทันใดนั้นเขารู้สึกถึงเนื้อและกระดูกในร่างกาย ราวกับกำลังระเบิด
เจ็บปวดเหมือนมือเท้าแตกสลายไปทั่วทั้งร่าง
“ปัง!”
“ปัง!”
เสียงปืนยิงสองนัดอย่างต่อเนื่อง
ทว่าครั้งนี้เฉินจิ้นกลับไม่ได้รู้สึกถึงอันตราย
หม?
ไม่ดีแน่
ทันใดนั้นเฉินจิ้นรู้สึกเสียวซ่านเป็นครั้งแรก
เขาไม่ได้สนใจซ่งชีึ่งเหย็น
ร่างกายของเฉินจิ้นพุ่งออกมาทันทีและเขาก็ ปรากฏตัวข้างซ่งถึงเหย็น
อย่างไรก็ตามปฏิกิริยาของเขาช้าไปหนึ่งก้าว
ฟุบ!
เปื้อนเลือด
มือปืนซ่อนตัวอยู่ในความมืดพร้อมรอยยิ้มที่มุม
ปากของเขา
แกสามารถหลีกเลี่ยงกระสุนได้ แต่ผู้หญิงของแก
ทำไม่ได้
ในเมื่อแกเลือกจะอยู่ข้างเธอ นั่นแปลว่าแกจะต้อง
ตาย
ไม่คิดเลยว่าภาระงานทั้งหมดจะจบลงด้วยมือฉัน
“เฉินจิ้น”
ร่างกายที่ละเอียดอ่อนของซ่งซึงเย็นสั่นเทา กระสุนปืนไรเฟิลซุ่มยิงทะลุร่างของเธอโดยตรง
ต่อหน้าเธอดูเหมือนว่าเฉินจิ้นจะต่อสู้กับชายร่าง ใหญ่หลายสิบคนเพื่อช่วยเธอ
ในเวลานี้เสียงปืนดังติดต่อขึ้นสองนัด
ซึ่งซึงเห็นได้สติก็เดินไปคว่ำตัวบังร่างเฉินจิ้น เธอ เธออยากจะช่วยเขาสักครั้ง
เฉินจิ้นได้แต่มองด้วยแววตาซับซ้อน “ผู้หญิงโง่ ถ้าฉันยังไม่อยากตายก็ไม่มีใครฆ่าฉันได้!”
จากนั้นก็อุ้มเธอและเอียงไปด้านข้างเล็กน้อย เขา หนีกระสุนสองนัดที่ยิงมาอีกครั้ง
ซึ่งซึ่งเย็นอยู่ในอ้อมแขนเขา เจ็บเหลือเกิน จน เธออดไม่ได้ที่จะสั่นไปทั้งตัว
ทว่าเมื่ออยู่ในอ้อมกอดของเฉินจิ้น เธอกลับรับรู้ ได้ถึงความอบอุ่นและความสงบ
เมื่อรู้สึกตัว สติเริ่มพร่าเลือน
“เฉินจิ้น เราไม่หย่ากันแล้วดีไหม?” ท้ายที่สุดซึ่ง
ซึ่งเหย็นก็พูดด้วยเสียงสั่นๆ
พอจบคำพูด เพราะบาดแผลได้รับการกระทบ กระเทือน เธอกระอักเลือดออกทางมุมปาก
เธอมองไม่เห็นอะไรเลย
เธอได้แต่มองเฉินจิ้นเพื่อรอเอาคำตอบ
“ได้ ฉันสัญญา!”
เฉินจิ้นก้มหน้ากระซิบ
จากนั้นก็เงยหน้าขึ้น
ดูทิศทางกระสุนปืนด้วยท่าทางโกรธแค้น
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ