บทที่ 157 พรหมลิขิต
“แกเป็นตัวอะไร? ไม่รู้จักสอบถามดูสะบ้างว่าฉันหวังหยวน
ป้าเป็นใคร.”
หวังหยวนป้าได้ปล่อยมือผู้หญิงทันที หันมามองไปทาง เฉินจิ้น
ที่เผชิญอยู่ กลับเป็นดวงตา ที่เย็นชาคู่หนึ่งของเฉินจิ้น
“บอกนายแล้วไงว่าอย่าขยับ”
เฉินจิ้นพูดอย่างเยือกเย็น ในขณะเดียวกัน สะบัดมืออย่าง ไม่ตั้งใจ
กำลังซี่ก็ได้พุ่งเข้าใส่หน้าอกของหวังหยวน
หวังหยวนป้า ได้ลอยออกไปทันที บนหน้าอก มีเลือดเลือน ราง เสียงร้องที่อนาถตั้งขึ้นไม่หยุด
เฉินจิ้นได้ยินเสียงร้องอันอนาถของเขาแล้ว ขมวดคิ้วแล้ว พูดด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็นอีกครั้ง : “ถ้าหากแกยังกล้าร้อง อีก ฉันจะให้แกอยากตายดีกว่ามีชีวิตอยู่! ”
ครั้งนี้ หลังจากที่หวังหยวนป้าได้ยิน ก็ได้รีบหุบปากทันที
แม้ว่าร่างกายจะเจ็บปวดและสั่นมากแค่ไหนก็ตาม เหงื่อ ออกที่หน้าผาก ไม่กล้าร้องโฮอีกเลย
หลังจากที่เฉินจิ้นพบว่าด้านในมุขหวนด้วน ยังมีโลกที่แห้ง เฮือดในนั้น สามารถเก็บสิ่งของได้ เฉินจิ้นใช้มันเป็นพื้นที่ เก็บสิ่งของอย่างไม่จำกัด ด้านใน มีเสื้อผ้าและอื่นๆ
ดังนั้น หลังจากเห็นผู้หญิงที่เสื้อผ้ากระเชิงอยู่ตรงหน้า เฉิน จิ้นเอื้อมมือไปคว้าในอากาศ เสื้อผ้าชิ้นหนึ่งปรากฏขึ้นในมือของเขา
“นี่คือเสื้อผ้าของผู้ชาย คุณใส่ให้เรียบร้อยเถอะ เฉินจิ้นเอาเสื้อผ้า มอบให้กับผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า
ผู้หญิง มองมาทางเฉินจิ้นด้วยความซาบซึ้ง รีบนำเสื้อผ้า เฉินจิ้นออกมา คลุมไว้บนตัว พูดขอบคุณเฉินจิ้นไม่หยุด “ขอบคุณค่ะ ขอบคุณค่ะ…”
น้ำเสียงของเธอ ไม่ใช่ภาษาราชการของเย้นเชี่ย
เฉินจิ้นมองดูเธอ รูปร่างหน้าตาดี มีรสชาติความแปลก
ใหม่
แม้กระทั่ง ชั่วพริบตาเดียว มีกลิ่นอายของความคุ้นเคยอยู่
ในนั้น
แต่สักพักเฉินจิ้น คิดยังไงก็คิดไม่ออกอีก ตกลงเคยเจอ
ที่ไหน
แต่ว่า หลังจากที่เขากลับมาเกิดในโลกมนุษย์แล้ว เพื่อนเก่าก็มีแต่อยู่ที่เจียงโจว เฉินจิ้นก็ไม่ได้คิดอะไรมาก
จากนั้น ก็ได้มองไปทางหวังหยวนป้า
“ตอนนี้ มีสองข้อให้แกเลือก”
“หนึ่ง ตาย! ”
“สอง ตัดของตัวเองสะ จากนี้ต่อไปจะเป็นผู้ชายไม่ได้
อีก! ”
เฉินจิ้นมองไปที่เขา ยิ้มเยาะพร้อมกับพูด
สำหรับคนแบบนี้ จะให้เฉินจิ้นฆ่านั้น ไม่มีทางอ่อนข้อให้ เลยแม้แต่น้อย
หวังหยวนป้า ความเจ็บปวดที่อกในเวลานี้ ในที่สุดก็ลด
ลงเล็กน้อย เมื่อเขารู้สึกโล่งใจ
เสียงของเฉินจิ้น กลับดังขึ้นมาอีกครั้ง
สีหน้าของหวังหยวนป้าเปลี่ยนไป
ตาย เขาไม่ยอมแน่นอน
แต่ถ้าให้เขาเป็นผู้ชายไม่ได้อีก นั่นเทียบกับตายแล้ว น่า กลัวกว่ามาก
แต่ว่า หวังหยวนป้า แม้ว่าร่างกายจะกำย่า ร่างสูงใหญ่ แต่ว่า เผชิญหน้ากับเฉินจิ้น ร่างบาง แต่เขาไม่สามารถ ด้านทานได้เลย
เมื่อครู่เฉินจิ้นแต่ขยับมือ เขาก็ได้รับบาดเจ็บ ล้มลงไป
ความสามารถนี้ ได้สร้างความหวาดกลัวให้กับเขามาก หวังหยวนป้าขอความเมตตาทันที : “เมื่อกี้ฉันมีตาหามี แววไม่ ขอให้ได้เท้าใจกว้าง คิดสะว่าฉันเป็นผายลมปล่อย ฉันไปเถอะ ฉันจะไสหัวไปเดี๋ยวนี้ …”
จากนั้น เฉินจิ้นกลับหัวเราะเยาะออกมา พูดซ้ำอีกครั้ง
ว่า: “หนึ่ง ตาย สอง ตัด! “แกเลือกเองหนึ่งข้อ มิฉะนั้น ฉันจะช่วยแกเลือก! ”
หวังหยวนป้าเห็นท่าทางเฉินจิ้นไม่คิดจะปล่อยเขาไป แม้ว่าจะตกใจกับความสามารถของเฉินจิ้น ไม่เหมือนคน
ปกติโดยสิ้นเชิง แต่เขาก็ได้แต่กัดฟัน
ต่างก็เป็นคนเหมือนกัน แกยังร่างกายบอบบาง ฉันไม่เชื่อ ว่าแกจะมีวิชาปีศาจอะไรนั่น
หวังหยวนป้า ก็แค่นักเลง คนธรรมดาคนหนึ่ง ไม่ได้รู้จักบู โต
หลังจากที่คิดแบบนี้แล้ว เขาบังคับระงับความเจ็บปวดใน อกทันที หยิบหินที่อยู่ข้างๆ กำไว้ในมือ
พอพลิกตัวได้ ก็พุ่งเข้ามาทางเฉินจิ้น เตรียมที่จะทำให้เฉิน จิ้นหัวแตก
เขาเผยใบหน้าที่ดุร้ายออกมา: “ในเมื่อแกไม่ปล่อยฉัน ไป งั้นฉันจะคอยดูว่า ใครจะเอาชีวิตใครกันแน่! ”
“วันนี้ฉันจะฆ่าแกให้ตาย ไม่เพียงแต่จะเล่นสนุกกับผู้หญิง คนนี้ ผู้หญิงของแก ฉันยิ่งจะทรมานกว่านี้!
พูดแล้ว สายตาของหวังหยวนป้า นอกจากนี้ยังชาเลืองไป ที่ซู เย็น
หลังจากที่ซู เย็นได้ยินค่าพูดของหวังหยวนป้า “ผู้หญิง ของเฉินจิ้น”ประโยคนั้น ทันใดนั้นก็มีความโกรธออกมาบน ใบหน้า มองแววตาของหวังหยวนป้า แทบจะสามารถฆ่าคน ได้
ถ้าหากไม่ใช่เพราะว่าพลังครึ่งแดนเส้นของเธอ ถูกเฉินจิ้น ผนึกไว้ ทำให้ตอนนี้เธอกับผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง ไม่มีความ แตกต่างอะไรกันเลย ซู เย็นไม่ลังเลแม้แต่น้อย ที่จะตบปาก ของหวังหยวนป้า
“ในเมื่อแกรนหาที่ตาย งั้นก็อย่าเลือกเลย ทำสองข้อ พร้อมกันเลย
เฉินจิ้นพูดด้วยความโหดเหี้ยม
ร่างกายของเขา แทบจะไม่มีปฏิกิริยาใดๆ
คลื่นเสียงที่มองไม่เห็น แผ่ออกมาจากปากของเขา
น้ำเสียงของเฉินจิ้นเพิ่งจบลง หวังหยวนป้ารีบวิ่งไปที่ร่างของเฉินจิ้น ก็ได้ลอยออกมาอีกครั้ง
“พรวด!
หวังหยวนป้ากระอักเลือดออกมา แค่รู้สึกถึงอวัยวะ ภายใน ราวกับว่าแตกสลายทั้งหมด ปวดเมื่อย ใบหน้าบิด เบี้ยว
เป็นไปได้ยังไง?
หวังหยวนป้า ตอนนี้มองไปที่สายตาของเฉินจิ้น เต็มไป
ด้วยความตกใจ
ครั้งนี้ สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน เฉินจิ้นไม่ได้มีปฏิ กิริยาใดๆ
เขาก็ได้ลอยออกมาแล้ว ในร่างกาย เหมือนจะแหลกยังไง อย่างนั้น
เฉินจิ้นก้าวออกไปอีกครั้ง เป็นระยะทางหลายเมตร ปรากฏตัวต่อหน้าหวังหยวนป้าโดยตรง
หวังหยวนป้า เหมือนกับเห็นผียังไงอย่างนั้น
“แก ตกลงเป็นคนหรือเป็นผี?”
เวลานี้ หวังหยวนป้า น้ำเสียงสั่นขึ้นมา
“ฉันเป็นปีศาจ! ”
เฉินจิ้นมองดูเขา เผยรอยยิ้มออกมาที่มุมปาก
น้ำเสียง ราวกับมาจากนรกหลุมที่เก้า
“ปีศาจ?”
หวังหวยนป่าอึ้ง แต่ตามด้วย ใบหน้าของหวังหยวนป้าขีด ลงอย่างกะทันหัน
ความเจ็บปวดที่คมชัด ดังมาจากด้านล่าง
“อ้า-”
เวลานี้ หวังหยวนป้า ร้องออกมาอย่างปวดร้าว กรีดร้อง เสียงสูงอย่างเทียบไม่ได้
ทั้งใบหน้า ดุร้ายและซีดจนไม่มีเลือด
เฉินจิ้นยิ้มเยาะอีกครั้ง ขณะที่เก็บเท้านั้น ก็สะบัดนิ้ว
ทันใดนั้น ปากของหวังหยวนป่า ไม่สามารถส่งเสียงได้อีก
แล้ว
แม้ความเจ็บปวดทั้งหมด ไม่สามารถที่จะร้องปล่อยออก มาได้ หวังหยวนป้า เหมือนจะเจ็บถึงขีดสุด
กลิ้งอยู่กับพื้น
“ในเมื่อแกไม่เลือก ยังรนหาที่ตายอีก งั้นก็ทำให้แก สมหวัง”
หลังจากที่เฉินจิ้นทิ้งท้ายประโยคหนึ่งแล้ว ไม่ได้มองไปที่ หวังหยวนป้าอีกเลย
หวังหยวนป้า พิการแล้ว เฉินจิ้นเตะลงไป กลิ้งไปทั่วพื้น
เห็นได้ชัดว่า มีชีวิตอีกไม่นานแล้ว
“เรื่องเมื่อกี้ ต้องขอบคุณจริงๆ ถ้าหากไม่ใช่คุณ ฉัน.” ผู้หญิงมองไปทางเฉินจิ้น ยังคงน้ำตาเล็กน้อยในดวงตา ใบหน้ารูปไข่ที่สวยงาม นอกจากนี้ยังมีความตกใจเหลือ
อยู่
“เรื่องเล็ก ! ”
เฉินจิ้น โบกมือสบายๆ ไม่ได้ใส่ใจอะไรนัก
เขาเพียงแค่เห็นคนขืนใจผู้หญิง แล้วอึดอัดก็เท่านั้นเอง ถ้าหากว่าเขาไม่เห็นก็คงแล้วไป จิตเสินของเขาได้เห็น
ฉากนี้พอดี
บวกกับ เฉินจิ้นรู้สึกว่าผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้านี้ อาจจะเรียก ใต้ว่าเป็นเด็กหญิง ดูเหมือนว่าจะอายุเพียง 20 ปีเท่านั้น อายุ น้อยกว่าเฉินจิ้นไม่กี่ปี ชั่วพริบตาเดียว ทำให้เฉินจิ้นคุ้นเคย
เล็กน้อย
เฉินจิ้นถึงได้มาช่วยเธอ
เสร็จเรื่องนี้แล้ว เฉินจิ้นก็ได้พาซู ” เย็น มุ่งหน้าไปที่เย่าเก่อ
ต่อไป
และเวลานี้ หญิงสาวที่ดูแปลกตามองไปทางเฉินจิ้น ได้ เผยความคาดหวังบนใบหน้า
“ขอถามหน่อย พวกคุณ จะไปที่เย่าเก่อใช่ไหม?”เธอถาม สีหน้าเฉินจิ้น แววตาแสดงท่าทางสนใจ: “คุณก็จะไปเย่า
เก้อเหรอ?” ผู้หญิงพยักหน้าอย่างแรง ใบหน้ารูปไข่ที่มีเสน่ห์ เผย ความดีใจออกมา เหมือนกับมองเห็นความหวังยังไงอย่าง
นั้น
แต่ว่า เธอไม่รู้เลยว่าเย่าเก๋ออยู่ที่ไหน
ไม่อย่างนั้นคงไม่ไปหาหวังหยวนป้าให้นำทางให้
แต่ตอนนี้ เธอรู้แล้ว หวังหยวนป้า แท้ที่จริงไม่รู้เลยว่าเย่า
เก๋ออยู่ที่ไหน
ตลอดจน ไม่รู้ว่าเขารู้ว่ามีเย่าเก๋ออยู่หรือเปล่า ทั้งสองข้อนี้ ไม่สามารถพาเธอไปที่เย่าเก่อได้โดยสิ้นเชิง
ที่บอกว่าสามารถพาเธอไปเย่าเก่อได้ ทั้งหมดนี้ก็เพราะว่า ชอบในความสวยของเธอ ดังนั้น นี่ถึงได้ล่อให้เธอเข้ามาใน ป่า ต้องการที่จะขึ้นใจเธอ
แต่ว่า เธอจำเป็นต้องหาเย่าเก๋อให้พบ ไม่อาจล่าช้าใต้ นานที่สุดก็หนึ่งสัปดาห์ คุณปู่ก็จะทนไม่ไหวแล้ว
คิดถึงจุดนี้ ในแววตาของเธอ ก็มีน้ำตาคลออีกครั้ง กัดริม
ฝีปากแน่น
“พวกคุณ สามารถพาฉันไปได้ไหม? ถ้าหากว่าหาเย่าเก่อ ไม่เจอ ฉันก็จะช่วยปู่ฉันไม่ได้แล้ว”
เธอมองดูเฉินจิ้น ในสายตา เต็มไปด้วยการอ้อนวอน
เฉินจิ้นมองเธอ ถามว่า: “คุณชื่ออะไร?”
“เชียวเสวี่ยน! “เชียวเสวี่ยนตอบ
“ได้ ฉันจะพาคุณไปเย่าเก่อ!
เฉินจิ้นถอนหายใจ ถ้าจะทิ้งเธอ ให้อยู่คนเดียวในป่า ก็ไม่
ปลอดภัยจริงๆ
แต่ว่า แน่นอนว่าไม่ใช่เพราะความใจดีของเฉินจิ้น เหตุผล หลักๆของเขาคือ เห็นเชียวเสวี่ยน ชั่วพริบตาเดียว เกิดความ รู้สึกคุ้นเคย
ในจักรวาล โดยเฉพาะโลกของการฝึกฝนเซียน ก็คือ พรหมลิขิตระหว่างเซียน
แม้ว่าเฉินจิ้นฝึกฝนนั้นจะไม่ใช่เซียน แต่ว่าเธอได้พบกับ เฉินจิ้นแล้ว เฉินจิ้นเห็นเธอแค่ชั่วพริบตาก็รู้สึกว่าคุ้นเคย นี้ ก็คือพรหมลิขิตระหว่างเชียนของเธอ
“ขอบคุณค่ะ! ”
เขียวเสวียนกัดริมฝีปากพูด
ซูเย็นที่อยู่ข้างๆ เห็นทุกอย่างนี้ ไม่พูดแม้แต่ค่าเดียว
แม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าเชียวเสวี่ยนรู้จักเย่าเก๋อได้ยังไง แต่เห็น ได้ชัด เชียวเสวี่ยนไปที่เย่าเก๋อ ไปขอให้เย่าเก๋อช่วยคุณปู่
ของเธอ
แต่เฉินจิ้น ไปเย่าเก๋อเพื่อทวงหนี้
เป้าหมายของทั้งสองคน ไม่เหมือนกันโดยสิ้นเชิง
ถ้าหากว่าวันนี้เธอไม่ได้อยู่ที่นี่ มองเห็นสิ่งนี้ เพียงแค่เชียว เสวี่ยนไปเย่าเก่อพร้อมกับเฉินจิ้น เชียวเสวี่ยนจะต้องขอยา ไม่ได้แน่นอน
แต่ว่า ในฐานะที่ซู เย็นเป็นคนของเย่าเก่อ เธอไม่ได้คิดที่ จะทำให้แม่นางคนนี้ลำบากใจ
เพียงแค่เฉินจิ้นถูกสำนักจับแล้ว แก้แค้นให้กับท่านอาวุโส สามท่านอาวุโสสี่ ในเวลาเดียวกันเพื่อแสดงศักดิ์ศรีของเย่า เก๋อ ซู เย็นได้ตัดสินใจว่า สิ่งที่เชียวเสวี่ยนขอ เธอจะต้อง รับปากแน่
จากนั้น เฉินจิ้นก็ได้พาซู เย็นและเชียวเสวี่ยน สองสาวออกเดินทางพร้อมกัน
ทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้าอีกครั้ง มุ่งหน้าไปยังเย่าเก่อ
เดินทางกลางอากาศ สำหรับคนธรรมดาแล้ว เหมือนกับ ความฝันยังไงอย่างนั้น เรื่องแบบนี้มีเพียงในนวนิยายและทีวี เท่านั้น
จากนั้น เชียวเสวี่ยนกลับไม่ได้ตกใจหรือประหลาดใจเลย
ทำให้เฉินจิ้นอึ้งเล็กน้อย
ดูเหมือน เชียวเสวี่ยนนี้ ความเป็นไปได้ที่จะเกิดในตระกู ลบูโดเกินกว่าครึ่ง
แต่ว่า เฉินจิ้นกลับไม่ได้ถาม
เขาไม่คิดที่จะ สัมผัสกับหญิงสาวคนนี้ไปมากกว่านี้
เย่าเก๋อ แม้ว่าในมณฑลซานหนาน ลึกเข้าไปในภูเขา
หากเดินข้ามภูเขาและสันเขา แม้ว่าจะรู้แผนที่ชัดเจน หาก ต้องการเดินทางจากเขาด้านนอกเข้าไปในเย่าเก๋อ อย่างเร็ว ก็สามวันอย่างช้าก็ห้าวัน
แต่ว่าเฉินจิ้น เดินทางบนอากาศ
ความเร็วเหมือนสายฟ้า
เขาไม่ได้ใช้เวลามากนัก ลึกเข้าไปในภูเขา หมู่บ้านที่ซ่อน ตัวอยู่ลึกเข้าไปในภูเขา ปรากฏในสายตาของเฉินจิ้น
เห็นอยู่ใกลๆ
หน้าหมู่บ้าน ก็มีป้ายหนึ่งที่โดดเด่นเห็นอย่างชัดเจน ติดไว้
ที่ด้านบน
ที่เห็นก็คือ “เย่าเก๋อ”ตัวอักษรใหญ่สองตัว
หลังจากที่ซู เย็นเห็นแล้วนั้น ในใจที่กังวลตลอดเวลา ใน ที่สุดก็วางใจได้แล้ว
มาถึงเย่าเก๋อ ไม่ว่าเฉินจิ้นจะเก่งแค่ไหน เผชิญหน้ากับ แดนเสินชั้นสูง เขาเล่นตุกตึกอะไรไม่ได้
ยิ่งไปกว่านั้น เย่าเจ๋อไม่ได้มีแดนเสินขั้นสูงเพียงคนเดียว
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ