บทที่ 168 ขอยา

เขียวเสวียนตั้งใจจะโบกมือทักทายเฉินจื้น

อย่างไรก็ตามพอเธอยื่นมือออกไปนิดเดียวก็หดมือกลับ

สองมือหยก สิบนิ้วเรียวจับกันแน่น

เธอกับเฉินจิ้นไม่ได้สนิทกัน

ทว่าตอนที่เขียวเสวี่ยนกำลังลังเลอยู่นั้นก็มีเสียงผู้หญิงดัง

ขึ้นมา

“เชียวเสวี่ยน เธอเองเหรอ!”

เชียวเสวี่ยนหันไปมอง ที่แท้แล้วก็คือซู เย็นที่อยู่กับเฉิน

จิ้น

อย่างไรก็ตามทั้งสองคนรู้จักกันเพียงชื่อของกันและกัน พูดคุยแลกเปลี่ยนกันไม่กี่ประโยค ยังไม่ถือว่าสนิทสนม

เชียวเสวี่ยนคิดว่าซู เย็นก็เหมือนเธอรวมไปถึงเฉินจิ้น ด้วย พวกเขาล้วนมาที่เย่าเก๋อเพื่อขอยา

แต่จากท่าทางของซู เย็นตอนนี้ดูเหมือนจะไม่ได้มาร้องขอ

เลย

ในทางตรงกันข้ามเหมือนเป็นคนของเย่าเก๋อ
แต่ไม่ว่า ซ เย็นจะมีสถานะอะไร เขียวเสวี่ยนก็ยิ้มให้และ โบกมือให้พู เย็น ไช่แล้ว”

เวลานี้เมื่อ โม่เฉินเห็นซู เย็นปรากฏตัว แววตาก็เป็น ประกายรักใคร่ชื่นชม

แม้รูปลักษณ์ของซู เย็นจะไม่ได้ดูสวยงามตระการตา แต่ ใบหน้าที่บอบบางควบคู่กับความบริสุทธิ์ผุดผ่องที่เป็นนิสัย เฉพาะตัวรวมไปถึงตัวตนของซู เย็น ทำให้ซู เย็นเป็นตั่ง เทพธิดาในดวงใจของบรรดาศิษย์เย่าเต๋อ

ในวันธรรมดา โม่เฉินมีโอกาสน้อยมากที่จะได้เข้าใกล้ซู เย็น เขาก้าวไปข้างหน้าอย่างตื่นเต้นและพูดว่า “ศิษย์พี่!”

ลูกศิษย์เย่าเก๋อทั่วไปอย่างโม่เฉินที่ไม่ว่าจะอายุมากน้อย

เพียงใด เมื่อได้พบซู เย็นต่างก็ทำได้เพียงเรียกเธอว่าศิษย์พี่

แต่มีเฉพาะหลินปิงซานเท่านั้นที่เป็นลูกศิษย์สายตรงของผู้ อาวุโสใหญ่ถึงจะมีสิทธิเรียกซู เย็นว่าศิษย์น้องตามลำดับ

อายุ

ซู เย็นพยักหน้าให้โม่เฉินเล็กน้อย จากนั้นก็รีบเข้าไปหา เชียวเสวี่ยน

เมื่อโม่เฉินเห็นดังนั้นก็ถึงกับอึ้ง

จากนั้นก็ชาหนังศีรษะ

เขาเพิ่งจะรู้ตัวว่าเมื่อกี้ตอนที่พบซู เย็น เขาเอาแต่ดีใจไปหน่อย แต่กลับลืมไปว่าเมื่อครู่นีู้” เย็นตรงไปทักทายเชียวเส

วียน

เห็นได้ชัดว่ามีคุ้นเคยกันอยู่บ้าง

แต่เขาเพิ่งปฏิเสธให้เชียวเสวี่ยนอยู่ข้างนอก!

นี่มัน.

หน้าผากโม่เฉินเหงื่อตกขึ้นมาทันใด

มิน่าล่ะท่าทางของซู เย็นที่มีต่อเขาเมื่อครู่นี้ดูไม่ค่อยดี อย่างไรก็ตามในเวลานี้สายตาของเฉินจิ้นก็มองมาทาง

เขา

แม้จะเป็นเพียงแวบเดียวที่มองมา แต่ก็ทำให้โม่เฉินตกใจ

ได้

อย่ามองเขา ก่อนหน้านี้ขอเพียงเขานึกถึงเฉินจิ้นขึ้นมาก็ ถึงกับเกลียดเข้ากระดูก ทว่าหลังจากที่เฉินจิ้นปรากฏตัวต่อ หน้าเขา โม่เฉินก็ไม่กล้าที่จะแสดงตัวด้วยซ้ำ

นี่ ถึงอย่างไรแม้แต่ท่านอาวุโสใหญ่ก็ยังไม่กล้าเป็นศัตรู

เป็นปรมาจารย์แดนเสินอันดับสูงสุดโดยสมบูรณ์

เฉินจิ้นฆ่าเขาโดยไม่ต้องขยับนิ้วด้วยซ้ำ ออร่าของเขาก็ สามารถบดขยี้เขาได้อย่างแน่นอน

โชคดีที่เฉินจิ้นเพียงแค่เหลือบมองเขา จากนั้นก็มองออกไป

“เชียวเสวี่ยน”

เงินจีนเองก็เรียกและเดินไปทักทายเขียวเสวี่ยน

ตอนนี้เขาเดินออกจากเย่าเก่อและถือวัตถุดิบยาที่เขา

ต้องการมาด้วย

นอกจากนี้ยังได้ยกเลิกสัญญาวิญญาณให้ชู เย็นแล้ว

แม้ว่าเย่าเก๋อและเฉินจิ้นจะล้างบุญคุณความแค้นก่อนหน้า นี้ออกไป แต่เฉินจิ้นก็ได้สังหารท่านอาวุโสสามและเปลี่ยน ท่านอาวุโสสี่ให้กลายเป็นผู้รับใช้ปีศาจของตน เขายังมาที่ เย่าเก๋อเพื่อเอาชนะเซี่ยโหวหยุนและท่านอาวุโสใหญ่อย่างห รุงชิงฉือและยังให้ยอมก้มหัว ทำลายเกียรติของเย่าเก๋อ

แม้ทั้งหมดจะมีเหตุและผล

แต่เป็นไปไม่ได้ที่เย่าเก๋อจะเปลี่ยนทัศนคติและปฏิบัติต่อ เฉินจิ้นในฐานะแขกผู้มีเกียรติในทันที

เฉินจิ้นไม่มีใจจะรั้งอยู่ที่เย่าเก๋ออีกต่อไป เขายังต้องไปคิด บัญชีกับครอบครัวที่ซ่อนอยู่อื่นๆอีก

เย่าเก๋อส่งซู เย็นมาส่งเฉินจิ้นออกไป

เชี่ยโหวหยุน หรุงซิงฉือและคนอื่นๆต่างก็ปั้นหน้าไม่ลง

แต่ในฐานะที่ซู เย็นเป็นคนรุ่นหลังและอายุรุ่นราวคราวเดียวกับเฉินจิ้นจึงเป็นการสะดวกกว่า

อย่างน้อยก็เป็นการส่งสัญญาณให้เฉินจิ้นผ่านซูเย็นได้ว่า หลังจากนี้เย่าเก๋อไม่มีใจคิดเป็นศัตรูกับเฉินจิ้น

นี่เป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้ซู เย็นกระตือรือร้นมากหลังจาก ได้พบกับเชียวเสวี่ยน

ตามสามัญสำนึกเมื่อเชียวเสวียนมาขอยา ซู ” เย็นจะ ทักทายเพื่อให้คนของเย่าเก๋อไม่สร้างความลำบากใจให้เธอ าให้เธอ แต่ถึงอย่างไรก็ไม่กระตือรือร้นอย่างนี้ มอบยาไป

“พวกเธอเป็นคนของเย่าเก่อ?”

เชียวเสวี่ยนกะพริบตา ขนตายาวสั้นระริกเล็กน้อย ถาม

ด้วยเสียงบางเบา

นอกจากนี้ยังมีความคาดหวังนัยน์ตา โดยเฉพาะเมื่อมอง มาทางเฉินจิ้น

“ฉันเป็นคนของเย่าเก๋อ” ซู เย็นตอบ

จากนั้นก็มองไปทางเฉินจิ้น นิ่งไปสักพักแล้วพูดว่า “เขา เป็นสหายของเย่าเก๋อ”

นัยน์ตาเฉินจิ้นฉายแววประหลาดใจ เขาไม่คิดว่าซู เย็นจะ แนะนำตัวให้เขาแบบนี้

แต่อย่างไรเฉินจิ้นก็ไม่ได้คัดค้านคำพูดนี้
หลังจากที่เชียวเสวี่ยนได้ยินก็มีสีหน้าประหลาดใจในทันที และพูดว่า “งั้นก็ ดีเลย ฉัน..ฉันมาเย่าเก๋อเพื่อขอยา อยากจะ ให้พี่เย็นช่วยฉันหน่อย ไม่ว่าจะต้องจ่ายด้วยอะไร ฉันจะ ต้องหาทางทำให้ได้…”

เมื่อได้ยินคำว่าพี่เย็น หัวใจซู เย็นก็หวั่นไหวและมองเชียว เสวียนด้วยสายตาเอ็นดู

แม้ว่าผลลัพธ์จะเหมือนกัน แต่ซู เย็นก็ถามมาจากใจ “เธอ ต้องการยาอะไร ฉันจะพยายามทำให้ให้ดีที่สุด”

ในแววตาของเชียวเสวี่ยนเต็มไปด้วยความรู้สึกขอบคุณ เธอพูดทันทีว่า “ฉัน..ฉันต้องการยายาฟื้นคืนชีพ”

“ยาฟื้นคืนชีพ?”

หลังจากได้ยินชื่อนี้ซู เย็นก็ชะงัก ดวงตาสวยงามฉายแวว ประหลาดใจ

ยาฟื้นคืนชีพเป็นอาจารย์ของเธอ ตอนนี้เจ้าสำนักเย่าเก่อ เซี่ยโหวหยุนไม่มีทางปรุงยาให้ได้ เนื่องจากวัตถุดิบยาเป็น ของหายาก การปรุงยายาฟื้นคืนชีพ จึงเป็นข้อเรียกร้องที่ ร้ายแรงเกินไปสำหรับวัตถุดิบยา จนเกือบถึงขั้นเป็นรูปแบบ ที่บิดเบือน

บัวหิมะเทียนซานสีม่วงสามร้อยปีจะต้องมีอายุสามร้อยปี จะใช้อายุ 299 ปีโดยขาดไปแค่ปีเดียวก็ไม่ได้
ในช่วงหลายพันปีที่ผ่านมามีการใช้เทียนช้ายตี่เป่าบน โลกมากมาย วัตถุดิบยาจำนวนมากได้กลายเป็นของหายาก นี่จึงเป็นผลโดยตรงที่ทำให้ยายาฟื้นคืนชีพหยุดการผลิต มีคนที่สามารถปรุงยาได้ แต่ไม่มียาที่ทำให้คนปรุงได้ นี่จึงเป็นเหตุผลว่าทำไมซู เย็นถึงรู้สึกตกใจมากเมื่อพบว่า เฉินจิ้นสามารถผลิตลูกยาหวนหยางน้อยซึ่งมีผลเทียบ เท่ากับยายาฟื้นคืนชีพได้ รวมไปถึงเหตุผลที่ต้องเอายามาไว้

ในมือ

ตอนนี้ซู เย็นทำได้เพียงแค่แอบเหลือบมองเฉินจิ้นเท่านั้น แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะได้รับยายาฟื้นคืนชีพจากมือ ของเฉินจิ้น

ปล้นยา ความเป็นไปได้ที่จะใช้วิธีนี้แทบเป็นศูนย์ และจะให้เฉินจิ้นเป็นผู้มอบให้เย่าเก๋อก่อนนั้นก็เป็นแค่

ความฝัน ความต้องการของเชียวเสวี่ยนทำให้ซู เย็นลำบากใจ

เท่าที่เธอรู้มายายาฟื้นคืนชีพในสำนักเย่าเก๋อมีเพียงสอง เม็ดเท่านั้น

ยายาฟื้นคืนชีพสองเม็ดนั้นไม่ได้อยู่ในอำนาจที่เธอจะ สามารถใช้มันได้
มีเพียงเจ้าสำนักและท่านอาวุโสใหญ่ที่มีอำนาจใช้มันได้

โดยตรง

หากท่านอา โสสองต้องการใช้ยายาฟื้นคืนชีพ ล้วนต้อง ยื่นคำขอที่เจ้าสำนักและท่านอาวุโสใหญ่

“เสี่ยวเสวี่ยน ต้องขอโทษจริงๆ ตอนนี้ยายาฟื้นคืนชีพไม่มี ทางปรุงออกมาได้ อย่างเร็วที่สุดก็ต้องรอไปถึง 20 ปี รอ วัตถุดิบยาจนกว่าจะถึงอายุขั้นต่ำที่กำหนดถึงจะปรุงยาออก มาได้”

ซู เย็นหน้าแดงเล็กน้อย

ค่อนข้างละอายใจ

เมื่อกี้เพิ่งจะบอกไปว่าจะทำอย่างสุดความสามารถ เพียง พริบตาเดียวก็ตบหน้าตัวเอง

“หะ?”

หลังจากเซียวเสวี่ยนได้ยินดังนั้น ใบหน้างดงามก็เต็มไป

ด้วยความสิ้นหวัง

LSD…

เธอเพียงคนเดียวพยายามอย่างเต็มที่เพื่อหลีกเลี่ยงศัตรู เหล่านั้นมาที่เย็นเซี่ยเพื่อขอยา ยาฟื้นคืนชีพนำกลับไปช่วยปู่ ที่บาดเจ็บสาหัสปางตายฟื้นกลับมา
แต่ตอนนี้ ไม่มียายาฟื้นคืนชีพอย่างงั้นหรือ?

งั้น งั้นปูจะทำอย่างไร?

พอคิดดังนั้น ขอบตาเซียวเสวียนก็มีไอน้ำนองออกมา เปียกเล็กน้อย

อย่างไรก็ตามเธอเป็นเพียงเด็กสาวอายุ 20 ปี แม้ว่าเธอ จะโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว แต่ก็อยู่ภายใต้การคุ้มครองของชา ควน แม้ว่าเธอจะเติบโตมาในสถานที่ที่วุ่นวายอย่างเขต สามเหลี่ยม แต่จิตใจของเธอก็ยังคงบริสุทธิ์

เมื่อเห็นสถานการณ์เช่นนี้ใบหน้าของซู เย็นก็ยิ่งละอาย

ใจ

กัดฟันมองไปทางเฉินจิ้น

เฉินจิ้นยังมีลูกยาหวนหยางน้อยจำนวนมาก

เมื่อเห็นสายตาของซู เย็นที่มองมา เฉินจิ้นจะไม่เข้าใจ ความหมายของเธอได้อย่างไร

ในขณะเดียวกันก็เข้าใจว่าเดิมที่เย่าเก่อก็สนใจลูกยาหวน หยางน้อยของเขาด้วยเหตุผลนี้

เฉินจิ้นไม่ได้ลังเลแม้แต่น้อย เขายื่นมือออกไปในอากาศ หมุนมือสักพักก็มีขวดเล็กๆปรากฏอยู่ในมือเขา

บนขวดสลักว่า “ลูกยาหวนหยางน้อย” ห้าค่า
“เชียวเสรี่ยน ในนี้มีลูกยาหวนหยางน้อยอยู่สามเม็ด ผลลัพธ์ของยาไม่ได้มีผลเทียบเท่ากับยายาฟื้นคืนชีพใดๆ ตราบใดที่คนยังไม่ตาย มีลมหายใจอยู่ ยาเม็ดนี้จะช่วยให้ รอดอย่างแน่นอน

เฉินจิ้นมอบลูกยาหวนหยางน้อยส่งให้เชียวเสวี่ยนพร้อม

กับอธิบาย

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ