บทที่ 43 ขำจนฟันร่วง

หวางเม่ยอวูหันหน้าไปมอง ไม่รู้ว่าหวางเจิ้นเว ยมาอยู่ในห้องรับแขกด้านล่างตั้งแต่เมื่อไร

มองดูสีหน้าของเธอ หมองคล้ำมาก ในตาคู่นั้น เต็มไปด้วยความโมโห

ดูเหมือนว่าเฉินจิ้นจะไม่ได้ยินเสียงของหวาง เจิ้นเวยยังไงอย่างนั้น

ยังคงจับนิ้วเรียวของหวางเม่ยอวอยู่ ตั้งอกตั้งใจ เก็บเลือดหยวนหยินของเธอ

เห็นเฉินจิ้นไม่ได้ตกใจแม้แต่น้อย หวางเม่ยอวก็ สงบลงเช่นกัน

“คุณพ่อ ที่แท้คุณก็ส่งคนมาสอดแนมฉันจริงๆ ! ”

ในน้ำเสียงของหวางเม่ยอว มีความผิดหวังเล็ก น้อย

“ถ้าหากไม่เป็นแบบนี้ ถึงตอนนี้ฉันก็ยังคงไม่รู้ เรื่องอะไร ที่แท้ แกก็คงสมรู้ร่วมคิดกับไอ้เด็กคนนี้นาน แล้ว”

หวางเจิ้นเวยมองเข้าไปในสายตาของหวางเม่ ยอวู โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ

ถ้าหากว่าหวางเม่ยอวสูญเสียร่างกายนี้ไป นับ ประสาอะไรกับการแต่งงานกับตระกูลเจิ้งในเมืองหลวง เขายังต้องทนกับอารมณ์ของตระกูลเจิ้งที่มาจากเมืองหลวง

เรื่องระหว่างเฉินจิ้นกับเขา ยิ่งไม่ต้องพูดถึง ยิ่ง เป็นศัตรูฆาตกรรมลูกชายตัวเอง

“ระหว่างฉันกับเขาพวกเราบริสุทธิ์ใจ ! ” หวางเม่ยอวขมวดคิ้วเล็กน้อย

นี่เป็นครั้งแรกที่หวางเจิ้นเวย พูดคำพูดที่ไม่เข้าหู

ต่อหน้าเธอ

พอได้ยิน หวางเจิ้นเวยอึ้งไปเล็กน้อย

ตั้งแต่เล็กจนโต หวางเม่ยอวไม่เคยพูดเท็จ ใน เมื่อเธอพูดออกมาขนาดนี้ ดูเหมือน ร่างกายหยวนหยาง ของหวางเม่ยอว ยังเหลือมากกว่าครึ่ง

ขณะนี้ หวางเจิ้นเวยพยายามระงับความโกรธ ทั้งหมดของตัวเอง พูดเสียงเข้มว่า “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ แก ยังไม่รีบลงมา”

ถ้าหากว่าร่างกายหยวนหยางของหวางเม่ยอวไม่ อยู่แล้ว หวางเจิ้นเวยก็ไม่อยากฉีกหน้าของลูกสาวตัว เอง

จากนั้น หวางเจิ้นเวยก็ไม่ได้มีปฏิกิริยาใดๆ

“นี่แก ทำเหมือนฉันไม่อยู่ตรงนี้เหรอ?”

เวลานี้ น้ำเสียงเย็นชา จู่ๆก็ดังขึ้นข้างๆหูของหวา งเจิ้นเวย

หวางเจิ้นเวยมองไปที่ศัตรูฆ่าลูก เผยรอยยิ้มบนใบหน้าออกมา “ไอ้เด็กเปรต ตระกูลหว่างไม่ใช่ขยะ เหมือนตระกูลเหอ แกคิดว่าตระกูลหวางแกคิดจะมาก็มา คิดจะไปก็ไปงั้นเหรอ? วันนี้ ฉันจะทำให้แกชดใช้ให้ ลูกชายของฉันด้วยชีวิต แก ต้องตาย!”

หลังจากเก็บเลือดได้เพียงพอ เฉินจิ้นก็ปล่อย หวางเม่ยอว แล้วก็เดินลงไปข้างล่าง

“ตั้งแต่ฉันออกจากสมาคมมา ทั้งหมดมี 3 828 คน เคยพูดคำนี้กับฉัน แต่สุดท้าย จุดจบของพวกเขา อนาคตทุกคนโดยไม่มีข้อยกเว้น”

“คุณ เป็นคนที่3 829 ! ”

ได้ยินประโยคนี้ หวางเจิ้นเวยโกรธจนแทบจะ หัวเราะออกมา “ไอ้เด็กเปรต ชั่วชีวิตของแกเคยเจอคน มากมายขนาดนี้เหรอ ถึงได้พูดจายโสโอหังขนาดนี้ ทำให้คนหัวเราะจนฟันจะร่วง”

“ในเมื่อคุณรู้สึกว่าขำจนฟันจะร่วง วางใจเถอะ ฉัน จะทำให้คุณสมปรารถนา ! “เฉินจิ้นพูด

ฝีเท้า เริ่มขยับ ก็หายไปจากที่เดิม

รูปร่าง เหมือนกับสายฟ้า !

ในชั่วพริบตา ก็ลอยข้ามมาสิบกว่าเมตร มาโผล่ที่ ตรงหน้าหวางเจิ้นเวย

หวางเจิ้นเวยสีหน้าเปลี่ยน

เขาเคยได้ยินเล่ยเป้าพูด พลังของเฉินจิ้น น่ากลัว อย่างหาที่เปรียบไม่ได้
แต่หวางเฉินเวยเองก็ไม่ได้เห็นกับตา

อีกทั้ง ตระกูลเหอสายเลือดทางตรงถูกทำลาย เขาก็ตรวจเช็กชัดเจนแล้ว เป็นเพราะว่าเหอซิงหรุงเป็นที่ พึ่งหลัก ทีมชุดดำทั้งหมดที่รับคำสั่งโดยตรงจากเขา ก็ได้ทรยศไปแล้ว

นี่ถึงจะเป็นสาเหตุที่แท้จริงในการล้มสลายของ สายเลือดโดยตรงตระกูลเหอ !

ดังนั้น เขาให้ความสำคัญกับเฉินจิ้นมากพอ มาก พอที่จะรวบรวมกำลังทั้งหมดของตระกูล มาฆ่าเฉิน นทิ้ง แต่ลึกๆแล้วในใจก็ยังรู้สึก กำลังของเฉินจิ้น เล่ย เป้าน่าจะไม่ได้พูดเกินไปขนาดนั้น

ถึงยังไง ต้องฆ่าเล่ยเป้า สำหรับหวางเจิ้นเวย แล้ว นั้นก็ง่ายเหมือนพลิกฝ่ามือ

ใครๆก็รู้ ตระกูลหวางมียอดฝีมือถึงหกคน

ซ่างจุง ฉานลาง เลยเป้า เสวียนหู่ ขวางซื่อ ชิง

หลง

ต่างคนต่างแข็งแกร่ง

หนึ่งในนั้นชิงหลงลึกลับที่สุด แทบไม่เคยปรากฏ ตัวต่อหน้าบุคคลภายนอก

แต่มีแค่ไม่กี่คนที่รู้ ที่จริง ชิงหลงก็คือนายท่านข องตระกูลหวาง หวางเจิ้นเวยเองนั้น

มิฉะนั้น เขามีสิทธิ์อะไรที่จะนั่งบนตำแหน่ง เจ้าของบ้าน จะอาศัยอะไรมาควบคุมยอดฝีมือคนอื่นทั้งห้าคนได้ รับใช้ตระกูลหวางมาโดยตลอด.

หวางเจิ้นเวยเขานั้น ถึงจะเป็นยอดฝีมือบูโดขั้น สูงสุด

ปรมาจารย์และขั้นปรมาจารย์จ่วยไม่ออกมา ใคร จะมาสู้ได้?

แต่เฉินจิ้น อายุน้อยๆ จะเป็นปรมาจารย์ได้ยังไง เป็นไปไม่ได้แน่นอน แล้วเขาจะกลัวทำไม

หวางเจิ้นเวยเชื่อว่า แม้ว่าพลังของเฉินจิ้น เกิน กว่าสิ่งที่เขาคิดไว้จริงๆ หรือมีพลังมากกว่าที่เขาคาดไว้ แต่อย่างน้อยเขาก็มีพลังในการปกป้องตัวเอง

ไม่งั้น เขาก็คงไม่มาคนเดียว ปรากฏตัวใน

คฤหาสน์ของหวางเม่ยอว แต่แล้ว หวางเจิ้นเวยคิดไม่ถึงว่า พอเฉินจิ้นลงมือ

ปีบ การเคลื่อนไหวจะเร็วขนาดนี้

เร็วมากจนเขายังไม่ได้ตั้งรับ เฉินจิ้นที่อยู่ห่าง หลายสิบเมตร มาอยู่ตรงหน้าเขา

หลังจากนั้น ฟาดฝ่ามือออกไป

หวางเจิ้นเวยตกอยู่ในความหวาดกลัว ในเวลานี้ พลังของเฉินจิ้น เกินความคาดหมายของเขา พอเฉินจิ้นลงมือปับ เขาก็รู้เลยว่า ตัวเองประเมิน ผิดพลาดแล้ว อาศัยแค่เขาคนเดียว ไม่ใช่คู่ต่อสู้กับเฉิน จิ้นแน่นอน
และก็ ความเร็วของเฉินจิ้น ยังเกินจินตนาการ ของเขา

หวางเจิ้นเวยยังไม่ทันได้ถอย ฝ่ามือของเฉินจิ้น ก็ แวบเข้ามาในสายตาของเขา

เขาเห็นเงาแวบเข้ามาในตา จากนั้นรู้สึกว่า ใบหน้า ถูกตบอย่างแรงหนึ่งฉาด

ทันใดนั้น หวางเจิ้นเวยทั้งตัวลอยออกไป

“พรวด ! ”

หลังจากที่หวางเฉินเวยตกลงที่พื้น ก็กระอักเลือด

ออกมา

ตามมาด้วย ฟันเปื้อนเลือดหลาย ซี่

“แก ! ”

หวางเจิ้นเวยมองไปที่ดวงตาของเฉินจิ้น เต็มไป ด้วยความน่ากลัว

“เป็นยังไง ไม่ใช่คุณบอกว่าขำจนฟันร่วงเหรอ? ฉันช่วยคุณทำให้เป็นจริงไปครึ่งหนึ่งแล้ว ถือโอกาสแถม ให้อีกไม่กี่ซี่ ตอนนี้ ถึงคิวของหน้าอีกด้านหนึ่งแล้ว”

เฉินจิ้นยิ้มที่มุมปาก อย่างจริงใจมาก

เจ้าแห่งโลกปีศาจ พูดคำไหนคำนั้น ! บอกว่าจะให้คุณขำจนฟันร่วง งั้นก็ต้องทำให้คุณ ขำจนฟันร่วง

หวางเจิ้นเวยตบมือของเขาลงบนพื้น พลิกตัวแล้วยืนขึ้น กระอักเลือดออกมาอีกครั้ง

มองไปที่เฉินจิ้น สีหน้าบ้าคลั่ง “เป็นเรื่องที่คาด ไม่ถึงจริงๆ พลังของแก คิดไม่ถึงว่าจะแข็งแกร่งขนาดนี้ อายุน้อยๆ สามารถไปถึงขั้นปรมาจารย์จ่วยได้ มันเหลือ เชื่อมาก แต่ว่า ยิ่งคุณเป็นอัจฉริยะมากเท่าไหร่ ยิ่งไม่ สามารถปล่อยให้แกมีชีวิตอยู่ได้”

หวางเจิ้นเวยนำเฉินจิ้นเข้าสู่ขั้นปรมาจารย์จ่วย โดยอัตโนมัติ สำหรับปรมาจารย์ที่อายุน้อยเช่นนี้ เขาเอง ก็ยังไม่กล้าคิดไปไกลขนาดนั้น

ก็คือคุณชายตระกูลเจิ้งในเมืองหลวง เจิ้งตง หยาง สุดยอดอัจฉริยะบูโด ถึงวันนี้ก็เพิ่งจะถึงขั้นปรมา จารย์จ่วย อายุของเขามากกว่าเฉินจิ้นตั้งหลายปี

หลังจากที่พูดจบ หวางเจิ้นเวยรีบถอยออกมาจาก คฤหาสน์ของหวางเม่ยอวูทันที

“คุณสามารถจับฉันเป็นตัวประกัน!”

เวลานี้ หวางเม่ยอยู่ก็เดินลงมาจากบนตึก แววตา บนใบหน้า สับสนมาก

“ไม่ต้อง”

เฉินจิ้นตอบ มีรอยยิ้มที่โหดร้ายบนใบหน้าของ

เขา

หลังจากนั้น ก้าวออกจากประตูหน้าโดยตรง

หวางเม่ยอวมองดูด้านหลังของเฉินจิ้น ในดวงตา ที่สวยงาม ปรากฏความประหลาดใจขึ้น
“พาฉันมาถึงที่นี่ มีกลอุบายอะไร ก็ใช้ออกมา!” เฉินจิ้นยิ้มด้วยความโหดเหี้ยม

“ทั้งๆที่รู้ว่ามีกับดัก แกยังกล้ามา ฉันควรเรียกนาย ว่าใจกล้า หรือว่าเป็นคนบ้าบิน! ฮ่าฮ่าฮ่า ไอ้เด็กเปรต ตอนนี้ รอบตัวแก เต็มไปด้วยระเบิด เพียงแค่ฉันกดปุ่มนี้ เบาๆ ทันใดนั้น แกก็ถูกระเบิดจนร่างกายและประดูด กระจายแล้ว!”

หวางจิ้นเวยพูด ปากฟันหลอแล้ว แต่เวลานี้ ใน สายตาที่เขามองเฉินจิ้น ก็เต็มไปด้วยความอนาถ

เมื่อครู่ที่อยู่ในคฤหาสน์ของหวางเม่ยอว ถ้าไม่ใช่ หวางเม่ยอวูยังมีร่างกายหยวนหยินละก็ หวางเจิ้นเวยจะ ระเบิดวิลล่าของเธอโดยไม่ลังเล

หลังจากครั้งแรกที่เขารู้ว่าเฉินจิ้นเข้าใกล้หวางเม่ ยอวูเป็นการส่วนตัวในตอนกลางคืน เขาก็สั่งให้คน ฝัง ระเบิดรอบๆคฤหาสน์ของหวางเม่ยอว

แต่ว่า หวางเม่ยอวกล่าวว่าเธอเป็นผู้บริสุทธิ์ ทำ ให้หวางเจิ้นเวยเปลี่ยนใจเท่านั้น

“ใกล้จะตายแล้ว แก มีอะไรอยากจะพูดอีกไหม?” หวางเจิ้นเวยสีหน้าบ้าคลั่ง

เวลานี้ ข้างกายเขา เพิ่มมาอีกสี่คน เห็นได้ชัดว่า ขวางซื่อ เสวียนหู เลียเป้าและฉานลาง
บริเวณรอบๆ เต็มไปด้วยมือปืน

ใต้เท้าของเฉินจิ้น บริเวณรอบๆ เต็มไปด้วยระเบิด

ในมุมมืด ยังมีคนของเขา

ตอนนี้หวางเจิ้นเวย ไม่กลัวเลยสักนิด

ไม่ว่าเฉินจิ้นจะเก่งแค่ไหน ถึงเขาจะเป็นขั้นปรมา จารย์จ่วย เพียงแค่ไม่ถึงขั้นปรมาจารย์ แม้ว่าจะสามารถ หลบกระสุนได้ แต่ก็ไม่สามารถที่จะหยุดระเบิดได้

“ฉันอยากจะบอกว่า ฟันทางด้านขวาของคุณ ยัง ไม่ได้ขำจนฟันร่วงเลย ฉันมาช่วยคุณแล้ว!”

เฉินจิ้นดูเหมือนไม่รู้สึกถึงความอันตรายแม้แต่ น้อย

พุ่งความสนใจไปที่หวางเจิ้นเวย

สีหน้าของหวางเจิ้นเวยเย็นชาออกคำสั่งกับ มือปืนตระกูลวังที่กำลังหลบอยู่ความมืดทันที จัดการเฉิน

จิ้น

ถ้าหากว่าปืนสามารถจัดการเฉินจิ้นได้ ก็ยิ่งดี แบบนั้น เขาก็สามารถทรมานเฉินจิ้นสักครั้ง

และถ้าเฉินจิ้นสามารถหลบกระสุนทั้งหมดได้ ตอนนั้นถึงจะเลือกวิธีการระเปิดเฉินจิ้นเป็นชิ้นๆ

เพียงแต่ว่า นี่คือแผนสำรอง แบบนี้ เขาไม่ สามารถรับรู้ถึงความสุขที่ได้ทรมานเฉินจิ้นเลย แล้วก็ หลังจากที่หวางเจิ้นเวยออกคำสั่งเหนี่ยวไก บุริเวณรอบๆ ไม่มีเสียงใด ๆ

เกิดอะไรขึ้น?

หวางเจิ้นเวยรู้สึกกระวนกระวายทันที

คนที่ซุ้มโจมตีของเขา นั้นเป็นคนของตระกูลหวา งทั้งหมด จะไม่เป็นเหมือนตระกูลเหออย่างนั้นแน่นอน ที่ สามารถทรยศได้

ซึงตึงตึง!

ก็มีเสียงฝีเท้าดังขึ้นมา

เวลานี้ บริเวณที่ซุ่มโจมตีมีเงาของคนเดินออกมา

เงาหนึ่ง

ทั้งตัวห่อหุ้มด้วยชุดต้าวผาวสีดำ

ในมือของเขา ถืออยู่หลายหัว

“อะไร?”

ลูกศิษย์ของหวางเจิ้นเวยก็หดตัวลง

หัวเหล่านั้น เขาจำได้แล้ว ทั้งหมดเป็นนักแม่นปืน ที่เขาใช้เวลาฝึกฝนอย่างหนัก

ทั้งหมด ทั้งหมดทุกคนถูกเก็บอย่างเงียบ ๆ ?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ