บทที่ 42 นอกจากร่างกายของฉัน ให้คุณได้หมด

“คนที่ทำร้ายนายนั้น หน้าตาเป็นยังไง? ใช้วิธี อะไร?” ชายชราเฮยซินรีบถาม

ตงขุยรีบตอบตามความเป็นจริง

หลังจากได้ยินคำตอบ ชายชราเฮยซิน ยืนอึ่งอยู่ กับที่

ทำไมก่อนหน้านี้เขาเพิ่งจะกลับไปที่เจียงหนาน ไอ้หมอนี่ก็กลับตามมาที่นี่แล้ว

ดันมาทำร้ายคนของแก๊งมังกรดำของเขา

หรือว่าจะมาหาเรื่องถึงที่?

ในช่วงเวลานี้ ชายชราเฮยซิน ภายในใจสั่น สะเทือน ถึงยังไง ไอ้หมอนั่นก็ช่างโหดร้ายจริงๆ

แต่ต่อจากนั้น เขาก็ดึงสติกลับมา

เฉินจิ้นไม่ได้มาที่นี่เพื่อไล่ฆ่าตัวเองแน่นอน ไม่ อย่างงั้น จงขุยและเมิ่งจื่อจิ้นก็คงไม่มีชีวิตรอดกลับมา

ตามที่ตงขุยและเมิ่งจื่อจิ้นอธิบายมา เขาน่าจะมา เพราะโสมพันปีนั้น

แต่ แม้ว่าในครั้งนี้ เฉินจิ้นจะมาเจียงหนาน ไม่ใช่ เพราะเขา งั้น ถ้าหากว่าครั้งต่อไป เฉินจิ้นมาเจียงหนาน อีกล่ะ

ก่อนหน้านี้เขาได้ล่วงเกินเฉินจิ้นไปแล้ว
ธุรกิจครอบครัวของเขา แก๊งมังกรดำ ก็อยู่ตรงนี้ คนของแก๊งมังกรดำ สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป

ทันที

“คุณปู่ เป็นอะไรไปเหรอ?”

เมิ่งจือจิ้นสังเกตเห็นสิ่งผิดปกติทันที ด้วยอารมณ์ ของคุณปู่แล้ว ตอนนี้ควรจะโมโห จากนั้นส่งกองกำลัง ไปแก้แค้นให้กับตัวเองถึงจะถูก

“พวกนายมั่นใจใช่ไหมว่าไม่ได้ฆ่าคนที่ล่วงเกิน คนนั้นจนตาย หลังจากที่เขาแย่งโสมของนายไปแล้ว ก็ จากไปเลยใช่ไหม?”

ชายชราเฮยซินพูดออกมาอีกครั้ง

“คือเหตุการณ์เป็นแบบนี้ เขาแย่งโสมพันปีของ ผมไป ยังหักแขนของตงขุยข้างหนึ่ง ยังทำร้ายคนของ แก๊งมังกรดำของพวกเราหลายคน….”เมิ่งจื่อจี้นรีบเน้น ย้ำ

“หุบปาก ! นายไม่เจ็บไม่ตาย ก็โชคดีแค่ไหน แล้ว” ชายชราเฮยซินมองไปที่เมิ่งจื่อจิ้นแวบหนึ่ง ยังดี ที่ เขาไม่ได้ทำให้เฉินจิ้นโกรธ

บทเรียนในอดีตของตระกูลเหอ ส่องสะท้อน เป็นกระจกเงาตรงหน้า !

แม้ว่าแก๊งมังกรดำของจะแข็งแกร่งกว่าตระกูลเห อมาก แต่เขาเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในแก๊งมังกรดำ ไม่ สามารถสู้กับเฉินจิ้นได้ เฉินจิ้นคนนั้นถ้าหากว่าต้องการที่จะทำลายแก๊งมังกรดำ ก็ไม่ยากอะไร

ตงขุยเห็นท่าทางของชายชราเฮยซิน ในสมอง ของเขา ทันใดนั้นความคิดที่น่ากลัวก็เกิดขึ้น

ชายชราเฮยซินมองมาที่เขาแวบหนึ่ง ถอนหายใจ เฮือกหนึ่ง “ถูกต้อง แขนของผม ก็ถูกไอ้คนนั้นหัก ! ”

พอเมิ่งจือจิ้นได้ยิน ก็หายใจเข้าอย่างหดหู

แม้แต่คุณปู่ของตัวเองฝีมือขั้นปรมาจารย์ ก็ถูก เฉินจิ้นหักมือได้ คิดไม่ถึงว่าเฉินจิ้นจะเก่งกว่าคุณปู่? “แกอย่าคิดถึงเรื่องแก้แค้นเลย แม้แต่ฉัน ก็ไม่ได้

คิดที่จะไปแก้แค้นเลย” ชายชรามองไปที่เมิ่งจื่อจี้น แล้ว

เตือน

ถูกเฉินจิ้นหักมือ หลังจากที่เขาหนีออกมาจาก เจียงเป่ยด้วยความหวาดกลัว ชายชราเฮยซินก็เข้าใจ คนอย่างเฉินจิ้น อายุยังน้อย ความสามารถที่น่ากลัวเช่น นี้ ยังสามารถใช้วิธีของปรมาจารย์ได้ ไม่ควรที่จะไปยั่ว โมโหได้

ถ้าหากว่าล่วงเกินจนถึงขั้นต้องตายกันไปข้าง หนึ่ง งั้นครั้งนี้ก็คงจะเป็นจุดจบของพวกเขา

“สั่งให้คนรวบรวมโสมจำนวนมาก เห็ดหลินจือ เขากวางและวัดดิบยาล้ำค่าอื่น ๆ แล้วก็จื่อจิ้น แกไป ขอโทษที่เจียงเป่ย พร้อมกับฉัน ! ”

ชายชราเฮยซิน หลังจกที่เงียบไปสักพัก จู่ๆก็ ตัดสินใจออกมาได้ !
หลังจากที่ได้โสมพันปีแล้ว เฉินจิ้นก็พาฮุยโสง และเถ่ฉวน กลับไปที่เจียงเป่ยเจียงโจว “นายท่าน สมุนไพรอื่นๆที่คุณต้องการเตรียม

พร้อมแล้ว ก็มีแค่ลูกจียิน จนถึงตอนนี้พวกเราก็ยังหาไม่

ได้..”

เหอซานและซูนโก๋อานสองคนนี้ ประหม่าเล็ก น้อย

ถึงยังไง เรื่องนี้เกี่ยวกับความเป็นความตายของ ซึ่งชึงเย็น

แต่ว่าลูกจียิน ก็แม้แต่ซูนโก๋อานก็ไม่เคยได้ยิน ไม่รู้จะเริ่มยังไง

“อย่างอื่นเตรียมให้พร้อมก็ได้แล้ว พวกนายทำได้ ดีมาก รอให้ฉันเสร็จธุระก่อน ไม่ว่าจะเป็นทางด้านการ แพทย์ของพวกเรา หรือว่าทางด้านการฝึกซ้อม มีปัญหา อะไร ก็สามารถมาถามฉันได้ ! ”

ซูนโก๋อานและเหอซาน พอเจอเฉินจิ้นแล้วไม่ เพียงแค่ไม่สืบหาความรับผิดชอบจากพวกเขา แต่กลับ พูดว่าสามารถให้คำชี้แนะพวกเขาได้ ด้วยท่าทางที่ตื่น เต้น

ตอนแรกที่พวกเขานับถือเฉินจิ้นเป็นหัวหน้านั้น ทุกคนไม่มากก็น้อย ทั้งหมดมีความขุ่นเคือง แต่ตอนนี้ยินยอมพร้อมใจมานานแล้ว

ยิ่งรู้จักเฉินจิ้น ก็ยิ่งรู้จักความแข็งแกร่งและความ น่ากลัวของเขา

“ลูกจียิน ลูกจียิน….”

เฉินจิ้นพูดออกมาสองครั้ง สิ่งนี้ และหญ้าหวน หยาง เขาก็ไม่มั่นใจว่าบนโลกนี้มีอยู่หรือไม่ แต่ว่า สำหรับลูกจียิน เขาได้คิดหาสิ่งทดแทน

แล้ว

ไม่มีลูกจียิน งั้นก็ใช้เลือดของหยวนหยินแทน

เจียงโจว บ้านตระกูลหวาง

หวางเม่ยอวูเวลานี้กำลังนอนอยู่ในอ่างอาบน้ำ รูป ร่างสวยงาม ภายใต้ฟองที่โรยด้วยกลีบกุหลาบ ลอยไป ลอยมา

เธอค่อยๆยกแขนที่ขาวดั่งหิมะของตัวเองขึ้นมา กวาดฟองสบู แล้วเทไปที่แขนของเธอ ค่อยๆไหลลงมา ลาดลงไปที่บริเวณคอขาวๆราวกับหิมะของตัวเอง

เวลาอาบน้ำทุกๆคืน มักจะเป็นเวลาที่เงียบสงบ ของหวางเม่ยอว

ในเวลานี้ เธอไม่คิดอะไรทั้งนั้น ได้แต่ เพลิดเพลินอย่างสงบ ช่วงเวลาพักผ่อนที่หายากนี้
เมื่อหลับตา และหลับสนิท หวางเม่ยอวรู้สึกผ่อน คลายอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อน

เพียงแต่ ทันใดนั้น หวางเม่ยอวดูเหมือนจะรู้สึก

ถึงบางอย่าง จ่าเธอก็ลืมตาขึ้น ดวงตาที่สวยงามคู่นั้น ทันใดนั้น

ก็ได้มองไปที่ประตูห้องอาบน้ำ

เวลานี้ มีชายคนหนึ่งยืนอยู่ที่ประตู มองเธอด้วย ความสนใจ

เฉินจิ้มมาได้สักพักหนึ่งแล้ว เขามองเห็นถึงความ เพลิดเพลินของหวางเม่ยอว ดังนั้น เฉินจิ้นก็ไม่ได้

เข้าไปขัดจังหวะเธอ

ยิ่งไปกว่านั้น ภาพที่สวยงามเช่นนี้ เฉินจิ้นเกิด อยากจะชื่นชมมันขึ้นมา ทำให้รู้สึกเพลินตามากๆ

ถ้าพลาดไป ก็น่าเสียดาย !

“คุณมาแล้วเหรอ?” หวางเม่ยอวูเหมือนจะไม่ แปลกใจกับการมาของเฉินจิ้น

เพียงแค่ ในสายตากลับปกปิดความเขินอายไว้ไม่

ได้

ร่างกายถูกจุ่มลงไปในอ่างที่มีฟองสบู่ที่โรยด้วย ดอกกุหลาบปกปิดไว้

เหลือเพียงใบหน้ารูปไข่ที่สวยงามอยู่ด้านนอก

“คุณดูไม่แปลกใจเลย” นี่เป็นเรื่องที่เหนือความ คาดหมายของเฉินจิ้นเล็กน้อย
“หลังจากที่เหอซานรับหน้าที่ดูแลตระกูลเหอ ได้ รวบรวมวัตถุดิบยาต่างๆในเมืองเจียงโจวได้แล้วชุดหนึ่ง หนึ่งในนั้นมีลูกจียิน หาไม่เจอเลย วัตถุดิบยาเหล่านี้ คุณ ก็ล้วนแล้วแต่ต้องการ แม้ว่าฉันจะไม่รู้ว่าลูกจียินคืออะไร แล้วก็ไม่รู้ว่ามีประโยชน์อะไร แต่ฉันคิดว่า คุณอาจจะมา หาฉันก็ได้

“เพียงแต่ คิดไม่ถึงว่า คุณจะมาอีกครั้งตอนที่ฉัน อาบน้ำอยู่ ! ”

น้ำเสียงของหวางเม่ยอวู เห็นได้ชัดว่าไม่ดีเท่า ไหร่

“คุณฉลาดมาก ผมต้องการเลือดของคุณ ! “เฉิน จิ้นก็ไม่ได้อ้อมค้อมแต่อย่างใด

หวางเม่ยอว “ถ้าหากว่าฉันปฏิเสธล่ะ?”

เฉินจิ้น “คุณปฏิเสธแล้วเหรอ?”

หวางเม่ยอว “ไม่ได้”

“ผมรอคุณข้างนอก”พูดจบ เฉินจิ้นก็หันหลังแล้ว เดินออกไปจากห้องอาบน้ำ

หวางเม่ยอวมองดูแผ่นหลังของเฉินจิ้นเดินออก ไป ไตร่ตรองครู่หนึ่ง

หลังจากที่ใส่เสื้อผ้าเสร็จ หวางเม่ยอวูเดินออก จากห้องอาบน้ำ เสียงที่เย็นชา “คุณไม่กลัวว่าฉันจะเรียก คนเข้ามาเหรอ? ตระกูลหวาง ไม่ใช่ที่ที่คุณคิดจะมาก็มา คิดจะไปก็ไป ! ”
เฉินจิ้นหัวเราะ “ถ้าหากว่าคุณคิดจะเรียกคนเข้า มาละก็ ยังจะรอจนถึงตอนนี้เหรอ? ยิ่งไปกว่านั้น ถ้า หากว่าผมจะมา ใครจะขวางผมได้ ถ้าผมจะไป ใคร สามารถขวางผมได้ ! ”

คำพูดนี้ของเฉินจิ้น ฟังดูหยิ่งมาก แต่คิดดูดีๆแล้ว เขาก็มีความสามารถพอที่จะเย่อหยิ่งจริงๆ

เห็นได้ชัดว่าตระกูลหวางได้เตรียมกองกำลัง ความปลอดภัยไว้แล้ว เขายังสามารถมาหาเธอได้อย่าง เงียบๆ พูดว่าไม่น่ากลัวก็คงเป็นไปไม่ได้

แต่ว่ายิ่งเป็นแบบนั้น ตรงกันข้ามหวางเม่ยอวกลับ รู้สึกโล่งใจมากขึ้น

หวางเม่ยอวกัดฟันแน่นจ้องมองเฉินจิ้นอย่าง ตั้งใจ หลังจากนานพอสมควรถึงเอ่ยปากออกมา “ต้องการเลือดของฉัน ได้ แต่คุณต้องรับปากเงื่อนไข ของฉันหนึ่งข้อ ! ”

“คุณไม่มีสิทธิ์ที่จะต่อรองเงื่อนไขใดๆกับผม !” เฉินจิ้นสายหน้า

หวางเม่ยอวจู่ๆก็สำลัก

“เฉินจิ้น คุณลึกลับมาก และก็แข็งแกร่งมาก ถ้า หากคุณสามารถฆ่าเจิ้งตงหยางได้ นอกจากร่างกายของ ฉัน ฉันสามารถรับปากคุณได้ทุกเรื่อง ! ”

หวางเม่ยอวพูดต่อไป

น่าสนใจ
เฉินจิ้นมองไปที่หวางเม่ยอวด้วยความสนใจ “ตระ กูลหวางของพวกคุณ แทบจะอดไม่ได้ที่จะพึ่งพาเรือลำ ใหญ่ที่อยู่ในเมืองหลวงอย่างตระกูลเจิ้ง คุณกลับคิดจะ ฆ่าว่าที่สามีของคุณ หรือว่า คุณไม่อยากจะเป็นคุณนาย น้อยของตระกูลเจิ้ง?”

พอได้ยิน ความซับซ้อนปรากฏขึ้นในดวงตาของ หวางเม่ยอว

แต่งออกไป ทำเป็นเตาหลอมยาเหรอ?

แม้ว่าเธอจะไม่ได้เรียนบูโด แต่ความเข้าใจ สำหรับบูโด ไม่ถือว่าเยอะมาก

แต่คนที่เธอจะแต่งงานด้วย ถึงจะเป็นคนที่มี พรสวรรค์ ก็เพราะเธอคือร่างกายหยวนหยิน และ ต้องการแต่งกับเธอ แน่นอนว่าหวางเม่ยอวจะต้อง ทำความเข้าใจสิ่งที่เรียกว่าบูโดสักหน่อย

ในฐานะที่ร่างกายของเธอคือร่างกายหยวนหยิน ถึงจะเป็นเตาหลอมยาที่ดีที่สุดในการฝึกบูโด ! เป้าหมายที่คุณชายตระกูลเจิ้งเจิ้งตงหยาง แต่งงานกับเธอ ก็แค่เพื่อเพิ่มขั้นปรมาจารย์เท่านั้นเอง

แน่นอน ความสวยของเธอก็อาจจะ มีส่วนด้วย

แต่คุณชายตระกูลเจิ้งเพื่อเพิ่มขั้นปรมาจารย์แล้ว สำหรับหยวนหยินของเธอ คงไม่ใช่การเพิ่มสมดุลหยิน และหยางของทั้งสองฝ่ายแน่นอน แต่เป็นการรับ ประโยชน์อยู่ฝ่ายเดียว ถึงตอนนั้น เธอจะเป็นยังไง?
ยิ่งไปกว่านั้น งานแต่งของเธอ ความรู้สึกของเธอ เธอหวังว่าตัวเองจะสามารถเลือกเองได้ !

“อยากทำไหม เรื่องนี้ของฉัน ข้อตกลงนี้ คุณทำ ไหม?”เวลานี้ น้ำเสียงของหวางเม่ยอว แฝงด้วยเสน่ห์

“นอกจากจะสนใจพลังหยวนหยินที่อยู่ในร่างกาย

ของคุณแล้ว อย่างอื่น ไม่ได้สนใจเลย ! “เฉินจิ้นยิ้ม

ตระกูลเจิ้งในเมืองหลวง ในหวาเสี้ย นั่นคือผู้มี อำนาจยักษ์ใหญ่ ในวันนี้บรรดาตระกูลสูงศักดิ์ในเจียง โจว อยู่ต่อหน้าเขา ก็เป็นแค่ครอบครัวเล็กๆเท่านั้น

แม้ว่าเฉินจิ้นไม่ได้เห็นมันในสายตาเหมือนกัน แต่ เฉินจิ้นก็ไม่ยอมที่จะไปเป็นหมากของคนอื่น

หวางเม่ยอวูเห็นเฉินจิ้นปฏิเสธ ไม่แปลกใจเลย สักนิด

แต่ถ้าต้องการให้เธออุทิศร่างกายของเธอให้กับ เฉินจิ้น นั่นก็เป็นไปไม่ได้เหมือนกัน !

“ถ้าหากเพิ่มอันนี้เข้ามาละ?”หวางเม่ยอวูหมุนตัว ไปในห้อง หยิบสร้อยเส้นหนึ่งออกมา

หลังจากที่เห็นสร้อยเส้นนั้นแล้ว เฉินจิ้นถึงกับอึ้ง เล็กน้อย

จากนั้น แววตามีความตื่นเต้น

อัญมณีที่ใหญ่ที่สุดบนสร้อยคอ ไม่คิดว่า ไม่คิดว่า จะทำให้เกิดลมหายใจที่ยุ่งเหยิง!

“คุณเอามาจากที่ไหน?”เฉินจิ้นถาม
“ถ้าหากคุณช่วยฉันฆ่าเจิ้งตงหยาง ฉันก็จะบอก คุณ ! ” หวางเม่ยอวกัดริมฝีปากพร้อมพูด

เธอพนันถูกแล้ว

ครั้งแรกที่เห็นเฉินจิ้น เธอสัมผัสได้ถึงความรู้สึก คุ้นเคยจากเฉินจิ้น ทั้งๆที่เป็นคนแปลกหน้าที่ไม่เคยเห็น มาก่อน ทำไมถึงได้มีความรู้สึกคุ้นเคย

จนกระทั่งหวางเม่ยอวูเห็นสร้อยเส้นนี้ ถึงรู้สึกตัว

ขึ้นมา

สร้อยคอที่เธอใส่บ่อยๆ กับที่อยู่บนตัวของเฉินจิ้น มีลมหายใจที่เชื่อมต่อกัน

“คิดว่าคุณคงรู้ว่าผมมีวิชาสะกดจิต เรื่องที่ผม อยากรู้ คุณอยากจะบอกผมคุณก็ต้องบอกผม ถึงคุณไม่ อยากบอกผม คุณก็ต้องบอกผมอยู่ดี ! “เฉินจิ้นพูดเบาๆ

ภายในใจของหวางเม่ยอวสั่นไหว

วิชาสะกดจิตของเฉินจิ้นนั้น มันยากที่จะป้องกัน

“แต่ว่า ผมรับปากคุณ ! ” เหนือความคาดหมาย ของหวางเม่ยอวี้ เฉินจิ้นกลับรับปากแล้ว

หวางเม่ยอวมองไปที่เฉินจิ้น ทั้งๆที่เขาสามารถ บังคับถามได้ เวลานี้กลับรับปากในทันที ราวกับว่าไม่ กลัวอำนาจยักษ์ใหญ่อย่างตระกูลเจิ้งในเมืองหลวง นี่ ตกลงเป็นคนยังไงกันแน่?

หลังจากที่เฉินจิ้นรับปาก ก็จับมือข้างหนึ่งของ หวางเม่ยอว
ขาวนุ่ม นิ่มเหมือนไม่มีกระดูก เป็นสัมผัสที่ดีมาก บนหน้าของหวางเม่ยอวอายจนหน้าแดง เฉิน นกลับจับมือราวกับหยกของเธอได้อย่างอิสระ

เฉินจิ้นยื่นมือออกมา ที่ปลายนิ้วของหวางเม่ยอว บาดแผลเล็ก ๆ ปรากฏบนนิ้วราวกับหยกของเธอ

หยดเลือด ไหลออกมาไม่หยุด

จากนั้นหยดลงในภาชนะที่เฉินจิ้นเตรียมไว้ จากนั้น ในเวลานี้

ด้านล่างก็ส่งเสียงออกมา “เม่ยเอ๋อ กำลังทำอะไร

อยู่?”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ