บทที่ 34 แก…กำลังมองหาฉันอยู่หรือ
“เป็นไปได้อย่างไร?” มือซุ่มยิงอยู่ตึกสูงใกล้เคียง มีสมญานามว่า แซอ
เป็นนักแม่นปืนในกลุ่มทหารรับจ้างกระหายเลือด! มีเพียงบางคนที่สามารถหลีกเลี่ยงกระสุนปืน
ไรเฟิลซุ่มยิงจากข้างหลังได้ เขาจึงไม่ค่อยแปลกใจเท่า ไหร่เพราะหัวหน้าของพวกเขา สูชิ่งหรุง นั้นไม่ใช่มนุษย์ ตราบใดที่เขาเตรียมพร้อมเขาก็สามารถหลีกเลี่ยง กระสุนปืนไรเฟิลได้
อย่างไรก็ตามนั่นเป็นเพียงตอนที่เขาอยู่คนเดียว
แค่เฉินจิ้นที่กำลังอุ้มผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ เคลื่อนไหวก็ไม่สะดวกอยู่แล้วยังสามารถหลบกระสุน เขาได้ นี่เป็นเรื่องที่ทำให้เขารู้สึกประหลาดใจ
เป็นบุคคลที่ฆ่าคนอำมหิตอย่างสูงซิ่งหรุงได้
“แกหลบกระสุนได้ครั้งสองครั้งในขณะที่กำลังอุ้ม ผู้หญิง แต่ฉันไม่เชื่อหรอกว่าแกจะหลบกระสุนได้ถึงสิบ ครั้งร้อยครั้ง”
แซจื่อเผยรอยยิ้มมุมปากด้วยความตื่นเต้น
หากเขาสามารถซุ่มโจมตีคนเช่นนี้ได้ นั่นถึงจะ เรียกว่าประสบความสำเร็จอย่างแท้จริง
และตราบใดที่เขาสามารถสังหารเฉินจิ้นได้ เขา จะเป็นราชาแห่งทหารรับจ้างกระหายเลือด
สุชิ่งหรุงถูกเฉินจิ้นทำลายได้ และแพร่สลายลง ไปยังพื้นดินเหมือนโคลนไปเรียบร้อยแล้ว ในสายตาแซ จื่อเขาเป็นคนที่ตายไปแล้ว
เขาเบื่อหน่ายกับการดูดเลือดของสูซิ่งหรุงมา มากพอแล้ว และหลังจากรอซุ่มยิงเฉินจิ้นเสร็จ เขาจะ ตามไปจัดการสูบซิ่งหรุง พอถึงเวลานั้น เขาจะนำเอาหัว ของซิ่งหรุงกลับไปที่กลุ่มทหารรับจ้างกระหายเลือด ทุกคนจะต้องตื่นเต้นที่ได้เห็นสูุซิ่งหรุงตาย
และในฐานะคนที่ฆ่าซูซิ่งหรุง เขาจะกลายเป็น ราชาองค์ใหม่ในกลุ่มทหารรับจ้างกระหายเลือด! พอคิดๆดูแล้วก็ยิ่งทำให้แซจื่อรู้สึกตื่นเต้น
ต้องขอบคุณเฉินจิ้นจริงๆ
“เพื่อเป็นการขอบคุณ ฉันจะให้นายตายแบบมี ความสุขสักหน่อย ให้นายและผู้หญิงของนายได้ครองคู่ กันตาย”
แซจื่อมุ่งเป้าไปที่เฉินจิ้นและดึงทริกเกอร์อีกครั้ง เขาปรับสภาพท่าทางและอารมณ์ตัวเองให้ดีที่สุด
กระสุนหลายนัดถูกยิงออกอีกครั้งเพื่อปิด ตำแหน่งทั้งหมดที่เฉินจิ้นสามารถหลบได้
แม้ว่าเขาจะเร็วแค่ไหน ไม่ว่าเขาจะหลบไปทาง ไหนก็จะมีกระสุนนัดหนึ่งคอยทักทายเขา
แซจื่อยิ้มมุมปากราวกับว่าเขาได้เห็นภาพที่ กระสุนยิงเข้าสู่ร่างกายของเฉินจิ้น
อย่างไรก็ตามสิ่งที่เขาประหลาดใจก็คือเขาเห็น ว่าเฉินจิ้นไม่เพียงแต่หลบกระสุนได้ ทั้งยังเห็นเฉินจิ้นกำ ลังมองมาทางที่เขาอยู่ด้วยสีหน้าสงบ ปากบางค่อยๆ ขยับออกเป็นคำว่า “ตาย”
เมื่อคำว่า ตาย เปล่งออกมาก็เห็นได้ชัดว่าไม่มี การเปลี่ยนแปลงใด ทว่าแซจื่อกลับรู้สึกเหมือนเทพ ปีศาจตื่นขึ้นมา
ความบ้าคลั่งที่สามารถกวาดล้างคนทั้งโลก
ความมืดมิดกำลังเผชิญเข้ามา!
ความรู้สึกที่อธิบายไม่ได้นี้ทำให้แซจื่อสั่นไหว จากนั้นสิ่งที่เขาค้นพบได้นั่นก็คือความกลัว
เฉินจิ้น หายตัวไปแล้ว!
ราวกับว่าเขากะพริบเพียงแวบเดียว เฉินจิ้นก็
หายตัวไป
กระสุนทั้งหมดที่เขายิงกลับว่างเปล่า!
“เกิดอะไรขึ้น?” แซจื่อมองหาใครสักคนอย่าง
รวดเร็ว
นี่เป็นครั้งแรกที่เป้าหมายหายไปจากอากาศบางๆ
ไม่ว่าเขาจะพยายามมองหาอย่างไร เฉินจิ้นก็ดู เหมือนจะหายตัวไปจากอากาศดื้อๆ
ไม่จริง
มีร่องรอยของเหงื่อเย็นบนหน้าผากของแซจื่อจากประสบการณ์หลายปีบอกเขาว่าที่นี่ไม่ควรอยู่นาน
แซ่จื่อลุกขึ้นทันที ไม่สำคัญว่างานจะเสร็จหรือไม่ ถ้าเขารู้สึกว่าอันตรายหรือผิดปกติจะต้องหนี และนี่เป็น ครั้งแรกของเขาในการถอนตัวออกก่อน
นี่คือหนึ่งในเหตุผลที่สำคัญที่สุดว่าทำไมเขายัง คงมีชีวิตอยู่จนถึงปัจจุบัน
อย่างไรก็ตามเมื่อเขากำลังลุกขึ้น
ข้างหลังของเขาก็ได้ยินเสียงใครบางคนเหมือน กำลังรอฆ่าเขาอยู่ “แก…กำลังมองหาฉันอยู่หรือ?”
แซจื่อหยุดเคลื่อนไหวไปชั่วขณะ
จากนั้นก็ทั้งปืนไรเฟิลขนาดใหญ่ลง เขารีบพลิก ตัวดึงปืนพกมาจากเอวของเขาโดยไม่มองมันด้วย สัญชาตญาณ และหันไปยิงข้างหลังอย่างต่อเนื่อง
เคลื่อนไหวร่างกายอย่างพริ้วไหว
หลังจากที่เสียงปืนเงียบลงเงาร่างหนึ่งก็ค่อย
ปรากฏตัวต่อหน้าเขาอย่างช้าๆ
“แกยังมีวิธีอื่นอีกไหม?”
แซ่จื่อมองไปที่คนคนนั้นอย่างไม่น่าเชื่อ
มัน มันหาเขาเจอได้อย่างไร?
ทำไมมันมาถึงที่นี่เร็วได้ขนาดนี้?
แส้จื่อแทบจะกลืนน้ำลายไม่ลง สายตาเต็มไป
ด้วยความผวา
เขาเป็นนักแม่นปืนที่เก่งในการซุ่มยิง ความ สามารถของเขานั้นไม่เลวเลยทีเดียว หากเขาไม่ได้เป็น นักซุ่มยิงเขาก็ถือว่าเป็นทหารรับจ้างที่ยอดเยี่ยมเช่นกัน
แต่ แต่ในเมื่อต้องเผชิญหน้ากับเฉินจิ้นเขาก็ถึง กับพูดอะไรไม่ออก
เดิมสซิ่งหรุงหัวหน้าพวกเขามักจะสั่งหารพวกเขา อย่างโหดร้ายเหมือนเป็นเรื่องปกติ เพราะไม่อย่างนั้น พวกเขาคงไม่ทนสูชิ่งหรุง พวกเขามักจะโมโหแต่พูด อะไรไม่ได้ พยายามปรนนิบัติสูชิ่งหรุงด้วยความ ระมัดระวัง
แต่คนที่อยู่ตรงหน้าเขาตอนนี้ สามารถฆ่าคนโหด ร้ายอำมหิตอย่างสุชิ่งหรุงได้
“ถ้าแกไม่มีวิธีอื่นแล้ว อย่างนั้น แกก็ไปตายซะ!” เฉินจิ้นเดินเข้าไปหาเขาและเอ่ยประโยคสุดท้าย เมื่อเข้าใจสถานการณ์แล้ว แซจื่อก็ไม่อาจนั่งรอ
ความตายได้ ทันใดนั้นเขาพลิกตัวกระโดดขึ้น ไม่ใช่เพราะจะพุ่งไปจัดการเฉินจิ้น แต่กลับพลิก
ตัววิ่งหนี
เขาวิ่งไปตามทางอย่างสุดกำลังความสามารถ ด้วยสัญชาตญาณในการเอาตัวรอด
เขาวิ่งด้วยความเร็วที่เร็วที่สุดในชีวิตของเขาเพื่อ ต้องการหลบหนี
อย่างไรก็ตามน้ำเสียงที่เหี้ยมโหดยังคงดังก้องหูราวกับว่ามีใครบางคนกำลังพูดอยู่ในหูของเขา
“คุณชายเหอเซ่าแห่งตระกูลเหอที่แกทำงานรับ ใช้อยู่เป็นเพราะมันแย่งผู้หญิงของฉันไป คิดแย่งผู้หญิง ของฉัน ดังนั้นแม้ว่ามันจะไม่ได้ทำอะไรแต่มันก็ต้องตาย ส่วนแกทำบาปที่ไม่น่าอภัยได้ แกจะต้องถูกทรมานอีก ร้อยเท่าพันเท่า ตายอย่างทรมาน แกหนีไม่พ้นหรอก”
เมื่อโลกปีศาจพูดถึงกฏก็ต้องเป็นกฎ
สั่งให้ตาย ก็ต้องตาย
หนีไปก็ไร้ประโยชน์
แซจื่อเงยหน้าขึ้นอย่างหวาดผวา
ไม่ว่าเขาจะวิ่งเร็วแค่ไหน ก็ดูเหมือนเฉินจิ้นจะไล่
ตามเงาของเขาทัน
จากนั้นเขาก็รู้สึกตกใจ
“อา!”
มีอาการปวดกะทันหันเหมือนกระดูกพังทลาย
ตระกูลเหอ เจียงโจว
คฤหาสน์เล็กๆในหุบเขาแถบชานเมืองแห่งหนึ่ง แม้ว่าตอนนี้ก็สายมากแล้ว แต่ไฟทั้งคฤหาสน์ตระ กูลเหอยังคงสว่างไสว
ไม่มีใครเข้านอนแม้แต่คนเดียว
ในตอนนั้นเหอซิงหรุงผู้เป็นเจ้าของคฤหาสน์ได้ รวมตัวคนของตระกูลเหอทั้งหมดไว้
ทุกคนรวมตัวกันอยู่โดยไม่ทั้งเสียงรบกวนใดๆ
ห้องโถงทั้งหมดเงียบ
เงียบไปพักหนึ่งแล้ว
“พี่ใหญ่ ดูเวลาแล้วเหลือเวลาอีกไม่มาก พวกเรา มาเตรียมตัวกัน คืนนี้เราจะใช้เจ้าเด็กนั่นมาทำพิธีเซ่น ไหว้เซ่าเอ่อ ให้เขาได้ตายตาหลับ!”
ชายอ้วนคนหนึ่งที่นั่งอยู่บนโซฟามองไปที่ชาย วัยกลางคนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ตำแหน่งประธาน
ชายวัยกลางคนผู้นี้คือผู้ถือหางเสือตระกูลเหอ เขาคือเหอซิงหรุงผู้เป็นหัวหน้าตระกูลเหอ
“พ่อครับ คืนนี้เราจะต้องเอาหัวของเฉินจิ้นมาเซ่น ไหว้วิญญาณพี่ชายให้ได้!”
ด้านล่างชายหนุ่มที่สวมแว่นตาและสีหน้าอ่อน โยนพูดเสียงดัง สีหน้าแววตาของเขาเต็มไปด้วยความ เศร้าโศก
แต่ไม่มีใครพบว่า ในแววตาของเขามีความตื่น เต้นซ่อนอยู่
“มีข่าวคราวส่งมาบ้างไหม?”
ในเวลานี้ เหอซิงหรุงที่นั่งอยู่ก็เอ่ยปากถาม
“ยังไม่มี แต่สูชิ่งหรุงกับทีมทหารรับจ้างกระหายเลือดของเขาได้ลงมือแล้ว ไม่มีอะไรผิดพลาดอย่าง แน่นอน”
“ใช่แล้ว สูชิ่งหรุงเป็นถึงบูโดขั้นสูงสุด เขาบรรลุบ โดขั้นสูงสุดมาแล้วหลายปี ถึงเจ้าเด็กนั่นมีฝีมือบโดดีแค่ ไหนแต่ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้สซิ่งหรุง”
“นอกจากสุซิ่งหรุงแล้ว ยังมีนักแม่นปืนอย่างแซ จื่อ นั่นเป็นนักแม่นปืนที่มีชื่อเสียงในหมู่ทหารรับจ้าง มี หรือจะพลาด!”
ผู้เป็นทายาทสายตรงของตระกูลเหอพูดต่อ ไอ้เหอสามที่อยู่ท่ามกลางหมู่คนก็รู้สึกกลัดกลุ้ม เฉินจิ้นทั้งความประทับใจไว้ให้เขาอย่างล้ำลึก
ถ้าให้เขาหาคำมาใช้อธิบายในตัวเฉินจิ้น มีเพียง คำเดียวที่ไอ้เหอสามจะใช้ นั่นคือ..
น่าหวาดกลัว!
หรือเพิ่มได้อีกคำหนึ่ง
“ปีศาจ” เป็นคำที่สามารถแทนตัวเฉินจิ้นได้!
พอนึกถึงวิธีน่ากลัวของเฉินจิ้นแล้ว ตอนนี้ตัวของ ไอ้เหอสามเริ่มสั่นระริก
เขาห่างไกลกับบูโดขั้นสูงสุดเพียงหนึ่งก้าว เท่านั้น
แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าเฉินจิ้น เขาไม่กล้าที่จะแสดง ปฏิกิริยาต่อต้าน
ถ้าไม่ใช่เพราะเฉินจิ้นยังเด็กเกินไป บนตัวก็ไม่มี พลังอำนาจของสกิลล่ะก็ ไอ้เหอสามคงคิดว่าเฉินจิ้นเป็น สกิลอย่างไม่คลางแคลงใจ
ดังนั้น ในเมื่อสูบซิ่งหรุงบรรลบโดขั้นสูงสุดแล้ว คู่ ต่อสู้ก็มีน้อย
ทว่าไอ้เหอสามยังไม่กล้าแน่ใจว่าสู้ชิ่งหรุงจะ สามารถจัดการกับเฉินจิ้นได้หรือไม่
เขาต้องการเกลี้ยกล่อมเหอซิงหรุงไม่ให้แก้แค้น เพราะเหอเช่าเป็นคนผิดก่อนที่อยากได้ภรรยาของเฉิน จิ้นและต้องการกำจัดเขา
เฉินจิ้นเพิ่งลงมือฆ่าเหอเซ่า จากนั้นก็ให้เงื่อนไข โดยไม่ได้มาทำความเดือดร้อนให้ตระกูลเหอ นี่ก็เป็นผล ดีมากแล้ว
ทว่าไอ้เหอสามรู้ดีว่า หากเขาพูดเรื่องพวกนี้ออก ไป เหอซิงหรุงคงไม่ยอมฟังเขา
มองอีกมุมหนึ่ง ถ้าเขาอยู่ในตำแหน่งเดียวกับเหอ ซิงหรุง โดยที่ลูกชายของตัวเองถูกฆ่าตายและ ครอบครัวของตัวเองยังถูกข่มขู่ มีหรือที่เขาจะทนยอมได้
ส่วนหนึ่งคือรักลูกหมดใจ จึงคิดแก้แค้นให้ลูกรัก
อีกส่วนคือศักดิ์ศรีของตระกูล ซึ่งไม่ยอมให้ผู้ใด มาดูหมิ่นได้
ไอ้เหอสามสูดหายใจ หวังว่าสูซิ่งหรุงจะสามารถ กำจัดเฉินจิ้นได้สำเร็จ
ทันใดนั้นมีเสียงดังมาจากข้างนอกกะทันหัน พ่อบ้านมองเข้าไปในห้องโถง ใบหน้าของเขาตื่น ตระหนก
“เกิดอะไรขึ้น?” ใบหน้าเหอซิงกรุงแผ่ไอเย็น พ่อบ้านเหมือนกำลังเครียด ทำอะไรไม่ถูก ดู เหมือนว่าจะต้องเปลี่ยนพ่อบ้านคนนี้เสียแล้ว
“สู…สูซึ่งหรุงกลับมาแล้วครับ” คำพูดของพ่อ บ้านตื่นตระหนกเล็กน้อย “ในที่สุดก็กลับมาแล้ว ฉันบอกแล้วว่าไม่มีปัญหา
แน่นอน”
เมื่อได้ยินดังนั้น ทุกคนในห้องโถงก็ลุกขึ้น
เหอซิงหรุงก็เช่นกัน สีหน้าเย็นเยือกก็เริ่มผ่อน คลายลงเล็กน้อย
“คืนนี้จะต้องเอาหัวเฉินจิ้นมาเช่นไหว้ลูกชาย ฉัน!” เหอซิงหรุงลุกขึ้นนำทุกคนเดินออกไปต้อนรับสู่ชิ่ง หรุง
พ่อบ้านเหงื่อตกกว่าเดิม เขาเพิ่งได้สติ ด้วยความ ตกใจของตัวเองจึงพูดออกไปไม่กระจ่าง จากนั้นจึงรีบ บอกไปว่า “ไม่…ไม่ใช่ครับ ซูซิ่งหรุงกลับมาแล้ว แต่….แต่ที่กลับมา คือ…คือ…ศพของเขา….”
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ