จักรพรรดิมารหวนคืน

บทที่ 251 หนานกงเขียนเอ๋อ



บทที่ 251 หนานกงเขียนเอ๋อ

เฉินจิ้นรู้สึกประหลาดใจจริงๆ

เขารู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงของหลงเฉียน

คนนี้ มีความสามารถในการจับใจความได้มากทีเดียว

แม้ว่าเฉินจิ้นไม่รู้ว่าหลงเฉียนฝึกฝนอะไรเป็นพิเศษ แต่ในเวลา

นี้ มีการคาดเดาบางอย่าง

เส้นทางนี้ ถ้าเดินเข้าไปลึก ความสําเร็จจะไม่ต่ำในอนาคต!

ขึ้นอยู่กับว่าหลงเฉียนสามารถไปถึงจุดนั้นได้หรือไม่

ในอนาคต ไม่แน่ว่าอาจช่วยอะไรเขาได้

เฉินจิ้นแอบคิด

และหลงเฉียนที่อยู่ข้างๆ คงไม่คิดว่าเพราะโลก โลกีย์ที่เขาฝึก ไม่สามารถเจาะทะลุความคิดของเฉินจิ้นได้ เขาจึงริเริ่มที่จะผูก มิตรกับเฉินจิ้นด้วยความจริงใจ ทำให้เขามีโอกาสก้าวสู่จักรวาล อันกว้างใหญ่ในอนาคต และโด่งดังทั่วโลก!
หลังจากเรียเมี่ยวหวีมาถึงเมื่อวานนี้ มันถูกทอดสมออยู่กลาง ทะเลสาบขนาดใหญ่นอกเมือง ! เมื่อเฉินจิ้นและหลงเฉียนมาถึงที่นี่ ก็มีร่างจำนวนนับไม่ถ้วนอยู่

รอบๆตัว

แต่ไม่มีข้อยกเว้น ไม่มีใครอายุเกินสามสิบปี

ชายหนุ่มเก่งกาจรักษาเต่าหลายคน ไม่ได้ปรากฏตัวที่นี่

ในเวลานี้ ในทะเลสาบไม่เพียงแค่มีเรือเมี้ยวหวีหลากสีเท่านั้น

มีเรือหยกมากกว่าสิบสํารอบๆเรือเดี่ยวห

บนเรือหยกทุกลำ มีผู้หญิงที่สง่างามพร้อมผ้าบนใบหน้าของ เธอเต้นรําเบาๆ ในเสียงดนตรีอันงดงาม

บ้างก็งดงามดั่งเทพธิดา บ้างก็มีเสน่ห์เย้ายวน บ้างก็เย็นชา

และเฉยเมย

มีความหลากหลายที่ไม่เหมือนกัน!

แต่ไม่มีข้อยกเว้น ทุกคน ล้วนงดงามสง่า

ไม่เพียงแค่นั้น ฐานพลังวิชาของผู้หญิงทุกคนคือชั้นสูงสุดของ

แดนฝึกลม!

สุดยอด สุดยอดจริงๆ!
หลงเฉียนในชุดสีขาว ในเวลานี้ พัดในมือของเขาก็ทางออก ขยับเบาๆ มองดูความงามในทะเลสาบ ดวงตาของเขาสดใส แต่ เขาก็ยังคงชื่นชมไม่หยุด

” เฉินคิดยังไง?”

หลังจากพูดจบ หลงเฉียนก็มองไปที่เฉินขึ้นอีกครั้ง เฉินจิ้นมองไปที่มันและพูดจางๆ”พอใช้ได้!”

แม้ว่าผู้หญิงทั้งหมดเหล่านี้จะสวยงามน่าทึ่ง ชุดของพวกเธอก็ พลิ้วไหวและเต้นรําไปกับสายลม ทำให้ชายหนุ่มเหมือนได้รับ สายลมในฤดูใบไม้ผลิที่โชยมา ที่ไม่อยากจากไป

แต่สำหรับเฉินจิ้น มันก็แบบนั้นแหละ

ในชีวิตชาติก่อน ในฐานะเจ้าแห่งโลกปีศาจ มีสิ่งใดบ้างที่เขา ไม่เคยเห็นในจักรวาล

ในโลกปีศาจของเขา ในบ้านปีศาจ วงเกิร์ลกรุ๊ปที่คลายความ

เบื่อหน่ายและเต้นรำให้เขาดูครั้งคราว ผู้หญิงในนั้นล้วนเป็นสาว งามที่มีชื่อเสียงในจักรวาลและที่แย่ที่สุดก็เป็นแดนวิญญาณ หลงเฉียนเห็นว่าเฉินจิ้นไม่ได้สนใจมากนัก อีกอย่าง ความ

เฉยเมยนั้นไม่ได้เป็นการเสแสร้งแต่อย่างใด ทันใดนั้นเขาก็ยิ่ง

อยากรู้เกี่ยวกับต้นกำเนิดของเฉินขึ้นมากขึ้น

หรือว่า เฉินจิ้นได้เห็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่านี้หรือ?

ทันทีที่หลงเฉียนหยุดคิดถึงเรื่องนี้และพูดติดตลกว่า “ดูเหมือน ว่าพี่เฉินจะสนใจ หนานกงเขียนเอ๋อเพียงเล็กน้อยเท่านั้น!

จากนั้นก็กะพริบตาไล่เขา

เฉินจิ้นมองบนใส่เขา “จริงที่สงสัยนิดหน่อย แต่ผมอยาก รู้มากกว่าว่าร้านเดี่ยวหวจะเอาเทียนซ้ายเป่าอะไรออกมา

“ เดี๋ยวก็รู้แล้ว!”

หลงเฉียนกล่าวออย่างจริงจัง

ไม่ว่าจะเป็นหนานกงเขียนเอ๋อหรือสมบัติที่ร้านเดี่ยวหวเอา ออกมาเขาก็อยากรู้อยากเห็นและสนใจเป็นอย่างมาก

อย่างไรก็ตาม ก่อนหน้านี้ หลงเฉียนไม่ได้ตั้งความหวังไว้มาก นัก ชายหนุ่มเก่งกาจเยอะมาก โลก โลกีย์ของเขายังไม่ประสบ ความสำเร็จ ตอนนี้ เขาไม่ได้แข็งแกร่งเลยเมื่อเทียบกับชายหนุ่ม เก่งกาจเหล่านั้น

โลก โลกีย์ ยิ่งฝึกฝนลึกเท่าไหร่ ก็จะยิ่งแข็งแกร่งขึ้น!

เมื่อเทียบกับชายหนุ่มเก่งกาจเหล่านั้น เขาจะต้องเสียเปรียบ มากในช่วงแรก!

เพราะว่า คนหนุ่มสาว ต้องใช้เวลาในการรับรู้และเข้าใจโลก

อย่างไรก็ตาม ในเวลานี้หลงเฉียนมองไปที่เฉินจิ้นอีกครั้ง

ในตอนแรก เขารู้สึกว่าเขาไม่มีความหวังและคาดว่าเฉินจิ้นก็ สิ้นหวัง แต่ตอนนี้ หลงเฉียนรู้สึกว่าคราวนี้ บางทีเพื่อนใหม่ที่เขา อาจเกินคาดของเขา ก็ได้

หลังจากที่หลงเฉียนและเฉินจิ้นคุยกันเสร็จ

ทันใดนั้น รอบๆเรือเดี่ยวหนี้ หมอกที่ปกคลุมเรือเดี่ยวหนี้ ซึ่ง ทำให้ผู้คนมองไม่เห็น ก็เริ่มค่อยๆสลายไป

วันนี้ เซียนเอ๋อดีด พิณเป็นการส่วนตัว เพื่อต้อนรับศิษย์พี่ ศิษย์น้องทุกคน …

ในเวลานี้ บนเรือเบี้ยวหนี้ มีเสียงไพเราะออกมา ซึ่งดูเหมือน ศักดิ์สิทธิ์และสะอาด ซึ่งทำให้ผู้คนไม่สามารถทนต่อการดูหมิ่น ได้แม้แต่นิด แต่ภายใต้การลิ้มรส ดูเหมือนว่าจะเต็มไปด้วยเสน่ห์หา ดึงดูดใจผู้คน!

เมื่อเสียงดนตรีจบลง ร่างที่ดูไม่ชัดเจนก็ปรากฏขึ้นบนเรือ เดี่ยวหรี่ ท่ามกลางห้องใต้หลังคาที่เต็มไปด้วยหมอก หลังจากนั้น เสียงพิณที่ไพเราะและน่าฟังก็ดังขึ้น

เกือบทําให้ผู้คนหลงใหลอยู่ในนั้น

“ในเสียงพิณนั้น มีเสน่ห์หา

เฉินจิ้นแอบกล่าว

เมื่อมองไปรอบๆ ผู้คนมากมายล้วนแต่หลงใหลอยู่ในนั้น

เหมือนมึนเมาอย่างที่สุด

หนานกงเขียนเอ๋อ ฝีมือไม่เลว!

แน่นอนว่าไม่ใช่ทุกคนที่หลงใหล

นอกจากเฉินจิ้นแล้ว ยังมีคนอีกเกือบสิบคนที่ทำตาพวกเขาให้

กระจ่าง ราวกับนชมเสียงพิณอัน

ไพเราะอย่างเดียว

นอกจากนี้ ยังมีอีกหลายคนที่ดึงตัวออกมาอย่างรวดเร็ว หลัง

จากหลงใหลไปชั่วขณะ

ในขณะที่เสียงพิณดังขึ้น
บนเรือเมี้ยวหวี ในร้านเดี่ยวหวี หนานกงเขียนเอ๋อ มือของเธอ สัมผัสกับพิณ เธอเดินผ่านห้องใต้หลังคาและมองไปรอบๆ ด้วย ดวงตา ที่สวยงามราวกับน้ำ ในฤดูใบไม้ร่วง

กวาดมองชายหนุ่มเก่งกาจที่ไม่ได้รับผลกระทบจากเสียงพิณ

ของเธอ!

เมื่อเธอเห็นเฉินจิ้น ซึ่งเป็น ใบหน้าที่ไม่คุ้นเคยอย่างสมบูรณ์ การจ้องมองของเธอก็หยุดไปพักหนึ่ง

แต่ในขณะนี้ หนานกงเซียนเอ๋อก็รู้สึกได้ทันทีว่า การจ้องมอง ของอีกฝ่าย ดูเหมือนจะทะลุผ่านเมฆและหมอก มองเห็นร่างที่แท้

จริงของเธอ

จากนั้น หนานกงเขียนเอ๋อก็หัวเราะเบาๆและส่ายหัว

เล่นพิณต่อไป!

ถ้ามีคนเห็นรอยยิ้มของเธอในตอนนี้ พวกเขาจะเข้าใจได้ทันที

ว่า อะไรคือคนสวยยิ้มแล้ว โลกละลาย!

ดวงตาของเฉินจิ้นเป็นประกาย

ถอนจิตเงินกลับมา

ในไม่ช้า ท่ามกลางเสียงเพลงของหนานกงเขียนเอ๋อ สาวงาม มากกว่าหนึ่งโหลก็เต้นรำอยู่บนทะเลสาบขณะที่เรือกำลังเคลื่อนไหว ก้าวขึ้นสู่ท้องฟ้า ณ จุดหนึ่งบนตัวเรือ ลอย เบา ๆไปยังเรือเดี่ยวหรื

และเรือหยกมากกว่าหนึ่งโหลเหล่านั้น ก็หายไปทุกทิศทาง โดยอัตโนมัติและเข้ามาที่ฝั่งทะเลสาบ

” พีเฉิน ไป!”

เมื่อเห็นฉากนี้ หลงเฉียนก็พูดขึ้นทันทีว่า “ใครก็ตามที่ถือป้าย บัญชาการหยกสามารถขึ้นเรือได้ แต่ในเวลานี้ ผู้ที่สามารถขึ้น เรือได้ก่อนจะต้องเป็นคนที่แข็งแกร่ง จะได้การเห็นความสำคัญ จากร้านเดี่ยวห

และเมื่อหลงเฉียนกำลังพูด ก็มีร่างจำนวนนับไม่ถ้วนที่ เคลื่อนไหวอย่างกะทันหัน ก้าวออกจากทะเลสาบและมุ่งตรงไปที่

เรือหยก

ที่นี่ มีเรือหยกสิบหก

มีหลายสิบร่างเคลื่อนไหวด้วยกัน!

ในหมู่พวกเขา มีชายหนุ่มสิบคนที่อยู่ในแดนเดินทง แต่ละคน เลือกเรือและเป้าหมายที่พวกเขาเลือกก็ไม่มีใครกล้าไปแย่งกับ

พวกเขา!

คนที่เหลืออีกหลายสิบคน ต่างพากันไปที่เรือหยกที่เหลืออีก

หกล่า

แม้ว่าเขาจะไม่สามารถเอาชนะแตนเงินทงได้ แต่หลงเฉียนก็มีความมั่นใจ ในแดนเดียวกัน เขาก็ไม่กลัวใคร

อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้ เฉินจิ้นส่ายหัวและไม่ต้องการต่อสู้ หลงเจียนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย แต่สุดท้ายเขาก็ยังหยุด

ร่างของเขา

หยุดอยู่บนฝั่งกับเฉินจิ้น!

และหลายสิบคนแข่งขันกันเพื่อชิงเรือหก ในทันใดนั้นการ ต่อสู้ก็เกิดขึ้นที่ผิวนของทะเลสาบ

หลายคนถูกทุบตีและตกลงไปในทะเลสาบ

บางคนบินกลับไปที่ฝั่งทะเลสาบ

จนกระทั่งชายหนุ่มทั้งสิบในแดนเส้นทง เกือบจะมาถึงเรือ

เดี๋ยวหวี หกล้ฝั่งนี้ จึงมีผู้ชนะ

ชายหนุ่มเก้าคน ครอบครองหกล่า!

บนเรือสามในนั้น มีคนสองคนยืนอยู่

” พี่หลง ตอนนี้ไปกันเถอะ!!

ในตอนนี้ จู่ๆเฉินจิ้นก็พูดออกมา

หลงเฉียนผงะไปชั่วครู่ จากนั้นเขาก็ตอบสนอง
ร่วมกับเฉินจิ้น มุ่งหน้าไปยังเรือลำใดลำหนึ่ง

ทั้งสองออกตัวในเวลาเดียวกัน

“หาที่ตาย!”

บนเรือหยกที่เฉินจิ้นและคนอื่นๆ กำลังจ้องมองในเวลานี้ มี ชายหนุ่มคนหนึ่งที่มีพิฆาตปกคลุมอยู่ แค่เห็นก็รู้ว่าเขาได้ผ่าน ประสบการณ์การต่อสู้มาแล้วนับครั้งไม่ถ้วนและเติบโตขึ้นใน การต่อสู้ พลังของเขาแข็งแกร่งมาก มิฉะนั้นจะไม่สามารถครอบ ครองเรือหยกได้ด้วยคนเดียวในหมู่คนจำนวนมาก

ในขณะนี้ เมื่อเห็นเฉินจิ้นพวกเขาสองคน คิดอยากจะแย่งเรือ ของเขา สีหน้าของเขาก็เย็นชาทันที ความตั้งใจในการฆ่าก็ฉาย

ผ่านสายตา

ในมือของเขา มีดยาวที่เปล่งประกายแสงเย็นปรากฏขึ้นทันที

จากนั้น เผชิญหน้ากับเฉินจิ้นและหลงเฉียน เขาฟันพวกมันต่อ เนื่องกันสองครั้ง!

ชายหนุ่มมีความมั่นใจมาก ดาบทั้งสองครั้งนี้ สามารถบังคับ ให้เฉินจิ้นพวกเขาสองคนถอยกลับไปได้อย่างแน่นอน!
ถ้าไม่ใช่เพราะกลัวว่าจะฆ่าคนและทำผิดกฎของร้านเดี่ยวห เขาจะฆ่าเฉินจิ้นและหลงเจียน โดยตรง

หันหน้าไปทางเขาด้วยมีดเล่มนี้ สีหน้าของหลงเจียนเปลี่ยนไป เล็กน้อยและเขาโบกพัดในมือออก โดยตรง

เฉินจิ้นส่งเสียงอย่างเย็นชา

“ขี้หมูขี้หมา!”

หลังจากพูดจบ เฉินจิ้นก็สะบัดนิ้วของเขาโดยตรงและเรกที่ เปลี่ยนเป็นพลังจิต ก็ถูกยิงออกมา ทำให้ดาบที่ชายคนนั้นฟัน

ออกมา แตกกระจายกลางอากาศ

สบายมาก!

“คุณจะไปเองหรือให้ผมส่งคุณไป

หลังจากเอาชนะแสงดาบ เฉินจิ้นก็พูดอย่างเย็นชา

เมื่อเห็นสิ่งนี้ รูม่านตาของชายหนุ่มก็หดตัวลงอย่างรวดเร็ว

ดาบนี้ แม้ว่าเขาจะไม่ได้ตั้งใจจะฆ่าใครก็ตาม แต่มันก็มีพลัง มหาศาล มิฉะนั้นเขาจะไม่มั่นใจว่าเขาจะสามารถบังคับให้เดิน จิ้นถอยกลับไปได้

อย่างไรก็ตาม เขาคิดไม่ถึงว่า ดาบที่เขาฟันออกมาสองครั้งติดต่อกัน

หนึ่งดาบ ถูกเฉินจิ้น แตกอย่างง่ายดาย

และอีกดาบ ภายใต้พัดของหลงเฉียน แม้ว่าจะไม่เร็วเท่าเงิน

จิ่น แต่ก็แตกกระจายในที่สุด

เหนือความคาดหมายของเขาอย่างมาก!

สีหน้าของชายหนุ่มเปลี่ยนไปครั้งแล้วครั้งเล่า

ในที่สุด เขาก็ก้าวออกไปและออกจากเรือหยกด้วยความเย็น

ชา!

เขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของสองคนนี้

ยุ่งอยู่ตั้งนาน แต่สุดท้ายก็ให้คนอื่นได้ดี ตนเองกลับไม่ได้

อะไร!

ไม่เพียง แต่ชายหนุ่มที่มีพิฆาต ถูกเฉินจิ้นและหลงเฉียนที่มา ทีหลังและปล้นเรือหยกไป ในบรรดาเรือห้า ยังมีอีกสามลำถูก คนที่มาทีหลังแย่งไปได้

ไม่ใช่เฉินจิ้นคนเดียว ที่มีความคิดรอเอาผลกำไร

ในขณะนี้ บนเรือเมี้ยวหวี ในร้านเดี่ยวหวี หนานกงเขียนเอ๋อ ยังคงดีดพิณ มองไปที่ทะเลสาบมีแสงอ่อนๆไหลในดวงตาที่ สวยงาม ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่
ในที่สุด ก็มีชายหนุ่มมากถึงห้าสิบคนบนเรือเที่ยวห บนเรือเดี่ยวหวี่ บรรยากาศคล้ายกับที่มองจากโลกภายนอก แต่ถ้าไม่ขึ้นเรือเดี่ยวหว จะไม่รู้สึกถึงความลึกลับในนั้น บนตัวเรือ ไม่มีรูปลักษณ์ของเรือเลย มันเหมือนวิมานเซียน

มากกว่า

พาวิลเลี่ยนและศาลาริมน้ำ ไอหมอกลอยไปมา เหมือนดั่ง ความฝัน!

ในเวลานี้ มีผู้หญิงหลายสิบคนอยู่บนเรือ ทุกที่ทุกคนเป็นผู้ หญิงที่งดงามมาก!

หลังจากที่เฉินจิ้นและคนอื่นๆ ขึ้นมา พวกเขาก็มาที่ริม ทะเลสาบภายใต้การแนะนำทางของสตรีร้านเดี่ยวห บนเรือเมี้ยวหวี ได้เปิดทะเลสาบด้วยตัวเองไว้หนึ่งที่

ฝั่งตรงข้ามของทะเลสาบ ก็คือร้านเดี่ยวหวีที่ล้อมรอบไปด้วย หมอกเขียน!
หนานกงเขียนเอ๋ออยู่ในร้านเดี่ยวห

เมื่อเฉินจิ้นและคนอื่นๆ ถูกพามาที่ริมทะเลสาบ ริมทะเลสาบ

เตรียมที่นั่งเรียบร้อยแล้ว และผลไม้ ขนม เครื่องดื่มอีกหลายชนิดที่เต็มไปด้วยเร

ล้วนเป็นยาชูกำลังชั้นยอด

การกินมันมีประโยชน์ในการฝึกฝน!

ในบรรดาชายหนุ่มเก่งกาจที่ขึ้นเรือเมี้ยวหวี ในนั้นมีผู้ฝึกเดี่ยว ไม่กี่คน และสายตาของพวกเขาก็เบิกกว้างเมื่อพวกเขาเห็นสิ่งนี้

แทบรอไม่ไหวที่จะกลืนกินทุกอย่างในทันที

เคยเห็นฉากหรูหราแบบนี้ที่ไหน

แอบคิดในใจ ร้านเดี่ยวหวี่ สมควรเป็นหนึ่งในมหาอำนาจใน

โลกเซียนที่มีทรัพย์สินมากมาย!

ในทันที คนเหล่านี้ไม่สนใจสายตาของชายหนุ่มในสำนักอื่น พวกเขาก็นั่งลงทันที กินอย่างไม่เกรงใจใคร

เมื่อเฉินจิ้นเห็นสิ่งนี้ ในใจก็รู้สึกถอนหายใจ

กาลครั้งหนึ่ง เขาก็ทําเช่นเดียวกัน
ก่อนที่จะกลายเป็นเจ้าแห่งโลกปีศาจ เขาก็ถือว่าเป็นผู้ฝึก เดี่ยว เพราะตั้งแต่ที่อาจารย์ ของเขาเสียชีวิต เฉินจิ้นก็ไม่เคยหา อาจารย์คนใหม่หรือเข้าร่วมกองกำลังใดๆ

นอกจากนี้ เขายังถือได้ว่าเป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่ก้าวขึ้นสู่จุด สูงสุดในการฝึกเดี่ยว

แม้ว่าต่อมา เขาจะเข้ารับตำแหน่งเจ้าแห่งโลกปีศาจ แต่เขาก็ ยังได้รับการยกย่องว่าเป็นหนึ่งในตัวแทนของผู้ที่มีอำนาจมาก

ที่สุดในบรรดาผู้ฝึกเดี่ยวในจักรวาล!

แม้ว่าตอนนี้เฉินจิ้นจะไม่สนใจเรื่องเหล่านี้มากนัก

ถ้าเป็นพวกยอดสุราธาราหยก ผลไม้เบญจธาตุ เฉินจิ้นคงไม่ เกรงใจ แม้กระทั่งยังคิดจะกวาดทุกคนออกไป

แต่ในขณะนี้ หนานกงเขียนเอ่อ หลังจากเล่นเสร็จหนึ่งเพลง เสียงพิณก็เงียบลง

“ขอบคุณที่ศิษย์พี่ดูแลน้องในวันนี้ เซียนเอ๋อเต้นรำอีกครั้ง เพื่อพูดคุยเกี่ยวกับเต่ากับศิษย์ทั้งหลาย!

หลังจากเสียงพิณลดลง เสียงอันไพเราะก็ดังก้องอยู่ในหูของ

ทุกคนเหมือนดังมาจากบนฟ้า
ทันทีที่ทุกคนเห็นว่าในร้านเดี่ยวหา ร่างที่ไม่มีใครเทียบได้ ค่อยๆปรากฏชัดต่อหน้าต่อตาทุกคน!


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ