บทที่ 109 ต่อสู้

เมื่อเฉินจิ้นเห็นข้อความนี้ แสงที่เย็นยะเยือกก็วาบผ่านใน

ดวงตาของเขา

“เกิดอะไรขึ้น?”

หวางเม่ยหวูรู้สึกได้ถึงอุณหภูมิในรอบกายของเฉินจิ้น ราวกับว่ามันลดลงไปมาก ทำให้เธอรู้สึกว่าขนของเธอตั้ง เธอก็ถามทันที

“มีใครบางคนกำลังมองหาที่ตาย!” สายตาของเฉินจิ้น พุ่ง ไปในทิศทางของภูเขาเจียงอู่ พูดอย่างเย็นชา

“ผมจะไปที่ยอดเขาเจียงอู่ ฆ่าคนหนึ่งคน!”

หลังจากพูดจบ เฉินจิ้นก็ก้าวออกไป ร่างกายปรากฏไป ใกลสิบกว่าเมตร

จากนั้น เขาก็ก้าวออกไปอีกครั้งและร่างกายของเขาก็ เคลื่อนออกไปมากกว่าสิบเมตร

รูปร่างของเขา เปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา หากคุณมอง ลงมาจากท้องฟ้า มันจะเหมือนกับสายฟ้าที่เคลื่อนไหวอยู่ ตลอดเวลา

ในพริบตา เซาหายไปจากสายตาของหวางเม่ยหวู
เมื่อเห็นเฉินจิ้นโกรธมากขนาดนี้ หวางเม่ยหรูก็รู้ว่าจะต้อง ทันทีขับรถและพุ่งไปในทิศทางของภูเขาเจียงอู่

มีอะไรเกิดขึ้นแน่นอน

ภูเขาเจียงอู่ สูงกว่า 500 เมตรจากระดับน้ำทะเล

บนยอดเขา ล้อมรอบด้วยเมฆและหมอกตลอดทั้งปี เป็น สถานที่ที่นาอัศจรรย์อย่างยิ่งในเจียงโจว จึงมีชื่อเสียง

บนยอดเขา มีศาลา

ภายในศาลา มีสองคน คนหนึ่งนั่งอีกคนยืน

“ไม่ต้องกลัว ผมจะไม่ทำร้ายคุณ เมื่อเฉินจิ้นมาถึง คุณก็ สามารถไปได้!”

ชายร่างกำยำที่ยืนอยู่ข้างศาลา มองไปที่ทะเลเมฆเบื้อง

ล่างแล้วกล่าว

“คุณคือใครกันแน่?”

แม้ว่าซ่งชิงเหยินจะรู้สึกประหม่าเล็กน้อยในใจเธอ แต่ก็ ยังคงสงบนิ่ง มองไปที่ร่างกำยำและถาม “คนที่ฆ่าเฉินจิ้น!”

ชายร่างกำยำกล่าว

ถ้าเป็นเมื่อคืนนี้ ซึ่งชิงเหยินคงเป็นห่วงเฉินจิ้นแน่ๆ
แต่ตั้งแต่เมื่อคืนหลังจากที่ได้เห็นความสามารถพิเศษของ เฉินจิ้น ซึ่งชิงเหยินในเวลานี้ ไม่เพียงแต่ไม่ได้กังวลเกี่ยวกับ เฉินจิ้น แต่ยังเริ่มเสียตายกับชายร่างกำยำคนนี้

กล้าลักพาตัวเธอ ซึ่งชิงเหยืนรู้ดีว่าเฉินจิ้นจะไม่ปล่อยเขา

ไป

เมื่อชายร่างกำยำเห็นซ่งซิงเหย็นไม่ตื่นตระหนกแต่อย่าง ไดและกล่าวว่า “คุณมีความเชื่อมั่นในตัวเขามากขนาดนั้น เลยเหรอ?

ซึ่งชิงเหย็นไม่ตอบ

ชายร่างกำยำไม่ได้ถามอะไรอีก

หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็หันกลับมาทันที ดวงตาของเขา

เหมือนคบเพลิง

มองร่างผอมบางที่โผล่มาในศาลา

“ในที่สุดคุณก็มา!” ชายร่างกำยำกล่าว

“ผมมาแล้ว วันตายของคุณกำลังจะมาถึงแล้วเช่นกัน!”

สายตาที่เฉินจิ้นมองเขา ราวกับมองคนดาย น้ำเสียงของ เขาเย็นชาจนที่เข้ากระดูก

หลังจากนั้น ก็มีหมัดชกออกมา

ทันใดนั้น พลังมหาศาลก็พนออกมาจากหมัดของเฉินจิ้นยังทำให้เมฆโดยรอบเดือดและม้วนตัว

มังกรมีเกล็ดย้อนกลับ จะตายถ้าสัมผัส!

กล้าลักพาตัวผู้หญิงของเขา มีทางเดียวคือตาย

หลังจากชกออกไป เฉินจิ้นดึงซ่งชิงเหย็นออกไปทันที

ห่างจากศาลาสิบเมตร

“คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”

เฉินจิ้นมองไปที่ซ่งชิงเหย็น ถามด้วยความกังวล

ซึ่งชิงเหย็นส่ายหัวแรงๆ ส่งสัญญาณว่าเธอไม่เป็นไร สิ่งนี้ ทำให้เจตนาฆ่าของเฉินจิ้นลดลงเล็กน้อย

อย่างไรก็ตาม เจตนาฆ่ายังคงเดือด

หลังจากเฉินจิ้นพาซ่งชิงเหยืนถอยออกไป พลังงานก็โหม

กระหน่ำในศาลา

หลังจากนั้นไม่นาน

มีเสียงปั้งตังขึ้น

ทั้งศาลา ราวกับถูกจุดชนวนด้วยระเบิด แตกกระจายเป็น

ชิ้นๆในพริบตา

ร่างกำยำเดินออกจากในนั้น

มีรอยยิ้มตื่นเต้นที่มุมปากของเขา “นี่ท่านเป็นครึ่งแตนเสินจริงด้วย กงเป็นอู่พ่ายแพ้ในมือของคุณ คุ้มค่า!”

เสียงเยาะเย้ยปรากฏขึ้นที่มุมปากของเฉินจิ้น “ผมปล่อย กงเป็นอู่ไป แต่วันนี้ คุณต้องตายแน่!”

“คุณกล้าที่จะทำให้บูโดญี่ปุ่นของเราต้องอับอาย ผมก็ วางแผนที่จะใช้หัวของคุณ เพื่อล้างความอัปยศที่กงเป็นอู่น่า มา! จำไว้ว่า วันนี้ คนที่ฆ่าคุณซางชิว!”

ซางชิวพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ ดวงตาของเขากระพริบด้วย แสงกระหายเลือด

“ผมไม่สนใจว่าคุณจะหมาซานหรือแมวชาน ในสายตา ของผม คุณเป็นหมาที่ตายไปแล้ว!” หลังจากที่เฉินจิ้นพูดจบ เขาส่งสัญญาณให้ซ่งชิงเหยืนอยู่ห่างจากสถานที่แห่งนี้ จาก นั้นก็ก้าวไปข้างหน้า คนทั้งคน เหมือนดาบศักดิ์สิทธิ์ที่ออก จากฝักที่ไม่มีใครเทียบได้ ทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า

ชางซิวที่อยู่ตรงหน้า ครึ่งแดนเสิน

เป็นคนที่มีความแข็งแกร่งมากที่สุดที่เฉินจิ้นเคยพบ ตั้งแต่ ที่เขาเกิดใหม่บนโลกใบนี้ ช่างซิววันนี้ต้องตาย แต่ก่อนตาย เฉินจิ้นวางแผนที่จะเล่นกับเขาให้สนุกก่อน

ลองดูว่าครึ่งแดนเสินนั้น เก่งยังไง

“หยิ่งผยอง เมื่อเดือนก่อน คนหนึ่งที่เป็นครึ่งแดนเส้นใน ตะวันออกกลาง กล้าไม่เคารพผม กลายเป็นวิญญาณที่ตายภายใต้ตาบ วันนี้ คุณจะเป็นคนที่สอง!”

ใบหน้าของ ซางชิวมีตลง เจตนาฆ่าที่บ้าคลั่งเต็มในใจ

ของเขา

* รับหนึ่งท่าของผมให้ได้ก่อน!”

ชางซิวตะโกนอย่างรุนแรง เปลี่ยนมือของเขาไปเป็นมืด ฝ่ามือของเขาเหมือนใบมีด พุ่งออกไปอย่างรุนแรง

ในขณะที่ฝ่ามือของ ซางซิว ตกลงไป จู่ๆก็มีมีดแหลมคม ปรากฏขึ้นในความว่างเปล่า ทำให้เกิดเสียงดังทะลุท้องฟ้า และพุ่งมาทางเฉินจิ้น

ดาบนี้ แม้ว่าชางชิวจะใช้ฝ่ามือของเขา แต่พลังตาบและ เจตนาที่มีอยู่ในนั้น มากกว่าของกงเป็นคู่

อาจกล่าวได้ว่า ตรงข้ามกับกงเป็นอู่ราวฟ้ากับดิน

ไม่สามารถเปรียบเทียบกันได้เลย

ครึ่งแดนเสิน แม้ว่ามันจะยังห่างไกลจากแดนเสิน แต่มันมี คำว่าเสิน จึงไม่ใช่คนธรรมดาจะเทียบได้

ภายใต้มีดเล่มนี้ แม้แต่ชั้นสูงสุดปรมาจารย์ ก็จะได้รับ บาดเจ็บสาหัส

ต่ำกว่าชั้นสูงสุดปรมาจารย์ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขาจะต้อง
“ขี้หมูขี้หมา!”

เฉินจิ้นยิ้มเยาะและชี้นิ้วออกไป

ทันใดนั้น พลังหวนตัวนก็พุ่งออกมาจากนิ้วของเฉินจิ้น กลายเป็นสายฟ้าสีเทาและพุ่งเข้าหาแสงใบมีดที่ ซางชิวตัด

ออก

!” ตูม

มีเสียงดังในอากาศ

พลังหวนต้วนและแสงใบมีดปะทะกัน

ความว่างเปล่าทั้งหมด ดูเหมือนจะระเบิดออกมา

ในอากาศ คลื่นของอากาศถูกพัดออกไปทีละคลื่น ต้นไม้ ใหญ่บนยอดเขาสั่นไหว

ทั้งพื้นดิน ก็มีทรายและหินบินขึ้นไป

เมื่อกี้ยังเหลือศาลาไว้ ณ ตอนนี้ กลายเป็นซากอย่าง

สมบูรณ์

แสงประกายในดวงตาของ ซางซิว

“คุณแข็งแกร่งมาก แต่ ยังไม่เพียงพอที่ผมจะชักตาบ รับ

อีกตาบของผม!”

ชางชิวตะโกนเสียงดังอีกครั้ง
ทันไดนั้น เขาก็ยื่นมือออกมาอีกครั้ง ใช้ฝ่ามือของเขาเป็น

ดาบ ฟันออกไป

คราวนี้ มันไม่ใช่แค่ดาบที่เป็นแสงอีกต่อไป

ในขณะที่มีดฝ่ามือของ ซางชิว เฉือนลงจากฝ่ามือของเขา ตาบที่แหลมคมก็ยังคงขยายใหญ่ออกไป

ท้ายที่สุด ในความว่างเปล่า มีแสงดาบยาวห้าฟุตและส่อง แสงเย็น

พลังนุภาพพุ่งทะยาน

ในนั้น เจตนาดาบที่น่ากลัวนั้น สั่นอยู่ตลอดเวลา

แม้แต่ซ่งซิงเหย็น ซึ่งอยู่ห่างไกลจากที่นี่สิบกว่าเมตร ก็ยัง รู้สึกสั่นสะท้าน ราวกับว่า มันเป็นจุดจบของโลก ถ้าตาบนี้ฟัน ลงมา

ในขณะนี้ ในที่สุดซ่งชิงเหย็นก็รู้สึกหวั่นไหว อดไม่ได้ที่จะ เป็นห่วงกับเฉินจิ้น

อย่างไรก็ตาม ในวินาทีถัดมา ออร่าที่น่ากลัวที่กดขี่ซ่งชิง

เหยืนก็หายไป ซึ่งชิงเหยินรู้สึกเพียงว่า รู้สึกผ่อนคลายที่ไม่เคยเป็นมา

ก่อน ในเวลาเดียวกัน เสียงก็ดังขึ้นในหูของเธอ “ไม่ต้อง กังวล”
หลังจากได้ยินเสียงนี้ ซึ่งชิงเหย็นก็โล่งใจอีกครั้ง

* ในเวลานี้ คุณยังกล้าฟังซ่านอีกเหรอ แยกความ แข็งแกร่งเพื่อปกป้องเธอ หาที่ตายชัดๆ!”

ใบหน้าของ ชางซิวน่าเกลียด

เหมือนว่าจะถูกเหยียบหยามอย่างมาก

ใบมีดอันน่าสยดสยองที่ดูเหมือนจะสามารถแยกภูเขาได้ ด้วยมีดเล่มเดียวเฉือนออกทันที

มาทางเฉินจิ้น

เพื่อทำลายวิญญาณของเฉินจิ้น!

” คนที่หาที่ตาย คือคุณ!”

เฉินจิ้นยิ้มเยาะ ถูนิ้วของเขาเป็นดาบและฟันด้วยดาบทันที

ทันใดนั้น ออร่าของตาบที่ดูธรรมดาก็ปรากฏขึ้นจาก

อากาศ

” ตูม!”

ดาบและดาบต่อสู้กัน

เกิดการระเบิดอย่างรุนแรงในอากาศอีกครั้ง

มันเหมือนลูกปืนใหญ่สองลูก ปะทะกันกลางอากาศ

ระเบิดขึ้นในเวลาเดียวกัน
กำลังชี่ยังคงหลงเหลือ ระเบิบนพื้นดิน จู่ๆก็มีหลุมขนาด เล็กหลายแห่งปรากฏขึ้นที่พื้น

มีหลุมจำนวนนับไม่ถ้วนบนลำต้นของต้นไม้ใหญ่โดยรอบ

ใบไม้ร่วงหล่นลงมาทั้งหมด

ภายใต้การเคลื่อนไหวนี้ เฉินจิ้นยืนอยู่ที่เดิม โดยยืนเอา มือไพล่หลัง กำลังขื่หลงเหลือ เป่าเสื้อผ้าของเฉินจิ้น ส่งเสียง

ดั้งออกมา

ส่วนซางซิว ก็ถอยหลังโดยไม่ทันตั้งตัว

นัยน์ตาของชางชีสหดตัวลงทันที

ดาบของเขานี้ เป็นชั้นสูงสุดปรมาจารย์ ต้องตายอย่าง

แน่นอน

แม้แต่ครึ่งแดนเส้น หากความประมาท ก็อาจได้รับบาด เจ็บ

อย่างไรก็ตาม เฉินจิ้นออกมือที่หลัง ดูเหมือนจะเป็นตาบชี่ ที่ฟันออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจอะไรมากนัก แต่กลับสามารถ

ทำลายทุกอย่างของเขา

ไม่เพียงเท่านั้น ยังทำให้เขาต้องถอยหลังไปครึ่งก้าว

เขา ตกเป็นเบี้ยล่าง

เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?
อย่างไรก็ตาม หลังจากตกตะลึง ดวงตาของ ซางชิว ก็กระ พริบด้วยความตื่นเต้นอีกครั้ง

ยิ่งเฉินจิ้นแข็งแกร่งมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งน่าสนใจในการ

ฆ่ามากเท่านั้น

“คุณ มีคุณสมบัติแล้ว ให้ผมจริงจังกับมัน”

“วันนี้ ใช้เลือดของคุณ เพื่อเลี้ยงตาบกระหายเลือดของ ผม!”

พูดจบ ฝ่ามือซางชิวที่ถือดาบนั้นไว้ ในที่สุดก็เข้าใจ

หัวแม่มือจับที่จับตาบ ขยับเล็กน้อย

เห็นเสียงที่คมชัดดังก้องไปทั่วยอดเขา

แสงเย็นวาบผ่าน

เขาใช้เลือดของผู้คนนับไม่ถ้วนในการเลี้ยงตาบของเขา “ความกระหายเลือด” ที่เลี้ยงเป็นเวลาหลายปี ออกจากฝัก

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ