บทที่ 1แต่งสามีเข้าบ้าน

“ว้าย

เฉินจิ้นตื่นขึ้นเพราะมีเสียงกรีดร้อง จึงค่อยๆ ลืมตาขึ้น มีหญิงสาวคนหนึ่งอยู่ตรงหน้าของเขา เธอ ช่างเป็นผู้หญิงที่สวยมาก

เสื้อผ้าของเธอรกรุงรังแต่ในมุมมองเฉินจิ้นนั้น กลับมองเห็นเพียงผิวพรรณที่ขาวเรียบเนียนราวกับหิมะ เท่านั้น

แต่ทว่า เฉินจิ้นไม่มีเวลามากพอที่จะชื่นชมความ งามที่อยู่ตรงหน้าของเขา ก็ต้องโดนตบอย่างแรง

สายตาของผู้หญิงคนนั้นแสดงออกถึงความ หวาดกลัวคล้ายกับกระต่ายก็มิปาน ใบหน้าเต็มไปด้วย ความอัปยศ:”เฉินจิ้น นี่แกกล้าทำแบบนี้กับฉันหรอ แกมัน บ้าไปแล้ว พี่สาวของฉันไม่ยอมปล่อยแกไว้แน่

พี่สาวของเธอไม่ยอมปล่อยฉันไว้?

เฉินจิ้นมองไปที่หญิงสวยที่อยู่ตรงหน้า ซึ่งไม่มี ปฏิกิริยาโต้ตอบซักนิดเลย

ฉันเป็นเจ้าแห่งโลกปีศาจผู้น่าเกรงขาม มีใคร ที่ไหนกล้าบอกว่าไม่ปบ่อยฉันไว้แน่

เฉินจิ้นเพียงแค่คิดที่จะต่อว่าเสียงดังเท่านั้น แต่ ทันใดนั้นก็เกิดอาการเหมือนกับฟ้าหมุนติ้วขึ้นมาฉับ พลัน
ความทรงจำก็โผล่เข้ามาในสมอง

นี่…นี่คือโลก?

ฉันเกิดใหม่แล้ว?

ไม่ใช่ ฉันยังไม่ตาย?

เฉินจิ้นยังมีอาการมึนงง ความทรงจำสุดท้ายของ เขา ก็คือกำลังต่อสู้แย่งชิงไข่มุกพิเศษหวนตัวนอยู่บน กลุ่มอากาศสลัวก่อนที่โลกจะอุบัติขึ้นเบิกฟ้านั้นได้ถูก เจ้าทั้งสิบดวงดาวรุมโจมตีจนถึงขั้นประสบกับความตาย พร้อมกัน

ตอนนี้ ตัวเองกลับได้มาเกิดอยู่บนโลกและได้เข้า มาอยู่ในร่างผู้ชายที่มีชื่อและแซ่เดียวกันกับเขา แถมเขา ยังเป็นผู้ชายที่แต่งเข้าบ้านหญิง

อีกทั้งถานะเขาในบ้านนั้นดูเหมือนไม่ค่อยสูง

ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้านั้น เป็นน้องสาวของภรรยา ร่างนี้

“คนระยำ ฉันจะฆ่าแก !”

ซ่งจื่อหารเห็นเฉินจิ้นไม่มีแม้แต่ความสำนึกผิด และความกลัวเลยแม้แต่น้อย กลับมีแววตาที่หลงไหล เมื่อมองดูตัวเธอเสียด้วยซ้ำ คาดไม่ถึงว่าความบริสุทธิ์ ของตนเองถูกไอ้คนขี้ขลาดตาขาวไร้ซึ่งความสามารถ คนนี้เอาไปแล้ว เธอโกรธแค้นจนอยากจะพุ่งไปฆ่าเฉิน จิ้นให้ตาย

เฉินจิ้นขมวดคิ้วเล็กน้อย ดวงตาเปล่งประกายแสงแห่งความสังหาร แต่แค่ชั่วขณะกิจางหายไป

แล้วก็คว้ามือของซ่งจื่อหารไว้ พูดใคร่ครวญ: “ฉัน ได้มีอะไรกับเธอหรือยัง ร่างกายของเธอไม่มีความรู้สึก ใดหรอกหรอ ไม่งั้นให้ฉันทำมันให้เป็นความจริงเลย?”

ซึ่งจื่อหารตกตะลึง

เฉินจิ้นกล้าที่จะพูดกับตัวเองแบบนี้ ไอ้คนขี้ขลาด นี้มีความกล้าหาญขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่

แต่ทว่า ร่างกายของตัวเองเหมือนไม่มีความผิด ปกติใดๆเลย

ซ่งจื่อหารสูดลมหายใจเข้าลึกๆ

จากนั้นจึงรู้ขึ้นมาว่ามือของตนเองยังถูกเฉินจิ้นจับ

อยู่

เมื่อหวนคิดถึงคำพูดเจ้าชู้ของเฉินจิ้นนั้น ซ่งจื่อ หารก็ยกมืออีกข้างหนึ่งขึ้นแล้วตบไปยังเฉินจิ้น

ครั้งนี้เฉินจิ้นตั้งตั้งทันแล้วจับมืออีกข้างของ ซ่งจื่อหารเอาไว้ พูดเย็นชาว่า”ฉันหวังว่าจะไม่มีครั้งต่อ ไปอีก”

อีกอย่าง ฉันไม่มีความสนใจในตัวเธอเลยแม้แต่ น้อย”

เฉินจิ้นเป็นเจ้าของผู้ยิ่งใหญ่แห่งโลกปีศาจ นางฟ้า นางมารที่เซ็กซี่สง่างามนั้นเขาก็คบมาไม่น้อย ซ่งจื่อหารเป็นเพียงสาวงามบนโลกมนุษย์ เขาไม่สนใจ เลยจริงๆ
“นี่แก..”

คำพูดของเฉินจิ้นนั้น ทำเอาซ่งจื่อหารโมโหอย่าง หนัก คนขี้ขลาดตาขาวนี้เมื่อก่อนยังแอบมองตนเอ งบ่อยๆ ตอนนี้กลับพูดว่าไม่สนใจเธอ คำพูดนี้ทำให้เธอ โมโหมากกว่าเรื่องที่เฉินจินมองเห็นรางที่เปลือยเปล่า ของเธอ

“ทำไม ถ้าหากว่าเธอต้องการให้ฉันมีความสนใจ ในตัวเธอ อยากจะมีอะไรกับฉัน ฉันก็ไม่รังเกียจหรอก”

“นี่แก…”

ดวงตาของซ่งจื่อหารเบิกกว้าง ไม่กล้าเชื่อเลยว่า ผู้ชายต่ำต้อยที่แต่งเข้าบ้านของเธอนั้นตอนนี้เหมือน เปลี่ยนเป็นคนละคน แถมยังกล้ามาล่วงเกินเธอ

ในเวลานี้ ประตูของโรงแรมถูกเปิดออก

“ไอ้สาส แกเปล่อยจื่อหารนะ”

ผู้หญิงวัยกลางที่สวยงามคนหนึ่งพุ่งเข้ามา”เฉิน จิ้น ครอบครัวฉันทำอะไรผิดต่อแกแล้ว แกแต่งงานกับซึง เห็นแล้วยังไม่พออีกหรอ ยังมาทำแบบนี้กับจื่อหาร แก ยังมีความเป็นคนอยู่ไหม”

“สามปีก่อน สามีของฉันป่วย เพื่อล้างความโชค ร้าย จึงให้แกแต่งงานเข้าบ้านฉัน แต่ในวันแต่งงานวัน นั้นสามีฉันก็กลายเป็นเจ้าชายนิทราไป พวกเราไม่เพียง แต่ไม่ไล่แกออกไป แถมยังเอาของกินของใช้ที่ดีให้แก เลี้ยงดูแกอย่างดีมาหลายไป แล้วแกหล่ะ แกทำอะไรให้ พวกเราบ้าง”
เฉินจินมองไปที่หญิงสาววัยกลางคนที่กล่าวก้ำ ลักล่าวงหาเขาอยู่นั้น ริมฝีปากยิ้มออกมาด้วยความเยือก เย็น

ตามความทรงจำในสมองเฉินจิ้นรู้ว่าผู้หญิงวัย กลางคนนี้ชื่อว่าฉินเฝิ้งเจียว เป็นแม่ภรรยาของรางนี้

และไม่เคยไว้หน้าเขาเลยแม้แต่น้อย

ผู้หญิงที่หน้าตาเฉยเมยที่เข้ามาตามหลังเธอนั้น ไม่ใช่คนอื่น แต่เป็นภรรยาของร่างนี้ ผู้หญิงที่ด่งดังด้วย ความสวยงาม-ซ่งซึ่งเห็น

“แม่ พี่สาว ฉันชวนเฉินจิ้นไปดื่มเหล้าด้วยความ หวังดี เพื่ออยากจะไกล่เกลี่ยความสัมพันธ์ระหว่างพวก เรา แต่เขากลับฉวยโอกาสที่ฉันเมาและพาฉันมาโรงแรม ถ้าไม่ใช่ว่าฉันตื่นมาไว คงโดนเขาเอาตัวไปแล้ว พี่สาว พี่ต้องทวงความยุติธรรมให้ฉันนะ….”

เฉินจิ้งมองดูเห็นการณ์ตรงหน้าด้วยความเฉยเมย และถือโอกาสนี้สำรวจภรรยาของเขา

คุณสมบัติประจำตัว สูงส่งงามเลิศ

หน้าตา สวยสง่างามไม่อาจมีคนเปรียบได้

รูปร่าง ผอมสูงดูดี

แม้เฉินจิ้นที่เคยเจอสาวสวยมามากมายก็อดไม่ได้ มองไปหลายครั้ง

แต่ก็มองไปไม่กี่ครั้งเท่านั้น

“เฉินจิ้น คุณมีอะไรจะพูดไหม?” ซ่งชิงเหย็นมองไปที่เฉินจิน ถามอย่างเมินเฉย

มุมฝีปากของเฉินจิ้นยังคงยิ้มอย่างเยือกเย็น

แต่ก็ไม่มีคำตอบใดๆ

สนุกสินะ

สนุกจริงๆ

ตนเองเกิดใหม่กลับมาโลกมนุษย์อีกที สิ่งแรกที่

ได้พบกลับเป็นโดนครอบครัวภรรยาเล่นงาน

การไม่ตอบคำถามของเฉินจิ้น ในสายตาของซ่ง ซึ่งเหย็นนั้น นั่นเป็นการยอมรับ

สายตาของเธอเปล่งประกายความเหนื่อยล้าและ

ผิดหวังออกมา

“เฉินจิ้น คุณรู้ไหม แม้ตลอดมาคุณเป็นคนนิสัย อ่อนแอ ไม่มีความสามารถ แต่ฉันไม่เคยดูถูกคุณเลย ยัง ไงคุณก็ยังเป็นคนที่มีศีลธรรมที่ดี แม้เรายังไม่ได้เป็น สามีภรรยาที่แท้จริง แต่ฉันก็ไม่เคยคิดที่จะหย่ากับคุณ แถมฉันยังคิดอยู่ว่าเพียงแค่คุณมีความขยันขึ้นมาเล็ก น้อย ฉันก็ยอมให้ตัวฉันให้คุณ แต่คุณทำให้ฉันผิดหวัง มาก ถ้าคุณอยากได้ผู้หญิงจริงๆ คุณไปหาหญิงขาย บริการฉันก็ไม่ว่าอะไร แต่คุรไม่ควรไปลงมือกับน้องสาว ของฉัน คุณยังมีความเป็นคนอยู่ไหม ? ”

ซึ่งชึ่งเย็นหลับตาลงอย่างเจ็บปวด”เฉินจิ้น เรา

หย่ากันเถอะ”

เธอเหนื่อยแล้ว
คำพูดของซ่งชิงเหย็นทำให้เฉินจีนตะลึงงิ้น

ตามประสบการณ์ของเขา แน่นอนว่าเขาฟังออก แล้วว่าคำพูดที่ซ่งซึงเหย็นพูดนั้นเป็นพูดจากใจจริง ไม่

ได้แสร้งทำออกมา

แต่ไม่ว่าจะเป็นความจริงใจหรือความเสแสร้ง มัน ก็ไม่สำคัญต่อเขาเฉินจิ้นอีกแล้ว

หย่ากัน ดี

จะไม่ได้มีเรื่องมาก

เขาอยู่คนเดียวยังมีเวลาไปฝึกฝนมากขึ้นอีก

แล้วจะได้จากไปโลกมนุษย์แห่งนี้ กลับไปโลก ปีศาจของเขา

ฉะนั้นเฉินจิ้นก็ไม่ได้แก้ตัวอะไรมาก และพยัก หน้าไปโดยตรง”ได้”

ความเมินเฉยของเฉินจิ้น ทำให้ซ่งซึ่งเห็นแปลก ใจไปเล็กน้อย

แต่ฉันเฝ้งเจียวและซ่งจื่อหารกลับสบตาแสดง ความได้ใจออกมา

สุดท้ายก็ไล่ไอ้ขยะนี้ออกไปจนได้

ไม่เปลืองเปล่าที่เธอใช้ร่างกายตนเองมาเข้า เสี่ยง แต่เมื่อคิดถึงร่างกายตนเองโดนเฉินจิ้นมองไป ซึ่งจื่อหารก็รู้สึกโกรธเคือง

“อ่อ ด้วยความเป็นมิตรที่เราเคยเป็นสามีภรรยา
มา ฉันต้องเตือนเธอว่า เธอป่่วยแล้ว”

เฉินจิ้นมองซ่งซึงเย็นแล้วค่อยๆพูดออกมา

ซึ่งซึ่งเหย็นตกตะลึง

เดิมทีเธอคิดว่าเฉินจิ้นจะต่อรองเงื่อนไขหย่าร้าง กับเธอ คาดไม่ถึงว่าเขากลับด่าเธอ

ซ่งจื่อหารที่อยู่ข้างโกรธเป็นฟืนเป็นไฟทันที

ไอ้สาสนี้กล้าด่าพี่สาวเธอหรอ

ซ่งจื่อหารกำลังจะด่ากลับ เฉินจิ้นก็พูดขึ้นอีก ที่”เธอไม่เพียงแต่ป่วยแล้ว แถมยังป่วยหนักอีกด้วย”

คราวนี้ไม่เพียงแต่ซ่งจื่อหาร แม่สีหน้าของซ่งชึง เหย็นของมืดมนลงมา

“เธอประจำเดือนมาไม่ปกติ ฮอร์โมนไม่สมดุล ตอนนี้ได้ส่งผลกระทบต่อร่างกายของเธอแล้ว”

คำพูดของเฉินจิ้นทำให้ร่างของซ่งซึงเหย็นสั่น ขึ้นมา

ช่วงนี้เพื่อทำการวิจัยและพัฒนาผลิตภัณฑ์ตัว ใหม่ของบริษัท งานของเธอยิ่งเครียดมากขึ้น ครึ่งปีนี้ ประจำเดือนของเธอมาไม่ปกติจริงๆ อีกทั้งทุกครั้งที่ ประจำเดือนมา เธอก็เจ็บจนแทบหมดสติไป

อีกทั้งช่วงนี้เธอรู้สึกร่างกายขาดเรี่ยวแรงและ นอนไม่หลับบ่อยๆ

และเฉินจิ้นรู้ได้ยังไง
แม้พวกเขาเป็นสามีภรรยากัน แต่ก็ไม่เคยนอน ด้วยกัน เรื่องส่วนตัวแบบนี้ซ่งซึ่งเหย็นยิ่งไม่มีทางไป บอกเฉินจิ้น

“อาการนี้เรียกว่าขาดความรักความอบอุ่น “เฉิน จิ้นค่อยๆพูดขึ้นมา

คนที่อยู่รอบๆล้วนเข้าใจทันทีว่าที่เฉินจิ้นพูดนั้น หมายความว่าอะไร

“ไอ้เลว”ซ่งจื่อหารมองเฉินจิ้นแล้วกัดฟันพูด

ซึ่งซึ่งเหย็นขมวดคิ้มเล็กน้อยแล้วพูดเบาๆ”เฉิน จิ้น นี่คุณกำลังโทษว่าฉันไม่ได้ทำหน้าที่ภรรยาไปนอน กับคุณหรอ?”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ