บทที่ 70 เส้นทางแห่งความตายมันไกล เจ้าค่อยๆ
เดินนะ!
ทุกคนแค่รู้สึกว่าบนร่างกายเบา การบีบรัดที่ไม่มี รูปร่างก้อนนั้นหายไปแล้ว พากันหันไปมองที่มาของ
เสียง
“เป็นเขา?”
“พระเจ้า!”
อย่างชัดเจน คนที่เคยเห็นเฉินจิ้นแสดงฝีมือออก มาอย่างเต็มที่ในสถานที่แข่งบูโดวันนั้นแล้ว ในทันทีก็ส่ง เสียงร้องที่ทั้งตื่นตกใจทั้งดีใจออกมา
แต่คนที่ไม่เคยได้เห็น ก็ได้ยินคนอื่นๆพูดถึงว่า ชายหนุ่มคนนี้โจมตีเสิ่นหมิงเจินจุดสูงสุดของบูโดขั้น สูงสุดจนพ่ายแพ้ไปได้ กี่วันมานี้ ท่ามกลางคนรุ่นหลัง ของตระกูลเสิน เขาแทบจะกลายเป็นเทพ กลายเป็น แบบอย่างท่ามกลางคนรุ่นหลังของตระกูลเสิ่นไปแล้ว
เสิ่นเสี้ยงหรุง เสิ่นหมิงเจินเหล่าพ่อลูก หลังจาก เห็นร่างนี้ ในใจก็ผ่อนคลายลงทันที
เสิ่นเสี้ยงหรุงดีใจอยู่เงียบๆในใจ สิ่งที่ตนเอง เลือกถูกต้องแล้ว แต่แล้ว เขาก็กังวลใจขึ้นมา เฉินจิ้นก็อาจจะเป็น
แค่ปรมาจารย์จ่วยเท่านั้น แม้ว่าเขาจะยื่นมือเข้ามาช่วย
ตระกูลเสิ่น ก็คงต้านทานหลี่เฉิงเย่เอาไว้ไม่ได้เหมือน
กัน
“ฝีมือต่ำต้อย!”
หลี่เฉิงเย่หรี่ตา มองร่างนั้นที่อยู่กลางอากาศ ใบหน้าที่อิมครีม ราวกับแดงระเรื่อมากขึ้น
เดินอยู่กลางอากาศอย่างนี้ หากว่ามีวิทยายุทธที่ ลึกล้ำ ต้องทำได้อยู่แล้ว แม้จะเป็นหลี่เฉิงเย่เอง ก็ สามารถทำได้ เพียงแต่กระบวนท่าที่ดูดีแต่ไร้ประโยชน์ ประเภทนี้ ทำลายกำลังภายในไปอย่างมาก ได้ไม่คุ้มเสีย ก็เท่านั้น
“คนหนุ่มสาว ก็ชอบใช้กระบวนท่าที่ดูดีแต่ไร้ ประโยชน์เหล่านี้เพื่อผลักตนเองไปข้างหน้า ข้าจะดู หน่อยว่าในร่างกายเจ้าจะเหลือพลังอีกสักเท่าไหร่!”
หลี่เฉิงเยคำรามออกมาอย่างเย็นชา
เฉินจิ้นเดินลงมาจากกลางอากาศช้าๆ พูดเรียบๆ “ก็เพียงพอที่จะฆ่าเจ้า!”
“ยโสโอหัง ต่อให้เป็นปรมาจารย์ ก็ไม่กล้าพูดว่า จะฆ่าข้า!” หลี่เฉิงเย่ราวกับได้ยินเรื่องตลกอย่างนั้น
“เจ้าหนุ่ม ขอบคุณเจ้ามากที่ยื่นมือออกมาช่วย เหลือ นี่หลี่เฉิงเย่ เรียกได้ว่าเป็นคนแรกที่อยู่ภายใต้ ปรมาจารย์..ตอนแรกเสิ่นเสี้ยงหรุงคิดจะพูดว่า ตอน นี้ฝั่งพวกเขา มีปรมาจารย์จ่วยเพิ่มมาอีกคนแล้ว หากคุย ข้อเสนอกันได้ แน่นอนว่าคุยเงื่อนไขกันจะดีที่สุด แค่ตระ กูลเสิ่นสามารถจัดการได้ ก็จะพยายามทำให้หลี่เฉิงเย่ จึงพอใจ ไม่อย่างนั้น ต่อให้พวกเขาสองคนร่วมมือกัน ก็ ยังคงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหลี่เฉิงเย่หรอก
ไม่เป็นไร!” เฉินจิ้นส่งเสียงออกมา ตัดบทคำพูด
ของเสิ่นเสี้ยงหรุง
ทำให้เสิ่นเสี้ยงหรุงตกตะลึง
ในใจก็ทอดถอนใจแล้ว เฉินจิ้นนี่ อายุน้อยนัก มี ขั้นปรมาจารย์ช่วย พลังแข็งแกร่ง พรสวรรค์โดดเด่น แต่ ก็อายุน้อยเกินไปหน่อย หยิ่งยโสเกินไป และไม่ชัดเจน ในความน่ากลัวของหลี่เฉิงเย่
เขารีบร้อนอยากจะบอกเฉินจิ้นเรื่องภูมิหลังของ หลี่เฉิงเย่
แต่ เขายังไม่ทันได้เอ่ยปาก หลี่เฉิงเย่ก็หายตัวไป จากบนเก้าอี้แล้ว
จากนั้น กลางอากาศก็มีกลุ่มของสี ดำ ในทันทีก็ ปรากฏอยู่ด้านหน้าของพวกเขา
เสิ่นเสี้ยงหรุงตัวสั่นไปทั้งร่างจนกระทั่งตอนนี้ เขาเพิ่งจะรู้สึกอย่างชัดเจนจริงๆ ความน่ากลัวของหลี่ เฉิงเย่ในฐานะที่เป็นคนแรกภายใต้ปรมาจารย์ แม้ว่าเขา คือปรมาจารย์จ่วย แต่อยู่ในมือของหลี่เฉิงเย่ กลัวว่าก็คง ยืนหยัดไว้ได้แค่ไม่กี่กระบวนท่าเท่านั้น
“ถอย!”
เสิ่นเสี้ยงหรุงตะโกนไปที่เฉินจิ้น ในทันทีท่าเท้า ท่องคลื่นก็แสดงออกมา ด้วยขั้นปรมาจารย์จ่ายที่แสดง ท่าเท้าท่องคลื่นของตระกูลเสิ่น แทบจะในทันทีเสิ่นเสี้ ยงหรุง ก็เดินขึ้นไปบนอากาศมากกว่าสิบเมตร อย่างไร ก็ตาม แม้จะเป็นอย่างนี้ หลี่เฉิงเย่ก็ปล่อยหมัดเข้าไปที่ช่องว่างระหว่างเขา ยังคงทำให้เขารู้สึกหวาดผวาขึ้นมา อีกครั้ง
พยายามหลบอย่างเต็มที่ แต่ก็ยังคงโดนฝ่ามือที่ พัดลมเข้ามาปะทะให้บาดเจ็บ เลือดสดๆทะลักออกมา จากปาก ได้รับบาดเจ็บที่ไม่เบาเลย
ตอนนี้เสิ่นเสี้ยงหรุงตัวสั่นไปหมดเล็กน้อย อย่าง ที่คิดเอาไว้หลี่เฉิงเย่ยังสามารถแสดงเล่ห์เหลี่ยมของ ปรมาจารย์ออกมาได้ โจมตีกลางอากาศ!
ระหว่างปรมาจารย์จ่วยและปรมาจารย์ เป็นแม่น้ำ สายหนึ่งที่ยากเกินกว่าจะข้ามไปได้โดยสิ้นเชิง
“ฝีมือต่ำต้อย!”
ในสายตาของเฉินจิ้น ผิดหวังอย่างมาก
เขายังคิดว่า จะมีกระบวนท่าอะไรที่สะเทือนไปทั่ว แผ่นดิน
แต่ประโยคนี้ ราวกับเหยียบเข้าไปที่หางเล็กๆ ของหลี่เฉิงเย่ เขามองไปที่เฉินจิ้นทันที: “อย่าหนีล่ะ ถ้า กล้านัก!”
“น่าเสียดาย มีแต่ความกล้าหาญอย่างเดียวไม่ได้ หรอก ไม่เป็นปรมาจารย์ เจ้าจะไม่มีวันรู้ถึงความน่ากลัว ของปรมาจารย์ได้!”
รอยยิ้มบนใบหน้าของหลี่เฉิงเย่ยิ่งน่าหวาดกลัว มากขึ้น น้ำเสียงทำให้คนขนลุกขนชั้นในทันที
บนร่างของเขา ส่งพลังที่ราวกับสามารถบีบรัดโลกทั้งใบไว้ได้ ไปครอบคลุมเฉินจิน
เฉินจิ้นได้ยินเช่นนั้น ก็ถากถางกลับไป: “พูด ราวกับเจ้าเป็นปรมาจารย์อย่างนั้น”
“ไม่ต้องพูดถึงว่าเจ้าไม่ใช่ปรมาจารย์หรอก ต่อให้ ตอนนี้เจ้าเป็นปรมาจารย์ อย่างนั้น ก็จะฆ่าเจ้าราวกับฆ่า ไก่ตัวหนึ่งอยู่ดี!”
พูดแล้ว บนร่างของเฉินจิ้นก็ระเบิดพลังที่ สะเทือนไปทั่วแผ่นดิน และกำจัดแรงบีบรัดที่ครอบคลุม อยู่ของหลี่เฉิงเย่ทันที
ในตอนนี้ เฉินจิ้นก็เหมือนกับกระบี่แห่งปีศาจเล่ม หนึ่งที่ไม่มีฝึกดาบ พลังหนึ่งที่ทำให้ทุกคนตัวสั่น กดเอา ไว้จนทุกคนหายใจไม่ออก
ม่านตาของหลี่เฉิงเย่หดตัวเล็กน้อย
เจ้าหนุ่มนี่ พละกำลังค่อนข้างแข็งแกร่ง
ในพลังนี้ ไม่นึกว่าจะทำให้เขา หวาดผวาได้เล็ก
น้อย
อยากให้รู้ไว้ เขาก็เป็นคนแรกที่อยู่ภายใต้
ปรมาจารย์!
“แม้ว่าจะคาดไม่ถึงนิดหน่อย แต่ก็จำกัดอยู่เพียง เท่านี้ วันนี้ จะส่งเจ้าไปพบกับความตาย!”
รอยยิ้มบนใบหน้าของหลี่เฉิงเย่น่าหวาดกลัวมาก ขึ้น ส่งเสียงแปลกประหลาดออกมา
จากนั้น ชี่ดำบนร่างก็พุ่งขึ้น โบกหมัดหนึ่งออกมา
ซี่ดำที่อยู่รอบตัวของเขาราวกับกลายเป็นเสื้อตัว ใหญ่ คำรามไปทางเฉินจิ้น อ้าปากที่ดุร้าย ราวกับจะกลืน เฉินจิ้นลงไป
เสิ่นเสี้ยงหรุงเห็นฉากนี้จากที่ไกลๆ ก็ตกใจจน วิญญาณจะออกจากร่างแล้ว หลี่เฉิงเย่ ไม่นึกว่าจะน่า กลัวเช่นนี้
เฉินจิ้น จบเห่แล้ว
นาทีนี้ ในใจของเสิ่นเสี้ยงหรุงมีเพียงความคิด
เดียว
เขาอยากจะประนีประนอมขึ้นมาในทันที ทั้งหมด ของตระกูลเสิ้น สามารถมอบให้ได้ เพียงอย่างนี้ เครือ ข่ายของพวกเขา ถึงมีความหวังที่จะรอดชีวิต แล้วก็หวัง
ว่าจะช่วยชีวิตของเฉินจิ้นจากอันตรายได้
อย่างไรก็ตามคำพูดของเสิ่นเสี้ยงหรุงมาถึงข้าง ปากแล้ว แต่กลับต้องสำลัก
ฉากที่เขาเห็นต่อไปทำให้ชีวิตนี้ของเขา ยากที่จะ ลืมเลือน!
“ทักษะปีศาจที่ฝึกฝนพลังเวทย์มนต์นี่เอง พอดี เลย จะได้ให้เจ้าเข้าใจ ถึงความรู้สึกที่ทำชุดแต่งงานให้ พวกเขาสักหน่อย!”
เฉินจิ้นเห็นชีดำที่เปลี่ยนเป็นเสือตัวใหญ่ ก็ไม่ กลัวเลยสักนิด ในทางกลับกันแววตา ยังแสดงท่าทางที่ ตื่นเต้นออกมาด้วย
เพียงเห็นเฉินจิ้นยืนอยู่กับที่ ยื่นมือออกไป ห้านว
จับไว้แน่น
ราวกับปรากฏฝ่ามือใหญ่ที่ไม่มีรูปร่างอยู่กลาง อากาศ จับหัวเสือที่คำรามเอาไว้
“ตำราจิ๋วมี กลืน!”
ปากของเฉินจิ้นส่งเสียงออกมาเบาๆ จากนั้น เสือดำที่กลายร่างมาจากที่ ดำ ก็สลายไปในทันที แล้ว ราวกับมีน้ำในลำธาร ทะลักเข้าไปทางเฉินจิ้น
มุมปากของเฉินจิ้นปรากฏรอยยิ้มที่พึงพอใจ แล้ว ก็ยอมรับอย่างไม่มีข้อกังขา
ระหว่างการหายใจเพียงเล็กน้อย ก็เอาสี ดำ ทั้งหมด สูดเข้าไปในร่างกาย
“เป็นไปได้อย่างไร?”
หลี่เฉิงเย่แทบจะตกตะลึงไปแล้ว ในทันที ข้างหูของเขาก็มีเสียงทุ้มต่ำดังขึ้น
“หวังว่าเจ้าจะไม่ทำให้ข้าผิดหวัง!” หลี่เฉิงเย่ได้ยินอย่างนั้น ก็รู้สึกได้ถึงความ
อันตราย รีบถอยอย่างรวดเร็ว
แต่ วินาทีที่เขาขยับตัว เขาจึงพบว่า ไม่นึกว่า
ตนเองจะไม่มีที่ให้ถอยแล้ว
ทิศทางรอบตัวของเขา ไม่นึกว่าจะโดนเฉินจิ้นทำ การปิดเอาไว้แล้ว
“เป็นไปได้อย่างไร?”
ในหัวของหลี่เฉิง เยผุดคำถามนี้ขึ้นมาอีกครั้ง
ด้วยตัวตนที่เป็นคนแรกภายใต้ปรมาจารย์ นอกจากปรมาจารย์แล้ว ใครจะยังสามารถทำได้ถึงขั้นนี้?
หลี่เฉิงเย่ตื่นตระหนกตกใจ แต่เจ้าหนุ่มนี่ อายุ น้อยเช่นนี้ จะเป็นปรมาจารย์ได้อย่างไร!
“ตายเสียเถอะ!”
ครั้งนี้ หลี่เฉิงเย่ระเบิดพลังทั้งหมดของตนเอง โจมตีออกมาอย่างกะทันหัน
ในทันที รอบๆตัวเขา ชีดำที่มากมายก็ทะลักขึ้นมา อีกครั้ง ปลดปล่อยกำลังภายใน กลายร่างเป็นสิ่งโต เสือ เสือดาว งูยักษ์เป็นต้น
โจมตีเข้าไปที่เฉินจิ้นพร้อมกัน
และในเวลาเดียวกัน ร่างของเขาก็แปลงกายเป็น สัตว์จากกำลังภายใน แล้วเข้าไปโจมตีเฉินจิ้นพร้อมกัน
ภายนอกร่างกายของเขา ครอบคลุมด้วยขี้ ดำ หนึ่งชั้น เป็นพลังแข็งแกร่งที่ป้องกันร่างกายของเขา ราวกับให้เขาสวมเกราะป้องกันเอาไว้
แข็งแกร่งเกินกว่าที่จะทำลายได้
ด้วยกระบวนท่านี้ เขาเคยกำจัดศัตรูมาแล้วอย่าง นับไม่ถ้วน
“เกือบจะถือว่าเจ้ามีคุณสมบัติเพียงพอ!”
เฉินจิ้นยังคงยืนอยู่ที่เดิม บนใบหน้าไม่มีความ กระวนกระวายแม้แต่นิดเดียว ในทางกลับกันยังปรากฏ รอยยิ้มที่พึงพอใจเล็กน้อย
ครั้งนี้ เฉินจิ้นถึงกับไม่ได้ยื่นมือออกมา เพียงเอา มือไพล่หลังไว้อย่างนั้น
“หนุ่มน้อย เจ้ารนหาที่ตายนะ!” แววตาของหลี่ เฉิงเย่ปรากฏความคึกคักออกมา
เวลานี้ กำลังภายในกลายร่างเป็นสิงโตเจ้าป่า กระโจนเข้าใส่เฉินจิ้นแล้ว
แม้จะเป็นปรมาจารย์ช่วย แต่กระโจนเข้าใส่อย่าง นี้ ไม่ตายก็ต้องบาดเจ็บสาหัส
ต่อให้เฉินจิ้นจะแข็งแกร่ง ครั้งนี้ ก็ต้องคุกเข่า!
เพราะหลังจากที่สิงโตเจ้าป่า เสือ เสื้อดาว งูยักษ์ แทบจะพุ่งเข้าไปในเวลาเดียวกัน
ในทันทีก็แทบจะฉีกร่างของเฉินจิ้นได้
แต่ ต่อมา หลี่เฉิงเย่ก็ต้องตาค้างเสียแล้ว
เฉินจิ้นยืนอยู่ที่เดิม มือไพล่หลัง ตั้งแต่หัวจรดเท้า เหมือนกับกลายเป็นหลุมดำหลุมหนึ่ง
สิงโตเจ้าป่า กระโจนเข้าใส่เฉินจิ้น ในวินาทีนั้นที่ สัมผัสถึงตัวเฉินจิ้น ก็แหลกสลายไปอย่างกะทันหัน แล้ว ก็หายไปในร่างกายของเฉินจิ้น
ตามมาติดๆด้วย เสือ เสือดาว งูยักษ์ ก็ตามหลัง สิงโตเจ้าป่าเข้าไปกันหมด
วิ่งตะบึงเข้าไปถึงด้านหน้าของเฉินจิน เฉินจิ้นก็ ไม่ได้ทำอะไรตั้งแต่แรกอยู่แล้ว พวกเขาเพียงสัมผัสก็ แหลกสลายไปทันที!
จากนั้น ชี่ดำทั้งหมด ก็โดนเฉินจิ้นสูดเข้าไปใน ร่างกาย
นาทีนี้ หลี่เฉิงเย่ที่พุ่งเข้ามาถึงด้านหน้าของเฉิน
จิ้น ก็หยุดชะงักร่างกายเอาไว้แล้ว สีหน้าอืมครึม เปลี่ยน
ไปซีดเผือดในทันที ตกใจจนวิญญาณจะหลุดออกมา แล้ว “ข้ายังถือว่าพึงพอใจเจ้าเกือบจะมีคุณสมบัติ
เพียงพอให้ข้าปล่อยหมัดออกไปอย่างจริงจังแล้ว ตอนนี้ รับหมัดของข้าเสียเถอะ!”
“เส้นทางแห่งความตายมันไกล เจ้าค่อยๆเดิน นะ!”
เห็นเฉินจิ้นยิ้มเพียงเล็กน้อย แล้วยกกำปั้นขึ้นมา ดูเหมือนกับโบกอย่างเบาๆและนุ่มนวล
แต่ในความเป็นจริงรวดเร็วอย่างถึงที่สุด ใน อากาศแทรกไปด้วยเสียงระเบิดดังออกมาพร้อมกัน
หลี่เฉิงเย่พยายามหลบอย่างเต็มที่ แต่กลับพบว่า ตอนที่เขาคิดจะตอบสนองออกไป หมัดของเฉินจิ้น ก็มา ถึงหน้าอกแล้ว
เกราะพลังแข็งแกร่งปกป้องร่างกายที่เขาภูมิใจ ที่สุด ราวกับเมื่อเสียง “พลัก” ดังขึ้น ก็แตกละเอียดทันที โดนหมัดที่แข็งแกร่งของเฉินจิ้นต่อยจนระเบิดไปแล้ว
และในเวลาเดียวกัน หมัดของเฉินจิน ก็ประทับ ตราอยู่บนหน้าอกของเขาแล้ว!
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ