บทที่ 69 สุนัขเฒ่าเจียงหนาน ก็อยากจะโอ้อวด บารมีที่เจียงเป่ยงั้นหรือ?
หลังจากรู้สึกถึงแรงบีบรัดที่รุนแรง สีหน้าของเสิ่น เสี้ยงหรุงก็เปลี่ยนไป
ปรมาจารย์?
เป็นไปได้อย่างไร?
ผู้เฒ่าคนนั้นที่ติดตามอยู่ข้างกายเสิ่นเสี้ยงซิง เงินเลี้ยงหรุงก็รู้ว่าเขาแข็งแกร่งมาก แต่คิดมาโดย ตลอดว่าเขาเป็นแค่ปรมาจารย์จ่วยเท่านั้น
อันที่จริง ปรมาจารย์ไม่ค่อยจะเกิดขึ้นบ่อยนัก ปรมาจารย์แทบจะทุกคน มักจะมีความยิ่งใหญ่ บางทีอาจ จะเป็นตระกูลใหญ่ พละกำลังบางอย่างที่เป็นต้นเหตุ ของแรงบีบรัด ด้วยความสามารถของเส้นเสี้ยงซิงแล้ว ไม่น่าเชิญปรมาจารย์มาได้
แต่ตอนนี้เกิดอะไรขึ้น? แต่สุดท้าย สีหน้าของเขาก็ผ่อนคลายลงได้เล็ก น้อย
สีหน้าของเสิ่นเสี้ยงหรุงแย่มากจนถึงที่สุด
อำนาจและแรงบีบรัดนี้ องอาจห้าวหาญมาก มี ความเป็นไปได้ของปรมาจารย์ แต่กลับไม่ใช่ปรมาจารย์ ที่แท้จริง ใจของเสิ่นเสี้ยงหรุง สงบลงเล็กน้อยแล้ว
แต่ยังคงเคร่งขรึมอยู่มาก
ในเมื่อเป็นอย่างนี้ ผู้เฒ่าคนนั้น เขาก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ อย่างแน่นอน
เสิ่นหมิงเฟย เสื่นหมิงเจินและคนอื่นๆ ตอนนี้ แต่ละคน ก็สีหน้าเคร่งเครียดจนถึงที่สุด
ในแผนการที่วางเอาไว้ตั้งแต่แรก พวกเขายอด ฝีมือที่สูงสุดของบูโดขั้นสูงสุด จะพยายามอย่างเต็มที่ ร่วมมือกันลากปรมาจารย์จ่วยออกมาอย่างรวดเร็วจาก นั้นให้ท่านพ่อเสิ่นเสี้ยงหรุง ลงมือจัดการเสิ่นเสี้ยงซิงด้ว ยกำลังทั้งหมด แล้วเข้าล้อมรอบปราบปรามปรมาจาร ย์จ่วยที่ลึกลับคนนั้นด้วยกันอีกครั้ง ไม่ต้องถึงกับฆ่าเขา เพียงแค่จัดการเงินเลี้ยงซิงได้ ปรมาจารย์จ่วยที่ลึกลับ ท่านนั้น ก็คงถอยออกไปเอง
แต่ตอนนี้ สถานการณ์ส่วนใหญ่เหนือความคาด หมายของพวกเขา
การวางแผนของพวกเขา ผิดพลาดแล้ว!
ผู้เฒ่าลึกลับ ช่างองอาจห้าวหาญอย่างไร้เหตุผล
จริงๆ
ต่อให้ท่านพ่อเงินเสี้ยงหรุงประเมินไว้ว่าไม่ใช่คู่ ต่อสู้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงพวกเขากี่คนที่เป็นจุดสูงสุดของบู
โดขั้นสูงสุดเลย เรื่องที่อยากจะถ่วงเขาเอาไว้ชั่วครู่ แค่
เข้าไปก็คงโดนฆ่าทันทีแล้ว
“ไม่รู้ว่าท่านนี้ชื่อเสียงเรียงนามอะไรหรือ?” เสิ่น เสี้ยงหรุงแข็งใจพูดออกมา
สถานการณ์เปลี่ยนไป หากเปิดฉากรบกันตอนนี้อย่างนั้นตระกูลเส้นก็ต้องเผชิญหน้ากับภัยพิบัติแน่ๆ
หลังจากที่บรรพบุรุษรุ่นแรกของตระกูลตายไป ตระกูลเสิ่นก็ไม่มีปรมาจารย์อีกเลย ตอนนี้ พละกำลังที่ แข็งแกร่งที่สุด ก็คือเขาแค่ปรมาจารย์จ่วยเท่านั้น ตระกูล เสิ่นจึงถดถอยลงทุกวันๆ เป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่เทียบกับ เจียงโจวตระกูลตัวนไม่ได้
“เจียงหนาน หลี่เฉิงเย่!” ผู้เฒ่าแซ่หลี่ค่อยๆพูด
ขึ้นมา
หลี่เฉิงเย?
หลังจากได้ยินชื่อนี้ เสิ่นเสี้ยงหรุงก็ตื่นตระหนก
ขึ้นมาทันที
แม้เขาจะเป็นปรมาจารย์ช่วย แต่ก็ยังน่าหวาดกลัว
มาก
เสิ่นหมิงเฟย เสิ่นหมิงเจินและคนอื่นๆ ก็รู้สึกได้ ถึงความหวาดกลัวและหมดกำลังใจ
ชื่อของหลี่เฉิงเย่ พวกเขาเคยได้ยินมาก่อน
สิบปีก่อนตอนที่เขาเข้าขั้นปรมาจารย์ ก่อให้เกิด ความฮือฮาเดือดที่เจียงหนาน
แต่เพียงแค่ระยะเวลาสั้นๆห้าปี หลังจากห้าปี ใน สายตาของคนนอก เขาตกระดับอย่างน่าประหลาดใจ จากขั้นปรมาจารย์ ก็ลดลงมา
ในระยะเวลาสั้นๆนี้ เขาเคยล่วงเกินศัตรู ซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า
เป็นเพราะเขาได้รับบาดเจ็บจากลดระดับ ทุกคน จึงเห็นพ้องต้องกันว่า พละกำลังของเขา อาจจะอยู่ที่ปร มาจารย์จ่วย ก็ถือว่าคุณภาพด้อยลง
แต่ ความเป็นจริงแล้ว กลับไปหาศัตรูถึงที่บ้าน ไม่มีพยานที่จะให้ความกระจ่างได้สักคน
ในนั้นประกอบด้วยปรมาจารย์ช่วยสองท่าน
นี่ก็เป็นเขตเจียงหนาน แผ่นดินไหวใหญ่ครั้งหนึ่ง เมื่อห้าปีก่อน เพราะอุบัติเหตุครั้งนั้น ปรมาจารย์จ่วยสอง ท่านของตระกูลจึงตกลงมา ในทันทีก็โดนตระกูลอื่น จัดการจนไม่เหลือแม้แต่กระดูก
ตอนนี้ แม้ว่าตำนานที่ปรมาจารย์ลดระดับลงมาจะ กลายเป็นเรื่องตลกในใจของทุกคน แต่ชื่อหลี่เฉิงเยที่ พูดขึ้นมา ยังคงทำให้คนหวาดกลัวจนตัวสั่น
หลี่เฉิงเย่ สามารถพูดได้อย่างไม่ละอายใจ ว่าทั้ง หวาเสี้ย ภายใต้ปรมาจารย์ทั้งหมด เขาเป็นคนแรก!
เหตุผลที่ไม่มีเขา
เพราะเขาเคยเป็นปรมาจารย์!
แม้ว่าจะตกระดับลงมาแล้ว เขาก็ยังยืนอยู่ในจุดที่ สูงที่สุดของปรมาจารย์จ่วย ความซาบซึ้งจนเกิดความ สำนึกในปรมาจารย์ รวมไปถึงเล่ห์เหลี่ยมบางอย่างของ ปรมาจารย์ ยังคงใช้ได้ตามที่ใจต้องการ
“เจ้าหลี่ ไม่ว่าเสิ่นเสี้ยงชิงจะรับปากเงื่อนไขอะไร กับท่าน ข้าตระกูลเสิ่น ยินยอมให้สองเท่า ถึงสามเท่าเพื่อแลกกับการอยู่เฉยๆในวันนี้ของเจ้าหลี่!”
เสิ่นเสี้ยงหรุงรีบพูดขึ้นมา
เพียงแค่หลี่เฉิงเย่ไม่ลงมือ เสิ่นเสี้ยงซิงก็พลิก ชีวิตให้ดีขึ้นมาไม่ได้แล้ว
เขาเข้าปรมาจารย์จ่วยมาก่อนเสิ่นเสี้ยงซิงถึงยี่สิบ ปี ต้องกำราบให้อยู่หมัด ถึงขั้นฆ่าให้ตาย! !
“โอ๊ะ?” หลังจากหลี่เฉิงเย่ได้ฟัง ใบหน้าที่อึมครึม ราวกับปรากฏท่าทางที่สนใจขึ้นมาเล็กน้อย นี่ก็ทำให้ใน ใจของเสิ่นเสี้ยงซิงสั่นไหว แต่ในทันที หลี่เฉิงเย่ก็ ปรากฏรอยยิ้มประหลาดใจออกมา “เจ้าให้ข้าได้ ตำแหน่งหัวหน้าของเสิ่นเสี้ยงซิงก็ให้ข้าได้ เจ้าให้ข้าได้ สามเท่า เขาก็ให้ข้าได้สามเท่า เจ้าว่าใช่ไหมล่ะ?”
พูดๆอยู่ หลี่เฉิงเย่ก็หันไปมองเสิ่นเสี้ยงชิงอีกครั้ง
ในใจเสิ่นเสี้ยงซิงแสดงความไม่พอใจให้ บรรพบุรุษสิบแปดรุ่นของหลี่เฉิงเสิ่งของเก่าๆชิ้นนี้ แต่ ใบหน้ายังคงยิ้มแป้นแล้วพูดขึ้น “เจ้าหลี่พูดถูก ไม่ว่า พวกเขาจะเสนอเงื่อนไขอะไร ข้าก็ให้ได้ดีกว่ามากกว่า เขา ตรงนี้ขอให้เจ้าหลี่โปรดสบายใจได้!”
“ดังนั้น ทำไมข้าถึงต้องผิดคำสัญญา แล้วนิ่ง ดูดายด้วยล่ะ?”
ใบหน้าของหลี่เฉิงเย่ปรากฏรอยยิ้มที่น่าหวาด กลัวไปทางเสิ่นเสี้ยงหรุงอีกครั้ง
พูดให้ถูกต้องก็คือ ตั้งแต่หลังจากที่เขาได้รับบาดเจ็บจากการตกระดับ ดูเหมือนว่าจะมีท่าทางกะปลกกะ เปลี่ยใบหน้าอิมครีม ทุกครั้งที่ยิ้มขึ้นมา มักจะทำให้คน หวาดกลัวลนลานเสมอ
เสิ่นเสี้ยงซิงเห็นหลี่เฉิงเย่พยักหน้า ใจก็สงบลง ได้ในที่สุด เพียงแค่หลี่เฉิงเย่ยืนอยู่ฝั่งเดียวกับเขา วันนี้ ตำแหน่งหัวหน้าตระกูลเสิ่น ต้องเป็นของเขา ตั้งแต่นี้ เป็นต้นไป ตระกูลเสิ่น ก็จะเป็นของเขาคนเดียว
ในทางตรงกันข้ามเสิ่นเสี้ยงหรุงและคนของตระ กูลเสิ่น กลับหวาดผวาจนถึงที่สุด
“แต่ว่า…”
ในตอนนี้ จู่ๆหลี่เฉิงเย่ก็เอ่ยปากออกมาอีกครั้ง
อย่างทันที เสิ่นเสี้ยงหรุง เสิ่นเสี้ยงซิงทั้งสองคน ล้วนแต่กระวนกระวายใจกันทั้งนั้น
“แต่ หากพวกเจ้าสามารถนำยาเพ้ยหยวนที่ยอด เยี่ยมในตระกูล เอามาทั้งหมด รวมถึงบอกข้าว่า ยาเพีย หยวนที่ยอดเยี่ยมพวกนี้ เอามาจากใคร ข้าก็จะพิจารณา ข้อเสนอของพวกเจ้า! ตามที่พูดมา ด้วยตระกูลเล็กๆ อย่างนี้ของพวกเจ้า ไม่มีคุณสมบัติพอที่จะได้ยาเพีย หยวนที่ยอดเยี่ยมนี้หรอก” หลี่เฉิงเย่มองไปที่เสิ่นเสี้ยง หรุง ใบหน้าส่งรอยยิ้มที่น่าหวาดกลัวออกมาอีกครั้ง
ได้ยินคำพูดนี้ สีหน้าของเสิ่นเสี้ยงซิงก็ซึมเซาขึ้น มาทันที เรื่องนี้ เป็นเรื่องเดียวที่เขาทำไม่ได้แม้แต่นิด เดียวอย่างแน่นอน
เขาไม่ชัดเจนด้วยซ้ำว่าตระกูลเสิ่นมียาเพัยหยวนที่ยอดเยี่ยมนี้ได้อย่างไร
เสิ่นเสี้ยงหรุงที่รอให้ตระกูลเสิ่นได้อยู่ใน ตำแหน่งที่สูงขึ้น ได้ยินประโยคนี้ สีหน้าก็ดีใจขึ้นมา: “เจ้าหลี่ บอกตามตรง ยาเพียหยวนที่ยอดเยี่ยมนี้ ข้าตระ กูลเสิ่นยังมีอีกสองเม็ด ที่มีอยู่ในมือตอนนี้”
“ด้วยตระกูลเสิ่นในตอนนี้ แน่นอนว่าไม่มี คุณสมบัติพอที่จะได้รับยาเพ้ยหยวนที่ยอดเยี่ยมเหล่านี้ แต่ ยาเพ้ยหยวนพวกนี้ เป็นบรรพบุรุษของตระกูลเสิ่นที่ ทั้งเอาไว้ให้ เพียงรับตำแหน่งหัวหน้าหลายวาระติดต่อ กันถึงจะรู้ว่ามีอยู่ ก็เพื่อหลีกเลี่ยงการก่อให้เกิดสาเหตุ แห่งภัยพิบัติ คนในตระกูลที่มีพรสวรรค์ที่สุด จึงจะมี โอกาสได้ใช้ และห้ามเปิดเผยข้อมูลให้คนอื่นรู้โดยเด็ด ขาด!”
เสิ่นเสี้ยงหรุงรีบพูด ปิดบังข้อมูลยาเพ้ยหยวนที่ ยอดเยี่ยมว่าได้มาจากเฉินจิ้น เฉินจิ้นอายุยังน้อย ก็เป็น ปรมาจารย์จ่วยแล้ว แน่นอนว่าต้องไม่มีขีดจำกัด ก่อน อายุสี่สิบปีต้องเป็นปรมาจารย์ได้แน่ๆ ถึงขนาดมีความ หวังว่าก่อนสามสิบปีอีกต่างหาก ปรมาจารย์ที่ประสบ ความสำเร็จ เสิ่นเสี้ยงหรุงยินยอมที่จะญาติดีกับเฉินจิ้น ยิ่งไปกว่านั้น ตระกูลเสิ่นหยิ่งในศักดิ์ศรีของตนเองอยู่ แล้ว ไม่ยอมขายเขาออกไปเด็ดขาด
สีหน้าของเสิ่นเสี้ยงซิงที่อยู่ด้านข้างแย่มากแล้ว แต่ไหนแต่ไร ก็ไม่นึกว่าตระกูลเสิ่นจะยังมีของเช่นนี้ และไม่นึกว่าจะมีเพียงหัวหน้าเท่านั้นที่รู้
ดูแล้ว พวกเขาบรรพบุรุษปรมาจารย์ที่ตายไปแล้วยังทั้งของไว้ให้ตระกูลเสิ่นไม่น้อยเลย ถึงกับ เป็นยาเพีย หยวนที่ยอดเยี่ยมอย่างไม่มีขีดจำกัด
วินาทีนี้ สำหรับตำแหน่งหัวหน้า เสิ่นเสี้ยงซิงก็ยิ่ง ต้องการมากขึ้นแล้ว
“ถ้าเป็นอย่างนี้ งั้นก็ให้อภัยด้วยที่ข้าไม่สามารถ รับข้อเสนอของเจ้าได้ ตระกูลเสิ่นมียาเพ้ยหยวนที่ยอด เยี่ยม คาดว่าเสิ่นเสี้ยงซิงคงต้องเป็นหัวหน้าตระกูลเสิ่น แล้วล่ะ ส่งมาให้ข้าได้เลย!”
ใบหน้าหลี่เฉิงเย่อึมครึมลงอีกครั้ง รอยยิ้มที่ ทำให้คนหวาดกลัวจนลนลาน มองไปที่เสิ่นเสี้ยงซิง
เสิ่นเสี้ยงซิงพยักหน้าส่งสัญญาณไปทางเขา ส่ง สัญญาณว่าไม่มีปัญหา
แต่ในใจกลับแทบจะกระอักเลือด เจ้าสัตว์ ประหลาดเฒ่านี้ใจดำเกินไปแล้ว ไม่นึกว่าจะต้องการ ทั้งหมด แต่เขาก็ทั้งไม่สามารถแล้วก็ไม่กล้าปฏิเสธด้วย ในใจเกลียดจนอยากจะกัดเขาให้ได้ แต่บนใบหน้ายังคง มีรอยยิ้ม ในตอนนี้ ไม่ควรแสดงอาการแม้แต่นิดเดียวปร มาจารย์จ่วยควรจะมีท่าทีที่สงบใจเย็น
ไม่แปลกใจเลยที่ก่อนหน้านี้เมื่อได้ยินว่าเขาตก ระดับ ศัตรูมากมายถึงรีบบุกไปหาเขาทันที
แต่ ความเกลียดชังคืนให้ด้วยความเกลียดชัง ตอนที่ได้ยินว่า “เสิ่นเสี้ยงซิงเป็นหัวหน้าตระกูลเสิ่น” ประโยคนี้ เสิ่นเสี้ยงซิงก็ยังดีใจจนพูดไม่ออก
นี่เป็นสิ่งที่เขาต้องการ
หากไม่ใช่ว่าปีนั้นเขามีตัณหาราคะมากเกินไปจน แอบดูน้าสาวที่อายุมากกว่าเขาไม่กี่ปีอาบน้ำ ตัณหา ราคะที่มากเกินไป ความปรารถนาที่ผิดทำนองคลอง ธรรม เรื่องราวถูกเปิดเผยจนโดนขับไล่ออกจากตระกูล เสิ่น เขาคงไม่ต้องเห็นตำแหน่งหัวหน้าของตระกูลเส่น ตกอยู่ในมือของเสิ่นเสี้ยงหรุงตั้งแต่แรกแล้ว
การปฏิเสธของหลี่เฉิงเย่ ในทันทีก็ทำให้ทุก คนในตระกูลเสิ่นถลำเข้าไปในดินแดนที่สิ้นหวังแล้ว
การบีบรัดบนร่างกายของพวกเขา หนาแน่นขึ้น เล็กน้อยอย่างกะหันทัน
แม้จะเป็นเสิ่นเสี้ยงหรุง เสิ่นหมิงเจินและคนอื่นๆ ใบหน้าก็ปรากฏความสิ้นหวังออกมา
“ไม่ได้ฆ่าปรมาจารย์จ่วยตั้งนานแล้ว วันนี้ มาเริ่ม กินเนื้อกันอีกครั้งเถอะ!”
เวลานี้ รอยยิ้มที่น่าหวาดกลัวบนใบหน้าของหลี่
เฉิงเย่ปรากฏขึ้นอีกครั้ง เพียงแต่ ในนั้นยังแทรกไปด้วย ความโหดเหี้ยม นี่ทำให้สีหน้าของเส้นเสี้ยงหรุงเปลี่ยนไป ขนลุก ไปหมด วิกฤตของความตาย ครอบคลุมไปทั่วทั้งร่าง
“เจ้าเป็นตัวอะไรหรือ? สุนัขเฒ่าตัวหนึ่งของเจียง หนาน ก็อยากจะไปอวดบารมีที่เจียงเป่ยงั้นหรือ?” ในตอนนี้ จู่ๆเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นบนเวทีแข่งบูโด
การบีบรัดบนร่างของทุกคน เกือบจะหายไปอย่างทันที
กลางอากาศ ชายหนุ่มที่สวมชุดแข็งแกร่งทัน สมัยสีดำคนหนึ่ง เดินออกมาอย่างช้าๆ
เดินอยู่กลางอากาศ ราวกับเดินบนพื้นดิน!
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ