บทที่ 47 ระหว่างสามีภรรยา วิธีการป้อนยา

“อำมหิต ! ”

เมื่อเจิ้งเทียนเฉิงได้ยินประโยคนี้แล้ว ก็ระเบิด ความโกรธออกมาทันที

ในฐานะที่เป็นปรมาจารย์ขั้นปรมาจารย์จ่วย ถึงกับ โดนบีบจนต้องนำชื่อวงศ์ตระกูลมาใช้ สุดท้ายแล้วก็ไม่ เกิดประโยชน์อะไร ทำได้เพียงจากไปอย่างเศร้าหมอง แบบนี้ก็ทำให้เจิ้งเทียนเฉิงรู้สึกเศร้าใจอย่างมาก

หลังจากนั้น เฉินจิ้นก็ยังคงไม่ให้อภัยเช่นเคย พูดจาโอหัง ความน่าเกรงขามของขั้นปรมาจารย์จ่วย ของเขานั้นอยู่ตรงไหน ความน่าเกรงขามของตระกูลเจิ้ง ในเมืองหลวงของเขานั้นอยู่ตรงไหน

หากว่ามีการแพร่กระจายข่าวออกไป เกรงว่าจะ ทำให้คนในเมืองหลวง ขำกันจนฟันร่วง! หลังจากนั้น เมื่อเจิ้งเทียนเฉิงพูดออกมาสองคำ เขาก็น่าจะรู้สึกเสียใจภายหลังแล้ว

เพราะว่า ความอาฆาตที่ห่อหุ้มตัวเขาอย่างรุนแรง ระเบิดออกมาแล้ว

เขาเห็นเพียงแค่เฉินจิ้นที่โบกมือขึ้น รัศมีแสงสี เทา ก็ปรากฏขึ้นบนอากาศ

วินาทีต่อมา รัศมีแสงสีเทา ปรากฏขึ้นตรงหน้าของเขา แม้ว่าเขาในฐานะปรมาจารย์ขั้นปรมาจารย์จ่วย ก็ไม่อาจจะหลบหลีกได้ !

หลังจากนั้น แสงที่สาดส่องมาตรงหน้า เข้ามาสู่ นัยต์ตาแล้ว

“ห่ะ !”

ความเจ็บปวดที่แทงเข้าไปในหัวใจเข้ามาใน

ทันที

นี้ยังไม่ถือว่าเป็นอะไรมาก สิ่งที่เขาตกใจกลัวมาก ที่สุดก็คือ ตรงหน้าของเขา สูญเสียแสงสว่างไปแล้ว สูญเสียสีสันที่สดใสไปแล้ว

กลายเป็นความมืดมิด

“ห่ะห่ะห่ะ ! ”

เจิ้งเทียนเฉิงเป็นบ้าไปแล้ว

ดวงตาของเขา บอดแล้ว !

เขา ตาบอดแล้ว !

“คุณต้องช่วยนำข้อความของฉันไปส่งต่อ ดังนั้น

จึงฝากฝังไว้กับคุณแล้ว ! ”

ในเวลานี้ เสียงของเฉินจิ้น ก็แพร่ผ่านเข้ามายังหู ของเขาอีกครั้ง “บอกตระกูลเจิ้งในเมืองหลวง อย่ามา ยั่วโมโหฉัน มิเช่นนั้น เข้ามาหนึ่งคน ฉันก็ฆ่าหนึ่งคน เข้า มาสองคน ฉันก็ฆ่าทั้งสอง ! ”

ในเวลานี้ เดิมทีคนของตระกูลเจิ้งอยู่สูงส่ง หยิ่งยโสอย่างไม่มีใครอาจะเทียบได้ ก็รู้สึกหวาดกลัวแล้ว

มองไปยังแววตาของเฉินจิ้น เต็มเปี่ยมไปด้วย ความน่ากลัว !

“วางใจเถอะ คำพูดของคุณ ฉันจะไปบอกต่อ อย่างแน่นอน”

เจิ้งเทียนเฉิงทนต่อความเจ็บปวด ขบเขี้ยวเคี้ยว ฟันพูดด้วยเกลียดชัง

หลังจากนั้นจากความช่วยเหลือของคนอื่นๆของ ตระกูลเจิ้ง ก็ได้ออกจากพื้นที่ของตระกูลหวางไปแล้ว

ไม่ได้พูดอะไรออกมาอีกแม้แต่คำเดียว

หวางเจิ้นเวยพบกับปรมาจารย์ขั้นปรมาจารย์จ่วย ของตระกูลเจิ้งในเมืองหลวง คิดไม่ถึงว่าจะโดนเฉินจิ้ นทำให้ตาบอดได้อย่างง่ายดาย ก็เดินไปด้วยใบหน้า เศร้าหมอง

มองไปยังนัตย์ตาของเฉินจิ้น เกิดความหวาดกลัว อย่างไม่มีอะไรจะมาเทียบได้ ! นี่ นี่แท้ที่จริงแล้วเป็นสัตว์ประหลาดอะไรกันแน่ ?

“ตอนนี้ ก็ถึงตาของคุณแล้ว !”

เฉินจิ้นได้ทำการประกาศคำตัดสิน ให้กับหวาง เจิ้นเวยแล้ว !

หวางเจิ้นเวยมองออกไปรอบๆ เฉินจิ้น เม่ยอวูซิน ปีศาจลามก และยังมีชายชราเฮยซิน
ไม่มีใครสักคนที่เขาจะเอาชนะได้เลย ตราบใดมีชีวิต ย่อมต้องมีความหวัง

เหมือนว่าเฉินจิ้นจะไปล่วงเกินตระกูลเจิ้งในเมือง หลวง เข้าแล้ว เป็นความอาฆาตพยาบาทที่ไม่รู้จักจบจัก สิ้น

ตระกูลเจิ้งในเมืองหลวง ไม่ยอมปล่อยเฉินจิ้นไป อย่างแน่นอน

ถ้าวันนี้เขาหลบหนีไปได้ หลังจากนี้ไป เขาก็ สามารถแย่งชิงทุกๆสิ่งอย่างกลับคืนมาได้

แม้แต่ตัวเองก็สามารถมองเห็นได้ด้วยตาตัวเอง เฉินจิ้นถูกตระกูลเจิ้งในเมืองหลวงฆ่าสังหาร

แม้ว่าเฉินจิ้นจะเป็นปรมาจารย์จริงๆก็ตาม การ เผชิญหน้ากับตระกูลเจิ้งในเมืองหลวง นั่นก็ต้องตายๆ แน่ๆอย่างไม่ต้องสงสัย

ความคิดนี้ก็จบลงตรงนี้ หวางเจิ้นเวยวางเท้าลง อย่างหนัก พร้อมมองไปทางที่เจิ้งเทียนเฉิงและคนอื่นๆ ที่กำลังออกไปทันที เผ่นหนีออกไป

พลานุภาพของบูโดขั้นสูงสุด ใช้ความสามารถนี้ ในการหลบหนีโดยไม่เหลือไว้แม้แต่น้อย

“เจ้านาย มอบให้เป็นหน้าที่ฉันเถอะ ! ”

เมื่อเห็นว่าหวางเจิ้นเวยหลบหนี เม่ยอวซินก็พูด กับเฉินจิ้นขอจัดการทันที

หลังจากที่ได้รับการอนุมัติจากเฉินจิ้นเงาร่างของเม่ยอวซิน ก็หายไปในพริบตา บุกไล่ตามหวางเจิ้นเวยไป

ถึงกับพูดอะไรบางอย่างในปาก “หัวหน้าครอบ ครัวหวาง ชู้คนนั้นที่คุณส่งมอบมาให้ฉัน กลิ่นอายไม่เลว เลยจริงๆ ฉันจะต้องขอบคุณคุณดีดีสักครั้ง คุณอย่าหนี ไปสิ ! ”

หลังจากที่เขาฝึกฝนคัมภีร์ยินหยางแล้ว ความ แข็งแกร่งต่างจากเดิมจนเปรียบเทียบไม่ได้

ไม่นาน เม่ยอวซินก็กลับมาอีกครั้ง

ในมือของเขา ยังถืออีกคนมาด้วย

นั้นก็คือหวางเจิ้นเวยที่หลบหนีคนนั้น !

“เจ้านาย ถามหน่อยจะให้จัดการกับเขายังไง?” เม่ยอวูซินมองไปยังเฉินจิ้น

เฉินจิ้นมองไปที่หวางเม่ยอว

หวางเม่ยอวสัมผัสได้ถึงแววตาของเฉินจิ้น ดูแล้ว ดูอีกหวางเจิ้นเวยก็เหมือนลูกไก่ในกำมือที่เม่ยอวูซินนำ ตัวกลับมา สีหน้าที่ดูลึกซับซ้อนอย่างมาก

ในเวลาเดียวกัน บนใบหน้าที่สวยงาม ก็สาดส่อง สีหน้าที่ลังเลออกมา

ท้ายที่สุดแล้ว หวางเม่ยอวก็เปิดปากพูด :

“ทำลายศิลปะการต่อสู้ของเขา เหลือแค่ชีวิตไว้ก็พอ ! ”

เฉินจิ้นพยักหน้า

เห็นสถานการณ์แบบนี้ เม่ยอวูซินก็เผยรอยยิ้มที่โหดเหี้ยมบนใบหน้าออกมา หลังจากนั้นก็ตบไปยังจุด ตันเถียน(จุดเลือดลมที่อยู่ใต้สะดือประมาณสามนิ้ว)ของ เม่ยอวซินฉากหนึ่ง

ในขณะนั้น หวางเจิ้นเวยส่งเสียงที่น่าสังเวชออก

มา

สุดยอดฝีมือโดขั้นสูงสุดเหมือนกับหวางเฉินเวย เช่นนี้ แม้ว่ากำลังภายในจะถูกทำลายแล้วก็ตาม แต่ท่า ต่อยแตะของกังฟูก็ยังคงอยู่ ยังไปเป็นปรมาจารย์เกี่ยว กับกังฟูในที่อื่นๆได้ ดังนั้น เม่ยอวซินก็อยู่บนตัวเขาจับ แยกสองมือและสองเท้าของหวางเจิ้นเวย ต่างคนก็ต่าง ตบกันคนละฉาด

หักทั้งสองแขนและสองขาของเขาแล้ว ถึงจะ วางใจ โยนเขาลงไปบนพื้น

จุดจบที่น่าสังเวชของหวางเจิ้นเวย พร้อมเสียงที่ กรีดร้องอย่างทุกข์ทรมาน ทิ่มแทงไปยังคนของตระกูล หวางที่อยู่ตรงนั้นอย่างมาก

สายตาของเฉินจิ้น จ้องมองไปอีกฝั่งอีกครั้งนึง ขวางซื่อคนนั้นก็ไม่กล้าที่จะลงมืออีกเลย

ขวางซื่อพร้อมพวกสี่คน ตกตะลึงไปชั่วขณะ แล้ว คุกเข่าลงบนพื้นทันที : “ขอความกรุณาจากคุณเฉินไว้ ชีวิตพวกเราด้วย !”

ศักดิ์ศรีบ้าบออะไร ชีวิตที่อยู่ตรงหน้านี้ ไม่คู่ควรที่ จะเอ่ยถึงเลย เฉินจิ้นมองไปที่พวกเขาอยากเยือกเย็นแว่บหนึ่ง : “ในฐานะที่พวกนายยังไม่เคยลงไม้ลงมือออกมา สามารถไว้ชีวิตพวกนายได้ ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป พวก นาย ฟังคำสั่งจากหวางเม่ยอวูเท่านั้น ! ”

“รับฟังและปฏิบัติตามครับ ! “ขวางซือพร้อมพวก สี่คน รีบตอบกลับอย่างทันที

หลังจากนั้น ก็หันหน้าไปมองที่หวางเม่ยอวอีก ครั้ง พูดเสียงดัง : “ต่อไปต้องเชื่อฟังคำสั่งของพี่ ใหญ่ ! ”

หวางเม่ยอวีมองไปยังแววตาของเฉินจิ้น มีแสงที่ ส่องประกายระยิบระยับ

แล้วก็เอ่ยพูดออกมา : “ตั้งแต่วันนี้เป็นตันไป ตระ กูลหวางจะกลายมาเป็นส่วนหนึ่งของคุณเฉิน ! ”

ให้เธอรู้จักเฉินจิ้นในฐานะผู้ดูและวงศ์ตระกูลเฉก เช่นปีศาจลามก ก็คงจะเป็นไปไม่ได้

ถ้าอย่างนั้น ข้าราชบริพารที่อยู่ภายใต้การควบคุม ของเฉินจิ้น ก็จะกลายมาเป็นตัวเลือกที่ดีมาก

ยิ่งกว่านั้น ตัวเธอนั้นก็จะต้องพึ่งพาเฉินจิ้น ไม่ อย่างนั้น ตอนที่เผชิญหน้ากับตระกูลเจิ้งในเมืองหลวง เธอไม่มีแรงที่จะต้านทานได้เลย

มุมปากของเฉินจิ้นปรากฏรอยยิ้มขึ้นมา พยักหน้า

หลังจากที่ตระกูลหวางออกไปแล้ว เฉินจิ้นใช้ยาสมุนไพรที่มีทั้งหมดทันที เริ่มทำการปรุงลูกยาหวน หยางให้คงยังมีประสิทธิภาพขั้นต่ำสุดไว้

โชคดีก่อนที่เฉินจิ้นจะเกิดใหม่อีกครั้ง นอกจากจะ เป็นเจ้าแห่งโลกปีศาจ เขาก็ยังเป็นนักปรุงยาขั้นเก้า

ตอนนี้ได้ปรุงลูกยาหวนหยางให้มีประสิทธิภาพ ขั้นต่ำไว้ โดยการใช้มือหยิบเรื่อยเปื่อยไปตามใจชอบ

ไม่ได้ใช้เวลานานมาก เฉินจิ้นก็ปรุงลูกยาหวน หยางที่มีประสิทธิภาพขั้นต่ำออกมาได้แล้ว

ทั้งหมดมีห้าเม็ด !

หลังจากที่ซุนโก่อานได้เห็นลูกยาหวนหยางที่มี ประสิทธิภาพขั้นต่ำแล้ว ก็อึ้งไปครึ่งนาทีเต็มๆ ถึงจะถอน หายใจยาวๆออกมา

หลังจากนั้น ก็ลุกลี้ลุกลน ปลาบปลื้ม ตื่นเต้น

ดีใจ…

ชั่วชีวิตที่เหลืออยู่ คิดไม่ถึงว่าเขาจะสามารถเห็น ได้ในคำบรรยายของผู้เชี่ยวชาญทางการแพทย์จริงๆ ยา วิเศษแบบนี้อยู่แค่ในตำนานเล่าขานเท่านั้น นี่จะรู้สึกเป็น เกียรติมากแค่ไหน

และคนที่ปรุงยา ก็คือคนที่เขาติดตาม คือเจ้านาย

ของเขา

ในใจของซูนโก๋อานรู้สึกชื่นชมยินดี จนระเบิด ออกมาเลย ตัวเองจะรู้สึกเป็นเกียรติมากแค่ไหน ที่มีเจ้า

นายแบบนี้
เป้าหมายของเขา ก็เป็นเช่นนี้ !

หลังจากที่ปรุงลูกยาหวนหยางแล้ว เฉินจิ้นก็ไม่ ได้ทำล่าช้ามาก

ในที่สุด เขาใช้วิธีลับๆช่วยชีวิตสุดท้ายของซ่งชึง เหย็นไว้ ยิ่งลากไปนานเท่าไหร่ ก็ยิ่งจะไม่ดีกับซ่งชึง

เห็น

เฉินจิ้นนำลูกยาหวนหยางกลับบ้านทันที

ในตอนนั้น มีผู้หญิงที่มีวิชาแพทย์ขั้นสุดยอด หลายคนที่ซูนโก่อานหามาดูแลซ่งซึงเหย็นอยู่

“ซึ่งเห็นเป็นยังไงบ้าง ? ”

เฉินจิ้นเอ่ยถาม

“ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง”

ผู้หญิงหนึ่งในนั้นตอบกลับมา

ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง งั้นก็หมายความว่าไม่เป็น

อะไร

เฉินจิ้นรีบพยักหน้าให้พวกเขาทันที : “เหนื่อย พวกคุณแล้วนะ พวกคุณกลับไปก่อนเถอะ หลังจากนี้ หากต้องการอะไร มาหาผมได้ ! ”

กับคนกันเอง เฉินจิ้นไม่เคยเห็นแก่ตัวแม้แต่น้อย เลย ให้คำมั่นสัญญากับพวกเธอ

เมื่อบรรดาหญิงสาวนี้ได้ยิน ก็มีความสุขขึ้นทันที พวกเธอรู้แล้ว เฉินจิ้นเป็นปรมาจารย์ของหมอเพทซูนซุนโก๋อาน เก่งกว่าซูนโก๋อานอีก

คำมั่นสัญญาของเฉินจิ้น หมายความว่ายังไง ให้ พวกเธอเข้าใจอย่างชัดเจนไปมากกว่านี้อีกก็คงไม่มีแล้ว

บรรดาคนเหล่านั้นต่างก็ขอตัวกลับทันที

หลังจากนั้น เฉินจิ้นถึงจะเดินเข้าไปยังห้อง แต่งงานของเขาและซ่งซึ่งเห็น

ในตอนนั้น ซ่งซึงเย็นยังคงนอนอยู่เงียบๆพร้อม ส่งกลิ่นหอมอ่อนๆบนเตียงนั้นเช่นเคย

นอกจากใบหน้าที่ขาวซีด มองดูแล้วก็เหมือนกับ คนที่นอนหลับยังไงอย่างนั้นจริงๆ

เจ้าหญิงนินทราที่นอนหลับ

เฉินจิ้นหยิบลูกยาหวนหยางออกมา ถึงจะ ตระหนักได้ถึงว่า ซ่งชึ่งเหย็นหลับใหลไม่ได้สติแล้ว ควรจะทำยังไงถึงจะป้อนยานี้ให้เธอกินลงไปได้ละ ?

ในสมอง หลังจากที่ฉุกความคิดนี้ขึ้นมาได้ เฉินจี้ นก็ยิ้มออกมาทันที

หญิงสาวคนนี้ ตอนนี้ เป็นภรรยาของตัวเองนะ

ก่อนหน้านี้ เขาไม่แตะเนื้อต้องตัวซ่งชึงเหย็น ไม่ ได้คิดอะไรกับเธอเลย ไม่ใช่บอกว่าเฉินจิ้นเป็นนักพรต หรอกนะ แต่ว่า เขาไม่อยากจะเอาเหตุผลเช่นนี้มาอ้าง เพื่อที่จะหย่าร้าง

และตอนนี้ เขาได้ตอบตกลงกับซ่งชิ่งเหย็นแล้ว จะไม่หย่าร้าง
หลังจากนั้น ซึ่งสิ่งเห็น ก็เป็นผู้หญิงของเขา แล้วจริงๆ

งั้นยังจะพูดพร่ำทำเพลงอะไรอีก

เฉินจิ้นก็ยื่นมือออกมาทันที บีบริมฝีปากที่น่าดึง ดูดของซึงซึงเหย็นออก นำลูกยาหวนหยางที่อยู่ในมือ ป้อนเข้าไปในปากของเธอ

หลังจากนั้น หยิบถ้วยน้ำที่อยู่ด้านข้างขึ้นมา ดื่ม เข้าไปในปาก

แล้วเอาริมฝีปากของตัวเอง ประกบกับริมฝีปาก ของซ่งชึงเหย็น

นำเอาน้ำที่อยู่ในปาก ค่อยๆไหลผ่านเข้าไปอย่าง

ช้าๆ !

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ