บทที่ 18 การรักษา

เฉินจิ้นมองซ่งจื่อหารที่นอนอยู่บนโซฟา และ เพราะว่าเมาจนรู้สึกไม่สบายตัวและอึดอัด บิดไปบินมา ไม่ยอมหยุด

แก้ม ลำคอ และผิวหนังที่ปรากฏให้เห็นด้านนอก ทั้งหมด ก็เต็มไปด้วยสีแดงเป็นเลือดฝาดทั้งหมดเลย

“ผู้หญิง ยุ่งยากมากนะ”

เฉินจิ้นถอนหายใจ หลังจากนั้นก็หยิบโทรศัพท์ ขึ้นมา แล้วโทรหาซงซึ่งเหย็น

บอกเรื่องของที่นี่ไปแบบง่ายๆ สั้นๆ

เวลาผ่านไปไม่นาน ซ่งซึงเหย็นก็ปรากฏตัวขึ้น ภายในห้อง

“จื่อหาร ไม่เป็นไรใช่ไหม?”

ใบหน้าของซ่งซึ่งเห็นเต็มไปด้วยความตื่น ตระหนก เธอมีน้องสาวแค่หนึ่งคน ถ้าหากเกิดเรื่องขึ้น เธอไม่กล้าคิดถึงผลที่จะตามมาเลย

ไม่เป็นอะไร ก็แค่ไม่สบายตัวและอึดอัดเล็ก

น้อย!” เฉินจิ้นเบ้ปากและหันไปทางตำแหน่งที่ซ่งจื่อหาร

นอนอยู่บนโซฟา

ในเวลานี้ ซึ่งจื่อหารไม่สบายตัวและอีดอัดมากๆ ถึงแม้จะเป็นสภาพที่เมาก็ตาม แต่ก็ขมวดคิ้วจนคิ้วจะรวมกันเป็นวงกลมแล้ว และปากก็ไม่หยุดที่จะพูดออกมา เบาๆว่า อยากดื่มน้ำ ไม่สบายตัว อึดอัดมากๆอะไรเหล่านี้

แต่หลังจากที่เฉินจิ้นได้ยิน ก็เหมือนจะไม่สะทก

สะท้านอะไรเลย หลังจากที่ซ่งชึงเหย็นมาถึง ซ่งชึงเหย็นจึงรีบหา

น้ำอุ่นๆ มาป้อนให้ซ่งจื่อหารดื่มเข้าไป

“เธอไม่สบายตัวและอึดอัดถึงขนาดนี้ ทำไมคุณ ไม่ช่วยเธอหน่อย?” ซ่งชิงเหย็นโกรธเล็กน้อย

แม้ว่าตอนนี้คุณ เฉินจิ้นจะเปลี่ยนไปโดยที่ยากจะ เข้าใจมากขึ้นเรื่อยๆ และแม้ว่าพวกเรากำลังจะหย่ากัน ก็ตาม คุณไม่ต้องถึงขนาดว่าจะเห็นซ่งจื่อหารไม่สบาย ตัว และอึดอัดแบบนี้ ก็ไม่สนใจไม่ดูแล เพราะตั้งแต่เล็ก เธอรักและสงสารน้องสาวของตัวเองมากๆ

เฉินจิ้นพูดอย่างเย็นชา “ก่อนอื่น ผมไม่คุ้นเคยกับ การปรนนิบัติคนอื่น รองลงมาคือ ถ้าผมทำเหมือนคุณ แบบนี้ กอดเธอเข้ามาอยู่ในอ้อมกอด แล้วนวดและป้อน น้ำเธอ ถ้าคุณมาเห็น จะคิดยังไง จะเป็นเหมือนครั้งก่อน อีก ที่รู้สึกว่าผมกำลังทำผิดต่อน้องสาวคุณใช่ไหม? ”

ซึ่งซึ่งเห็นได้ยินอย่างนั้น ก็นิ่งและเงียบ เพราะ เมื่อกี้เธอเป็นห่วงซ่งจื่อหารมาก

หลังจากนั้นไม่นาน ซึ่งชึงเหย็นก็มองไปทางเฉิน จิ้นด้วยความซับซ้อน “ครั้งก่อน เป็นเพราะฉันเข้าใจคุณ ผิดจริงๆใช่ไหม?”

ถ้าอยากจะอธิบาย ในตอนแรกเฉินจิ้นก็คงจะอธิบายไปแล้ว ถ้าคุณอยากเชื่อผมก็เชื่อ แต่ถ้าไม่เชื่อก็ ไม่เชื่อก็ได้

เมื่อเห็นว่าเฉินจิ้นไม่พูดอะไร และดูเหมือนซึ่งชึ่ง เห็นจะเข้าใจแล้ว หลังจากนั้นก็พูดออกมาอีกว่า “เฉิน จิ้น ขอบคุณ!”

คำพูดขอบคุณคำนี้ ได้แฝงไปด้วยคำพูดที่

มากมายก่ายกอง

กลับมาถึงบ้าน

และหลังจากที่ซ่งชึ่งเหย็นพาซ่งจื่อหารมาถึง ห้อง ก็รู้สึกหมดเรี่ยวหมดแรงและอ่อนเพลีย

ถึงยังไงเธอก็เป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่ง

และการอุ้มซ่งจื่อหาร เป็นเรื่องที่เกินขอบเขต แบบนี้ของคนที่สนิทสนม เธอจึงไม่ยอมให้เฉินจิ้นทำอยู่

แล้ว

จนกระทั่งออกมาจากห้องของซ่งจื่อหาร เธอก็ รู้สึกเจ็บปวดบริเวณหน้าท้องส่วนล่างขึ้นมา

หลังจากนั้น ก็เป็นหนักขึ้นเรื่อยๆ

เมื่อเฉินจิ้นเห็นก็รู้ทันที เป็นเพราะว่าซ่งจื่อหาร ทำให้เจ็บปวด ซึ่งการเคลื่อนไหวที่เกินขอบเขตก่อให้ เกิดความรุนแรงขึ้น

“คุณคิดว่ายังไง? ต้องการให้ผมรักษาให้คุณ ไหม?” เฉินจิ้นถาม

เมื่อคิดว่า ถ้าหากทุกๆเดือนต้องปวดจนเหมือนจะขาดใจตายแบบนี้ สีหน้าของซ่งซึ่งเหย็นก็ขาวซีดไป หมด

หลังจากนั้นก็ก็ดริมฝีปากอย่างเขินอายเล็กน้อย “งั้น ก็รบกวนคุณหน่อย!”

หลังจากพูดจบ และเดิมทีก็เป็นเพราะว่าปวดจน หน้าขาวซีดหมด แล้วเพิ่มด้วยหน้าแดงเพราะเขินอีก

“งั้นโอเค ไปห้องนอนของคุณเถอะ แล้วถอด เสื้อผ้าออก!”

เฉินจิ้นมองไปมองมา ก็คิดว่าถ้ารักษาที่ห้อง รับแขกคงไม่ค่อยดีเท่าไรนัก

ซึ่งชึ่งเห็นได้ยินแบบนี้ ก็เขินจนหน้าแดงมาก

ขึ้นกว่าเดิมอีก

“คุณรอแป๊บนะ!”

ซึ่งซึ่งเหย็นพูดไปแค่หนึ่งประโยค แล้วก็มุ่งตรง เข้าไปที่ห้องนอนของเธอ หลังจากผ่านไปสักระยะหนึ่ง ภายในห้องนอน ก็มีเสียงออกมาว่า “เสร็จแล้ว คุณเข้า มาเถอะ”

เฉินจิ้นก็รู้สึกถึงความยุ่งยากของผู้หญิงอีกครั้ง

เขาเปิดประตู แล้วเดินเข้าไป

ในห้องนอนของซ่งซึ่งเย็น มีกลิ่นหอมสดชื่น จางๆ เมื่อเฉินจิ้นได้กลิ่นหอมสดชื่นนี้ ก็ทำให้รู้สึก สบายใจไม่น้อย

ในเวลานี้ ซึ่งชึงเหย็นก็นอนอยู่บนเตียงใหญ่ๆนุ่มๆ สบายๆ ของเธอแล้ว

ร่างกายทั้งร่าง ก็เข้าไปอยู่ในผ้าห่มเพื่อปกปิดไว้ เหลือแค่ผิวด้านหลังที่ทั้งเรียบเนียน ละเอียด เกลี้ยงเกลาออกมา

“คุณอย่ามาชี้ชั้วมองนะ”

ซึ่งซึ่งเหย็นก็มุดหัวลงไปในผ้าห่ม ที่มีใบหน้าที่ สวยงดงามและผิวขาวนวล และเต็มไปด้วยอาการเขินจน หน้าแดง และหลังจากได้ยินเสียงก้าวเท้าของเฉินจิ้นที่ เข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ เสียงของเธอก็สั่นขึ้นมาเล็กน้อย

เมื่อนึกถึงครั้งก่อน ที่เฉินจิ้นมาเจอเธอในห้องน้ำ ตอนนั้น ใจของซ่งชึ่งเหย็น ก็เต้นตูมตามๆออกมาอย่าง เร็วมากๆ เฉินจิ้นพูดออกมาด้วยท่าทางที่ไม่ดี “ครั้งก่อนที่

ห้องน้ำ สิ่งที่ควรเห็นและไม่ควรเห็น ก็เห็นหมดแล้ว

แล้วตอนนี้คุณยังจะกังวลอะไร”

“คุณ คุณ ครั้งก่อนไม่ได้บอกว่า ไม่เห็นอะไรเลย สักอย่างไม่ใช่เหรอ?”

“ก็ผมไม่ได้เห็นอะไรเลยสักอย่างไง!”

…” ซ่งชิ่งเหย็น เงียบไม่พูดอะไรออกมาเลย

หันมาพยายามตั้งใจจัดการกับลมหายใจของตัว เอง เพื่อไม่ให้ตัวเองคิดมากไปกว่านี้ และกลับมาที่ความ เจ็บปวดบริเวณหน้าท้องส่วนล่าง ก็ทำให้เธอขมวดคิ้ว ขึ้นมาทันที และไม่มีอารมณ์ที่จะคิดมากอีก
เฉินจิ้นทำเหมือนกับครั้งก่อนเดินเข้ามา แล้วนั่ง ข้างๆเตียง

หลังจากเข้าใกล้ ก็ได้กลิ่น บนร่างกายของซ่งชึง เหย็น ซึ่งเป็นกลิ่นหอมที่โดดเด่นเป็นพิเศษ

จางมากๆ

แต่เมื่อสูดดมก็ทำให้รู้สึกสบาย

ลมหายใจของเฉินจิ้น ก็หนักและหยาบขึ้นอย่าง อดไม่ได้

แต่ในไม่ช้า เขาก็เอาความคิดอื่นเข้ามากดไว้ และหลังจากนั้น คลำหาเข็มออกมา และฝังลงไปทุก ตำแหน่งบนหลังของซ่งชึ่งเหย็นทีละเล่ม

หลังจากนั้นภายในร่างกายก็มีพลังงานหวุนกวน ที่เพิ่มสูงมากขึ้น และเข้าสู้ภายในร่างกายของซ่งชึงเหยี นไม่หยุด

“อือ”

ทันใดนั้นซ่งซึ่งเหย็นก็รู้สึกถึงความอุ่นที่ไหล เวียนอยู่รอบๆหน้าท้องส่วนล่าง

แล้วความเจ็บปวดทั้งหมดก็หายไปในทันที

เมื่อถูกอีกสิ่งหนึ่งแทนที่ ซึ่งเป็นความรู้สึก สบายใจโดยไม่สามารถอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้ และ เธอก็ร้องออกมาโดยไม่รู้ตัว

ทันใดนั้น ซึ่งชีงเหย็นก็รู้สึกเขินขึ้นมา หน้าก็แดง ขึ้น แล้วแอบด่าตัวเอง หลังจากนั้นก็มุดหน้าลงไปในผ้าห่มเพื่อปกปิด

หลังจากนี้ไม่นาน

เฉินจิ้นพ่นลมหายใจออกมา หลังจากนั้นก็ดึงเข็ม บนตัวของซ่งซึงเหย็นออกมา

“เสร็จแล้ว หลังจากนี้ถ้าประจำเดือนคุณมา ก็น่า จะไม่รุนแรงมากขนาดนี้แล้ว”

ไม่เพียงเท่านี้ เฉินจิ้นยังใช้พลังหวนตัวนรักษา ร่างกายทั้งร่างกายของซ่งซึ่งเห็นด้วย

ถ้าไม่มีเหตุการณ์อะไรที่พิเศษเกิดขึ้น ชีวิตนี้ของ ซึ่งซึ่งเหย็น ก็แทบจะไม่เจ็บป่วยแล้ว

“ขอบคุณนะ”

ในตอนนี้ซ่งซึ่งเห็นรู้สึกดีและสบายไปทั้งตัว อย่างสุดๆ

เพียงแต่ เรื่องส่วนตัวแบบนี้ พอถูกเฉินจิ้นพูด ออกมาอย่างคนที่มีความรู้หรือเชี่ยวชาญ ก็ทำให้เธอ รู้สึกยังไม่ชินอยู่เล็กน้อย

เธอกับเฉินจิ้น มีแค่ชื่อที่เป็นสามีภรรยากัน แต่ไม่ ได้เป็นสามีภรรยากันจริงๆ

เมื่อก่อนไม่เพียงแค่ไม่มีการคบค้าสมาคมอย่าง คนสนิทสนมกันเลย และก็ไม่เคยเป็นเหมือนกันคู่สามี ภรรยาคู่อื่นด้วย ระหว่างทั้งสองคน นี่คือครั้งแรกที่มาพูด เรื่องส่วนตัวอะไรแบบนี้

และนี่ก็ทำให้หัวใจของซ่งซึงเย็นรู้สึกถึงความไม่เหมือนเดิมเล็กน้อย

“เฉินจิ้น…”

“อื้ม?”

จริงๆแล้วเฉินจิ้นอยากจะเดินออกไป แต่ทันใดนั้น ก็ได้ยินซึ่งชึงเย็นเรียกเขา

“ถ้าคุณไม่มีอะไรแล้ว ผมกลับก่อน คืนนี้ผมมีธุระ และพรุ่งนี้ตอนเช้าผมจะกลับมา แล้วหลังจากนั้นค่อยไป โรงพยาบาลด้วยกัน”

ไม่รอให้ซ่งซึ่งเหย็นพูด เฉินจิ้นก็พูดขึ้นมาก่อน

ได้”

ได้ยินแบบนั้น ซ่งชีึ่งเหย็นชะงักเล็กน้อย แล้ว หลังจากนั้นก็ตอบกลับไป

จนกระทั่งเงาร่างกายของเฉินจิ้น หายไปจากห้อง นอนของเธอ เธอก็ไม่สามารถพูดประโยคที่เธออยากจะ พูดนั้นออกไปได้

“เฉินจิ้น ไม่เช่นนั้น พวกเราไม่ต้องหย่ากันไหม?” ซึ่งประโยคนี้ กันบึ้งของหัวใจของซ่งซึงเหย็น สามารถ พูดออกมาได้ทั้งหมด

เมื่อก่อนตอนนั้นเฉินจิ้นทั้งเหลวแหลก ขี้ขลาด ไร้ประโยชน์ ไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน เธอไม่เคยมีความ คิดที่จะขอเฉินจิ้นหย่าเลย ถ้าหากไม่ใช่เพราะครั้งก่อน ที่ซ่งจื่อหารกับแม่ของเธอร่วมมือกันแสดง ทำให้เธอเชื่อ ว่าเป็นความจริง แล้วรู้สึกผิดหวังกับเฉินจิ้นอย่างมากเธอก็จะไม่มีทางเริ่มเป็นฝ่ายขอเฉินจินหย่า

แต่ตอนนี้ เฉินจิ้นกลายเป็นคนลึกลับมากขึ้น เรื่อยๆ เก่งมากขึ้นเรื่อยๆ และก็ ….น่าดึงดูดมากขึ้น เรื่อยๆด้วย

เดิมทีที่ซ่งซึ่งเหย็นไม่มีความคิดเรื่องหย่า ก็รู้สึก ว่า ถ้าไม่หย่ากัน เธอกับเฉินจิ้นก็ใช้ชีวิตแบบนี้กันต่อไป ก็มีความสุขดีอยู่แล้ว

แต่ ดูเหมือนว่าเฉินจิ้นจะไม่ได้หมายถึงแบบนี้

ซึ่งชึ่งเย็นรู้สึกได้ว่า เฉินจิ้นอยากจะหย่า!

หลังจากออกมาจากห้อง เฉินจิ้นก็ส่ายหัวเล็ก

น้อย แล้วถอนหายใจออกมา

ซึ่งซึ่งเห็นซ่งซึ่งเหย็น ยังไงคุณก็ห้ามมี

ความรู้สึกอะไรกับผมเด็ดขาด

ผมไม่ใส่ใจอะไรกับเรื่องรักๆใคร่ๆระหว่างชาย

หญิง

และยิ่งไปกว่านั้น ขอเพียงแค่ศักยภาพของเขา กลับมาฟื้นฟูอยู่ในระดับที่คงที่แน่นอน เมื่อฟื้นฟูกลับมา เพียงพอที่จะไปจากโลกนี้ได้ เฉินจิ้นก็จะไปจากโลกนี้ แน่นอน

ถ้าหากเขากับซ่งชึ่งเย็นกลายเป็นสามีภรรยา กันจริงๆ เมื่อถึงเวลานั้นคงยากที่จะทั้งเธอเอาไว้บนโลก นี้?

และอีกอย่าง ถ้าศักยภาพฟื้นฟูกลับมาแล้ว เฉินจิ้นก็สามารถมีชีวิตได้ถึงร้อยปี พันปี จนกระทั่งหมื่นปี ถึง

แม้ว่าเขาต้องการจะหาภรรยาสักคน ก็ต้องเป็นผู้ที่

บำเพ็ญฌานและกลั่นเซียนต้นด้วยพรสวรรค์ที่พระเจ้า ให้มาแน่นอน มีเพียงแค่วิธีนี้ ที่จะสามารถอยู่เป็นเพื่อน กับเขาได้ตลอดไป คืนนั้น เฉินจิ้นไปมหาวิทยาลัยเจียงโจวอีกครั้ง เพื่อบำเพ็ญฌานและกลั่นเซียนตันต่อไป และเพื่อฟื้นฟู

ศักยภาพ

เขารู้สึกได้ว่า ไข่มุกพิเศษหวนตัวนยังมีความลับ อยู่อีกเยอะมากๆ

แต่เพียงแค่ ศักยภาพของเขาตอนนี้ยังค่อนข้าง อ่อนแอ และไข่มุกพิเศษหวนตัวนทำหน้าที่ได้ชั่วคราว และเป็นเครื่องเปลี่ยนแปลงที่ทำให้เขาได้เปลี่ยนพลัง หวนตัวเป็นพลังตัวเอง

เช้าวันที่สอง เฉินจิ้นกลับถึงบ้านตรงเวลา

ซึ่งซึ่งเหย็นก็ตื่นเช้ามาล้างหน้าบ้วนปากเสร็จ เรียบร้อยแล้ว

แม้แต่ซ่งจื่อหารก็ไม่ได้ตื่นสาย จัดการเสร็จ เรียบร้อยตั้งแต่เช้าแล้วด้วย

เพราะว่าวันนี้ เป็นวันสำคัญที่ เฉินจิ้นจะไปโรง พยาบาล เพื่อดูสถานการณ์ของพ่อพวกเขา ที่จะฟื้นขึ้น มาจากบุคคลที่สูญเสียความสามารถในการเคลื่อนไหว ทั้งหมด

เมื่อซ่งจื่อหารเห็นเฉินจิ้นกลับมา ก็พูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาและแสดงออกถึงความไม่พอใจเล็กน้อย

ตลอดเวลาเธอไม่ชินกับเฉินจิ้นเลย และสามปีที่ ผ่านมานี้ ได้อบรมฝึกฝนในส่วนของปฏิกิริยาการตอบโต้

แต่หลังจากใช้น้ำเสียงที่เย็นชาและแสดงออกถึง ความไม่พอใจแล้ว ซ่งจื่อหารก็พูดออกไปว่า “เฉินจิ้น ขอบคุณนะ”

ซึ่งซึ่งเหยินบอกเธอแล้วว่า ถ้าเมื่อคืนไม่ได้เฉิน จิ้น เธอก็จะถูก….

และ เธอเคยเห็นว่า เฉินจิ้นก็จัดการหวางเจ๋อ

อย่างง่ายดาย แม้แต่ด.ร.ติง ก็ยังเคารพนับถือเฉินจิ้น แต่ ไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงยังไม่มีความรู้สึกกลัวอะไรเฉินจิ้น เลย กลับคุ้นเคยกับนิสัย แล้วรู้สึกไม่พอใจเฉินจิ้นอยู่เล็ก น้อยอีกด้วย

เฉินจิ้นไม่ได้สนใจเธอ

“เก็บของเสร็จแล้ว ก็ออกเดินทางกัน”

เฉินจิ้นพูด

“อึ๋มๆ” ซึ่งชึงเย็นรู้สึกตื่นเต้นมากๆ เพราะใน

ที่สุดพ่อก็จะฟื้นแล้ว

แต่ เมื่อทั้งสามคนกำลังจะออกจากประตู โทร ศัพท์ของซ่งซึงเหย็นก็ดังขึ้นทันที

“อะไร?”

หลังจากรับโทรศัพท์ ดวงตาสวยๆของซ่งชึงเหย็ นก็ถลึงตากว้างขึ้นมาทันที

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ