บทที่ 10 คุณสมบัติของคุณยังไม่พอ

โดยเฉพาะเฉินเจิ้งเฟย ตอนนี้เขาอึ้งจนสมองว่าง เปล่า

แม้แต่ความเจ็บปวดที่แขน ก็ยังถูกมองข้ามไปสัก พัก

คนของสโมสรซันดาและรูปภ.คงจะรู้เพียงว่าติง โก๋หาวเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านเคมีที่เกือบจะได้รับรางวัลโน เบลสาขาเคมี

แต่เขาที่ในชั้นผู้ใหญ่ของมหา’ลัยต้องรู้อยู่แล้วว่า ผู้อำนวยการของมหาวิทยาลัยเจียงโจวของพวกเขาเป็น นักเรียนของด.ร.ติง

แต่ตอนนี้ด.ร.ติงกลับอยากไหว้เฉินจิ้นเป็นครู เฉินจิ้น เขามีสิทธิ์อะไร

ไม่เพียงแต่เฉินเจิ้งเฟยคิดแบบนี้ คนที่อยู่รอบๆก็ คิดแบบนี้เหมือนกัน

แต่คนที่แปลกใจมากที่สุดต้องเป็นผู้อำนวยการ ของมหาวิทยาลัยเจียงโจวถางเจิ้งหยาง

ความตกตะลึงในสายตาของเขาไม่สามารถ บรรยายออกมาได้

อาจารย์ของเขานะ ติงโก๋หาวด.ร.ติงนะ ผู้เชี่ยวชาญในวงการเคมีที่มีชื่อเสียงโด่งดัง
หนึ่งในผู้ได้รับการเสนอชื่อให้รับรางวัลโนเบล สาขาเคมี

ประธานของสมาคมเคมีหวาเสี้ย

ผู้สืบทอดสายตรงของตระกูลติงที่เมืองซ่างจิง

ไม่ว่าฐานะไหน เพียงตาประกาศออกมาล้วนเป็น ฐานะที่สูงส่ง

แต่ตอนนี้เขากลับอยากไหว้เด็กหนุ่มคนหนึ่ง

เป็นครู

แถมยังทำความเคารพในฐานะนักเรียน

ถางเจิ้งหยางไม่เข้าใจเลยจริงๆ

แต่ในใจเขาก็อิจฉาไม่น้อย

ตอนนี้เขายังขยันทำงาน หวังว่าด.ร.ติงจะชื่นชอบ เขาและแนะนำเขาเข้าเมืองซ่างจิง

แต่เด็กหนุ่มคนนี้กลับทำให้ด.ร.ติงยอมไหว้เขา

เป็นครู

เขาเอาความโชคดีนี้มาจากไหนกัน

“เฉินจิ้น แกยังยืนนิ่งทำไมอีก แกมองว่าตนเอง เป็นครูไปแล้วจริงหรอ ? แกรู้ไหมว่าท่านนี่เป็นใคร ท่าน นี้เป็นด.ร.ติงละคร.ติง ! ”

ซึ่งจื่อหารเห็นเฉินจิ้นยังยืนนิ่งๆอยู่ ก็รีบเดิน

เข้าไปพูดกับเขาด้วยเสียงต่ำ เธอรู้อยู่แล้วว่าผู้เชี่ยวชาญที่พี่สาวเชิญมาแก้ไขปัญหาของบริษัทนั้นก็คือด.ร.ติงคนนี้

เฉินจินทำนิ่งแบบนี้ก็เท่ากับทำผิดต่อด.ร.ติงแล้ว

สิ

เพียงแค่ด.ร.ดิงออกคำสั่ง ด้วยอิทธิพลของเขา ในวงการเครื่องสำอาง บริษัทของบ้านเธอต้องจบแหก แน่

เฉินจิ้นขมวดคิ้วเล็กน้อย ซึ่งจ่อหารนี่น่ารำคาญ ซึ่งซึ่งเหย็นสามารถพูดได้ว่าเป็นคนสวยมีเสน่ห์

จริงๆ

ส่วนซึ่งจื่อหารนี่ กลับเป็นคนนมใหญ่ไร้สมอง

เขาไม่สนใจซ่งจื่อหาร แต่เป็นมองไปที่ด.ร.ติง

ด.ร.ติงมองที่เฉินจิ้นด้วยสายตาที่เต็มไปด้วย ความหวังและคสามตื่นเต้น

ทุกคนต่างก็รอเฉินจิ้นพูดอยู่

ดวงตาของเฉินเจิ้งเฟยเหมือนจะลุกไฟแล้ว

ไม่ว่าด.ร.ติงอยากจะไว้เฉินจิ้นเป็นครูด้วยเหตุผล อะไร เพียงแค่เฉินจิ้นตอบตกลงไปแล้ว เขาก็เป็นครูขอ งด.ร.ติง แล้วจะมีใครกล้าไปแตะต้องเขาอีกหล่ะ

ด.ร.ติงไม่เพียงแค่เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านเคมี เท่านั้น เขายังเป็นของตระกูลติงที่ในเมืองซ่างจิง

ถึงจะเป็นตระกูลหวางก็ไม่กล้าไปหาเรื่องเฉินจิ้น

แล้ว
งั้นความแค้นของเขาจะเอาคืนยังไง

หรือว่าจะให้แขนของเขาโดนเฉินจิ้นหักไปฟรีๆ ? หรือหวังอยากให้เฉินจิ้นปฏิเสธด.ร.ติงไป? นี่จะเป็นไปได้อย่างไร

เพียงแค่เป็นคนปกติก็ไม่ปฏิเสธเรื่องดีแบบนี้

หรอก

“คิดจะไหว้ฉันเป็นครูหรอ ? คุณสมบัติของคุณยัง ไม่พอ”

เฉินจิ้นเหลือบมองด.ร.ติงแล้วพูดออกมาจางๆ

คำพูดนี้เหมือนระเบิดดังออกมา

คนที่อยู่รอบล้วนนิ่งไปหมด

เป็นไปได้ไง

เป็นฉันหูฝาดหรือเปล่า หรือเป็นเฉินจิ้น

ปัญญาอ่อนกันแน่

เขา…เขาปฏิเสธด.ร.ติงไปแล้ว ! !

คำพูดของเฉินจิ้นทำให้ทุกคนงงไปหมด

ด.ร.ติงก็เหมือนกัน เขาก็นิ่งไปชั่วขณะ เขาโดน ปฏิเสธไปล้วหรอ ?

ยังไงเขาก็เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านเคมี ตามความคิด ของเขา เขาก็มีคุณสมบัติพอที่มาเป็นลูกศิษย์ของเขา แล้ว
“เฉินจิน แกอยากจะทำอะไร”

ซึ่งจื่อหารที่อยู่ข้างๆได้ยินเฉินจิ้นปฏิเสธด.ร.ดิง ไปโดยไม่ไว้หน้าท่าน รู้สึกโกรธเป็นฟืนเป็นไฟเลย

“เด็หนุ่ม หยิ่งยโสเกินไปมันไม่ใช่เรื่องดี” ถางเจิ้งหยางที่อยู่ข้างๆมองเฉินจิ้นอย่างดุร้าย

เมื่อกี้เขายังอิจฉาเฉินจิ้นอยู่

ตอนนี้เขารู้สึกว่าเฉินจิ้นบ้า”ปแล้ว จองหองจนปฏิ เสธด.ร.ติงไป แถมยังบอกว่าอะไรคุณสมบัติไม่เพียงพอ

คนที่ดีใจมากที่สุดต้องเป็นเฉินเจิ้งเฟยอยู่แล้ว

เฉินจิ้นปฏิเสธด.ร.ติงไปแล้ว

นั่นเป็นด.ร.ติงนะ เฉินจิ้นนี้รนหาที่ตายชัดๆ

“แกเป็นของอะไร กล้าแหกหน้าด.ร.ติง”

เฉินเจิ้งเฟยเหมือนสามารถจินตนาการถึงผลที่อัน เวทนาของเฉินจิ้น แล้วรีบออกปากด่าขึ้น

“หุบปาก”

เฉินเจิ้งเฟยเพิ่งพูดจบ ด.ร.ติงก็ตัดบทเขาทันที อย่างที่คิดไม่ผิด ด.ร.ติงโกรธแล้วจริงๆ เฉิน เจิ้งเฟยรีบพูดอีกครั้ง”เฉินจิ้น ยังไม่รีบมาขอโทษ ด.ร.ติง”

ใบหน้าเขาอดดีใจได้ เฉินจิ้นมีเรื่องกับตระกูลหวา งานตอนนี้ยังทำผิดต่อด.ร.ติงอีก แถมยังทำให้ด.ร.ติง โมโห คราวนี้เฉินจิ้นจบแห่แน่
“ที่ผมพูดเป็นนาย”

ด.ร.ติงมองเฉินเจิ้งเฟย และขมวดคิ้วเล็กน้อย

“หา ? “เฉินเจิ้งเฟยงงเล็กน้อย

ไม่ใช่ว่าเฉินจิ้นปฏิเสธเขาแล้วทำให้เขาโกรธหรอ

“คนอย่างนายจะไม่ไหว้หน้าคุณเฉินได้ยัง ไง”ด.ร.ติงไม่ดีใจอย่างมาก สีหน้าท่านก็ดูเข้มงวดไป ด้วย มองไปยังถางเจิ้งหยางแล้วพูดว่า”เจิ้งหยาง นาย ต้องรู้การใช้คนให้ดี”

ถางเจิ้งหยางหน้าผากเหงื่อออกเล็กน้อย ปฏิกิริยาของด.ร.ติงเกินความคิดของเขาจริงๆ

โชคดีที่เขาไม่ได้พูดอะไรรุนแรงออกไป ไม่งั้นคน ที่ซวยต้องเป็นเขาแน่

“เข้าใจแล้วครับ ท่านอาจารย์”

ถางเจิ้งหยางพูดเหมือนเด็กดีที่เชื่อฟัง

ส่วนเฉินเจิ้งเฟยกลับนิ่งอยู่นั่น รู้สึกว่าอนาคตของ ตนเองมืดมนไปหมด

ความหมายของด.ร.ติงชัดเจนมากแล้ว ในมหา วิทยาลัยแหน่งนี้เขาจบแล้ว

เฉินจิ้นฟังคำพูดของคนพวกนี้ มุมปากยกยิ้มเย็น

ชา

ในชีวิตของเขา เขาเคยรับลูกศิษย์มาสามคน แต่สามคนนั้นล้วนเป็นคนที่เชื่อเสียงโด่งดังและมีพรสวรรค์ ในโลกปีศาจ

ลูกศิษย์คนโต เป็นคนที่รองจากเทพปีศาจ เป็น ผู้นำของทหารปีศาจล้านกว่าคน

ลูกศิษย์คนรอง เป็นคนที่มีร่างหยินหยาง เป็นร่าง ที่หายากมาก และมันมีผลต่อการฝึกตนได้อย่างดี

ลูกศิษย์คนที่สาม เป็นอัจฉริยะในด้านค่ายกลและ เวทมนต์ เขาเคยอาศัยค่ายกลตนเองไปฆ่าศัตรูที่ เก่งกาจและมีขั้นสองกว่าเขาโดยพึ่งพากำลังตนเอง

แล้วด.ร.ติงหล่ะ เขามีอะไร

คุณสมบัติของเขาไม่เพียงพอจริงๆ

“แต่เมื่อเห็นแก่เรื่องที่คุณเคยคิดจะช่วยตระกูล ซึ่งแก้ไขปัญหา ฉันจะไม่รับคุณเป็นลูกศิษย์แต่ก็ชี้แนะ คุณบ้าง”

เมื่อคำพูดนี้ออกมา มันยิ่งทำให้ทุกคนตกใจยิ่ง กว่าที่ได้ยินเฉินจิ้นปฏิเสธด.ร.ติ่ง

นี่เขาจองหองถึงขนาดไหนกัน

แค่ชายหนุ่มที่อายุยี่สิบกว่าปี กลับกล้ามาบอกว่า จะชี้แนะให้ด.ร.ติง

อวดเก่งก็ใช่จะมาทำแบบนี้

แต่คราวนี้ทุกคนก็ฉลาดขึ้นมา ไม่ได้พูดอะไรต่อ “ดูเหมือนเป็นผมนี่โง่มากไปแล้ว”เมื่อได้ยินเฉินจ้นบอกว่าเขาไม่มีคุณสมบัติเพียงพอมาเป็นลูกศิษย์ของ เขา ด.ร.ติงรู้สึกน้อยใจเล็กน้อย

แต่เขาก็ไม่ได้โกรธเฉินจิ้นอะไร ยิ่งเฉินจิ้นเป็น แบบนี้เขายิ่งรู้สึกว่าเฉินจิ้นมีความรู้ในด้านเคมีลึกจนเขา ไม่สามารถเข้าถึงได้

ต่อมาเขาก็ได้ยินเฉินจิ้นบอกว่าจะชี้แนะเขาบ้าง อารมณ์น้อยใจของเขาก็หายไปหมดทันที

“ฉันยินดีรับฟังครับ” ด.ร.ติงยิ้มออกทันที

“อีกสองวันคุณค่อยมาหาฉันเลย”

เฉินจิ้นพูดขึ้น

ตอนนี้เขาแค่อยากกลับไปอาบน้ำแล้วหา วัสดุที่

ใช้มาฝึกค่ายกล

เขาเตรียมอยากจะทำค่ายรวมจิตให้ตนเอง

อย่างนี้ถึงจะได้ดูดพลังจิตได้ไวขึ้น

“ขอบคุณมากคุณเฉิน” ด.ร.ติงรีบพูดขึ้น อย่าว่าแต่สองวัน ถึงจะเป็นยี่สิบวัน สองเดือน

หรือสองปีเขาก็ยอมรอ

เพียงแค่สามารถทำให้เขามีความก้าวหน้าในด้าน เคมี ทำอะไรเขาก็ยอม

ครั้งที่แล้วไม่ได้รับรางวัลโนเบลสาขาเคมี เป็น ความเสียใจอันยิ่งใหญ่ในชีวิตเขา

แต่วันนี้เขาได้มีความหวังอีกแล้ว
คราวนี้ เฉินจิ้นอยากจะไป ไม่มีใครกล้ามาขวาง อีกแล้ว

แม้เฉินจอันไม่ได้พูดวิธีติดต่อเขาออกมา แต่เขารู้ ว่าด.ร.ดิงคนนี้ต้องหาเขาเจอแน่

ตลอดทางที่เดินออกมหาวิทยาลัย เฉินพลาง สัมผัสพลังหวนตัวนในร่างของเขา

ในใจก็ยังอดตื่นเต้นไม่ได้

พลังหวนต้วน มันเป็นพลังที่ใกล้เคียงกับพลังต้น ของจักรวาล

พลังวิชาที่เท่าเทียมกัน เขาสามารถรับรู้ได้อย่าง ชัดเจนว่าเขาแข็งแกร่งกว่าตอนที่เขายังอยู่แดนฝึกลม

ไม่เพียงเท่านี้ หลังที่เข้าทะลุเข้าสู่แดนฝึกลม พลังหวนต้วนนี้ยังล้างร่างของเขาไปแล้ว

ทำให้สิ่งไม่พึงประสงค์ ในร่างของเขาได้เรียง รายไปตามรูขุมขน

เพราะเป็นอย่างนี้ เฉินจิ้นจึงอยากรีบกลับไปอาบ น้ำ ไม่งั้นทั้งตัวเหนียวไปหมด มันไม่สบายมาก

เพียงแต่เฉินจิ้นคิดไม่ถึงว่าตอนที่กลับมาถึงบ้าน เร่งรีบเข้าห้องน้ำ กลับเห็นร่างที่สวยงามเพิ่งอาบน้ำออก มา

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ