บทที่ 8 เงื่อนไขของคนพิการ

และเฉินจิ้นตอนนี้กำลังเดินเล่นอยู่ใน มหาวิทยาลัยเจียงโจว

ตามที่เขาเดินสำรวจ มหาวิทยาลัยเจียงโจวเป็น สถานที่ที่มีพลังจิตเยอะมากที่สุดในบริเวณแถวนี้

เฉินจิ้นอาศัยการเหนี่ยวนำของพลังจิต จนค้นพบ สถานที่ที่มีพลังจิตมากที่สุดในมหาวิทยาลัยเจียงโจว

จากนั้นเขาก็นั่งสมาธิ เริ่มดูดพลังจิตที่ล้อมรอบ

เข้าร่างกาย

เขานั่งไม่ขยับดังกับพระองค์หนึ่ง

จนถึงตอนเช้าของวันถัดไป เฉินจิ้นถึงลืมตาขึ้นมา

สายตาของเขาเปล่งประกายความดีใจ

เขาดูดพลังจิตไปหนึ่งคืนเต็มๆ แต่พลังจิตที่เขา ดูดเข้าร่างกายนั้นล้วนหายไปหมดสิ้น

เฉินจิ้นเพิ่งพบว่าพลังจิตที่เขาดูดเข้าไปใน ร่างกายนั้นกลับโดนไข่มุกพิเศษหวนตัวนดูดซับไปหมด เสียแล้ว

การปรากฏนี้จะไม่ทำให้เขาไม่ดีใจได้ไง

เขาไม่กลัวที่ไข่มุกพิเศษหวนตัวนดูดซับพลังของ เขาไป แต่เขากลับกลัวไข่มุกพิเศษหวนด้วนไม่มี ปฏิกิริยาอีกต่างหาก
ผ่านไปทั้งคืน ไข่มุกพิเศษหวนตัวนทรูแตดูดพลัง ของเขานั้นสุดท้ายก็ได้มีปฏิกิริยาขึ้นมาแล้ว

ลมพลังหวนตัวนสายหนึ่งแผ่ออกมาจากไข่มุก

พิเศษหวยตัวนแล้วคืนเข้าร่างกายของเฉินจิ้น ลมพลังหวนตัวนแค่สายหนึ่ง ก็สามารถทำให้เฉิน จิ้นที่อยู่ในระดับแดนเหนี่ยวนำเข้าสู่แดนเดินฝึกลม

ไข่มุกพิเศษหวนตัวนสมเป็นหนึ่งในมหาสมบัติ

หวนตัวนจริงๆ ดวงตาของเฉินจิ้นเปล่าประกาย ชาตินี้ มีไข่มุก

พิเศษหวนตัวนอยู่ เขาจะฝึกฝนพลังหวนตัวน และเขาจะ ต้องกลับไปโรคปีศาจและทำให้ทั้งจักรวาลหวาดกลัว เขาอีกครั้งแน่นอน

“แต่ว่าความเร็วตอนนี้มันยังช้ามาก”

เฉินจิ้นถอนหายใจ

พลังจิตในโลกมนุษย์มันช่างบางน้อยจริงๆ

ให้ไข่มุกพิเศษหวนตัวนปรากฏพลังออกมาสาย หนึ่งต้องใช้เวลาไปหนึ่งคืน

ดังนั้นเฉินจิ้นนึกถึงหมอกดำในร่างกายของเกา ผิงอีกครั้ง ในใจรู้สึกเร่าร้อนขึ้นมา

“เฉินจิ้น”

ทันใดนั้น เฉินจิ้นได้ยินมีคนเรียกเขา แล้วเขาหันมามองไปตามเสียงนั้น
เมื่อเห็นคนที่มาเฉินจีนตะลึงเล็กน้อย

เป็นซ่งจื่อหาร

นึกถึงเมื่อวานที่ซ่งจื่อหารร่วมมือกับฉินเฝังเจียว แม่ของเธอมาเล่นงานตนเอง และคิดจะไล่เขาออกจาก บ้าน เฉินจิ้นก็ยิ้มเย็นชาที่มุมปาก

ผู้หญิงสามคนในบ้าน ตอนนี้เขาเพียงแค่มีความ รู้สึกดีต่อซ่งซึงเหย็นเท่านั้นเพียงเล็กน้อย

“เมื่อวานแกไปหาเรื่องหวางฮ่าวใช่ไหม”

ซ่งจื่อหารวิ่งมาตลอดทาง เหนื่อยจนเธอหายใจ หอบๆ หน้าอกก็เคลื่อนไหวตามตอนที่เธอหายใจ

ไม่รอให้เฉินจิ้นตอบ เธอก็รีบพูดขึ้น”หวางเจ๋อ น้องชายของหวางฮ่าว เขาเป็นประธานสโมสรชั้นดา มี คนบอกว่าแกอยู่แถวนี้เลยไปบอกเขา ตอนนี้เขาพาคน ของสโมสรชันดามาหาแกแล้ว บอกว่าจะช่วยพี่ชายเขา แก้แค้น”

“เฉินจิ้น แก้รีบวิ่งหนีเลย ออกไปจากประตูหลัง ของมหา’ลัย ไม่งั้นไม่ทันแล้ว”

ซึ่งจื่อหารพูดด้วยความรีบร้อน เมื่อวานเฉินจิน ช่วยชีวิตพ่อกลับมา ทำให้เธอประทับใจเฉินจิ้นขึ้นเล็ก น้อย แน่นอนว่าเธอไม่ได้เป็นห่วงเฉินจิ้นหรอก เฉินจิ้น

จะตายหรือเป็นไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเธอทั้งนั้น

แต่ตอนนี้เฉินจิ้นก็ยังเป็นพี่เขยของเธอ ถ้าเฉินจิ้นเกิดไม่ดีขึ้นมา มันจะส่งผลต่อชื่อเสียงของตระกูลซัง และพี่สาวของเธอ

“งั้นหรอ ?”

เฉินจิ้นยิ้มเบาๆ ไม่มีความอยากจะหนีเลยแม้แต่

น้อย

ซ่งจื่อหารเห็นความไม่สนใจอะไรของเขา ก็เริ่ม โมโหขึ้นมา

“แกต้องทำให้บ้านฉันเสียหน้าแกถึงจะสะใจใช่ ไหม เพราะเราอยากจะให้แกหย่ากับพ่อสาว แกถึงจะทำ แบบนี้ ตั้งใจทำให้บ้านเราเสียหน้าเสียชื่อเสียงใช่ ไหม ? ”

ซ่งจื่อหารโมโหแทยตาย

เฉินจิ้นมองเธออย่างเย็นชา “ไม่ว่าเพราะอะไรที่ ทำให้เธอมาแจ้งฉัน ฉันก็รู้สึกขอบใจมาก แต่ถ้าเธอยัง จองห้องแบบนี้ อย่าโทษว่าฉันไม่ไว้หน้าเธอ”

“นี่แก..”

ซ่งจื่อหารรู้สึกเสียใจแล้ว คนขยะอย่างเฉินจิ้น สมควรโดนตีตายถึงจะสะใจ

“โอ้โห ซ่งจื่อหาร เธอกล้าแอบมาแจ้งมันล่วงหน้า

หระ”

“หรือว่าเธอก็เหมือนพี่สาวเธอ หลงรักไอ้ขยะนี้ ไปแล้ว ?”

“ผู้หญิงของตระกูลซ่งนี่ สายตาพิเศษจริงๆ ขยะแบบนี้ก็ยังตกหลุมรักได้ฮ่าๆๆๆ”

เวลานี้ ผู้ชายที่ไว้ทรงผมแบบกระสุน ใบหน้าที่ เต็มไปด้วยความโหดเหี้ยมพาลูกน้องของเขาเดินมา

“หวางเจ๋อ นายอย่าเพ้อเจ้อ” ซึ่งจื่อหารหันไปมองหวางเจ๋อ สีหน้าเธอไม่น่าดู

มาก

เฉินจิ้นไอ้ขญะนี้ บอกให้วิ่งหนีแล้วก็ยังไม่หนี ตอนนี้ยังทำให้เธอโดนหวางเจ๋อหยอกเลาะอีก

แม้หวางเจ๋อจะไม่ลงมือกับเธอ แต่ปากของเขาก็ เหมือนกับฝีมือของเขา ทั้งเก่งกาจทั้งโหดร้าย

ผู้หญิงที่เคยทำผิดต่อเขา โดนเขาด่าจนสงสัย ชีวิตตนเอง

ส่วนผู้ชายที่ทำผิดต่อเขา ไม่มีใครที่ไม่เข้าโรง พยาบาลเลย

“ปากหมาจริงๆ”

เฉินจิ้นค่อยๆพูดขึ้น

เมื่อคำพูดนี้พูดออกมา ล้อมรอบเงียบสงัดทันที

คนทั้งหมดรวมถึงซ่งจื่อหารล้วนมองไปยังเฉินจิ้น ด้วยความไม่กล้าเชื่อ

เฉินจิ้นนี่กล้าพูดหวางเจ๋อแบบนี้หรือ ?

นี่รนหาที่ตายชัดๆ

“แกพูดอะไรนะ”
“แกกล้าพูดอีกที่ไหม

ดวงตาของหวางเจ๋อเปล่งประกายถึงความโหด เหี้ยม และค่อยๆเดิมมาหาเฉินจิ้นทีละก้าวๆ

“ฉันรู้ว่ามีคนปัญญาอ่อน แต่คาดไม่ถึงว่าจะมีคน ปัญญาอ่อนเท่าแกได้ ในเมื่อแกอยากฟังอีกครั้ง งั้นฉันก็ ให้แกสมหวังละกัน”

“แกฟังให้ดี ฉันบอกว่าแกมันปากหมา เป็นไง

พอใจยัง”

เฉินจิ้นเบ้ปาก

“ดี ดีมาก”

หวางเจ๋อจ้องเขม็งเฉินจิ้น

ตอนนี้ ในสายตาเขา เฉินจิ้นเป็นคนพิการแล้ว

วันนี้ถ้าเขาหักขาเฉินจิ้นละก็ เขาก็จะไม่ชื่อหวาง

เจ๋อ

และซ่งจื่อหารที่อยู่ข้างๆ เบิกตากว้างๆอย่างไม่

กล้าเชื่อ

นี่ นี่เป็นเฉินจิ้นไอ้คนอ่อนแอขี้ขลาดคนนั้น

ไหม ?

เขากล้าหาญขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่

“ตอนนี้ กูให้แกสองทางให้เลือก หนึ่ง คุกเข่าลง ขอร้องกู แล้วไปขอโทษพี่ชายก สอง กูหักขาแก”

หวางเจ๋อจ้องไปเฉินจิ้น ดวงตาเปล่งประกายความดุร้าย ดูเหมือนถ้าเฉินจีนไม่ทำตามเขาก็จะลงมือ เลยทันที

“ในเมื่อแกชอบใช้กำลัง งั้นต่อไปแกก็ไปเป็นคน พิการแล้วกัน”

นี่เฉินจิ้นบ้าไปแล้วหรอ ?

คนทั้งหมดตกตะลึงไปอีกครั้ง

ไม่กลัวตายจริงๆ

“แม่งถึง แกอยากตายกูจะทำให้แกสมหวัง”

หวางเจ๋อช็อกหมัดออกไปทันที

ขยะแบบนี้ แค่หมัดเดียวก็พอแล้ว

เห็นหวางเจ๋อออกมา ซ่งจื่อหารหน้าซีดทันที ไม่ กล้าไปมองเฉินจิ้นเป็นยังไง

“อ๊าก…”

เสียงกรีดร้องที่เวทนาดังขึ้นทันที

ซ่งจื่อหารสามารถเดาผลของเฉินจิ้นได้ ในใจเธอ เป็นกังวลขึ้นมา เธอเกลียดเฉินจิ้นก็จริง แต่ยังไงเขาก็ เป็นคนของบ้านเธอ เป็นพี่เขยในนามของเธอ อีกทั้งเขา ยังช่วยชีวิตพ่อกลับมา ถึงเธอจะดูถูกเฉินจิ้น แต่ก็ยืนมอง เขาโดนหวางเจ๋อต่อยจนพิการไม่ได้

เธอรีบหันหน้ากลับอยากจะไปช่วยเฉินจิ้น แต่ฉากที่เธอเห็นกลับทำให้เธอตะลึงงัน

ที่เธอเห็นคืออะไรนะ
เฉิจินยืนอยู่ดีๆ

ส่วนหวางเจ๋อกลับล้มอยู่บนพื้น เจ็บจนร่างสั่นไม่

หยุด

นี่ยังไม่จบ

“อยากเป็นพิการ เงื่อนไขพื้นฐานคือ มือทั้งสอง ต้องพิการ”

พูดจบ เฉินจินก็ยกขาถีบไปแขนของหวางเจ๋อ

แคร์ก

เสียงกระดูกหักดังขึ้น

ต่อมาเสียงร้องทุกข์ของหวางเจ๋อยิ่งดังกว่าเดิม กระดูกมือทั้งสองของหวางเจ๋อแตกหักเป็น เสี่ยงๆ

“แค่มือทั้งสองพิการเท่านั้น ยังไม่ได้นับว่าเป็นคน พิการ ขาทั้งสองก็ต้องพิการไปด้วย ถึงจะเป็นคนพิการ อย่างเสร็จสมบูรณ์”

เฉินจิ้นพูดพึมพำ

และขาของเขาก็เริ่มขยับอีกครั้ง

แครัก

เสียงกระดูกแตกของหัวเข่าของหวางเจ๋อดังขึ้น มาอีกครั้ง

เฉินจิ้นถึงยิ้มพอใจออกมา
คนที่กล้าหาเรื่องฉัน ไม่ใช่ตายแล้วก็คือพิการ

แล้ว

คำพูดนี้ไม่ได้แค่พูดเล่นๆ

ต่อมาเฉินจอันก็มองไปเหล่าลูกน้องของหวาง

เจ๋อ

“พวกแกมาพร้อมกัน ฉันจะได้ออกกำลังพอดี ”

คำพูดจองเฉินจิ้นเหมือนเสียงที่ดังมาจากนรถ ทำให้คนฟังแล้วตัวสั่นไปด้วย

ลูกน้องของหวางเจ๋อสิบกว่าคนได้ยินดังนั้นก็กลัว

ทันที

นี่เขาพูดเล่นอะไร

หวางเจ๋อเป็นใคร

เขาเป็นประธานของสโมสรซันดาในมหา’ลัย เป็น ซันดาลีกแชมเปี้ยนชิพ

ปกติเขาฝึกกับพวกเขาก็เหมือนเล่นเกม แต่ตอนนี้เขากลับโดนเฉินต่อยเหมือนหมาตัว

หนึ่ง

นี่ไม่ใช่ที่สำคัญ ที่สำคัญคือเฉินจิ้นลงมือร้ายกาจ

มาก

แค่ออกมือก็หักแขนขาของหวางเจ๋อไป

ใครยังกล้าไปหล่ะ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ