ตอนที่ 247 ความเศร้าที่ระบายออกมาไม่ได้

หลังจากที่กลับจากบ้านหลังเก่าของตระกูลหมื่น สา ปาลก็ตัวติดนีรชาไม่ยอมห่างไปไหน เหมือนกันลูก หมีที่ติดแม่หมี

นีรชาอุ้มปาลและเดินขึ้นไปชั้นบนด้วยกัน

“เจ้าปาล ให้พ่ออุ้มดีไหม” ภัสกรณ์ยื่นแขนออก ไปรับปาลกลับมา

เจ้าเด็กน้อยทำปากบูดบึ้ง”ไม่เอาครับ ปาลอยาก ให้คุณแม่อุ้มครับ”

ภัสกรณ์มองไปมองมาพร้อมกับหัวเราะ”ได้สิ ถ้า อย่างนั้นก็ให้แม่ของหนูอุ้มต่อไปนะ ตัวหนูก็ออกจะหนัก อุ้มขึ้นชั้นบนต้องเหนื่อยแน่ๆเลย ดีเหมือนกันพ่อจะได้ สบายๆ ไม่ต้องเหนื่อย”

ปาลนิ่งคิด คิดไปคิดมา ก็ยื่นแขนทั้งสองข้างออก และหันไปทางภัสกรณ์”ถ้าอย่างนั้น พ่อต้องเป็นคนอุ้ม ผมครับ”

ภัสกรณ์ยิ้มอย่างอารมณ์ดี ยื่นนิ้วออกเขี่ยเล่นไป ที่จมูกของปาล”เจ้าหนูน้อย รู้จักรักแม่หนูจริงๆเนอะ”

นีรชาหัวเราะออกมาจับที่หัวของปาลและหอมลง ไปที่หน้าเขาหนึ่งที่”เจ้าหนูน้อย แม่รักหนูนะ”

“ช่อง! ดูมันทำให้เธอภูมิใจนะ!” ภัสกรณ์เสแสร้าง แกล้งทำเป็นหดหู แต่ปากของเขากลับยิ้มเยาะ
ปาลใช้ปากอันเล็กๆนุ่มๆของเขาจบลงไปที่บนใบ หน้าของภัสกรณ์”คุณพ่อครับ จุบผมบ้างสิครับ”

ภัสกรณ์และนีรชามองหน้ากัน อดไม่ได้ที่จะ

หัวเราะออกมา เจ้าเด็กน้อยคนนี้ ตัวแค่นี้รู้จักเอาใจคนอื่นแล้ว เหรอ เขาไม่ลืมที่จะเอาใจพ่อของตัวเอง

ถิรายื่นอยู่ในเงาต้นไม้สีเขียวที่ใช้ประดับอยู่ใน ห้องนั่งเล่น มองสามคนนี้อย่างเงียบๆ ในแววตาเต็ม ไปด้วยความสับสน

บางทีคงจะถึงเวลาที่เธอควรจะไปจากที่นี่แล้ว คุณผู้หญิงที่แท้จริงของบ้านหลังนี้ก็กลายเป็นนีรชาไป

แล้ว นีรชาเปลี่ยนชุดนอนเรียบร้อย จากนั้นเปิดน้ำอุ่นๆ

ลงอ่าง และร้องเรียกหนูปาลมาอาบน้ำ

ปาลมีห้องเด็กส่วนตัวเป็นของตัวเอง อ่างอาบน้ำ ของเด็กนั้นเขาก็มี ช่วงนี้เขากำลังเห่อห้องใหม่ ไล่ยังไง ก็ไม่ออกไป

แน่นอนนี่รชาก็ไม่อยากไล่หนูปาลออกไปอยู่แล้ว อยู่ร่วมห้องก็คงไม่เป็นไรหรอก เด็กน้อยแปบเดียวก็โต เป็นผู้ใหญ่แล้ว ถึงตอนนั้นอยากให้เขามาอยู่กับแม่เขา ก็คงไม่ยอมแลล้ว

ภัสกรณ์ดึงมือของปาลเข้ามา มองเห็นน้ำในอ่าง ก็ยิ้มออกมาทั้งใบหน้า “หนูปาล พ่ออาบน้ำในอ่างกับหนู ดีไหม”
เฮ้ออออ! ผู้ชายคนนี้ ทำไมถึงชอบทำตัวโปรย เสน่ห์จังเลยนะ นีรชาเหลือบตาไปมองภัสกรณ์ กำลัง จะทำท่าห้ามปราม แต่ลูกชายกลับตอบตกลงด้วยความ ชอบใจ “ดีเลยครับพ่อ คุณพ่อมาอาบน้ำกับผม และเราก็ เล่นสงครามน้ำด้วยกัน”

ภัสกรณ์ยิ้มเยาะอย่างภูมิใจ”คุณภรรยา มัวแต่ยืน อึ้งอะไรอยู่เหรอครับ ทำไมไม่รีบเปลี่ยนเสื้อผ้าให้กับคุณ สามีและคุณลูกชายล่ะครับ”

นีรชาเอามือแตะที่หน้าผาก”ภัสกรณ์ เลิกเล่นได้ แล้ว!”

ภัสกรณ์ยังไม่หยุดกวนประสาทเธอได้ช่วยฉัน อาบน้ำ ความสุขสามชั่วชีวิตของเธอ

ปาลฟังแล้วไม่เข้าใจ”คุณพ่อคับ ทำไม่แม่ถึงมี สามชีวิตเหรอครับ”

ภัสกรณ์ยิ้มแบบกวนๆ”เพราะว่าแม่ของหนูรอที่จะ พบเจอพ่อมาโดยตลอด พวกเรามีเพียงหนึ่งชีวิตบนโลก ใบนี้ แต่แม่ของหนูมี สามชั่วชีวิต”

ผู้ชายคนนี้! นีรชากลั้นขำไว้ไม่อยู่”คุณต่างหาก ที่เป็นคนรอฉันมาสามชั่วชีวิต ตอนแรกฉันเกลียดคุณจะ ตาย เป็นเพราะคุณตามตอแยฉัน ไม่ยอมปล่อยฉัน หา กลอุบายมาหลอกฉันต่างๆนาๆ จนฉันต้องมาอยู่ในมือ ของคุณเนี่ย!”

เดิมทีก็เป็นแค่การล้อเล่นของสามีภรรยา แต่อยู่ๆ ภัสกรณ์กลับจริงจังขึ้นมา เขาจับไหล่ของนีรชาอย่างแน่น พูดด้วยน้ำเสียงดุดันและจริงจัง”เธอพูดถูก ฉันรอ เธอมาสามชั่วชีวิต ตามตอแยเธอ ใช้กลอุบายต่างๆ มากมายหลอกเธอ จนทำให้เธอรักฉันจนได้ เพราะฉะนั้น ชั่วชีวิตนี้ฉันจะไม่ปล่อยเธอไป ฉันจะไม่มีวันปล่อยมือ ของเธอไปชั่วชีวิต

ผู้ชายคนนี้ลึกๆแล้ว เขาเป็นคนที่น่ารักจริงๆ ใบหน้าของนีรชาเริ่มแดงขึ้นมาด้วยความเขินอาย จ้อง มองไปที่ภัสกรณ์และพยักหน้าอย่างช้าๆ “อั้มมมมม”

“คุณพ่อครับ คุณแม่ครับ พวกคุณกำลังพูดอะไร กันเหรอครับ” ปาลเริ่มกังวน ความรู้สึกที่ถูกกีดกันจาก พ่อแม่นั้นมันแย่เกินไป เขาเอาเท้ากระทืบพื้นแบบสุด ชีวิต มือด้านซ้ายดึงที่มุมเสื้อของนีรชา ส่วนมือด้านขวา ดึงที่ชายเสื้อของภัสกรณ์ ดึงอย่างสุดแรงด้วยความ โกรธ

ภัสกรณ์กัมโค้งลงไปที่หัวของลูกชาย และพูด อย่างอ่อนโยน”ลูกรัก คุณแม่มีเรื่องที่ต้องพูดคุยกับพ่อ หนูรอก่อนโอเคไหมครับ”

มีเรื่องที่ต้องพูดงั้นเหรอ นีรชานิ่งอึ้ง เธอไม่มี อะไรจะคุยกับภัสกรณ์

เธอก็ก้มโค้งลงไปที่หัวของลูกชาย และจูบลงไป เบาๆ “แม่พูดจบแล้วจะ อาบน้ำกันได้แล้วจ๊ะหนูน้อย” ภัสกรณ์ใช้แขนอันยาวของเขา ขวางทางเดินของ

นีรชาไว้ “นีรชา อยู่ๆเธอก็จะไปแบบนี้อะไรหรอ ” อะไรกัน? ถ้าไม่ให้เดินไป แล้วจะให้ทำอะไรอีกล่ะ นีรชาเกิดความสับสน

ภัสกรณ์เอามือสะกิดที่บนหน้าของนีรชา”เมื่อกี้ ฉันพูดออกไปเยอะแยะมากมาย เธอไม่คิดจะตอบอะไร กลับมาหน่อยเหรอ”

นีรชาได้แค่แอบโอดครวญในใจเธอไม่ได้ตอบ

กลับไปแล้วเหรอว่า”อั้มมมม” แล้วยังจะให้พูดอะไรอีก

มองเห็นนีรชาทำหน้าสับสนปะปนด้วยความตกใจ อารมณ์ของภัสกรณ์ก็ขึ้น “ยัยโง่เอ๋ย! เธอจำอะไรไม่ได้ และเธอก็ไม่เข้าใจอะไรเลยใช่ไหม เธอควรจะพูดอะไร กับฉันบ้าง เช่น ชีวิตนี้ฉันจะอยู่กับคุณไปตลอด ฉันจะ ไม่มีทางมองผู้ชายคนอื่นอีกนอกจากคุณ คำประเภทนี้ เข้าใจไหม ที่มันแสดงถึงความจริงใจและความจงรักภัค ดีหน่อย”

นีรชายังไม่ได้จะอ้าปากตอบกลับภัสกรณ์ เจ้าหนู ปาลก็ออกตัวและพูดแทน”ไม่ควรด่ำคุณแม่ว่าเป็นผู้ หญิงที่โง่นะครับ คุณแม่เป็นผู้หญิงที่ฉลาดที่สุดในโลก ฉลาดกว่าคุณพ่อร้อยเท่าเลย”

“ฮ่าฮ่าฮ่าๆๆ….” นี้รชาหัวเราะเสียงดังออก

มา หันตัวไปบิดสู่ใส่และเยาะเย้ย “ภัสกรณ์ คุณเห็นไหม อย่าทำแบบนี้กับฉันอีก ไม่อย่างงั้นคุณจะต้องโดนด่า กลับให้อายกว่าเดิม”

ผู้หญิงได้อุ้มลูกชายของตัวเองแล้วเดินจากไป เหลือแค่ผู้ชายคนหนึ่งที่ยืนถอดหายใจ ที่ทุกข์ใจแต่ทำ อะไรไม่ได้