ตอนที่ 229 บังเอิญเกินไปไหม

งานพิธีหมั้นนั้นไม่ได้ยุ่งยากอะไรเหมือนกับงาน แต่ง ขั้นตอนพิธีการผสมผสานระหว่างประเพณีทาง ตะวันออกและตะวันตก หลังจากว่าที่บ่าวสาวแลก แหวนหมั้นซึ่งกันและกันแล้ว ก็เชิญพ่อแม่ของนภนัย กล่าวคำอวยพร พิธีการแต่ละขั้นผ่านพ้นไปได้ด้วยดี

จันทร์ฉายที่นั่งอยู่บนเก้าอี้รู้สึกประหลาดใจเล็ก น้อย “นีรชา ฉันพนันร้อยล้านเลยว่า ภัสกรณ์ต้องมี อะไรเบื้องหลังในงานวันนี้แน่ เธอสังเกตสิ พ่อแม่ฝ่าย หญิงมากันครบ แต่ฝั่งบ้านผู้ชายไม่มีใครมาเลยแม้แต่ คนเดียว ปล่อยให้ภัสกรณ์ฉายเดี่ยว”

ทันใดนั้นในหัวของนีรชานึกถึงภาพเหตุการณ์ ตอนหนึ่งขึ้นมาได้ เธอสายหน้า”ครอบครัวของภัสกรณ์ แปลกมากคุณปู่ไม่ได้มาร่วมงานคงเพราะอายุมากแล้ว ตาของน้องปาลก็ไม่ค่อยดี แต่ว่าพ่อแม่ของเขาก็ยังอยู่ ทำไมถึงไม่มาร่วมงานกันสักคน?”

“อะไรนะ? พ่อแม่ของเขายังมีชีวิตอยู่ หรือ?”จันทร์ฉายดวงตาเบิกโพรง นินทาระยะเผาขน อย่างตื่นเต้นทันที”ไม่เคยได้ยินเขาพูดถึงเลยนะ แม้แต่ นรุตม์ยังไม่รู้เรื่องนี้เลย!”

นีรชาแอบเสียใจ รู้สึกว่าเรื่องคนอื่นเธอไม่ควร ไปแอบพูดลับหลัง เป็นที่แน่ชัดว่าภัสกรณ์ไม่อยากให้คนอื่นรู้เรื่องในครอบครัวของเขา จึงรีบเปลี่ยนเรื่องคุย ทันที”ฉันก็บังเอิญได้ฟังเขาพูดถึงเพียงครั้งเดียวเท่านั้น แหละ บางที่ฉันอาจจะจำผิดก็ได้นะ จันทร์ฉาย เธอว่า ภัสกรณ์คงไม่เบี้ยวฉัน ไม่ยอมบอกเรื่องลูกสาวของฉัน อยู่ที่ไหนหรอกนะ?”

“คงไม่หรอก นรุตม์เคยบอกว่าภัสกรณ์ไม่เคย โกหกนะ พูดคำไหนคำนั้น ดังนั้นเขาคงไม่กลืน น้ำลายตัวเองหรอก นี่! นีรชา ลูกของฉันเกิดมาก็มีพี่ สาวเลยนะสิ ต่อไปพวกเราก็จะได้พาลูกๆออกไปเล่น ด้วยกัน ดีจังเลยเนอะ!” จันทร์ฉายเริ่มวาดฝันถึงชีวิตที่ มีความสุขในอนาคต

พูดถึงลูกสาว ความเศร้าของนีรชาบรรเทา ขึ้น”จันทร์ฉาย พอพิธีการจบลงแล้ว ฉันจะไปหาภัส กรณ์เลยนะ!”

จันทร์ฉายส่งสัญญาณให้กำลังใจนี้รชา สองคน สบตายิ้มให้กัน

พิธีการจบลงแล้ว งานเลี้ยงเริ่มต้นขึ้น พนักงาน เอาเคาน์เตอร์บาร์ยกออกมา จัดเรียงที่ข้างกำแพง เรียบร้อยจอภาพLEDบนผนังเปลี่ยนเป็นเพลงบรรเลง เปียโนที่อ่อนหวาน บรรดาแขกหญิงชายที่มาร่วมงาน ต่างพากันสรวลเสเฮฮาอย่างมีความสุขท่ามกลางเสียง เพลงคลอเบาๆ

นีรชาสุดลมหายใจเข้าลึก เตรียมจะลุกไปหาภัส

กรณ์
เมื่อเดินไปถึงข้างเคาน์เตอร์บาร์ ได้ยินเสียงที่ คุ้นหูเสียงหนึ่งเข้า”น้องครับ ห้อง3027ไปทางไหน ครับ?”

นีรชาเหลือบตามองไปตามเสี่ยง คือนวิน เธอ แทบจะหยุดหายใจ

เมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้ว ตอนที่เธอไปแต่งหน้าที่

ห้องน้ำ บังเอิญได้ยินแก้วถามคำถามเดียวกันนี้กับ พนักงาน ห้อง3027 แก้วกับนวินต่างก็จะไปห้อง3027 นี้

ไม่ใช่เรื่องบังเอิญเกินไปหรือ!

นีรชาแสร้งทำเป็นจัดชุดตัวเอง หยุดฟังบท สนทนาระหว่างนวินและพนักงานคนนั้นจนจบ

เห็นนวินเดินออกไปไกลแล้ว นี่ชาใจเต้นรัว

ปลีกตัวออกจากผู้คนค่อยๆสะกดรอยตามไป

โรงแรมแห่งนี้ออกแบบได้ค่อนข้างซับซ้อน ทาง เดินหยั่งกับเขาวงกต นีรชาไม่กล้าตามไปใกล้จนเกิน ไป นวินเกือบจะจับได้ หลายครั้งแล้ว

บนชั้น3ที่เงียบสงัด ช่างแตกต่างจากห้องโถง อันอึกทึกที่ชั้น1อย่างสิ้นเชิง เงียบซะจนขนลุก

ดีมาก ที่หัวมุมทางเดิน นวินค่อยๆผลักประตู อย่างเบามือ นีรชากลั้นหายใจ เดินย่องไปข้างหน้า ใจเต้นรัวจนแทบจะทะลุออกมาจากอก

ประตูปิดไม่สนิท! นีรชาใจเต้นกำลังจะเอาหน้าแนบประตู ทันใดนั้นมือใหญ่และหนาข้างหนึ่งยื่นออก มาจากด้านหลังเธอ เอาผ้าปิดปากเธอจากทางด้าน หลัง ทั้งตัวเธอตกอยู่ในอ้อมแขนของผู้ชายคนหนึ่ง