ตอนที่ 222 ต้องมีความสุขแน่นอน

การหายตัวไปของลูกสาว? นีรชาสั่นไปหมดทั้ง ตัว มือของเธอเกาะกุมอยู่ที่หัวใจ น้ำเสียงร้อนรนถาม ขึ้น”การหายตัวไปของลูกสาวฉัน ภัสกรณ์ คุณพูดเรื่อ งอะไรนะ ลูกสาวของฉัน เขา… เขายังมีชีวิตอยู่อีก หรือ?”

ได้ยินน้ำเสียงนี้รชารีบร้อนพูดตัดบท ในใจของ ภัสกรณ์รู้สึกเจ็บปวด คำจริงเกือบจะหลุดออกจากปาก แต่เขาก็ใจแข็งอดมันเอาไว้

“ใช่ เธอยังมีชีวิตอยู่ ถ้าคุณมาร่วมงานหมั้นของ ฉันละก็ ฉันจะเล่าเรื่องของเด็กคนนั้นให้คุณฟัง”

ลูกสาวยังมีชีวิตอยู่ หัวใจของนีรชาเต้นรัว ร้อง ตะโกนออกมาอย่างบ้าคลั่ง”เธออยู่ที่ไหน ภัสกรณ์ คุณ บอกฉันสิ เธออยู่ที่ไหน?”

“เธอสบายดี มีความสุขมาก น่ารักมาก เมื่อคุณพบ เธอแล้วคุณก็จะรู้เอง”ภัสกรณ์รับปากว่า”ขอเพียงคุณมา ร่วมงานหมั้นของผม ผมจะบอกคุณทุกสิ่งทุกอย่างเกี่ยว กับเธอ”

นีรชากำโทรศัพท์ในมือแน่น เลือดในตัวพล่นพ ล่านไปทั่วทั้งร่างเพราะคำพูดของภัสกรณ์ ลูกสาวของ เธอยังมีชีวิตอยู่ ที่แท้สวรรค์ก็ไม่ได้ใจร้ายกับเธอเกินไป หรอก

น้ำตาแห่งความดีใจเอ่อล้นเต็มสองตา นีรชาพยักหน้าเป็นมั่นเป็นเหมาะกับโทรศัพท์” ภัสกรณ์ ฉันรับปาก คุณคะว่าจะไปร่วมงานหมั้นของคุณ”

ภัสกรณ์ไม่เคยโกหก เขาบอกว่าลูกสาวยังมีชีวิต อยู่ ก็ต้องมีชีวิตอยู่

นีรชาวางสายไปแล้ว แต่ภัสกรณ์ยังไม่วางสาย พึมพำกับตัวเอง นีรชา ผมยังมีอีกเซอร์ไพรส์ให้คุณ อดทนหน่อยนะอีกไม่กี่วัน ผมสัญญา หลังจากนั้นไป ทุกๆวัน คุณจะมีแต่ความสุข!

ข่าวคราวของลูกสาวทำให้นีรชาสั่นสะท้านไปทั้ง ตัวด้วยความปิติยินดี เรื่องราวทุกข์ใจตลอดหลายวันมานี้ ค่อยๆจางลง ชีวิตได้กลับมาสดใสขึ้นอีกครั้ง

ทุกๆวันเธอได้แต่ป้วนเปี้ยนอยู่แถวๆห้างสรรพสิน ค้าใกล้ๆกับสินค้าประเภท กระโปรงเด็กเอย หมวกเด็ก เอย ตุ๊กตาเอย นิทานเอย ของเล่นแต่ละอย่างเอย ซื้อ มากมายทุกวัน เพื่อตอบแทนความรักให้ลูกสาวของแม่ ตลอด 5 ปี จะชดเชยอย่างไรก็ไม่อาจเพียงพอ

ในห้องนอนนั้นเต็มไปด้วยสิ่งของสีชมพูทุกอย่าง ของลูกสาวตัวน้อยๆ ทุกคืนก่อนนอน นีรชาจะต้อง เชยชมสิ่งของเหล่านี้ ในใจปลื้มปิติ จินตนาการถึงความ น่ารักสวยงามของเธออย่างใจจดใจจ่อ จนเกือบจะทนไม่ ไหว

ท้องของจันทร์ฉายเริ่มป่องแล้ว เธอมาเยี่ยมนีรช าถึงบ้าน ทันใดนั้นเธอตกตะลึงกับของใช้เด็กเต็มไปทั่ว ห้องนอนของนีรชา นีรชา ฉันรู้แล้วว่าเธอรู้สึกผิดต่อลูกสาวของเธอ แต่ว่าเธอซื้อเยอะเกินไปไหมเนี่ย! เธอ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตอนนี้ลูกเธอตัวโตขนาดไหนชอบหรือไม่ ชอบอะไร หากลูกสาวเธอไม่ชอบของพวกนี้เลยล่ะ เธอ จะทำอย่างไรหือ?”

นีรชาบรรจงเอานิ้วสางผมยาวสีทองของตุ๊กตา ยิ้มแย้มอย่างตั้งตารอ”ถ้าเธอไม่ชอบ ฉันก็จะซื้อให้ใหม่ จนกว่าเธอจะพอใจ”

จันทร์ฉายค่อยๆเบียงหน้าเธอมา”อย่างนี้นี่เอง ความรักของคนเป็นแม่ ขนาดลูกในท้องฉันเกือบจะครบ 5 เดือนแล้ว แม้แต่ของใช้เด็กอ่อนสักชิ้นฉันก็ยังไม่ได้ ซื้อเลย!”

เธอมองนีรชาด้วยความน้อยใจนิดๆ “เอาละอย่า มัวตัดพ้ออยู่เลย ใครจะไปรู้ บางทีนรุตม์อาจจะเตรียมไว้ แล้วก็ได้ ไหนจะยังมีคุณแม่สามีของเธออีกล่ะ เอาอก เอาใจเธอซะขนาดนั้น ยิ่งกว่าองค์หญิงเสียอีก ที่จริงควร จะเรียกว่าไทเฮาเลยถึงจะถูก!”

จันทร์ฉายถูกนีรชากระแนะกระแหนอย่างนั้นก็ไม่ ได้โกรธอะไร กอดคอนีรชาหัวเราะร่า”แล้วยังไงละ ชีวิต ฉันดีใช่ไหมล่ะ!”

นีรชาอมยิ้มมองหน้าเพื่อนรักที่เต็มไปด้วยความ เบิกบานใจ พูดอย่างจริงใจว่า”จันทร์ฉาย เธอช่างโชคดี เหลือเกิน”

จันทร์ฉายพยักหน้าตอบรับ”อีม นีรชา ฉันรู้สึกว่า เธอกับภัสกรณ์ไม่ควรลงเอยกันแบบนี้ นีรชา สักวันหนึ่งเธอจะต้องมีความสุข”

นีรชาสายตามืดมน “กับภัสกรณ์ ฉันคงไม่หวัง อะไรแล้วล่ะ ตอนนี้ฉันคิดถึงแต่ลูกสาวเพียงอย่างเดียว จะเลี้ยงดูเธออย่างดีไปจนโต”

จันทร์ฉายกอดเธอเบาๆ “นีรชา วางใจเถอะ ทุก อย่างจะต้องดีขึ้น คนดีจะต้องได้ดีแน่นอน”

นีรชายิ้มกว้าง”อีม พรุ่งนี้จะต้องดีกว่าวันนี้ ต้องมี สักวันที่ดีกว่านี้”