ตอนที่ 214 กลัวสิ่งใดสิ่งนั้นก็มาถึง

หน้าที่ซีดขาวของนีรชาแดงขึ้นมาทันที ขายขี้ หน้าจริงๆกางเกงเลอะกลางถนนแถมยังมีคนมาพบเห็น อีก!

พอเห็นหน้าตาที่ทำตัวไม่ถูกของนีรชาพรยศก็ เข้าใจทันทีเลย

หน้าที่ขาวใสของเขาก็เริ่มแดง แล้วถอยหลังไป หนึ่งก้าวไม่รู้จะจัดการกับเรื่องที่เกิดขึ้นยังไง

ตอนนี้ไม่ใช่ฤดูหนาวทั้งสองก็ใส่ไว้แค่ตัวเดียว พรยศไม่มีแม้กระทั่งเสื้อที่จะปิดให้นีรชา

ข้างๆร้านกาแฟมีร้านสะดวกซื้อเล็กๆ พอพรยศ เห็นร้านก็รีบพูดกับนีรชาว่า “น้ำเธอรอฉันแป๊บนะ”

ระหว่างพูดก็เลยเดินไปทางหน้า ตอนนี้ก็เป็นช่วง เร่งรีบก็เลยซื้อผ้าอนามัยให้นีรชาก่อน

ให้เธอไปใช้ห้องน้ำของร้านกาแฟจะดีหน่อย ใน สมองของพรยศกำลังคิดแผนอยู่แต่พอนึกได้ว่าตัวเอง เป็นคนซื้อผ้าอนามัยให้นีรชาเขาก็รู้สึกดีใจมากๆ

โชคดีที่ถนนเส้นนี้จอดรถได้ นีรชาไม่อยากขึ้นรถ กลัวจะทำเบาะเลอะแต่ก็กลัวคนอื่นเห็นกระโปรงที่ สกปรกของตัวเองก็เลยต้องยืนใกล้ๆรถ นีรชาปวดท้อง จนหน้ามืดเธอเอามือไปดันที่รถถึงจะยืนนิ่งๆได้

พรยศพึ่งไปโทรศัพท์ของนีรชาก็ดังขึ้นมา
เธอหยิบขึ้นมาดูก็พบว่าเป็นสายจากภสกรณ

นีรชาที่อ่อนเพลียรับสาย “ฮัลโหล?”ในวินาทีนี้ เธอเกลียดผู้ชายคนนี้เข้าไส้

“อยู่ไหน?ผลตรวจชุดนั้นเธอลืมเอาคืนให้ ฉัน”เสียงของภัสกรณ์ไม่มีความอบอุ่นเลยแม้แต่น้อย

นีรชาถึงจะนึกได้ว่าผลตรวจยังอยู่ที่ตัวเองเธอ ขมวดคิ้วทนความเจ็บปวดไว้น้ำเสียงก็เย็นชายิ่งกว่าภัส กรณ์ “ฉันอยู่ที่หน้าร้านกาแฟ มาเอาเลย!”

ไม่นานรถของภัสกรณ์ก็มาจอดอยู่ที่ถนนตรงหน้า เขาขับรภไปจอดที่หลังรถพรยศแล้วเดินลงมา

พร้อมกับนภนัย

นีรชาเอาตัวชิดกับรถไม่อยากให้พวกเขาเห็น กระโปรงของตัวเองแล้วยื่นซองเอกสารให้เขา “อ่ะเอา ไป”

ภัสกรณ์เห็นเธอหน้าซีดก็เลยขมวดคิ้วแน่น แล้ว

รับซองเอกสารมาแต่ก็ไม่ได้เดินกลับทันที ในใจของนภนัยรู้สึกไม่พอใจก็เลยดึงเขาเดิน

กลับ ไปกันเถอะ!”

พรยศมือจับผ้าอนามัยแล้ววิ่งมาทางนี้พอเห็นภัส กรณ์กับนภนัยยืนอยู่ข้างรถตัวเองก็อึ้งไปเลย “ท่าน ประธานภัสกรณ์ บังเอิญจริงๆ ที่ท่านก็อยู่นี่

ภัสกรณ์มองไปทางเขาต่อด้วยมองไปทางมือ ของเขาที่จับผ้าอนามัยอยู่ นัยน์ตามีดเหมือนหมึกดำ”คุณพรยศนี้คือ?”

พรยศเห็นภัสกรณ์มองมาทางมือของตัวเอง ทำตัวไม่ค่อยถูกแล้วมองไปทางนีรชา “ฉันช่วยน้ำซื้อ ของมานิดนึง”

นภนัยก็มองไปทางผ้าอนามัยในใจของเธอรู้สึก

อิจฉามาก

นีรชามีเสน่ห์อะไรเนี่ย ผู้ชายคนสองคนอยู่รอบ ข้างตลอด!ผู้ชายคนนี้ที่เป็นหัวหน้าทั้งหน้าตาดีตัวสูง ใหญ่ก็ยังจะมาซื้อผ้าอนามัยให้!

ยั่วยวนภัสกรณ์ไม่พอยังจะไปยั่วยวนผู้อำนวยการ โรงพยาบาลตอนนี้ก็มายุ่งกับผู้ชายคนนี้

ซื้อผ้าอนามัยเป็นหน้าที่ของแฟนไม่ใช่เหรอ?ถ้า บอกว่านีรชากับพรยศไม่เคยมีอะฆ่าเธอให้ตายเธอก็ ไม่ใช่!

นีรชาเห็นสายตาที่เต็มไปด้วยความไม่หวังดีของ นภนัยนีรชาก็รู้สึกอยากจะอ้วก เธอยื่นมือไปควงแขน ของพรยศ “พรยศพวกเราไปกันเถอะ!นายบอกว่าจะพา ฉันไปดูหนังไม่ใช่เหรอ?ถ้ายังไม่ไปก็ไม่ทันละนะ!”

ไม่สนว่ากระโปรงจะทำให้เบาะเลอะนีรชารีบเอา กระเป๋าไปบังที่สะโพกแล้วเข้าไปในรถอย่างสง่ามองก็ ไม่มองภัสกรณ์แม้แต่ครั้งเดียว

พรยศโบกมือลากับภัสกรณ์และนภนัย “ขอโทษ ด้วยนะครับ ผมกับนีรชาไปก่อนนะครับ”
ขับรถแล้วซิ่งไปเลย ทิ้งภัสกรณ์และนภนยที่เต็ม

ไปด้วยความสงสัย

“คุณพรยศ ขอโทษครับ..”นีรชากัดริมฝีปาก แล้วขอโทษ

พรยศหมุนพวงมาลัยรถแล้วยิ้มอ่อนๆ “ไม่เป็นไร ฉันเข้าใจ”

“นายเข้าใจ?”นีรชารู้สึกประหลาดใจ พรยศรู้ว่า ทำไมเธอต้องขอโทษทำไม?

“ฉันรู้สิ เมื่อกี้เธอเอาฉันเป็นตัวบังแทนก็เพื่อที่จะ ทำให้ภัสกรณ์โมโหใช่ไหม?”ในใจของพรยศรู้สึกขมขื่น สายตาของภัสกรณ์เขาก็เข้าใจ

ความโมโหที่ถึงสุดขีด ความอิจฉาที่ถึงขีดสุดๆแต่ ก็ต้องควบคุมไว้เป็นผู้ช่วยเหมือนกันเขาเข้าใจมากกว่า ใครๆแล้ว

เขากำลังหึงแต่นีรชาดูไม่ออก พฤติกรรมของเธอ เหมือนเอาน้ำมันไปราดบนกองไฟ

พรยศเข้าใจคำพูดอ้อมๆของนีรชาทันที่ทำให้ นีรชาอายกว่าเดิม “ขอโทษจริงๆฉันเสียมารยาทแล้ว”

พรยศเหลียวไปมองเธอ “ไม่เป็นไร ยินดีที่ถูกเธอ ใช้”เขาเอารถจอดข้างถนน “เธอไปจัดการที่เคเอฟซี นะ!”

พูดจบก็เอาผ้าอนามัยให้นีรชา

จิตใจละเอียดอ่อนแบบนี้ นีรชาเงยหน้าไปมองเขายิ้มแบบลำบากใจ “ขอบคุณ!”

นีรชาเอากระเป๋าปิดร่างตัวเองไว้แล้วเดินเข้าไป ในเคเอฟซี พรยศมองไปทางหลังของเธอถอนหายใจ ยาวๆผู้หญิงที่ดีขนาดนี้ทำไมไม่ใช่ของตัวเองหละ?

แต่ดูจากสภาพแบบนี้แล้ว ภัสกรณ์มีแฟน นีรชา น่าจะตัดขาดกับเขาแล้วและตัวเองก็ยังมีโอกาสอยู่