ตอนที่ 167 ไม่อยากยุ่งกับคุณอีก

ในห้องทำงานที่หรูหรา หัวหน้าฝ่ายต่างๆของ

บริษัทที.เอส พร็อพเพอร์ตี้กรุ๊ปกำลังประชุมอยู่ หัวหน้า ฝ่ายการเงินกำลังรายงานเรื่อง

ภัสกรณ์เม้มปากตั้งใจฟังมาก

โทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะดังขึ้นมาอย่างกระทัน หัน ภัสกรณ์เหลียวมองไปก็ยิ้มที่มุมปาก “ฮัลโหละ”

ระหว่างพูดเขาก็ลุกขึ้นมาเดินไปด้านนอก ปล่อย ให้หัวหน้าการเงินยืนงงอยู่ที่เดิมไม่รู้ว่าจะพูดต่อหรือรอ เขากลับมาแล้วพูดต่อ

คนที่อยู่ข้างๆหัวหน้าการเงินพูดกวนเขา “ท่าน ประธานไปรับสายแล้ว คุณพักก่อนเลย เมื่อกี้ไม่ได้ยินเห รอ?เสียงนั่นอ่อนโยนอย่างกับน้ำก็เป็นสายจากแฟนแน่ๆ เลย”

ฝ่ายจดหมายก็หัวเราะดังขึ้นมา “นั่นน่ะซิ คำว่า ฮัลโหล ขนลุกไปหมดเลย”

พึ่งพูดจบภัสกรณ์ก็ดันประตูเข้าเลย “วันนี้มีธุระที่ ต้องทำ เลิกประชุม”

เลิกประชุม?ทุกคนยังงงอยู่ นี่คือการประชุมรวม ยอดหลายเดือนนะ?รายงานทั้งหมดจะต้องไปบอกให้ กับหุ้นส่วนทั้งหลายนะ..ทำไมถึงเลิกประชุมหละ?
ภัสกกรณ์ไม่สนใจสายตาที่เต็มไปด้วยความ สงสัยของผู้คนหันหลังแล้วเดินไปเลย

มุมที่เงียบที่สุดในร้านกาแฟสตาร์บัค นีรชาสั่งลา เต้มาหนึ่งแก้วแต่เธอไม่มีอารมณ์ดื่มเลย

ในใจของเธอมีไฟที่กำลังเผาไหม้อยู่ไฟแรงจน แค่หายใจเธอก็รู้สึกเจ็บ

ร่างที่สูงใหญ่ของภัสกรณ์มาโผล่ตรงหน้าประตู ร้านกาแฟ แค่แว้บเดียวเขาก็มองเห็นนีรชาที่อยู่ด้านใน แล้วเขาเดินก้าวขาเดินตรงไปทางนิ้วชา

“เรียกหาผมทำไม?คิดถึงผมเหรอ?”ภัสกรณ์ยิ้ม อย่างได้ใจมาก

นีรชาใช้สายตาที่เย็นชามองไปทางตาของเขา น้ำเสียงเฉยชามาก “ภัสกรณ์ คุณไปไกลๆจากชีวิตฉัน หน่อยได้ไหม?”

รอยยิ้มบนใบหน้าของภัสกรณ์นิ่งไปเลย นัยน์ตา ที่เต็มไปด้วยความสุขก็เปลี่ยนไปเย็นชาเหมือนน้ำแข็ง “นีรชา เธอโทรมาหาฉันแต่เช้าก็เพื่อที่จะคุยเรื่องนี้กับ ฉัน?”

“ใช่!ท่านประธานภัสกรณ์ ฉันรู้ว่าคุณมีอำนาจมี น้องสาวที่สวยเซ็กซี่ แต่รบกวนอย่ามายุ่งกับชีวิตดิฉันได้ ไหม?ฉันป็นแค่พนักงานธรรมดาๆตั้งใจทำงานหาเงิน ขอร้องปล่อยฉันไปได้ไหม?”

นีรชาพยายามทำตัวตกต่ำเพื่อร้องขอเขา
“ถิราทำอะไรกับเธอ?”ภัสกรณ์จับจุดสำคัญได้เร็ว มาก

น้ำเสียงของนีรชาเย็นเหมือนน้ำแข็ง “ถิราไม่ได้ ทำอะไรหรอก แค่บอกให้คนทั้งบริษัทรู้ว่าฉันคือมือที่ สาม ฉันคือคนที่แทรกความรักระหว่างคุณกับนภนัย ฉัน หน้าไม่อายตามง้อคุณตลอด!”

สีหน้าของภัสกรณ์ไม่ค่อยดีนัก “ถิรานี่ยิ่งโตยิ่ง ไม่รู้เรื่อง!น้ำ คืนนี้ฉันจะพาถิราไปขอขมาจากเธอ!”

นีรชาส่ายหัว “ขอขมา?ฉันไม่ต้องการ แค่ต้องการ ให้คุณปล่อยฉันไป อย่ามายุ่งกับชีวิตของฉันอีกอย่า ทำให้ฉันเป็นคนชั่ว ภัสกรณ์ฉันไม่อยากจะยุ่งเกี่ยวคุณ อีกแล้ว คุณเข้าใจบ้างไหม?”

ภัสกรณ์ยื่นมือไปจับที่ข้อมือของเธอ พูดด้วยน้ำ เสียงที่อ่อนโยน “น้ำ อย่าดื้อละนะ ฉันรู้ว่าเธอถูกรังแกมา ฉันจะสั่งสอนถิราดีๆ ไม่โกรธละนะ”

ระหว่างพูดเขาพยายามที่จะมาจูบริมฝีปากของ

เธอ

นีรชาเบือนหน้าไปแล้วผลักเขาแรงๆ “ภัสกรณ์ อย่ามาแตะต้องตัวฉัน!ถ้าคุณกล้าแตะต้องตัวฉันอีกฉัน จะแจ้งตำรวจ!”

การทะเลาะวิวาทของทั้งสองทำให้พนักงานใน ร้านรีบมาถาม “คุณคะ ต้องการรับการช่วยเหลืออะไร ไหมคะ?”