ตอนที่ 165 ตั้งใจเอาคืน

นีรชานอนหงายอยู่บนเตียง เอียงตัวไปมาก็นอน ไม่หลับ ก็เลยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูรูปของปาล ในใจ ของเธอรู้สึกว่าความสุขและความทุกข์ปนอยู่ด้วยกัน ทำให้หัวใจของเธอเจ็บปวดทรมานมาก

“ขอโทษนะปาล น้านีรชาจะผิดคำสัญญาแล้ว ต่อ ไปน้าจะเล่นกับลูกไม่ได้อีกแล้ว ปาล ขอโทษ..ตอน ที่นีรชาพูดเธอรู้สึกว่าน้ำตาจะไหลออกมาจากตาของเธอ แล้ว

เธอไม่ได้ตั้งใจที่จะหลอกปาล แต่ถ้าจะตัดขา ดกับภัสกรณ์ก็ต้องปล่อยเวลาที่อยู่กับปาลไปด้วย

ปาล คือลูกของภัสกรณ์

วันที่สองที่ตื่นมา ตาของนีรชากลายเป็นหมี แพนด้าไปเลย หน้าก็ซีดเหมือนคนไม่สบาย

เอ้ย ผู้หญิงวัยกลางคนนอนดึกไม่ได้จริงๆ นีรชา มองไปทางตัวเองที่อยู่ในกระจก เพื่อที่จะปกปิดขอบตา ดำเธอก็เลยแต่งหน้าให้เข้มกว่าปกตินิดนึง

พอถึงใต้ตึกบริษัทก็บังเอิญเจอกับพรยศที่พึ่งมา ถึงเหมือนกัน

“น้ำ!วันนั้นเธอ….ไม่สบายใช่ไหม?โทรหาเธอก็ ไม่รับสายเป็นห่วงเธอมากๆเลย”พรยศไปจับแว่นตาของ ตัวเองถามด้วยความเป็นห่วง
ท่าทางของพรยศเหมือนสมภพมากๆ หัวใจของ นีรชาเต็มเร็วกว่าเดิมก็เลยรีบหลบสายตามองไปทางอื่น ยิ้มแบบไม่ค่อยเป็นธรรมชาติ “เออ..ใช่..

เธอป่วยจริงๆ!ไปพัวพันกับผู้ชายที่ไม่ควรยุ่งมาก ขนาดนั้นไม่ใช่สมองป่าวแล้วเป็นอะไร

“ทนไม่ไหวก็กลับบ้านไปเถอะ ฉันอนุญาติให้เธอ พัก”พรยศเป็นคนที่ดีจริงๆ ในตอนที่โปรเจคอยู่ในตอน เสี่ยงๆเขากลับให้นีรชากลับไปพัก

“เออ ไม่ต้องๆ ฉันยังไหว”นีรชามองไปทั่วไม่กล้า ไปมองตาของพรยศ

ตอนที่สู้หน้ากับพรยศเธอรู้สึกว่าตัวเองต่ำต้อย มาก เธอไม่สมควรที่จะมีพรยศที่ทำดีกับเธอมากขนาดนี้

ลิฟท์มาแล้วนีรชากับพรยศเข้าไปพร้อมกัน นีรชา ยืนอยู่ข้างๆพรยศ กลิ่นตัวที่อ่อนๆของเธอเริ่มแพร่เข้าไป ในจมูกของพรยศ

พรยศสูดหายใจเข้าลึกๆ ให้กลิ่นของเธออยู่ เต็มอกของตัวเองความรักนิดๆที่เขามีให้กับนีรชาก็เพิ่ม ขึ้นมาอย่างควบคุมไม่ได้

พอเดินออกกจากลิฟท์ก็เห็นพนักงานบริษัทมุม กันเต็มเลย ทุกคนชี้ไปทางบอร์ดประกาศแล้วพูดไม่หยุด

“พระเจ้า!ดูไม่ออกจริงๆว่านีรชาจะเป็นคนแบบนี้

ทีแรกรู้สึกว่าเธอเองก็สวยนะ บุคลิกภาพก็ดี ไม่คิดว่าจะ

ไปเป็นเมียน้อยคนอื่น!”
“เมียหลวงก็ไม่เบานะ เอาตัวหนังสือใหญ่ๆมาติด ที่บริษัทเลย คงจะหาคนสืบเรื่องของนีรชาตั้งนานแล้ว แหละก็เลยลงมือในตอนนี้”

“ทำไมเธอสงสารเหรอ?คนที่เป็นเมียน้อยจะไม่ ตายดีเนีรชาสมน้ำหน้า!”

พรยศมองไปทางบอร์ดประกาศอย่างสงสัยแล้ว มองมาทางนีรชา หน้าของนีรชาซีดไปทันทีเธอรีบวิ่งไป ทางกำแพง

พอผู้คนเห็นนีรชามาก็เลยหลีกทางให้อัตโนมัติ

สายตาที่มองไปทางเธอมีความดูถูก มีคนดีใจที่เธอซวย

และมีคนที่ประชดประชันและเกลียดชัง….

กำแพงที่ขาวสะอาดตัวหนังสือที่ขอบดำด้านใน แดงๆดูเด่นมาก

อื่นางชั่วนีรชา แย่งสามีคนอื่น!….เพราะเงินเลย

ยอมเป็นเมียน้อยคนอื่น…..เป็นมือที่สามทำลายความ สุขของคนอื่น…..หน้าเงิน…. ตัวหนังสือที่ใหญ่ๆเหมือนมีดที่แทงเข้ามาในใจ

ของนีรชา เธอกัดริมฝีปากแน่นๆตาโตค้างไม่ให้น้ำตา

ไหลออกมาเธอเขย่งเท้าอยากจะไปฉีกตัวหนังสือพวก

นั้นออก

ตัวหนังสือพวกนั้นติดได้สูงมากก เธอตัวเล็ก เอื้อมยังไงก็เอื้อมไม่ถึง

ทุกคนยืนดูเธอเงียบๆไม่มีใครเข้าไปช่วยเธอเลย
นีรชาพึ่งเข้ามาทำงานไม่นาน ไม่สนิทกับคนอื่น อยู่แล้วอีกอย่างทุกคนได้เห็นคนสวยในบริษัทมีชื่อเสีย ในใจก็ต้องแอบมีความสุข

ด้านหลังมีเสียงของรองเท้าดังขึ้น พรยศเดินไป ข้างๆนีรชายื่นมือไปกระชากตัวหนังสือพวกนั้นลงมาจน ไม่เหลือซาก!

“แยกย้ายกันเถอะทุกคน เรื่องที่สร้างกระแสตั้งใจ ทำตัวหนังสือใหญ่แบบนี้ไม่ต้องสนใจ ไปทำงานได้ แล้ว!”

พรยศยืนอยู่ตรงหน้านีรชา บังสายตาที่ดูถูกและ สายตาที่ประชดประชันแทนเธอ

“หัวหน้าก็มาแก้ตัวแทนเธอ เผลอๆหัวหน้าคนนี้ ก็….”ผู้หญิงตัวน้อยๆที่อยู่ในผู้คนพูดขึ้นมาทำให้คนอื่น ต่างก็มองมาทางพรยศหมด

“ไปเถอะ!”และในวินาทีนี้พรยศไปจับมือของนีรช ามองไปทางหน้าของเธอที่ซีดขาวและสายตาคู่นั้นที่มี น้ำตาคลอเต็มแต่ก็ไม่ไหลออกมา ในใจของเขามีความ สงสารที่พูดไม่ถูก

รู้จักนีรชามาได้ครึ่งเดือนเขารู้ดีว่านีรชานั้นเป็น คนยังไง

กลับไปถึงที่หน่วยงานของตัวเอง พรยศก็ไปตบที่ ไหล่ของนีรชาเบาๆ “ตั้งใจไปทำงานนะอย่าไปสนใจ”

นีรชาพยักหน้า แต่ในใจของเธอวุ่นวายจะตายอยู่

แล้ว
นีรชาเธอมันสมน้ำน่า!ใครให้เธอชั่ว!ใครให้เธอ หน้าไม่อาย!วันนี้คือวันที่กรรมจะมาถึง!

ริมฝีปากของเธอมีรอยกัดแดงๆ เธอด่าตัวเองใน ใจไม่หยุดเหมือนทำแบบนี้แล้วจะทำให้ความรู้สึกที่เจ็บ ปวดลดลง

นั่งเหม่อบนเก้าอี้สักแป๊บนี้รชาก็ยังไม่สามารถ ตั้งใจทำงานได้ต่อ รอบข้างมีพนักงานเดินไปเดินมา ตลอด แกล้งๆไปเติมน้ำก็เหลียวมองมาทางเธอ

พวกนี้คือพวกที่มาสายไม่ได้ดูสภาพของเธอใน ตอนเช้าที่รุมดูมือที่สาม

“นั่นไง คนที่นั่งข้างหน้าต่าง คนที่ใส่กระโปรง เขียวก็คือนีรชา..”

คนที่ได้ดูเหตุการณ์ตั้งแต่ต้นจนจบกำลังอาสา เล่าเรื่องให้คนที่มาช้าฟัง

นีรชานั่งทนไปเป็นเวลานึ่ง สุดท้ายเธอทนไม่ไหว แล้ว ถ้าผ่านเรื่องนี้ไปชื่อของเธอเน่าเสียในบริษัทตั้ง นานละ!ไม่มีวิธีที่จะทำงานต่อได้เลย!เธอทำได้เพียงลา ออก

มาถึงตรงหน้าห้องของพรยศนีรชายื่นมือไปเคาะ

ประตู “เชิญครับ”ประตูของพรยศปิดไม่มิด นีรชาผลัก ประตูแล้วเดินเข้าไป กำลังจะอ้าปากพูดเรื่องลาออกด้าน

นอกก็มีเสียงดังขึ้นมาอย่างกระทันหัน “คุณคะ เข้าไปไม่

ได้ค่ะ!ที่นี่คือเขตทำงานของเราคุณไม่ใช่พนักงานที่นี่จะเข้าไปด้านในไม่ได้ค่ะ!”

เสียงของผู้หญิงที่เสียงดังฟังชัดเต็มไปด้วย ความกดดันดังขึ้น “ฉันมาหานีรชา!ไม่เกี่ยวกับพวกเธอ! ไปให้พ้น!”

เสียงนี้คุ้นหูมากเลย นีรชาหันหลังมาก็มีผู้หญิงที่ ยื่นอกเดินผ่านผู้คนมากมายมาทางเธอ

จมูกที่สูงโด่ง ขนตาที่ยาวๆและยังมีริมฝีปากที่เห มือนกับภัสกรณ์ ผู้หญิงคนนี้เป็นถิราชัดๆ?

นีรชาชะงักไปเลย หรือพวกชื่อใหญ่ๆพวกนั้น ไม่ใช่นภนัยทำแค่เป็นถิราทำ?

พรยศเห็นสภาพของเพื่อนร่วมงานคนอื่นก็เดิน ไปข้างๆนีรชา สายตาก็เริ่มสงสัย “น้ำ เธอรู้จักผู้หญิงคน นั้นเหรอ?”

นีรชาพยักหน้า “รู้จัก เธอคือ..

พอพูดถึงคือ เธอไม่รู้จะพูดยังไงต่อเพื่อนของ อดีตแฟนเก่า?ภัสกรณ์ไม่เคยเป็นแฟนของเธอเลย ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเขาคือสิ่งที่ไม่ควรให้คนอื่น รู้

พรยศเห็นนีรชาพูดตะกุกตะกัก ในใจของเขาก็มี ลางสังหรณ์ที่ไม่ดี

ที่แรกนึกว่าเรื่องตัวหนังสือนั่นมีคนแกลังนี้รชา แต่พอดูจากสภาพตอนนี้แล้วคงจะเป็นเรื่องจริง