ตอนที่ 163 แทบชายหนุ่มนั้นไม่ได้

พอถึงร้านอาหารก็มีพนักงานหญิงมาต้อนรับพวก เขาเข้าไปในห้องอาหารเดี่ยวที่ภัสกรณ์จองไว้

ทั้งสองเดินเข้าไปพร้อมกัน พนักงานเห็นนีรชา อุ้มเด็กไว้ก็เลยเอาเตียงเด็กมาให้พวกเขา

นีรชาวางตัวปาลไว้บนเตียงเบาๆ กลัวว่าเขาจะ หนาวก็เลยถอดเสื้อกันหนาวของตัวเองไปห่มที่ตัวของ เด็ก

ภัสกรณ์มองไปทางนีรชาในสายตาเต็มไปด้วย ความอ่อนโยน

ถึงแม้จะเป็นแม่แท้ๆก็คงจะทำได้เท่านี้เองมั้ง?

นีรชารู้สึกว่าภัสกรณ์กำลังมองมาทางเธอ เธอ ทำตัวไม่ค่อยถูกเลย ตอนนี้ปาลหลับไปแล้วไม่มีใครจะ มาพูดนี้พูดนั่นระหว่างเธอกับภัสกรณ์แล้วเธอยิ่งรู้สึก ทำตัวไม่ถูกไปใหญ่เลย

“น้ำ คืนนี้กลับบ้านกับผมเถอะ!”ภัสกรณ์มองไป ทางหน้าข้างของเธอก็เลยเผลอพูดออกมา

กลับไปกับเขา?ในฐานะอะไร?เมียเก็บเหรอ?

นีรชาเงยหน้าขึ้น “ภัสกรณ์ คุณลืมไปแล้วใช่ไหม ว่าตัวเองมีแฟนอยู่? คุณมาพูดแบบนี้กับฉันไม่รู้สึกละอาย ใจบ้างเหรอ?”

ภัสกรณ์ไปจับที่มือของเธอ “น้ำ ผมดูออกกว่าเธอชอบปาลมาก ทางเขตตะวันออกผมมีบ้านอยู่หนึ่งหลัง เธอย้ายเข้าไปอยู่ในนั้นให้ปาลอยู่เป็นเพื่อนเธอทุกวันดี ไหม?”

เขาเอาลูกมาเป็นข้อตกลงเหรอก็แค่จะให้เธอ ยอมเขาไปเป็นเมียเก็บงั้นเหรอ!

ทำไมผู้ชายคนนี้ชั่วได้มากขนาดนี้!

ในใจของนีรชารู้สึกเย็นลงไปทันที เธอรู้สึกว่าตัว เองนั้นเป็นแค่เรื่องตลก

นีรชาดึงมือของตัวเองออกกมาทีละนิดๆ พูดด้วย น้ำเสียงที่ไม่มีความอบอุ่นแม้แต่นิด “ภัสกกรณ์ ผ่านไป นานขนาดนี้คุณก็ไม่เคยเปลี่ยนไป เห็นแก่ตัว เลือดเย็น ไม่รู้จักให้เกียรติผู้อื่น คุณไม่เคยเปลี่ยนไปเลย!”

ภัสกรณ์ไม่คิดว่านีรชาจะตอบโต้แรงขนาดนี้เขา อึ้งไปเลย “เป็นผู้หญิงของผมไม่ดีตรงไหน?ผมให้ได้ทุก อย่างที่มีในโลกใบนี้เงินทอง ศักดิ์ศรี ยศตำแหน่ง เด็ก ทุกๆอย่างผมให้ได้หมด!แค่เธอรออีกแค่ปีเดียวผมให้ได้ แม้กระทั่งฐานะเธอยังมีอะไรที่ไม่พอใจอีกเหรอ?”

นีรชาส่ายหัว เสียงนิ่งเหมือนน้ำที่ไม่มีคลื่น “ขอโทษ ของพวกนั้นฉันไม่อยากจะได้”

สิ่งที่เธออยากได้คือ รัก ให้เกรียติเป็นการอยู่ เคียงข้างที่ไม่มีวันทิ้งกัน

แต่พวกนี้ภัสกรณ์ไม่มีเลย สิ่งที่เขามีแค่เงินทอง กับความอยากได้
ภัสกรณ์เริ่มหงุดหงิด เขาอยู่ในกลุ่มผู้หญิง มากมายทำไมถึงจัดการกับนีรชาไม่ได้สักทีนะเนี่ย?

“นีรชา เธอรู้ไหมว่ามีผู้หญิงมากขนาดไหนที่ อยากจะขึ้นเตียงฉัน?เธอเหมือนผู้หญิงทั่วไปหน่อยได้ ไหม อย่าดื้อด้านแบบนี้อย่าไร้เดียงสาได้ไหม?”

นีรชาอยากจะหัวเราะดังๆ เธอไร้เดียงสา?ใน ความคิดของภัสกรณ์ เขาอุส่ารับเธอมาเป็นเมียเก็บ เธอ คงต้องดีใจกราบไหว้เขาน่ะซิ?

“ภัสกรณ์ ฉันไม่มีวิธีที่จะสื่อสารกับคุณได้อีกแล้ว

ชึ่งมันเถอะ ฉันไปก่อนละ”

นีรชาลุกขึ้นมาหยิบกกระเป๋ากำลังจะไปพอหันไป ด้านหลังก็เห็นปาลลุกจากเตียงนอนมองมาทางเธอกับ ภัสกรณ์อย่างมึนงง

“น้านีรชาครับ น้าทะเลาะกับพ่อหรอครับ?”ปาล ไปจูงที่มีอของเธอน้ำเสียงเต็มๆไปด้วยความร้องขอ “น้า นีรชาครับ น้าไม่โกรธพ่อได้ไหมครับ ไม่ไปได้ไหม ครับ?”

นีรชาไปลูบที่หัวของเขา ไม่รู้จะพูดยังไง

ตาของปาลมีน้ำตาคลอเต็ม “น้านีรชาครับ ถึงแม้ หน้าของพ่อจะดูดไปหน่อย แต่พ่อเป็นคนดีนะ!และพ่อก็ ชอบน้ามากๆเลยนะ!น้านีรชา ที่ลิ้นชักบ้านผมมีรูปของน้า เต็มเลยครับ พ่อแอบดูรูปของน้าบ่อยๆเลยนะ!”

เรื่องส่วนตัวโดนลูกเอามาเปิดเผย ภัสกรณ์ทำตัว ไม่ค่อยถูก เด็กผีนี้รู้ได้ไงว่าลิ้นชักของเขามีรูปของนีรชาอยู่?ลิ้นชักนั้นล็อคไว้ตลอดเลยนะ!

นีรชาชะงัก ช่วงนี้เธอไม่ได้ถ่ายรูปเลยนะ!รูปภาพ ที่ภัสกรณ์ดูก็คงจะเป็นรูปของห้าปีก่อนมั้ง?

ในใจของเธอไม่รู้เป็นความรู้สึกอะไร เธอไม่รู้จะ พูดยังไงต่อ ปาลก็กระโดดมากอดที่คอของเธอ “น้านีรช าครับ อย่าไปได้ไหมครับ ปาลชอบเวลาที่อยู่กับน้าและก็ พ่อ!น้านี้รชามาเป็นแม่ของผมดีไหมครับ?”

คำว่าแม่ทำให้นีรชากับภัสกรณ์อึ้งไปเลย

“เออ..”มองไปทางสายตาที่เต็มไปด้วยความ

หวังของเด็ก นีรชาไม่รู้จะพูดอะไรก็เลยเปลี่ยนเรื่องคุย “น้านีรชาก็ชอบลูกเหมือนกันนะ ต่อไปถ้าคิดถึงน้านีรชา ก็โทรมาหาน้านะ น้าจะมาเล่นกับลูกแน่นอน ดีไหม?”

ความสนใจของเด็กเปลี่ยนง่ายจริงๆเลย ปาล ตอบรับอย่างมีความสุข “ได้ครับ!”

เขากอดคอของนีรชาแน่นๆ “น้านี่รชาไม่ไปได้ ไหมครับ?ปาลอยากจะกินข้าวกับน้านีรชา” เด็กน้อยเอาหน้านิ่มๆของเขามาชิดกับคอของ

เธอ ความรักความพึ่งพาที่เขามีให้กับนีรชาทำให้ใจของ

นีรชาอ่อนไปหมด เธออุ้มเขามานั่งที่ตักตัวเอง “มา น้า

ป้อนข้าวปาล”

ภัสกรณ์มองไปทางความอ่อนโยนที่นีรชามีให้กับ ปาลในใจของเขาแอบอิจฉา เขาเองมีเสน่ห์มากขนาดนี้ แต่กลับสู้เด็กที่ยังไม่โตเหรอ?