ตอนที่190 ได้ใจ

จากช่วงพลบค่ำผ่านไปเป็นกลางคืออย่างรวดเร็ว นีรชารู้สึกว่าพลังงานของร่างกายใช้สิ้นเปลืองมาก เธอ ถูกภัส กรณ์อุ้มไปอาบน้ำแล้ว กำลังจะเอนตัวนอนหลับ โทรศัพท์สายจากจันทร์ฉายก็โทรเข้ามา

“ฮัลโหล จันทร์ฉาย”

“น้ำเธอเป็นยังไงบ้าง โทรมาดึกแบบนี้ ไม่ได้ รบกวนเธอใช่ไหม”น้ำเสียงของจันทร์ฉายเต็มไปด้วย คงาม ขอโทษ

“เปล่าๆ ฉันยังไม่นอน”นีรชารีบอธิบาย มือใหญ่ ของผู้ชายข้างกายเธอเริ่มอยู่ไม่นิ่ง เธอจึงใช้แรงดึงมัน ออก

“วันนี้ยุ่งมากจริงๆปลีกตัวเองออกไม่ได้เลย น้ำ ตอนนี้ร่างกายเธอไม่เป็นไรแล้วใช่ไหม ได้ยินคุณภัส กรณ์เขาพูด ว่าได้รับเซรุ่มแล้วก็ไม่เป็นอะไรแล้ว ตอนนี้ เธอรู้สึกยังไงบ้าง”

“เมื่อได้ยินถึงความเป็นห่วงจากเพื่อน ในใจของ นีรชารู้สึกอบอุ่นมาก”ตอนนี้ยังมีอาการชาที่ข้อเท้าและ น่อง อย่างอื่นนั้นไม่มีปัญหาอะไรแล้ว จันทร์ฉาย เธอ เพลิดเพลินกับการแต่งงานเถอะ ฉันไม่เป็นอะไรจริงๆ เธอไม่ต้องเป็นห่วง ใช่แล้ว พวกเธอไปฮันนี่มูนที่ตุรกีกัน ใช่ไหม เดินทางวันพรุ่งนี้ใช่ไหม”
“อั้ม เดินทางพรุ่งนี้ ใช่แล้ว น้ำ เรื่องนี้เธอไม่รู้สึก แปลกเหรอ ฉันถามพนักงานโรงแรมแล้ว ใกล้ๆกับห้อง แต่งตัว นั้นไม่มีต้นไม้อยู่เลย แล้วมันจะเข้ามาในห้อง ได้ยังไง ประตูก็ถูกล็อกจากด้านนอก ทำไมมันบังเอิญ ขนาดนั้น”

นีรชากัดริมฝีปาก จริงๆแล้วในใจของเธอนั้นก็ รู้สึกสงสัย แต่แค่ไม่แน่ใจ กลัวว่าจันทร์ฉายจะกังวลใจ จึงพูดออก ไป”ต้นไม้ที่โรงแรมมีเยอะนะ สัตว์เลี้ยงต่างๆ ก็เยอะ มันก็อาจจะทำให้ มีงูพิษเข้าไปก็ได้ ตอนนั้น เพื่อนเจ้าสาว คนอื่นก็แต่งตัวเสร็จกันแล้ว มีฉันอยู่ใน ห้องคนเดียว พนักงานของบริษัทจัดงานแต่งงานก็ไม่อยู่ อาจจะคิดว่าใน ห้องไม่มีคนแล้ว ก็เลยล็อกประตู จันทร์ ฉาย อาจจะเป็นแค่อุบัติเหตุ เธอไม่ต้องคิดมากหรอก ไป ฮันนีมูนให้สนุก เถอะ”

ในที่สุดก็พูดให้จันทร์ฉายสบายใจ วางสาย โทรศัพท์แล้ว นีรชาตะแคงหัวไป พบว่าภัสกรณ์กำลัง มองเธออย่าง ครุ่นคิด

“ทำไมมองฉันแบบนั้นละคะ”นีรชาจิ้มไปที่หน้า

ของเขา

ภัสกรณ์จับมือเธอไว้และดึงเธอเข้ามาในอ้อมอก ของเขา “น้ำ มีเรื่องหนึ่งที่ผมต้องบอกคุณ”

“เรื่องอะไรคะ”

“เธอโดนงูพิษกัด เรื่องนี้ไม่ใช่อุบัติเหตุ ผมคิดว่า มีคนตั้งใจคิดจะทำร้ายคุณ ครั้งนี้มันทำพลาดไป ผมกังวลว่า คนๆนั้นจะหาโอกาสอื่นลงมืออีก จากวันนี้ เป็นต้นไป คุณต้องระมัดระวังตัวให้มาก พยายามออกไป ข้างนอกให้น้อยที่สุด เว้นไปช่วงหนึ่งก่อน”

ภัสกรณ์หยุดชั่วครู่หนึ่ง”ใช่แล้ว คุณอยู่ที่นั้นไม่ได้ แล้ว คุณต้องย้ายบ้าน ไม่อย่างนั้นผมวางใจไม่ได้”

นีรชารู้ว่าเรื่องนี้สำคัญ เธอพยักหน้าอย่างเชื่อ ฟัง”ค่ะ”

ภัสกรณ์ประหลาดใจจับใบหน้าเล็กของเธอ”เอ๊ะ ทำไมวันนี้เชื่อฟังง่ายแบบนี้ ไม่ถามแม้แต่คำเดียว ก็ตอบ ตกลงแล้ว”

นีรชาดึงมือที่ราวกับกรงเล็บปีศาจของเขาออกไป ยังมีความไม่สบายใจอยู่ ฉันก็รักชีวิตของฉัน ฉัน สวยงาม ราวกับดอกไม้ที่กำลังเบ่งบาน และละเอียดอ่อน มีความสามารถ ชีวิตคนเราช่างสวยงามแบบนี้ ฉันก็ อยากมีชีวิต อยู่ไปอีกหลายๆปี คิดถึงสายตาของคนนั้นที่ มองฉัน ฉันก็กลัวตัวสั่นแล้ว เธอต้องยังไม่ยอมแพ้”

ภัสกรณ์มองเถอะอย่างลึกซึ้ง”เธอรู้ว่าเป็นใครเห รอ”

นีรชากัดริมฝีปาก”เธออยู่ที่ห้องน้ำแล้วเดินมา ทางฉันพ่นบางสิ่งบางอย่างที่ข้อเท้าของฉัน ต่อมาตอน ที่กัดฉัน ประจวบเหมาะกับที่มันฉกตรงนั้นพอดี แต่ว่า ฉันก็แค่สงสัย ไม่ได้แน่ใจร้อยเปอร์เซ็นต์นะคะ

ภัสกรณ์กอดเธอไว้แน่น”น้ำ ผมขอโทษ ถ้าหาก ไม่ใช่เพราะผม คุณก็ไม่ต้องมารับอันตรายและความเจ็บปวด แบบนี้ วันนี้ออกจากโรงพยาบาลแล้ว คุณย้ายไปอยู่ บ้านผมดีไหม ให้ผมดูแลคุณอีกอย่างคุณจะได้เจอกับ ปาลทุก วัน”

นีรชาส่ายหัว”ฉันไม่อยากไป”

เธอไม่อยากย้ายไปอยู่บ้านของเขาอย่างที่ไม่สม เหตุสมผลอีก

ภัสกรณ์ก็พอจะเดาใจเธอได้ คิดทบทวน บีบจมูก เล็ก”เอาละ ถ้าอย่างนั้นผมหาคอนโดให้คุณก็แล้วกัน ช่วงนี้ ถ้า หากไม่มีผมอยู่ด้วย คุณพยายามอย่าออกไป ข้างนอก”

นีรชามองเขาอย่างรวดเร็ว”ถ้ามีคุณอยู่ด้วยคงไม่ ได้ออกไปไหนมากกว่า ต้องทำให้ฉันนอนอยู่บ้าน ทำ….”พูด ยังไม่จบ ก็เอามือปิดปาก หน้าก็เปลี่ยนเป็นสี แดง

“ฮาฮา ทำไมไม่พูดละ”ภัสกรณ์ตั้งใจแหย่เธอ ทั้ง ที่เขารู้ว่านีรชานั้นตั้งใจจะพูดอะไร

เธอนั้นพูดไม่ผิด เขาอยู่ด้วยกันกับเธอ น้อยมาก

ที่เขาจะออกไปข้างนอก อยู่ด้วยกันจนเบื่อ เขาก็อยากได้

เธอ ผู้หญิงคนนี้ เป็นสิ่งเสพติดสำหรับเขา

เมื่อเห็นภัสกรณ์ยิ้มอย่างยั่วยวน ก็พลิกตัวหัน หลังให้เขา ซุกหน้าของเธอเข้าผ้าห่ม “ไม่สนใจคุณแล้ว ฉันนอน แล้วนะ”

ภัสกรณ์หมุนไหล่เธอกลับมา ดวงตาเต็มไปด้วย รอยยิ้ม”ถ้าอย่างนั้นคุณคิดว่ายังไง คุณบอกผม ผมจะทำตาม”

นีรชาหันหลังมองเขา”จริงเหรอคะ”

“จริง”

“ค่ะ ฉันอยากจะเริ่มต้นใหม่ คบกันแบบคู่รักจริงๆ เริ่มจากเข้าใจและยอมรับกันและกัน ไม่ใช่การนอนอยู่ บนเตียง ด้วยกันทั้งวัน

นี่คือความคิดเห็นในใจของนีรชา ความสัมพันธ์ ระหว่างเธอกับภัสกรณ์นั้น เริ่มต้นกันอย่างไม่ปกติมัน เป็นแบบที่ยากจะเปิดเผย เป็นสิ่งที่รับได้ยาก เธอ ต้องการที่จะเดินเคียงข้างเขาเดินไปด้วยกันอย่างเปิด เผยเหมือนกันกับคู่รักอื่นๆ ดูหนัง ทานอาหาร อาบแดด บนหญ้าที่สวนสาธารณะ ไปร่วมงานเลี้ยงของเพื่อน เป็นต้น

ภัสกรณ์กอดเธอแน่น”ตกลง ผมรับปากกับคุณ รอ

ให้คุณย้ายไปที่บ้านใหม่ พวกเราก็เริ่มกันใหม่ เหมือน กับคู่รัก คู่อื่นๆ” ถึงแม้ว่าจะตกลงกับเธอแล้ว แต่ในใจก็ยังก็ไม่รู้ว่า

นภนัยนั้นจะทำเรื่องบ้าๆอะไรออกมาอีก

คาดไม่ถึงว่า ภัสกรณ์ตอบตกลงแล้ว นีรชามอง เขาอย่างประหลาดใจ รอยยิ้มก็ค่อยๆเผยออกมา”คุน แทน ทำไม่ ตอนนี้คุณถึงพูดดีแบบนี้ หรือเพราะคุณรัก ฉันจนถอนตัวไม่ได้แล้ว”

แต่เดิมนั้นมันเป็นประโยคที่เธอนั้นหยอกล้อ แต่ ภัสกรณ์กลับมองเธออย่างจริงจัง พยักหน้าอย่างจริงจัง”อั้ม” ในใจของนีรชาหวานราวกันดื่มน้ำผึ้ง เข้าไป ยิ้มจนตาเป็นรูปพระจันทร์เสี้ยว กอดคอเขาอย่าง ออดอ้อน”ถ้าอย่างนั้นคุณรักฉันเพราะอะไรคะ”

ภัสกรณ์คิดแล้วคิดอีก ตอบเธออย่างจริงจัง”รัก คุณเพราะคุณสวยงามราวกับดอกไม้ที่กำลังเบ่งบาน และละเอียดอ่อน มีความสามารถ”

รอยยิ้มของนีรชายังคงชะงัก คำตอบยุ่งเหยิง อะไร เธอจ้องเขา กลับพบว่าดวงตาเขานั้นเปล่งประกาย

จริงๆแล้วเขาก็เป็นการแหย่เธอเล่น กำลังคิดอยู่

กำลังจะหาวิธีทำให้เขาโมโหขึ้น ภัสกรณ์ถึงเอ่ยปาก

พูด”น้ำ คุณรักผมเพราะอะไร”

นีรชาโอบรอบคอเข้าไว้และยิ้มอยากประจบประ แจง”รักคุณเพราะคุณมีอำนาจมีสิทธิ์ มีเงินทองที่ใช้ไม่ หมด”

เมื่อเห็นการแสดงออกไม่สดใสเบิกบานของเขา นีรชาหัวเราะอยากภูมิใจ แข่งกันครั้งนี้ เธอชนะอีกแล้ว