ตอนที่186 แชร์น้ำหอม

นีรชาอยู่ที่ห้องจัดงานเลี้ยงเพื่อตรวจดูแชมเปญ ทาวเวอร์ ตรวจดูไมโครโฟนและจอLCDในห้องจัดงาน ด้วย ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว เธอจึงเร่าเดินไปห้อง เปลี่ยนชุด

อีกสักพักงานแต่งงานก็จะเริ่มขึ้นแล้ว นีรชายังไม่ ได้เปลี่ยนชุดเพื่อนเจ้าสาว

กำลังเดินไปที่ประตูห้องน้ำของห้องแต่งตัว นภ นัยก็ออกมาจากห้องน้ำ มองเห็นนี้รชาก็เหมือนกับว่า พบกับผู้มี พระคุณที่ช่วยชีวิตไว้”น้ำ ผมฉันติดต่างหู ฉัน เอามันออกเองไม่ได้ เธอไปช่วยฉันแกะมันออกที่ห้องน้ำ ได้ไหม”

นีรชาจริงๆแล้วนั้นไม่ได้อยากจะสนิทสนมกับนภ นัยเท่าไหร่หนัก แต่เรื่องช่วยเหลือเล็กน้อยแบบนี้ นภนัย ก็เอ่ย ปากขอให้ช่วย เธอไม่ช่วยก็จะไม่ดี เธอจึงพยัก หน้าได้สิ”

นภนัยใส่ต่างหูมรกตราคาแพง เป็นสไตล์แบบ ย้อนยุค ลายสลักซับซ้อน เส้นผมที่พันรอบเกลียวนั้น ยากที่แกะมัน ออก”

นีรชายืนอยู่ข้างๆนภนัย ใช้ปลายนิ้วของเธอ คลายเส้นผมออกที่ละน้อย และระมัดระวังดึงเส้นผมออก จากลายสลัก ซับซ้อนนั้นออกมาเพราะกลัวว่าจะทำให้นภนัยนั้นเจ็บ

นภนัยมองหน้าสวยงามของนีรชาผ่านกระจก ยิ้ม ออกมา”น้ำ เธอระวังหน่อยนะ อย่าทำลายสลักด้านบน พังนะ ต่างหูคู่นี้คุณแทนเขาให้ฉันมา เขาประมูลมา จากงานประมูลที่ลอนดอน เขาจ่ายไปหลายแสนปอนด์”

ปลายนิ้วของนีรชาสั่น และตอบไปแบบขอไป ที่”อืม”

นภนัยพูดคุยอย่างจริงจัง”เห้อ แทนเขาใช้จ่าย เงินฟุ่มเฟือยจริงๆ ถึงแม้ว่าฉันจะชอบหยก แต่ต่างหูคู่ เล็กๆแบบนี้ ราคาหลายแสนปอนด์ ก็ต้องอกสันขวัญแข วนจริงๆ”

แม้แต่คำว่า”อืม”ก็ไม่อึมออกมาได้ในมือนั้นก็เร่ง มือเพื่อให้เส้นผมคลี่คลายออกมาก

คลี่คลายออกอย่างง่ายดาย นีรชาถอนหายใจ เตรียมตัวไปเปลี่ยนชุดที่ห้องแต่งตัว

พูดตอนนั้น ทันใดนั้นนภนัยก็ออกมาจากห้องน้ำ พร้อมกับหยิบขวดเล็กๆจากอ่างล้างมือ เธอกัมลงและ พ่นมันสอง ครั้งที่ข้อเท้าของนีรชา

กลิ่นหอมหอมไปทั่วห้องน้ำ นีรชาสูดดมกลิ่น ใน ใจเธอนั้นรู้สึกไม่พอใจ นภนัยเธอกำลังทำอะไรของเธอ เธอฉีด น้ำหอมใส่เธอโดยไม่ได้รับอนุญาต เธอกับนภนัย สนิทกันขนาดนั้นเลยเหรอ

นภนัยยิ้มให้นีรชา “เป็นยังไง หอมไหม ฉันอยาก ลอง เห็นว่ากลิ่นของน้ำหอมมันหอมดี ก็เลยอยากลองแบ่งให้ เธอลองดู ฉีดบนข้อเท้า อีกสักพักเมื่อเดินไป กลิ่นหอมจะหอมขึ้นมา ผู้ชายที่โสดเหล่านั้นก็จะต้อง หลงไหลในตัว เธอ”

หอมเหรอ นีรชาสูดดมอีกที รู้สึกว่าไม่มีความหอม เลย กลิ่นแปลกๆ ดมไปนานๆรู้สึกเวียนหัว

เธออยากจะรีบไปเปลี่ยนชุดเพื่อนเจ้าสาว เธอ ไม่มีเวลาคุยกับนภนัยแล้ว จึงรีบพูดไป”ขอบใจนะ”ก็รีบ หมุนตัว ไปที่ห้องแต่งตัว

นภนัยมองด้านหลังของนีรชา บนใบหน้านั้นแผง

รอยยิ้มเยือกเย็น

นีรชาเดินเข้าไปที่ห้องแต่งตัว พบว่าห้องนั้นไม่มี ใครเลย เธอรู้สึกแปลก พนักงานหายไปไหนกันหมด ชุด เพื่อนเจ้าสาวนี้ก็กระดุมเล็กขนาดนี้ และยังอยู่ด้านหลัง เธอจะสวมชุดได้อย่างไร

ช่างมันเถอะ ลองทำด้วยตัวเองก่อนก็แล้วกัน นีรชาถอดชุดของตัวเองออก นำชุดเจ้าสาวมาสวมและ ใช้มือทั้งสองข้างไปด้านหลัง พยายามติดกระตุมด้าน หลังด้วยตัวเอง

ทำไม่ได้ ส่วนเอวและลำคอนั้นเธอติดได้ แต่หลัง นั้นไม่สามารถติดได้

นีรชาท้อใจวางมือลง และเตรียมออกไปหาคน เข้ามาด้วย

“ฟ่อ ฟ่อ”เก้าอี้นอนกำมะหยี่ที่วางในตรงมุมของ ห้องแต่งตัว ทันใดนั้นก็เสียงแปลกๆออกมา
เสียงนั้นทำให้นีรชารู้สึกตัวชา ขนแขนลุกทันที เสียงนี้ ฟังดูแล้วทำไมมันเหมือนกับสัตว์ชนิด – หนึ่ง