ตอนที่ 182 ร้ายกาจ

“ฮัลโหล”ภัสกรณ์รับโทรศัพท์

เมื่อนีรชาได้ยินเสียงของเขา ความโกรธทั้งหมด ก็โพล่งออกมา”คุณแทน สมองคุณมีปัญหาหรือยังไง พนักงาน ที่อยู่ที่สถานีรถไฟฟ้าใต้ดินวันนั้น คือก้อนหิน คุณเป็นคนอยู่เบื้องหลังที่ทำให้เขาถูกไล่ออกใช่ไหม”

“ใช่ ฉันเอง”ภัสกรณ์ตอบได้เต็มปาก ไม่ได้ขาด ความมั่นใจในตัวเองและได้กระวนกระวายใจ

นีรชาโกรธมาก”คุณแทน คุณบ้าจำเป็นต้องกินยา นะ เขาถูกจ้างมาทำให้คุณโกรธเหรอ คุณถึงทำให้เขา ตกงาน คุณ คุณนี้มันไม่มีเหตุผลเลย”

“เขาชอบจีบไม่ใช่เหรอ? ตกงานก็ดีแล้ว บนถนน มีผู้หญิงตั้งมากมาย จีบผู้หญิงได้ง่ายกว่า”ภัสกรณ์พูด อย่างเห ย่อหยิ่ง

นีรชาแทบจะจิตนาการความรู้สึกของเขาได้ สาย ตาหลี่ลง คิ้วขมวดแน่น ท่าทางหยิ่งยโส

ในใจของนีรชาก็เต้นแรงขึ้นมาทันที และเปิดปาก พูดออกมา”เป็นไปไม่ได้ คุณแทน คุณทำร้ายเขาแบบนี้ ทำไม หรือเป็นเพราะเขาจีบฉันอย่างนั้นหรือ”

อีกด้านหนึ่งของสายโทรศัพท์เงียบไปสองวินาที หลังจากนั้นครู่หนึ่ง ภัสกรณ์ถึงเอ่ยปากพูด
“น้ำ คุณอย่าหลงตัวเอง ผมมีหุ้นส่วนรถไฟฟ้า

ใต้ดินของเมืองC ผมแค่ไม่อยากเอาเงินค่าจ้างไปให้ กับพนักงานที่ทำตัวไม่ดีแบบนี้ ซึ่งไม่ได้เกี่ยวกับคุณเลย OK?”

เป็นแบบนี้นี่เอง มือที่ถือโทรศัพท์ของนีรชาสั่นไม่ หยุด ในใจของนีรชารู้สึกอึดอัดมากแต่กลับยังเด็ด เดี๋ยว”ได้ ก็ นับว่าคุณป็นผู้ถือหุ้นที่น่าเกรงขาม แต่ คุณทำแบบนี้ มันก็ง่ายที่จะทำให้ฉันนั้นคิดไปเอง แต่ต่อ ไปฉันขอร้องคุณ อย่ามายุ่งกับเรื่องของฉัน ทุกสิ่งรอบ ตัวฉัน และทุกคนรอบตัวฉันด้วย”

ภัสกรณ์เงียบไป

นีรชารออยู่สักครู่ จึงถือโอกาสพูดอีกรอบ” ท่าน ประธานใหญ่ภัสกรณ์คะ คุณยังไม่ลืมใช่ไหมคะว่าเมื่อ หลายวัน ก่อน คุณเคยพูดว่า จากนี้ต่อไปเราจะแยก จากกัน และสิ้นสุดความสัมพันธ์ระหว่างกัน ฉันขอให้คุณ จำคำพูดของ คุณด้วย”

พูดจบ นีรชาไม่รอให้ภัสกรณ์ตอบกลับ เธอรีบวาง สายโทรศัพท์อย่างรวดเร็วและเด็ดขาด

โอ้ว ในที่สุดเธอก็ดึงเกมส์กลับมาได้

เขาวางสายโทรศัพท์ใส่เธอสามครั้ง เธอวางสาย ใส่เขาหนึ่งครั้ง เขาเย็นชาใส่เธอและทำให้เธออับอาย ขายหน้า เธอก็เอาคืนเขาหนึ่งครั้ง

แบบนี้ก็ถือว่าเท่าเทียมกันแล้ว จะได้ไม่เป็นหนี้

ต่อกัน
นีรชาสบายใจได้สองนาทีจากนั้น ก็คิดได้ว่า เธอ นั้นยังต้องส่งรูปภาพของปาลให้ภัสกรณ์ทางอีเมลอีก

เห้อ ทำไมถึงไม่สามารถจัดการได้สักทีนะ นีรชา กุมขมับรู้สึกปวดหัว

นีรชาคัดลอกรูปภาพจากกล้องลงบน คอมพิวเตอร์ เมื่อมาเห็นรูปสุดท้าย เธอจึงลังเลว่า ควร จะส่งให้ภัสกรณ์ดีหรือ ไม่

นั้นเป็นรูปของเธอและปาล เธอนั้นไม่อยากให้รูป ของเธอนั้นไปอยู่มือของภัสกรณ์ แต่รูปนี้จริงๆแล้วนั้น ถ่ายออกมาได้ดีมาก

ภายใต้แสงอาทิตย์ที่สดใส ปาลซุกตัวอยู่ใน อ้อมอกของเธอ รอยยิ้มแสนบริสุทธิ์ ใบหน้าเต็มไปด้วย ความสุขและ ความพอใจ รูปนี้เป็นรูปที่ปาลนั้นช่าง สวยงามน่ารักและอบอุ่นที่สุด

แต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไร นีรชาดูที่รูปของปาลแล้ว รู้สึกภูมิใจ ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่ลูกของเธอ แต่เธอกลับอยาก จะให้ทั้ง โลกได้เห็น เห็นว่าสิ่งล้ำค่าตัวน้อยนั้นสวยงาม แค่ไหน

ต่อสู้กับความคิดมาเป็นเวลานาน นีรชาถึงจะนำ รูปคู่นั้นส่งออกไป

หลังจากที่รูปภาพได้ส่งออกไป นีรชาตั้งใจรีเฟร ซกล่องจดหมายอีเมลของตัวเอง แต่ก็ได้รับเมลตอบ กลับจากภัส กรณ์ แม้แต่อีเมลแจ้งการได้รับอีเมล อัตโนมัติก็ไม่มี นีรชาพลิกดูโทรศัพท์ของตัวเองบ่อยครั้ง แต่กล่องจดหมาย อีเมลก็ว่างเปล่า ไม่มีจดหมาย แม้แต่ฉบับเดียวส่งเข้ามา

ไม่มีมารยาท ไม่ได้รับการศึกษา นีรชาโกรธมาก จึงพูดสองประโยคนี้ออกมา แต่ก็ไม่อยากโทรถามภัส กรณ์ว่าเขา นั้นได้รับอีเมลแล้วหรือยัง จึงอาบน้ำและเข้า นอน

เขาก็พูดแล้วว่าอย่าหลงตัวเอง เธอจะยื่นหน้า ออกไปทำอะไร

วันนี้เธอใช้เวลาอยู่กับปาลไปครึ่งวัน เมื่อกลับมา ก็เจอกับเรื่องทำให้เจ็บปวดทำให้เธอนั้นรู้สึกเหนื่อยมาก

เธอนอนอยู่บนเตียงในใจนั้นก็ก่นด่าภัสกรณ์ จนหลับไป

ท่ามกลางความมืดสลัว ทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์ ดังมากจากหัวเตียง นีรชายังไม่เปิดไฟก็คว้าโทรศัพท์มา รับสาย

“ฮัลโหล”เธอรับโทรศัพท์เสียงงัวเงีย เสียงขึ้น

จมูกเล็กน้อยคล้ายเสียงเด็ก น่ารัก เสียงของภัสกรณ์ก็สะท้อนออกมา”ผมเอง ได้รับ รูปแล้วนะ ขอบคุณคุณที่ช่วยถ่ายรูปปาลได้น่ารักขนาด

นี้

โอ้ ในที่สุดภัสกรณ์ก็คิดได้ว่าเขาต้องกล่าวคำ

ขอบคุณ ตอนแรกนี้รชาเธออยากจะพูดประชดประชัน เขาสักสอง ประโยค แต่ก็ง่วงเกินที่จะพูด จึงพูดออกไป อยากไม่ชัดเจน”อม ไม่เป็นไร เป็นสิ่งที่ฉันควรทำค่ะ”

พูดจบ มือปล่อยโทรศัพท์ และก็ผล็อยหลับไป
ปลายสายอีกด้านหนึ่ง ริมฝีปากของภัสกรณ์โค้ง ขึ้นเล็กน้อย อะไรที่เรียกว่า”ไม่เป็นไร เป็นสิ่งที่ฉันควร ทำ” ทำไมมันฟังดูแล้วช่างไร้เดียงสาแบบนี้ มัน เป็นการช่วยคุณยายข้ามถนน หรือหยิบเงินให้คุณลุง ตำรวจบนท้องถนน กันนะ

ภัสกรณ์อดทนที่จะไม่ยิ้มออกมาแต่ในที่สุดก็ทน

ไม่ไหว ยิ้มออกมา”น้ำ คำพูดที่แสดงมารยาทของเธอ เรียนมาดี จริงๆ” ภัสกรณ์พูดจบ เขาก็รอสักพัก ด้วยนิสัยของนีรชา

เธอต้องฉุนกลับมาแน่

ผลสรุปหนึ่งวินาที สองวินาที สามวินาที ใน โทรศัพท์ก็ไม่มีเสียงใดๆ

เป็นบ้าอะไรไป ภัสกรณ์นำโทรศัพท์มาแนบใกล้

ขึ้น

เสียงลมหายใจที่สม่ำเสมอนั้นส่งผ่านอย่าง ชัดเจนจากปลายสายอีกด้านของโทรศัพท์ มันยาวและ

ลึก แสดงให้เห็นว่าเธอนั้นหลับไปแล้ว

ผู้หญิงโง่ ภัสกรณ์ยิ้มและส่ายหัวอย่างหมด หนทาง หลับแล้วเหมือนหมูแบบนี้ ปาลคงจะไม่ใช่คู่แข่ง

ของเธอ วันรุ่งขึ้นนีรชามีนัดสัมภาษณ์งาน จึงตื่นแต่เช้า หลังจากตื่นนอน ด้วยความคุ้ยเคยเธอหยิบโทรศัพท์มา

ตรวจสอบ สภาพอากาศ ผลที่ปรากฏที่หน้าจอทำให้เธอตกใจตาเบิกกว้าง
โทรศัพท์ยังอยู่ในสายและปลายสายคือภัสกรณ์ เกิดอะไรขึ้น นีรชาไม่สามารถตอบสนองได้ – ทันที

หรือว่าเมื่อวานเธอไม่ได้วางสายโทรศัพท์ แต่ถ้า เธอลืม ภัสกรณ์ก็ไม่ควรลืมจะลืม

ทำไมเขาถึงไม่วางสายโทรศัพท์ โทรศัพท์ก็แนบ อยู่กับหมอนของเธอผ่านมาทั้งคืนต้องเป็นมะเร็งสมอง แน่

ผู้ชายที่ไม่รู้หนังสือคนนี้จะรู้ไหมนะ

ยังไงก็ยังไม่วางสาย นีรชาเลยถือโอกาสคว้า โทรศัพท์ขึ้นตะโกนออกไปเสียงดัง”ฮัลโหล”

เธอใช้ทักษะเก่งมีสุดทั้งชีวิต เสียงคำรามดั่ง สิงโต ใช้พลังงานภายในไปแล้วสิบเปอร์เซ็น

ภัสกรณ์หลับสนิท โทรศัพท์ที่อยู่ข้างหมอนเขา นั้น เสียงคำรามของนีรชาทำให้เขาตื่นจากหลับสนิท “ตะโกนอะไรแต่เช้า อะไรทำให้ฮึกเหิมขนาด นี้”ภัสกรณ์ขมวดคิ้วแน่น ผลักโทรศัพท์ออกไปไกล

คุณแทน เกิดอะไรขึ้น ตั้งแต่เมื่อคืนทำไมยังอยู่ ในสายโทรศัพท์” นีรชาสาบานว่าจะแก้เรื่องราวที่ยากจะ เข้าใจนี้

ทันใดนั้นหน้าของภัสกรณ์ก็แดงขึ้นมา แต่โชคดี ที่อยู่ในสายโทรศัพท์ ทำให้นีรชานั้นมองไม่เห็น”ฉันจะ ไปรู้ได้ยังไง ฉันต้องการจะตื่นแล้ว สวัสดีครับนะ”
พอพูดจบก็รับวางสาย กลัวว่าผู้เจ้าหญิงเจ้าเล่ห์ อย่างนี้รชาจะพบร่องรอยของความจริง

ภัสกรณ์นั่งอยู่บนเตียง เขาเกาหัวอย่างหงุดหงิด เขาต้องสับสนอะไรแน่ๆ เมื่อคืนเขานำโทรศัพท์ มาวางไว้ข้างหูอย่างไร้เดียงสาเพื่อที่จะฟังเสียงหายใจ ของนีรชา นอนหลับไป

ได้ฟังเสียงของเธอหายใจ คล้ายดั่งเธอนั้นอยู่ ข้างกายของเขา อยู่ในอ้อมอกของเขา ความรู้สึกนั้น ความหวานนั้น ยิ่งทำให้หัวใจของเขานั้นเต้นแรง

ภัสกรณ์สายหัวรู้สึกว่าตัวเองนั้นกำลังบ้าไปแล้ว มันง่ายมากที่สร้างภาพลวงตาของการเลิกลากับนีรชา ตอนนี้กับ นภนัยนั้นก็ยังจัดการปัญหาไม่ได้ เขาจะบ้า อะไรกับตัวเองก่อนได้อย่างไร

ผู้ชายที่อยู่นอกโรงแรมกวนใจนีรชาไม่หยุด ผู้ชายในชุดดำมุ่งพยายามฆ่านีรชาด้วยการใช้ยาสลบ เบื้องหลังของ เรื่องนี้มีนภนัยอยู่เบื้องหลัง ภัสกรณ์ยิ้มมุมปากอย่างเยือกเย็น นภนัยเธออยู่

ต่อหน้าเขานั้นแกล้งทำเป็นบริสุทธิ์ จิตใจดีงาม อบอุ่น

คิดไม่ถึงว่า เธอจะทำเรื่องเลวร้ายได้ขนาดนี้