ตอนที่ 171 ความรักที่รุนแรง

รอนภนัยถอดเสื้อผ้าออกแล้ว นีรชาจึงเข้าใจว่า เมื่อสักครู่ทำไมเธอจึงพูดเช่นนี้

ทั้งหน้าอก เอว โคนต้นขา ต่างก็มีรอยแดงๆม่วงๆ ฟกช้ำเต็มไปหมด รอยต่างๆเหล่านี้เห็นได้ชัดว่าค่อย ข้างใหม่ ล่าสุดไม่น่าจะเกินเมื่อวาน

พนักงานนวดของร้านเห็นเข้าก็ปิดปากกล่าวว่า “คุณนะคะ แฟนของคุณเร่าร้อนไม่เบานะคะ”

นภนัยรีบสวมชุดคลุมอาบน้ำทันที หน้าแดงนิดๆ “เฮ้อ ฉันเกือบตายแนะ บางทีวันนึงตั้งหลายรอบ เธอก็ ถามอยู่ได้ว่าทำไมฉันถึงผอมขนาดนี้ จะไม่ให้ผอมได้ อย่างไรล่ะ พอจะทำน้ำหนักได้ ก็ถูกเขาเอาออกอีก”

นีรชาใส่หมวกคลุมผมแล้วเปลี่ยนเสื้อผ้า กลับ ได้ยินชัดเจนทุกถ้อยคำ

สีหน้าเริ่มซีด พยายามผูกสายคาดเอวเท่าไหร่ก็ ผูกไม่ได้

จันทร์ฉายแอบตกใจ แม้ว่านภนัยจะเป็นคนสุภาพ เรียบร้อย แต่ทำไมวันนี้ช่างกล้านัก ออกปากพูดคุยเรื่อง ส่วนตัวกับหมอนวดหญิง เธอรู้สึกแปลกใจ

นีรชาเพิ่งอาบน้ำเสร็จออกมา ได้ยินเสียง โทรศัพท์มือถือของตัวเองดังขึ้นในล็อคเกอร์

เปิดล็อคเกอร์ออกมาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู ที่แท้เป็นภัสกรณ์โทรมา

เห็นหน้าจอโทรศัพท์ขึ้นรูปภัสกรณ์ นีรชาหันข้าง เอาหลังพิงนภนัยอย่างคนรู้สึกผิด

“น้ำ โทรศัพท์ก็ถืออยู่แล้ว ทำไมถึงไม่รับสายล่ะ” จันทร์ฉายที่กำลังเพลิดเพลินกับบริการของพนักงาน นวดถามขึ้นอย่างอยากรู้อยากเห็น

“อ๋อ…โทรผิดน่ะ…นี่รชาถูกกระตุ้น จึงรีบกดวาง

สาย

ความรู้สึกแบบนี้ เหมือนว่าแอบถูกจับได้ยังไงยัง งั้น นีรชาจึงรู้สึกละอายขึ้นมาในใจ ต่อหน้านภนัยนั้น เธอ

เป็นคนตรงไปตรงมาขนาดนั้นเลยหรือ

“เธอยังไม่ได้รับสายเลยนะ รู้ได้ไงว่าเขาโทรผิด” นภนัยจ้องมองเธอพร้อมรอยยิ้มเล็กๆและสายตาอัน แหลมคม

จิตใจของนีรชากำลังเหม่อลอย หรือว่านภนัยรู้ เรื่องนี้แล้ว หรือว่าเราคิดมากไป

นีรชาทุกข์ใจกลับมาที่ข้างเตียงของตัวเอง เพิ่ง จะลงนอน เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีก

นีรชาถอนหายใจไปวิ่งไปหยิบโทรศัพท์ที่ล็อค เกอร์ กวาดตามองที่นึ่ง ก็ยังเป็นภัสกรณ์ที่โทรมา เธอกด สายทั้งทันทีแบบไม่ลังเล ตามด้วยกดปิดเครื่อง

สงบสุขสักที

นีรชานอนลงบนเตียง ฟังนภนัยกับจันทร์ฉายคุยกันเรื่องงานแต่งงาน

“ภัสกรณ์บอกว่าจะแต่งงานปลายปี ฉันยังไม่ แน่ใจเลย ตอนปลายปีอากาศหนาว จัดงานในสนาม หญ้าก็ไม่ได้ จันทร์ฉายช่วงเวลาที่เธอแต่งงานดีนะ อากาศกำลังดีเลย” นภนัยกล่าวขึ้น แอบชำเลืองตามอง นีรชาทีนึง

จันทร์ฉายตกตะลึง “ภัสกรณ์ขอเธอแต่งงานแล้ว หรือ”

นีรชาได้ยินดังนั้นก็หูผึ่งขึ้นทันที ตื่นเต้นจน หายใจออกมาเสียงดัง

“อืม ก็ไม่เชิงขอแบบทางการหรอก ก็แค่ปรึกษา ช่วงเวลาจัดงานเท่านั้นแหละ ถ้าขอแบบเป็นทางการ จริงๆทำแค่นี้ ฉันไม่ตอบตกลงด้วยหรอก” น้ำเสียงของ นภนัยแสดงความหยิ่งยโสที่เต็มเปี่ยมด้วยความสุขและ หวานซึ้ง

พนักงานนวดทนไม่ไหวพูดแทรกขึ้นมาบ้าง “คุณ นภนี่ช่างโชคดีจริงๆเลยนะคะ ท่านประธานภัสกรณ์เป็น ผู้ชายในฝันของสาวๆมากมายทั่วเมือง C เป็นผู้ชาย สมบูรณ์แบบเชียวล่ะ ครั้งที่แล้วเขามาส่งคุณเข้าสปา ฉัน มองเห็นแค่ไกลๆ ก็รู้แล้วว่าหล่อ สุดๆไปเลยค่ะ มองเขา แล้วหันกลับมามองแฟนตัวเอง สู้ไม่ได้เลยสักนิด!”

ภัสกรณ์ มาส่งนภนัยทำสปา..

เป็นห่วงเป็นใยขนาดนี้

นีรชาพลิกตัวลุกจากเตียง หัวเราะพลางบอกกับพนักงานว่า “ร้อนจังเลย ฉันขอไปอาบน้ำก่อนนะ”

เสียงของเธอขึ้นจมูกหน่อยๆ ผิดหวังเล็กๆ นภนัยจ้องมองเบื้องหลังนีรชา รอยยิ้มที่มุมปาก ยิ่งลึกเข้าไปอีก

ตอนที่นีรชาอาบน้ำเสร็จกลับเข้ามา จันทร์ฉาย กำลังสวมเสื้อผ้า เห็นนีรชากลับมา ก็รีบบอกขอโทษ “น้ำ ฉันต้องไปก่อนนะ แม่ของนรุตม์ต้มซุปไก่มา ให้พี่สาว ของนรุตม์เอามาให้ที่บ้านแต่ว่าฉันไม่อยู่ ฉันต้องรีบกลับ ไปรับซุปไก่ของว่าที่คุณแม่สามีที่รักก่อนนะ”

เตรียมตัวเป็นลูกสะใภ้สินะ ถึงต้องกระตือรือล้น อย่างนี้ นีรชาดีใจแทนจันทร์ฉาย รีบพยักหน้ารับ “งั้นเธอ รีบไปเถอะ กลับบ้านดีดีนะ”

จันทร์ฉายไปแล้ว พนักงาน2คนออกไปเตรียม น้ำมันนวดหน้าอก ห้องกว้างใหญ่ส่วนตัวขนาดนี้มีเพียง นภนัยกับนีรชาแค่สองคน

บรรยากาศตื่นเต้นนิดหน่อย นีรชากำลังคิดหาข้อ อ้างเพื่อออกไป ทันใดนภนัยคิดขึ้นมาได้เหมือนกัน หัน มามองเธอ “นีรชา ฉันเพิ่งคิดได้ว่ามีเรื่องสำคัญอยากจะ โทรศัพท์สักหน่อย แต่ว่าโทรศัพท์ของฉันแบตหมด ฉัน ขอยืมโทรศัพท์ของเธอหน่อยได้ไหม”

นภนัยขอใช้โทรศัพท์ของฉัน? นีรชารู้สึกดื่นเต้น นิดหน่อย ถ้าเธอเห็นว่าภัสกรณ์โทรมาเมื่อสักครู่แต่ไม่ ได้รับสายจะทำยังไงดีล่ะ?

คิดอยู่สักพักหนึ่ง เธอคงไม่น่าใช่คนไม่มีมารยาทแบบนั้น แอบดูข้อมูลในโทรศัพท์คนอื่น

“ได้สิ ฉันจะไปหยิบมาให้นะ” นีรชาพะยักหน้าตอบ รับ เดินไปที่ล็อคเกอร์หยิบโทรศัพท์มาส่งให้นภนัย นภนัยถือโทรศัพท์พลางชี้มือบอกกับนี้รชาว่า “ฉันไปโทรตรงนั้นนะ เดี๋ยวเธอแอบฟัง”

พูดพลาง เดินถือโทรศัพท์ของเธอออกไปนอก ระเบียง

นีรชาอึดอัดใจ แต่ก็ไม่รู้ควรจะพูดอย่างไรดี ได้ แต่มอง รอนภนัยคุยโทรศัพท์เสร็จรีบกลับเข้ามาอย่า เที่ยวแอบดูโทรศัพท์คนอื่นนะ

นภนัยเดินไปถึงระเบียง ปิดประตูไม้แกะที่สลัก อย่างประณีตลง ขณะที่นิ้วเลื่อนเปิดหน้าจอ 6ข้อความ เด้งขึ้นมาบนม่านตาเธอ

“นีรชา! ทำไมไม่รับสายฉัน!”

“นีรชา คุณอยู่ที่ไหน? ทำไมถึงไม่รับโทรศัพท์

“สาวน้อย เธอกล้าปิดโทรศัพท์จริงหรือ!”

“เธอกลืนน้ำลายตัวเองอย่ามาโทษว่าฉันไม่ รักษาสัญญานะ!”

“เห็นข้อความนี้แล้ว รีบโทรหาฉันด้วย! ไม่งั้นเธอ ตายแน่!”

นภนัยพลิกกลับไปดูสายที่ไม่ได้รับ ตะลึงตาค้าง คือชื่อ3พยางค์ ภัสกรณ์

?”
ตัวอักษรสีดำทิ่มแทงเข้าลูกตานภนัยอย่างเต็มที่ ราวกับมีดอันแหลมคมกรีดแทงหัวใจเธอจนเลือดไหล ออกมาสดๆ

ตกอยู่ในภวังค์ เพียงสไลด์หน้าจอดูก็พบความ จริงอย่างแน่ชัด ภัสกรณ์ปฏิบัติต่อเธอร้อนแรงอย่างนี้ เลยหรือ

เขาปฏิบัติต่อนภนัยนุ่มนวลเสมอ ไม่ค่อยกะตือรือ ล้น และยังไม่โกรธขนาดนี้ อารมณ์ดุร้ายเหล่านี้ สายตาดุดัน ภัสกรณ์ไม่เคย

เลยที่จะทำกับเธอ

นภนัยกัดริมฝีปากแน่นจนเลือดไหลออกมา

เธอใช้นิ้วที่สั่นกดหมายเลขจำนวนหนึ่งที่หน้าจอ

“ฮัลโหล ตอนเย็นเจอกันที่ร้านเบญจามินนะ ฉันมี เรื่องสำคัญมากเรื่องหนึ่งจะให้เธอทำ”

“ได้ๆ ต้องปลอมตัวด้วยไหม”

“ตอนนี้ยังไม่ต้อง”

วางสายเสร็จ นภนัยใช้แขนเสื้อของชุดคลุมอาบ น้ำเช็ดรอยเลือดที่มุมปากให้สะอาด เปลี่ยนสีหน้าให้มี รอยยิ้ม

ผลักประตูไม้แกะสลักเปิดออก