ตอนที่ 151 ไว้หน้า

สายตาของภัสกรณ์บ้าคลั่งอย่างกับ กระหายเลือด เมื่อก่อนเขาเป็นคนจ่ายเงินให้ผู้ หญิงมาโดยตลอด ตอนนี้กลับเป็นผู้หญิงที่จ่าย เงินให้เขา ?

เขาจ้องนีรชา ดวงตาเล็กๆยาวๆหรี่ตาปี เหมือนสัตว์ร้ายที่จะออกจากรง

นีรชาก็เลยหดตัวซ่อนในผ้าห่มโดนทันที ยิ่งทำให้ภัสกรณ์โมโหร้ายขึ้น เขาคงไม่ ข่มขืน แล้วฆ่าหรอก ?

ภัสกรณ์เข้าใกล้เธอทีละก้าว

สายตาของนีรชาหลบรังสีความโหดร้าย ของเขา แต่ทันใดนั้นกลับต้องเบิกตากว้างด้วย ความหวาดกลัว !

นีรชาหลบอยู่บนหัวเตียงด้วยความหวด กลัว กัดปากแน่น

เสียใจตอนนี้จะทันไหม ? เธอผิดแล้ว เธอ ผิดจริงๆ !

“นีรชา ในเมื่อคุณต้องการจะเล่น ผมจะตาม คุณจนถึงที่สุด ! ” เสียงของภัสกรณ์ดุเดือดรุนแรงอย่างกระหายเลือด ใช้แรงดึงผ้าห่มบนตัวชา ออก !

จนกระทั่งใกล้รุ่งสาง นีรชาก็เพิ่งจะหลับไป อย่างมึนๆงงๆ

เธอเหนื่อยมากแล้ว! กำลังทั้งหมดของ

ชีวิต ใช้ไปจนเกือบจะหมด !

นีรชาถูกปลุกให้ตื่นด้วยน้ำเสียงทุ่มๆเบาๆ ของภัสกรณ์

ที่ดินลีลาผืนนั้นไม่ได้เริ่มเปิดประมูลแล้วเห รอ ? ทำไมถึงเกิดปัญหาแบบนี้อีก ? เสียงของ เขาเต็มไปด้วยความโกรธ ที่ถูกเก็บไว้ข้างใน ทั้ง พูดทั้งหันหน้าไปมองนีรชา กลัวว่าจะทำให้เธอ ตกใจ

นีรชารีบหลับตาลงแกล้งทำเป็นนอนหลับ

ภัสกรณ์วางสายโทรศัพท์ ก็ต่อสายไปหา คนหนึ่ง : “ เวธนี จองตั๋วเครื่องบินไปเซินเจิ้นให้ ผมหน่อยเขามองดูนาฬิกาบนข้อมือ : ” เที่ยว บินหลังจากนี้หนึ่งชั่วโมง

บทสนทนาหยุดลงในขณะที่ถามเวลาเดิน

ทาง

ภัสกรณ์นิ่งอยู่สักพักแล้วพูดว่า : ” จองเที่ยววันอาทิตย์ประมาณบ่ายสามโมงก่อนแล้วกัน

ในใจนีรชาคิดดีใจ ดีจัง ไม่ต้องกลัวว่าวัน เสาร์ภัสกรณ์จะเข้ามากวนใจเธอแล้ว

วางสายโทรศัพท์ลง ภัสกรณ์มองไปทาง

นีรชาที่กำลังหลับสนิทอยู่บนเตียง ขนตายาวๆ

ตกลงบนใบหน้ามีเงาของขนตาสะท้อนแสง

ริมฝีปากสีชมพูมุมปากยังมีรอยเลือดแห้ง ติดอยู่ บนใบหน้าขาวๆของเธอทำให้ดูมีเสน่ห์ มากเป็นพิเศษ

ภัสกรณ์โผเข้าไปใกล้ๆหน้านี้รชาอย่างไม่รู้ ตัว ปลายจมูกของเขาเกือบจะชนปลายจมูกเธอ

นีรชาที่แกล้งหลับอยู่ รู้สึกได้ว่าภัสกรณ์เข้า มาใกล้เธอ ลมหายใจอุ่นๆของเขาสัมผัสไปโดน ใบหน้าของเธอ ทำให้เธอรู้สึกจักจี้อยู่เบาๆ

นีรชาพยายามอดกลั้นไม่จามออกมา พยายามทำให้ลมหายใจของตัวเองเป็นปกติ เหมือนกับว่านอนหลับสนิทอยู่

ทันใดนั้น จูบเบาๆเหมือนกลีบดอกไม้ สัมผัสไปที่ริมฝีปากเธอ เร็วจนเธอเกือบคิดว่ามัน เป็นความฝัน
นีรช่าแอบมองจากช่องว่างของขนตา ภสี กรณ์ได้ยืนอยู่ตรงหัวเตียงและเริ่มสวมเสื้อผ้าแล้ว

เสื้อเชิ้ตสีขาวเต็มไปด้วยรอยพับยุ่งๆ ภัส กรณ์ขมวดคิ้วมอง แล้วก็ได้จำใจสวมใส่ไป กางเกงของเขาขาข้างหนึ่งอยู่บนเตียง อีก

ข้างหนึ่งตกอยู่ที่พื้น ยับยู่ยี่เหมือนเสื้อผ้าที่ถูกยัด

ลงตะกร้า

ในใจของนีรชาคิดดีใจอยู่ข้างใน ภัสกรณ์ คนที่รักษาภาพพจน์อย่างเขา ที่เนี้ยบตั้งแต่หัว จรดเท้า ทำไมวันนี้ถึงออกไปข้างนอกอย่างรีบ ร้อนแต่งตัวไม่เรียบร้อย เกิดเรื่องคอขาดบาดตาย กับเขา ?

ถึงแม้ว่าในใจจะมีความสุขที่เห็นเขาสภาพ นี้ แต่นีรชาก็ยอมรับว่า ภัสกรณ์นั้นเป็นไม้แขวน เสื้อที่ดีเลยทีเดียว เสื้อผ้ายับยู่ยี่อย่างนี้ เขาสวม แล้วยังดูดีมีออร่าของเจ้าชายอยู่

ฮี เนื้อผ้าดี การเย็บประณีต เสื้อเชิ้ตตัวหนึ่ง ราคาหมื่นสองหมื่นจะไม่มีออร่าของเจ้าชายได้ ยังไง! พูดไปแล้ว ก็เพราะว่าเขามีเงิน

นีรชาคิดเสียใจอยู่ข้างใน

หลังจากที่กลับมาจากต่างประเทศ เธอได้เรียนรู้คำคำหนึ่ง : ตกอับวีนาทีนี่ จิตใจของเธอ ตกอับมาก

ภัสกรณ์สวมเสื้อผ้าเสร็จ หันไปมองนีรชา สักครู่ และทำสิ่งที่ทำให้เธอตะลึงจนเกือบจะ กระโดดลงจากเตียง !

เขา ! เขาเอาธนบัตรสีแดงที่อยู่บนหัวเตียง ปีกนั้นยัดใส่กระเป๋ากางเกง !

ได้ยินเสียงภัสกรณ์ปิดประตูแล้ว นีรชารีบ ลุกออกมาจากเตียง หยิบซองจดหมายในลิ้นชัก ออกมานับ

เงินปีกนั้นเธอหยิบออกมาวางไว้ตั้งแต่เมื่อ คืน ไม่รู้เลยว่าหยิบมากี่บาท

จำนวนเงินที่เหลืออยู่ในซองจดหมาย ยิ่ง ทำให้นีรชารู้สึกปวดใจ! เหลือแค่ 1200 ! เธอเพิ่ง ถอนออกมา 3000 นะ !

เธออยู่ต่างประเทศมาเกือบจะห้าปีแล้ว แทบจะไม่มีเงินเก็บอะไร เพิ่งจะกลับมาก็ต้องใช้ เงินไปเยอะ 3000 นี่เป็นเงินค่าใช้จ่ายทั้งเดือน ของเธอเลยนะ !

นีรชาน้ำตาตกใน !

เฮ้อ ! ช่างมันเถอะ 1800ที่เสียไปให้เขาแล้วเขาไม่มากวนใจคืนหนึ่ง ก็ถือว่าไม่ขาดทุน

ยิ่งไปกว่านั้น ด้วยรูปร่างและกำลังของภัส กรณ์ ถ้าอยู่ในหอนางโลมก็จัดว่าว่าเป็นเบอร์ตันๆ ได้เลย !

ในขณะที่นีรชากำลังคิดปลอบใจตัวเองอยู่ นั้น นาฬิกาปลุกบนหัวเตียงก็ดังขึ้น 8โมงแล้ว ! วันนี้ตอนเช้ายังมีงานประชุม ! เธอยังไม่ได้เตรียม เนื้อหาขึ้นพูดเลย !

นีรชารีบวิ่งไปในห้องน้ำเพื่ออาบน้ำ

รีบไปที่บริษัท นีรชานั่งอยู่บนโต๊ะทำงาน รู้สึกปวดเอวเหมือนเอวกำลังจะหลุด

ทันใดนั้นในหัวก็นึกถึงฉากเมื่อคืนที่ภาพยัง คงติดตาอยู่ นี่ชาหน้าแดง รีบดึงสติแล้วอ่าน ข้อมูลเตรียมประชุม

การประชุมค่อนข้างราบรื่น ตรงที่ติดขัด ก็มี พรยศข่วยเพิ่มเติมเนื้อหาให้สมบูรณ์ นีรชายิ้มให้ เขาอย่างซาบซึ้งใจ

พรยศที่พยักหน้าและอมยิ้มเล็กๆกลับมา ทำให้นีรชาใจเต้นแรง ไม่รู้มาก่อนว่ารอยยิ้มของ พรยศก็คล้ายกับสมภพเหมือนกัน

เพิ่งจะกลับมาที่โต๊ะทำงาน โทรศัพท์บนโต๊ะก็ดังขึ้น

นีรชารับโทรศัพท์ เสียงของจันทร์ฉายที่ส่ง ผ่านไมโครโฟนมาพูดว่า : ” น้ำ ทำไมถึงปิดเครื่อง ล่ะ ? ฉันโทรหาตั้งแต่เช้า ปิดเครื่องตลอดเลย คิด ว่าเกิดเรื่องอะไรกับเธอซะอีก ! ”

“อ้อจันทร์ฉาย โทรศัพท์ของฉันพังแล้ว ยังไม่ได้ซื้อเครื่องใหม่ เธอมีธุระอะไรเหรอ ? ”

“น้ำ วันนี้ฉันจะไปลองชุดแต่งงาน จะผ่าน ไปทางบริษัทเธอพอดี กินข้าวเที่ยงด้วยกันดี ไหม ?”

” อึม ได้ แต่ตอนเที่ยงฉันมีเวลาแค่หนึ่ง ชั่วโมง กินได้แค่มื้อเบาๆนะ นีรชาพูดด้วยความ ขอโทษ

” ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร นรุตม์บังคับฉันกินมื้อ หนะกทุกวัน ฉันอ้วนขึ้นมากเลยตอนนี้ กินอะไร ง่ายๆเบาๆก็ดีจะได้ควบคุมน้ำหนัก ” จันทร์ฉาย ต่อว่าต่อขานอย่างนุ่มนวลอ่อนหวาน

วางสายโทรศัพท์ นีรชากำลังจะทำงาน สายโทรศัพท์จากแผนกต้อนรับก็เข้ามา

” คุณนีรชา มีคนมาหาคุณ”

มีคนมาหาเธอ ? ใครกัน ? เธออยู่ในเมืองนี้ก็มีแต่จันทร์ฉายที่เป็นเพื่อนเธอ

หรือว่าจะเป็นพี่สาว ? นีรชาไม่ได้ข่าวของ มุกมณีมาหลายปีแล้ว

วางงานที่อยู่ในมือรีบเดินไปที่แผนก

ต้อนรับ นีรชาตกใจและพบว่าคนที่มาหาเธอถึงที่ นี่ ก็คือเลขาของภัสกรณ์ !

ในหัวของนีรชามีเสียงเตือนภัยดังขึ้น รีบดึง ตัวเวธนี้ไปที่ห้องประชุม : “เวธนี คุณมาหาแนมี ธุระอะไร ?

เวธนี้ยิ้มแล้วยื่นกล่องกระดาษสวยๆให้ เธอ : “นีรชา ท่านประธานภัสกรณ์สั่งให้ฉันมอบ ให้คุณ”

” ไม่ไม่ไม่ ฉันไม่รับ” นีรชาเหมือนถูกน้ำ ร้อนลวก รีบหดมือหลบไว้ด้านหลัง

เวธนียิ้มแล้วพูดอย่างสั้นๆ : นีรชา คุณยัง ไม่ได้เปิดดูเลย ทำไมถึงปฏิเสธแล้วล่ะ ?”

” ไม่ต้องดูแล้ว ไม่ว่าจะเป็นอะไร ฉันก็ไม่รับ ทั้งนั้น” นีรชาลุกขึ้น ทำท่าทางส่งแขก

เวธนีเอากล่องกระดาษที่อยู่ในมือส่งให้กับ

มือนีรชา : ” คุณนีรชา ท่านประธานภัสกรณ์สั่งมา

และกำชับว่าจะต้องส่งถึงมือคุณให้ได้ คุณรับไว้เถอะฉันไม่รู้จะตอบคำถามยังไงอารมณ์ของท่าน ประธานภัสกรณ์คุณก็รู้ดี งานใหม่ตอนนี้ก็หายาก ขั้นทุกวัน ”

เวธนี้พูดไปและสังเกตุท่าทางของนีรชาไป ด้วย ในสายตาลึกๆของเธอฉายแววตาเสียใจ

เวธนีพูดขนาดนี้ นีรชาก็พลอยใจอ่อน กำลังจะเอ่ยปากถาม เวธนี้ก็หันหลังแล้วเดินจาก ไปเสียแล้ว

นีรชาถือกล่องกระดาษนั้นและหลบอยู่ใน ห้องน้ำ เพื่อเปิดกล่องดูอย่างเงียบๆคนเดียว

โทรศัพท์มือถือที่มีเพชรสีขาวอยู่ตรงหน้า เธอ รูปทรงคล้ายๆไอโฟน แต่ตัวเครื่องเป็นสีทอง หน้าจอโทรศัพท์ก็เป็นแสงอ่อนๆคล้ายกับอัญมณี

ดูไปแล้วเหมือนโทรศัพท์ Ninin ที่เขาพูดๆ

กัน

ถึงแม้ว่าภัสกรณ์จะต้องชดใช้โทรศัพท์ใหม่ ให้เธอ แต่โทรศัพท์หรูๆแบบนี้ เธอรับไว้ไม่ได้!

นีรชามองดูแล้วก็เก็บโทรศัพท์ใส่ไว้ใน กล่องกระดาษนั้น ห่อกลับให้เป็นเหมือนเดิม

ในห้องทำงานของภัสกรณ์ เวธนี้กำลังคุย โทรศัพท์ : “ท่านประธาน ส่งโทรศัพท์ให้เธอแล้วคุณนีรชารับไปแล้ว

“คุณทำได้ดีมาก ตั้งแต่เดือนหน้าเป็นตัน

ไป เพิ่มเงินเดือนให้คุณ 20% ” ภัสกรณ์พูดจบก็ วางสายโทรศัพท์ วางสายโทรศัพท์ เวธนี้ก็ชูสองนิ้วให้กับ

หน้าต่าง! ภัสกรณ์เป็นคนใจกว้างจริงๆ แค่ไปส่ง

โทรศัพท์ให้เธอ ก็ได้เงินเดือนเพิ่มตั้ง 20% !

คิดไปคิดมา เวธนีก็หยิบโทรศัพท์เดินไป ทางบันไดและต่อสายไปหาใครคนหนึ่ง

” พี่นภนัย ฉันมีเรื่องจะรายงานกับคุณ” ใบ หน้าของเวธนี้เต็มไปด้วยรอยยิ้มประจบประแจง

ทุกๆเดือนนภนัยจะโอนเงินเข้าบัญชีเธอ

เดือนละ 2,000หยวน เพื่อให้เธอคอยจับตาดูภัส

กรณ์ ถ้ามีการเคลื่อนไหวอะไร รีบรายงานเธอ ทันที สอดส่องมาเกือบสองปีกว่าๆ ก็ไม่มีเรื่อง

ราวอะไรที่ผิดปกติ ก็มีแต่ผู้หญิงที่โง่เง่าเข้ามาหา เขา ภัสกรณ์ก็ไม่ได้มีเรื่องราวอื้อฉาวอะไร

” เรื่องอะไร ? ” เสียงของนภนัยตึงเครียด

ขึ้น

ในช่วงนี้ เธอก็รู้สึกได้ว่าภัสกรณ์แปลกๆไปได้เจอกันเพียงแค่สองครั้งสองครา เขากับเดิน จากไปเหมือนจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว

“ พี่นภนัย ท่านประธานกับผู้หญิงที่ชื่อนีรชา ดูเหมือนเขาสนิทกันมาก”

” นีรชา ? ” ชื่อนี้ทำไมคุ้นจัง ? นภนัยรีบถาม กลับ : ใช่ผู้หญิงที่สูงประมาณ 163 หน้าเรียวๆ ผมยาวไม่ยาวมาก ขาวๆผอมๆ ดวงตาบ้องแบ๊ว คนนั้นไหม ?”

นภนัยรู้ได้ยังไง ? เวธนีแปลกใจมาก : ” พี่ นภนัย คุณรู้จักเธอเหรอ ? ”

ดูท่าเหมือนจะใช่คนที่เป็นเพื่อนสนิทของ จันทร์ฉายคนนั้นแน่ๆ ! มือของนภนัยกำโทรศัพท์ แน่นจนโทรศัพท์แทบจะแตก

เสียงของเวธนีดังเข้าในหู : ” วันนี้ตอนเช้า ท่านประธานได้โทรหาฉัน ให้ฉันซื้อโทรศัพท์ Ninin ให้เธอ”

” โทรศัพท์ Ninin ?” เสียงของนภนัยสูง ปัด ราคาหมื่นกว่าปอนด์ ใช้เงินจ่ายให้ผู้หญิงก็ไม่ ต้องแพงขนาดนี้หรอก !

เวธนี้เริ่มใส่ไฟ : ” ใช่ ท่านประธานได้ยินว่า ผู้หญิงคนนั้นรับโทรศัพท์ไป ก็ดีใจจนขึ้นเงินเดือนให้ฉันตั้ง 20 %

ดวงตาทั้งคู่ของนภนัยดูเหมือนจะลุกเป็น ไฟ ผู้หญิงตัวเล็กคนนั้นมีดีอะไร ? ภัสกรณ์ถึงได้ ส่งของแพงขนาดนี้ให้เธอ เธอรับไว้ เขาก็ดีใจจน หน้าใหญ่ !

ยังเพิ่มเงินเดือนให้เลขาที่ไปส่งของอีก !

เห็นนภนัยคู่สายไม่พูดอะไร เวธนี้ก็รู้สึกตื่น ตระหนก หรือว่าเรื่องที่เธอรายงานไปนั้นไม่ได้ สำคัญอะไร ?

รีบเปลี่ยนเรื่องและรายงานต่อ : เมื่อวานผู้ หญิงคนนั้นมาคุยธุระที่บริษัทเรา หลังจากที่ หัวหน้าของเธอไป ท่านประธานก็คุยกับเธอตาม ลำพัง ปิดประตูคุยกันประมาณครึ่งชั่วโมง”

นภนัยหน้าบึ้งตึง :” เธอมาบริษัทด้วยเห

รอ ?”

” เธอเป็นพนักงานของเอฟเอส เอฟเอสก็ กำลังร่วมงานกับบริษัทเรา ช่วงนี้ประกาศของ บริษัทที.เอส พร็อพเพอร์ตี้กรุ๊ปจำกัดก็ร่วมงานกับ เขาหลายโครงการเวธนี้รีบรายงาน

นภนัยนิ่งเงียบไปสักพัก ก็เอ่ยปากออกมา :
%23 ขอบคุณที่คุณรายงานฉันได้ทัน ค่าเหนื่อย ใน ทุกๆเดือน ฉันเพิ่มให้คุณอีก 2000 คุณคอยจับตา ดูนี้รชาไว้ให้ดี! แล้วก็ ตารางงานของท่าน ประธานช่วงนี้ คุณช่วยส่งให้ฉันดูหน่อย ”

เวธนี้วางสายโทรศัพท์ไปด้วยความดีอก ดีใจ แทบอยากจะไปซื้อกล้องส่องทางไกลวาง ไว้ริมหน้าต่าง สอดส่องความเคลื่อนไหวของนีรช า!

ตอนที่นีรชาเดินเข้ามาใกล้ร้านอาหาร จันทร์ฉายก็นั่งรอที่โต๊ะแล้ว

เห็นกล่องกระดาษในมือของนีรชา จันทร์ ฉายตกใจเลิกคิ้วขึ้น : ” โต๊ะ ไม่ต้องเกรงใจกัน หรอก นัดกินข้าวแล้วยังจะให้ของขวัญอีกเหรอ ?

” เธอเพ้อฝันไปแล้ว !” นีรชาเลื่อนเก้าอี้ แล้วนั่งลง คิ้วขมวดหน้าตาดูขมขื่น : ” อันนี้ภัส กรณ์ให้ฉัน ฉันคิดว่ากินข้าวเสร็จจะเอาไปคืนเขา ที่บริษัท”

ภัสกรณ์! แค่ได้ยินชื่อนี้ วิญญาณชั่วร้ายใน ตัวของจันทร์ฉายก็เข้าสิงทันที : “น้ำ เขายังมา รังควานเธออยู่เหรอ?”
นีรชาถอนหายใจ เธอเล่าเรื่องของภสกรณ ที่เกิดขึ้นในช่วงนี้ให้กับเธอฟัง แต่ไม่พูดถึงเรื่อง บ้าๆที่เกิดขึ้นเมื่อคืน

จันทร์ฉายถอนหายใจเฮือก : “น้ำนะ ! ภัส กรณ์ยังตามจีบเธอไม่ล้มเลิกเลยนะ! ชัดเจน มากว่าเขาอยากล่อลวงเธอ !”

นีรชาทำตามองบนใส่เธอ : “ล่อลวงอะไร พูดอะไรดีๆหน่อยได้ไหม ?”

จันทร์ฉายก็ไม่วนใจเธอ ชี้ที่กล่องกระดาษ

แล้วพูดว่า : ” ข้างในคืออะไร ? ฉันดูหน่อยได้

ไหม ?” นีรชายักไหล่ : ” โทรศัพท์มือถือ เธออยาก ดูก็เปิดดูสิ”

จันทร์ฉายเปิดกล่อง ตกอกตกใจขึ้นมา

ทันที : ” น้ำ ! ภัสกรณ์ใจดีกับเธอมาก! นี่มัน Ninin ไม่ใช่เหรอ ? ได้มายากมากนะ มีแค่เงินซื้อ ไม่ได้นะ !”

นีรชาครุ่นคิดด้วยความกลัดกลุ้มใจ :

จันทร์ฉาย ฉันกำลังคิดว่า จะลาออกจากงานไป เลยดีไหม โครงการที่อยู่ในมือตอนนี้ ก็ได้รับมาก จากบริษัทเขา ต่อไปนี้คงจะได้เจอภัสกรณ์บ่อยขึ้นแน่ๆ”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ