ตอนที่ 134 ความหวานที่เผด็จการ

ดังพายุโหมกระหน่ำ นีรชาเหนื่อยจน สายตัวแทบขาด

นีรชากำลังพยายามอยากจะลุกขึ้นออกไป แต่กลับถูกภัสกรณ์ดึงเอาไว้ เอาเธอมา

แนบกับตัว “น้ำ…. พลางสายตาอันลึกซึ้งทอดอารมณ์

ไปทางนิ้วชา

“อะไรคะ” นีรชายังไม่ค่อยคุ้นเคยกับการ อยู่ต่อหน้าภัสกรณ์ที่ทั้งโรแมนติกและอ่อนหวาน แบบนี้ ไม่อยากมองหน้าเขา

ภัสกรณ์ยื่นมือไปดึงหน้าเธอหันมา บังคับ

เธอให้มองหน้าเขา “น้ำ เป็นแฟนกับฉันนะ ฉันรักเธอ” ภัสกรณ์

กล่าวแบบจริงจัง รอคอยการตอบรับของเธอ นีรชากัดริมฝีปากตัวเอง ไม่รู้ควรจะตอบ อย่างไร

ในครั้งนี้ เธอแน่ใจแล้วว่าเธอก็ชอบภัสกรณ์ เช่นกัน ไม่เช่นนั้นทำไมตอนที่เห็นภัสกรณ์กับวีวี่ใกล้ชิดกัน เธอจึงรู้สึกเจ็บปวดใจ

แต่พอนึกถึงความน่ากลัวและเอาแต่ใจของ ภัสกรณ์แล้ว เธอก็ลังเลใจ

พวกผู้ชายก็อย่างนี้แหละ ตอนที่ชื่นชมเธอ ก็เอาใจสารพัด พอเริ่มเบื่อหรือเจอคนที่ดีกว่า ก็ ทั้งกันแบบไม่มีเยื่อใย ดูอย่างที่ภัสกรณ์ทำกับวีวี่ ก็รู้แล้ว

เห็นนีรชามีท่าทีลังเลไม่ตอบรับ ภัสกรณ์รู้ ว่ายังไม่ควรกดดันเธอในตอนนี้

รีบกอดนีรชาไว้ให้เธอนอนอยู่ในอ้อมแขน ภัสกรณ์ปรึกษากับเธอ “น้ำ ฉันไม่ได้คาดหวังให้ คุณยอมรับฉันในตอนนี้ แต่ว่าจะดีจะชั่วก็ขอ โอกาสฉันอีกสักครั้งหนึ่งได้ไหมครับ ให้โอกาส ฉันอีกสักครั้ง ให้ผมได้รักคุณ ให้ฉันติดตามคุณ ได้ไหมครับ”

นีรชาที่นอนอยู่ข้างภัสกรณ์หันมองตาของ

เขา ท่ามกลางสายตาอันลึกซึ้งคู่นั้น เธอเห็นแต่ ความจริงใจ และยังมีทั้งความกังวลและตื่นกลัว ว่าเธอจะไม่ตกลง

“น้ำ เธอเป็นแฟนฉันสักเดือนนึง ลองดูได้ ไหมครับ หากคุณรู้สึกไม่พอใจ คุณจะจบความสัมพันธ์นี้ลงเมื่อไหร่ก็ได้” ภัสกรณ์เอาหวของเธอ มาซบที่คอ อ้อนวอนในเสียงต่ำ

ไม่ใช่ไม่รู้ ภัสกรณ์ก็ไม่ได้เอาแต่ใจขนาด นั้น เวลาปกติเขาก็มีมุมที่สวยงามเช่นกัน ประสาท สัมผัสทั้ง5ของหนุ่มหล่อคนนั้น ทำให้ไม่อาจ ปฏิเสธคำวิงวอนของเขา

พยักหน้าเบาๆ นี้รชาตัดสินใจตกลงแล้ว

พอตัดสินใจไปแล้ว นีรชารู้สึกว่าสบายใจ ขึ้นทั้งคู่ ห่างกับภัสกรณ์ถึง3เดือน ก็ไม่ใช่ว่าไม่ คิดถึงเขาซะเลย แต่ก็แปลก ยังคงคิดถึงน้องปาล ที่เคยอยู่ด้วยกันเพียงไม่กี่วันด้วย

เป็นแฟนของภัสกรณ์ก็ดีนะ เธอจะได้มี โอกาสไปเยี่ยมน้องปาลที่อเมริกาได้อย่างเหมาะ สม

เห็นนีรชาพยักหน้า ภัสกรณ์ดื่นเต้นดีใจ กอดเธอแน่น

เขากอดแรงขนาดนั้นจนเกือบจะเธอฝัง เข้าไปในกระดูกของเขา

ไม่รู้จะทำอย่างไรถึงจะสามารถแสดง อารมณ์ดีใจสุดขีดออกมาได้ ภัสกรณ์ทั้งกอดทั้ง จูบเธอ
“น้ำ ฉันอาบน้ำให้นะ เสร็จแล้วเราไปทาน อาหารเช้าด้วยกัน ที่รักของฉันคงจะหิวแย่แล้ว” ภัสกรณ์หยอดคำหวานใส่ นีรชาหน้าแดง

“ห์ ไม่เอา ฉันอาบเองได้….นีรชายังคง รู้สึกกระดากใจ ผลักภัสกรณ์ออกไปต้องการลง จากเตียง

สุดท้ายเท้ายังไม่ทันแตะถึงพื้น ก็เข่าอ่อน ล้มกลับลงไปบนเตียง

ช่องว่างของเท้าบวมปูดจนนีรชาขมวดคิ้ว ต่อเนื่อง

“เป็นอะไรหรือ ลุกไม่ขึ้นใช่ไหม” ภัสกรณ์ หัวเราะชอบใจ รีบอุ้มนี้รชาเข้าห้องอาบน้ำไป

อ่างอาบน้ำที่กว้างขวางสะดวกสบายเป็น พิเศษ มีฟังก์ชั่นนวดตัว น้ำที่ไหลลงมาอย่างนุ่ม นวลค่อยๆชำระล้างร่างกาย ทำให้ความเหนื่อยล้า ของเมื่อเช้าและเมื่อคืนค่อยๆจางหายไป

นีรชาหมดแรงจริงๆ นอนแช่น้ำอยู่ในอ่าง อย่างขี้เกียจ

ภัสกรณ์ถไปทั่วตัวของเธอด้วยมืออันใหญ่ แต่อ่อนนุ่มและมีพละกำลัง บรรจงอาบน้ำให้เธอ

บอกว่าอาบน้ำก็คืออาบน้ำ ไม่ได้ลวมลามเธอแต่อย่างใด เขาตั้งใจทำความสะอาดได้ย เฉพาะบางส่วนของร่างกายนีรชาที่เขาบรรจงช่วย เธอทำความสะอาดชนิดที่ว่าล้างแล้วล้างอีกด้วย ความใส่ใจ

“โอ๊ะ…” นีรชาใช้มือขวางมือใหญ่ๆของภัส กรณ์เอาไว้ ไม่ให้เขาแตะต้องตรงนั้น

” อายทำไมล่ะ” ภัสกรณ์พูดเล่นเสียงต่ำๆ ดึงมือของนีรชาออกอย่างสุภาพ เอาร่างของตัว เองบังเธอไว้ บรรจงจูบลงหว่างคิ้วเธออย่าง ทะนุถนอม

นีรชารีบอาบน้ำให้เสร็จ แล้วโทรบอก พนักงานให้ไปเอาเสื้อผ้าเธอที่ห้องมาให้หน่อย เธออยากจะไปหาจันทร์ฉาย

มือถือของเธอก็แบตหมด จันทร์ฉาย

ติดต่อเธอไม่ได้ เป็นห่วงแย่แล้ว ภัสกรณ์เหมือนกับหนังวัว ตามติดนีรชา

“น้ำ ให้ฉันไปหาจันทร์ฉายกับคุณด้วยนะ เราจะ ได้ประกาศความสัมพันธ์กัน”

“ไม่ดีกว่าคะ ฉันขอบอกเขาก่อนดีกว่า ถ้า คุณออกไปกับฉันเลย ฉันกลัวว่าจันทร์ฉายจะ ตกใจ” นีรชาปฏิเสธคำขอร้องของภัสกรณ์
ภัสกรณ์ก็ไม่กล้าตีอต่อ ทั้งหมดก็แคระยะ เวลาทดลองเพียง 1 เดือน หากนีรชาไม่มี ความสุข ฝันของเขาคงสลายแน่

ค่อยเป็นค่อยไปจะดีกว่า นีรชารู้สึกว่าตัว เอวปวดร้าวไปหมด เมื่อคืนและเมื่อเช้าหลาย รอบเหลือเกิน ขนาดironman ก็คงรับไม่ไหว เหมือนกัน เธอเดินสโลสเหลอย่างช้าๆไปทาง ห้องจันทร์ฉาย

หิมะบนพื้นชั้นล่าง ไม่รู้ใครเอามาปั้นเป็น

ตุ๊กตาหิมะที่สวยมาก เอาลูกวอลนัท2เม็ดมาติด เป็นตา เอาผ้าปิดปากสีแดงมาติดเป็นปาก ดู แล้วอดขำไม่ได้ คนกลุ่มนึ่งล้อมรอบที่ตุ๊กตาตัวนั้น ทั้งสอง

ตาของเธอมองแล้วมองอีก

สองตาเธอเจอเรื่องไม่ดีซะแล้ว เธอเห็นวี วี่ยืนรวมกลุ่มกับผู้คนเหล่านั้นที่กำลังมองดูตุ๊กตา หิมะอยู่ พอเห็นนีรชาเข้า ในใจรีบโพล่งออกมา “แก..นังนี้รชา หยุดเดี๋ยวนี้นะ”

เห็นวีวี่ทำอย่างนั้น นีรชาหน้าแดงขึ้นทันที เมื่อวานยาที่ใส่ในเหล้าจะต้องเป็นฝีมือวีวี่แน่ๆ ถ้างั้นเกิดอะไรขึ้นระหว่างเธอกับภัสกรณ์ เธอจะ ต้องรู้แน่ๆ
นีรชารีบก้าวเท้า อยากจะหนีเธอไปให้ ไกล

แต่ไม่ทันเสียแล้ว วีวี่ เข้ามาขวางทาง เธอ ไม่เพียงแค่นั้น วีวี่ยังหันกลับไปทางกลุ่ม คนที่ดูตุ๊กตาหิมะอยู่ ตะโกนออกไปว่า “ทุกคน มาดูเร็ว นี่คือคนชั้นต่ำที่มายั่วแฟนของฉันเมื่อ คืน”

ตายล่ะ ประเด็นฉาวโฉ่ซะขนาดนี้ คน กลุ่มนั้นพากันหันมามองทางนี้ชา สายตาทุกคู่ ส่องเป็นประกายมาทางเธอ ผู้หญิงสองคนแย่ง ผู้ชายกัน ดูแล้วเรื่องนี้น่าจะสนุก

เห็นท่าทางนีรชาเดินสโลสเล อยากจะไป แต่ก็ไปได้ไม่เร็วนัก วีวี่ก็รู้ถึงสาเหตุแล้ว เมื่อ คืนนี้รชากับภัสกรณ์คงxxกัน หึ เมื่อก่อนเธอก็ เคยโดนแบบนี้เหมือนกัน

วีวี่ส่งสายตาชั่วร้ายปนอิจฉาลึกถึงข้างใน แต่อย่างไรซะวีวี่ก็ไม่เกี่ยวแล้ว เธอถูกภัสกรณ์ เขียทิ้งไปแล้ว เธอไม่มีความหมายอะไรแล้ว

สองมือเท้าสะเอว ชี้มาทางเธอ พูดกับ คนกลุ่มนั้นว่า “พวกคุณดูนังผู้หญิงคนนี้สิ แม้แต่เดินยังจะเดินไม่ไหวเลย พวกคุณรู้ไหมว่า ทำไม เพราะว่าเมื่อคืนเธอนอนกับผู้ชายของฉันสภาพเธออย่างนี้ ก็เพราะเมื่อคืนเธอxxมาก ไงล่ะ มากจนกระทั่งจะเดินยังเดินไม่ไหว เลย”

วีวี่พูดมากเกินไปแล้ว คนในกลุ่มเหล่านั้น มีเด็กผู้หญิงรวมอยู่ด้วยล้วนพากันหน้าแดง แต่ ว่าต่างก็อยากรู้อยากเห็นดังนั้นไม่เพียงแต่ไม่เดิน จากไป กลับล้อมวงให้นีรชากับวีวี่มาอยู่ด้วยกัน

วีวี่เห็นกลุ่มคนต่างดูคึกคัก ยิ่งได้ใจ

กล่าวเสียงดังว่า “ทุกคนตัดสินดู เมื่อคืน เดิมฉันแช่น้ำร้อนอยู่กับแฟนฉัน ต่อมาผู้หญิงคน นี้ถอดเสื้อผ้าออกหมด ถือโอกาสตอนฉันออก ไปหยิบของ อ่อยผู้ชายของฉัน”

ผู้คนต่างซุบซิบกันใหญ่ บ้างก็ชี้ไปทาง นีรชา ผู้หญิงคนนี้หน้าไม่อายจริงๆ เมื่อวานภัส กรณ์ตกลงไปกับวีวี่ ใครๆก็รู้ดังนั้นยิ่งมั่นใจว่าวี เป็นฝ่ายถูก

ถ้าอย่างนั้นนีรชา ก็เป็นฝ่ายแย่งแฟนคน อื่นนะสิ พวกเขาลงความเห็นว่าผู้หญิงชั้นต่ำที่ เป็นฝ่ายผิด

นีรชาโกรธจนสั่นไปหมดทั้งตัว “ไหนเธอ ลองบอกมาสิว่า เธอใส่ยาลงไปในเหล้าทำร้ายฉัน… พูดยังไม่ทันจบ ก็พูดไม่ออกแล้ว

ขึ้นพูดอีก ก็เหมือนสารภาพกับพวกเขา ว่าตัวเองเมื่อคืนอยู่กับภัสกรณ์จริงๆ ยิ่งไปกว่า นั้นสภาพเธอในตอนนี้ก็เดินไม่ไหว ยิ่งทำให้คำ พูดของวีวี่มีน้ำหนักมากขึ้น

นีรชาโกรธจนน้ำตาไหลออกมา เพราะ สายตาที่ดูถูกและเยาะเย้ยของผู้คนที่ยืนต่อหน้า เธอได้แต่จ้องเขม้งที่ วีวี่

วีวี่ยิ่งได้ใจ “มองฉันทำไม เมื่อคืนเธอไม่ ได้มีความสุขหรือ อัยยะ เธอดูขาตัวเองสิ อ่อนปวกเปียกเดินไม่ไหว เห็นชัดว่าเมื่อคืนคงจะ ถึงสวรรค์จนนับไม่ถ้วน ทำเป็นแต่งตัวดีสะอาด สะอ้าน ยัยกระจอกเอ้ย”

“ดูผู้หญิงคนนี้สิโดดเดี่ยวเดียวดาย คิดไม่ ถึงว่าจะทำเรื่องอย่างนี้ลงไปได้” “ใช่ๆ ไม่น่าเชื่อเลยอะ เดี๋ยวนี้คนชั้นต่ำ

หน้าด้านนับวันยิ่งมากขึ้น แย่งผู้ชายไปต่อหน้า

ต่อตาเลยอะ”

กลุ่มคนที่ล้อมรอบเธอเริ่มกระซิบกระซาบ กันไปใหญ่ วิพากษ์วิจารณ์เธอต่างๆนานา บ้าง เยาะเย้ย ดูถูก เหยียดหยามเต็มไปหมดใบหน้าของนีรชาขาวซีด เธอไม่รู้จะอธิบายยงไง ต่างคนต่างพูดอธิบายไปก็เท่านั้น

ทันใดนั้นกลุ่มคนถูกแยกออก ร่างกำยำ ของภัสกรณ์ฝ่าฝูงชนเข้ามาอย่างไม่แยแส รีบ เดินเข้ามายืนข้างๆนีรชา ดึงเธอเข้ามาในอ้อม แขนของเขา ท่าทีของเขาแสดงออกถึงการ ปกป้องของรักของหวง นัยน์ตาดำลึกคู่นั้น กวาดตามองผู้คนที่มองอยู่รอบๆ น้ำเสียงต่ำแต่ เต็มไปด้วยความหยิ่งผยอง

“เธอเป็นแฟนของฉัน ใครกล้าพูดว่าคนชั้น ต่ำอีก ถือว่าเป็นศัตรูของฉันและบริษัทนี้ด้วย”

ทั้งหมดเงียบกริบ

นีรชาได้แต่มองภัสกรณ์ตาปริบๆ ไม่อาจ

ละสายตาจากเขาได้ ทุกคนต่างยืนอึ้งตะลึงงั้น

“แทนคะ….คือฉัน…” เห็นภัสกรณ์ปรากฏตัว ต่อหน้า วีวี่ตกใจจนพูดติดๆขัดๆ ท่าที่เหนือกว่า เมื่อสักครู่จางหายไปหมดปากสั่นคิดหาคำพูด อธิบายไม่ได้

“เพียะ” วีวี่ถูกตบเข้าที่ใบหน้า ภัสกรณ์ สายตาจ้องมองใบหน้าวีวี่อย่างเย็นชา น้ำเสียง น่ากลัวดังปิศาจจากนรก “ออกไป คราวหลังอย่าให้ฉันเห็นเธอในเมืองcมีอีก ไม่อย่างนนละก็เธอ ตายแน่”

นีรชาไม่คาดคิดมาก่อนเลยว่าภัสกรณ์จะ ออกหน้าปกป้องเธอขนาดนี้ ประกาศเสียงดังว่า เธอเป็นแฟนของเขา

น้ำตาไหลออกมาทันที หัวใจชุ่มชื่นหาย

กังวล

นีรชาสเบิกตาโตมองภัสกรณ์ ภัสกรณ์ ยกมือขึ้นปาดน้ำตาบนใบหน้าเธอ โค้งตัวลงจูบ อย่างดูดดื่มลงที่ปาก

เป็นครั้งแรกที่นีรชารู้สึกว่าความรุนแรงของ เขาช่างหวานซึ้งซะจริง

เธอประทับใจมาก

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ