ตอนที่130 เอาใจใส่

ดวงตากลมโตกรีดอายไลเนอร์เส้นบ้างของ วีวี่ จ้องมองนีรชาจากด้านหลังอย่างเอาเป็น เอาตายตามสัญชาตญาณของผู้หญิงที่รู้สึกว่าภัส กรณ์กับผู้หญิงคนนี้นั้นมีความสัมพันธ์ที่ไม่ปกติ

“แทนคะ เธอคือใครคะ” วีวี่หยั่งเชิงถาม

“เธอถามทำไม”ภัสกรณ์หันไปถามและมอง ไปที่ใบหน้าของวีวี่

“ฉันแค่รู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้แปลกๆ หน้า ซีดเซียวเหมือนผี น่าเกลียดมาก”วีวี่นั้นยังอายุยัง เด็กและไม่มีความสุขุม เธอไม่ระงับอารมณ์ที่ไม่ ชอบนีรชาแม้แต่น้อยเลย

เดิมที่ภัสกรณ์นั้นยังมีรอยยิ้มอยู่เล็กน้อย แต่ก็เปลี่ยนเป็นเยือกเย็นทันใด บีบคอของวีวี่ “นี่ เธอ เธอรู้ผลของที่จะตามการพูดส่งเดชไหม”

ภัสกรณ์ใช้แรงทั้งสิบนิ้ว ทำให้หน้าของวีวี นั้นเปลี่ยนเป็นสีเขียวเกือบหายใจไม่ออก ภัสกรณ์เห็นสายตาที่เต็มไปด้วยความกลัว

ของเธอจึงคลายมือออก เมื่อมือของภัสกร์คลายออกวีวี่ก็รีบไอออกมาใบหน้าของเธอนั้นแดงดูแล้วน่ากลัว

“คุณแทนฉันไม่กล้าแล้วค่ะคุณอย่าโกรธ เลยนะคะ ตกลงไหม”เธอขอร้องอย่างน่าสงสาร แต่ในใจนั้นแน่ใจว่าผู้หญิงคนนั้นในใจของภัส กรณ์นั้นมีความพิเศษ

มันเป็นเรื่องไม่ง่ายสำหรับเธอที่จะต่อสู้กับ ผู้หญิงมากมายที่จจะกลายเป็นแฟนของภัสกรณ์

แหวนเพชรในมือสร้อยบนคอชุดขนสัตว์บน ตัว ถ้าหากภัสกรณ์มาโปรดปรานเธออีกทุกอย่าง ก็จะหายไป เธอจะเสียของพวกนี้ไปไม่ได้

วีวี่คิดถึงขวดยาขวดนั้นในกระเป๋าของเธอดี ที่เธอนั้นเตรียมมาก่อน วันนี้เป็นวันไข่ตกของเธอ เธอจำเป็นต้องคิดหาวิธีที่จะทำให้ภัสกรณ์ทำให้ เธอท้องให้ได้

ไม่อย่างนั้น รอให้ถึงวันที่ภัสกรณ์ทิ้งเธอไป เธอก็จะไม่เหลืออะไรเลย

นีรชาเดินเข้าไปที่ห้องของจันทร์ฉาย เธอ กำลังเปลี่ยนเสื้อผ้า

“น้ำ ทำไมถึงสวมชุดนี้ล่ะ”จันทร์ฉายเห็นคอ เสื้อยืดTเช็ตโผล่ออกมาจากชุดคลุมอาบน้ำจึง ถามอย่างตกใจ
ในห้องอาบน้ำพุร้อนนั้นมีเสื้อคลุมพิเศษใน นั้นเป็นแบบสไตล์ญี่ปุ่นกว้างและผืนใหญ่มีเชือก รัดเอวแค่เส้นเดียว ข้างในนั้นไม่สวมอะไรเลย

“อ่อฉันไม่คุ้นเคยมันหน่ะ ระยะทางไป

น้ำพุร้อนยังอีกไกล ถึงแล้วค่อยถอดมันออก ก็ได้”นีรชารู้สึกเขินอาย

“เกี่ยวอะไรกัน ทุกคนก็แต่งแบบนี้นี่”จันทร์ ฉายนั้นไม่เห็นด้วยแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร สองคนจึง เดินไปที่บ่อน้ำพุร้อน

ด้านน้องนั้นหิมะตกพื่อดินปกคลุมไปด้วย หิมะหนา ต้นไม้เป็นแนวทางเดินไปสู่บ่อน้ำพุร้อน เดินบนพื้นไม้อุ่น เพลิดเพบินกับหิมะที่ตกอยู่นอก ระเบียงทางเดิน อากาศเย็นและชั้นแต่ก็รู้สึก สบายมาก

นีรชาสุดหายใจเข้าลึกๆเพื่อรับรับความสุข ของการมาเที่ยวน้ำพุร้อนครั้งนี้

“ว้าว นั้นใช่ผู้จัดการนิรุตม์ไหมนะ คุณมาได้ ยังไง แต่ในแต่ไรผู้จัดการนิรุตม์ไม่เคยเห็นเขา ร่วมกิจกรรมของบริษัทเลย”จันทร์ฉายคนที่กำลัง เดินมาให้นี้รชาดู

ใจของนีรชารู้สึกตื่นเต้น ความรู้สึกที่เธอไม่สามารถอธิบายได้ เธอมีความกลัวอยู่เลกนอย และดูเหมือนจะมีความหวังแฝงด้วย….ความหวัง อะไรหน่ะหรือตัวเธอเองก็ไม่รู้ชัดเหมือนกัน

“อ่อ ดูเหมือนจะมีภัสกรณ์อีกด้วย”เงาของ คนนั้นกำลังใกล้เขามาเรื่อยจันทร์ฉายรู้จักร่างสูง ใหญ่คนนั้น “น่าแปลก ทำไมดูเหมือนจะผู้หญิง ด้วย”

ระหว่างที่พูด ภัสกรณ์ วีวี่และนิรุตม์ ทั้งสาม คนก็เดินเข้ามาแล้ว

นีรชาหยุดก้าวเดินยืนอยู่ในเงาของเสาดู สามคนนั้นเดินมาสายตานั้นหยุดไปที่ร่างของภัส กรณ์

เขาผอมลง

แล้ว

“จันทร์ฉายพวกเธอก็ไปที่บ่อน้ำพุร้อนเหรอ ไปสิ ไปพร้อมกัน”นรุตม์พบกับจันทร์ฉายเขาดีใจ มาก

ภัสกรณ์นนั้นไม่ได้พูดอะไร สายตามองไป ที่นีรชาที่หลบอยู่ในเงามืดทำให้ภัสรณ์ขมวดคิ้ว ขึ้นมา

หลังจากที่เข้าเดินออกจากโรงพยาบาล บัตรสีทองไม่จำกัดวงเงินที่วางไว้ข้างหมอนของเธอไม่นานก็ถูกส่งกลับมาที่บริษัทของเขา

ผู้หญิงคนนี้ยังไงกันนะทำไมถึงทำให้ตัว เองซีดเซียวแบบนี้

ภัสกรณ์อยากเข้าไปตะโกนใส่เธอสักที อยากจะบีบหน้าเธอบอกเธอว่าตอนนี้เธอน่า เกลียดมาก

ไปเถอะน้ำ เราไปพร้อมกันเถอะ”จันทร์ ฉายจับมือของนีรชาเดินไปพร้อมกับพวกของนรุ ตม์

วีวี่มองไปหน้าของภัสกรณ์ตลอดมองว่าภัส กรณ์นั้นกำลังมองใครแต่ก็เห็นชัดเจน ในใจเธอ นั้นวิตกกังวลกลัวว่าภัสกรณ์นั้นจะทิ้งเธอไปคืนนี้

“แทนคะถ้าอย่างนั้น เราไม่ไปพร้อมพวก เขาดีไหมคะ เค้าอยากอยู่กับตัวเองลำพัง”วีวีเริ่ม เย่อหยิ่ง

เมื่อได้ยินคำพูดของวีวี่ นีรชาก็อดไม่ได้ที่ จะกัดริมฝีปาก เธอหวังว่าภัสกรณ์และวีวีจะเดิน ออกไปและก็หวังว่าภัสกร์และวีวี่จะไม่ออกไป แท้จริงในใจคิดอย่างไรกันแน่เธอเองก็ไม่แน่ใจ

ภัสกรณ์ละสายตาจากนิ้วชาและหันไปมอง วีวี่ด้วยสายตาแหลมคม ไม่พูดอะไรสักคำแต่ก็ทำให้วีวีตกใจจนตัวสัน รีบคล้องแขนของภัสกรณี เดินตามหลังนรุตม์และจันทร์ฉายแต่โดยดี

ไม่รู้ว่าเพราะอะไรนีรชาจึงรู้สึกโล่งใจ

ค่อยๆถอนหายใจเบาๆในบรรยากาศเงียบ สงัดแต่กลับชัดแจ้ง

ภัสกรณ์คิดว่านีรชานั้นกำลังถอนหายใจจึง ขมวดคิ้วแน่นขึ้น

เพราะว่าเขาอยากไปน้ำพุร้อนพร้อกับเธอ ทำให้เธอรู้สึกหงุดหงิดใจอย่างนั้นหรือเลยถอน หายใจออกมา สามเดือนที่ไม่เจอกันและกลับมา เจอกันอีกครั้งคงจะมีเพียงเขาคนเดียวที่ดีใจ

เขายังคงหมกมุ่นกับเรื่องเพ้อฝันในอดีต คนอื่นนั้นไม่นานก็ลืมเรื่องราวเหล่านั้นแล้ว

เขากำหมัดแน่นที่เต็มไปด้วยความโกรธแต่ กลับไม่มีที่ระบาย ภัสกรณ์กลั้นความโกรธไว้ทั้ง กายราวกับเสือดาวที่กำลังโกรธเต็มไปด้วยความ น่ากลัว

วีวี่ก็รู้สึกถึงอารมณ์ดุร้ายของภัสกรณ์ ยัง รู้สึกว่าเป็นเพราะคำพูดที่กวนโมโหภัสกรณ์เมื่อกี้ ทำให้เขารู้สึกไม่พอใจดังนั้นจึงต้องเพิ่มการ เอาใจเขา
“แทน ท้องฟ้าคืนนี้สวยมากเลยนะคะ”วว ไม่รู้จะหาอะไรมาพูด

นีรชาทำเพียงแค่อยู่ด้านหลัง มองหิมะตก อย่างเงียบๆ พยายามที่จะไม่มองความสนิทสนม ของวีวี่และภัสกรณ์

“แทนคะ .”วีวี่ยังอยากจะพูดอะไรอีก เมื่อถู กนีรชาถอนหายใจใส่ทำให้ความอดทนของเขา พังทลาย จึงก้มลงจูบที่ปากของวีวี่

“อา…”วีวี่ตกใจอย่างไม่คาดคิด เธอนั้นขึ้น เตียงกับภัสกรณ์หลายครั้งแต่เขานั้นไม่เคยจูบ ปากเธอเลย นี่ถือเป็นครั้งแรก

นี่มันเป็นสิ่งที่แสดงให้เห็นว่าเธอยังมีเวลา อยู่ใช่ไหม คิดไปคิดมาก็ใช่ ตัวเธอเองอายุ17 เธอมีคุณสมบัติและรูปร่างที่สวยงาม ทำไมจะไม่ สามารถชนะหญิงแก่ซีดเซียวคนนั้น

ดวงตาของวีวี่เบิ่งโต เธอมองนีรชาผ่าน ไหลของภัสกรณ์อย่างมีอำนาจ

นรุตม์ จันทร์ฉายและนีรชา ถูกการกระทำ ของภัสกรณ์นั้นทำให้ตกใจ

“น่าสะอิดสะเอียน”นีรชาไม่มอง ในใจนั้นรูก สึกไม่ดี อยากจะหันกลับไปที่ห้องพัก แสดงความรักในที่สาธารณะเหรอ ภัสกรณ์นั้นไม่ไม่กลัวคน อื่นรังเกียจบ้างเหรอ

“ท่านประทานคะ พวกคุณopen เกินไปหรือ เปล่าคะ ไม่เหมาะสม “จันทร์ฉายค่อยๆมองภัส กรณ์และวีวี่จูบกันอย่างมีรสชาติแต่ปากนั้นก็ไม่ ลืมที่จะพูดประชดประชัน

ก่อนหน้านี้มีผู้หญิงตัวเล็กคนหนึ่งปากของ เธอนั้นช่างหวานบริสุทธิ์ ทำให้เขานั้นอยากจะชิม แล้วชิมอีกจนหยุดไม่ได้

“แทน ถ้านายไม่ไหวจริงๆแกก็รีบกลับห้อง ไปสิ อย่าทรมานพวกเราเลย”นรุตม์ยิ้มตลก สายตายังแอบมองหน้าจันทร์ฉาย

จันทร์ฉายที่ถูกกวนนั้นรู้สึกเขินอาย

ภัสกรณ์ผลักวีวี่ออก วีวี่ยืนเซเกือบล้ม จันทร์ฉายจึงช่วยจับเธอไว้

สายตาเคร่งขรึมกลับหันไปมองนีรชา เมื่อ เห็นสีหน้าหยิ่งยโสของนีรชายิ่งเพิ่มความเศร้า หมองมากขึ้น

เขาถอนหายใจอย่างเย็นชา และหมุนตัว เดินออกไปอีกทาง

“แทน นายจะกลับไปที่ห้องจริงๆเหรอ ไม่แช่น้ำพุร้อนแล้วเหรอ”นีรุตมีประหลาดใจ ภัสกรณ์ ใช่คนที่จะพูดเล่นด้วยไม่ได้ ทำไมคราวนี้เขาพูด เพียงสองประโยคก็โกรธเสียแล้ว

วีวีรีบวิ่งตามขึ้นไป เธอหวังให้ภัสกรณ์นั้น อยู่ห่างจากนี้รชาสักหน่อย ยิ่งไกลยิ่งดี

ภัสกรณ์รู้สึกอึดอัดใจมาก แต่ก็ช่างมันเถอะ ทำไมจะต้องไปลุ่มหลงคนเย็นชาแบบนั้น

ทางด้านนี้ยังมีบ่อน้ำพุร้อนเล็กๆมีเพียงห้า บ่อเท่านั้นแต่ละบ่อก็เป็นแบบเดียว มีความเป็น ส่วนตัว เดิมทีนั้นนรุตม์เตียมไว้สำหรับเขาและภัส กรณ์

สระน้ำขนาดใหญ่มีเพียงภัสกรณ์และวีวี่ สองคน วีวีดีใจมากดูเหมือนว่าคืนนี้เธอจะได้ทำ ตามที่หวังไว้

เข้าไปที่สระน้ำ วีวี่ก็แทบทนไม่ไหวที่จะ ถอดเสื้อคลุมอาบน้ำออก ด้านในนั้นเธอไม่ได้ สวมอะไรเลย เผยให้ร่างขาวนวลของเธอ

ภัสกรณ์นั้นยังไม่ได้ถอดเสื้อคลุมอาบน้ำก็ เดินตรงไปที่สระน้ำขนาดใหญ่นั้นและนั่งลงใน สระสายตาเขานั้นยังคงไม่ปกติสีหน้าอึมครึมน่า กลัว
วีวีเดินจรงไปข้างๆภัสกรณ์ นั่งลงข้างๆภส กรณ์ “เป็นอะไรไปคะ ทำไมดูไม่ค่อยมีความสุข เลย”

ภัสกรณ์นั้นทิ้งตึงโกรธ ไม่ฟังคำที่วีวี่พูดแต่ มือใหญ่นั้นเขาโอบไปที่เอวของเธอ

“ภัสกรณ์คุณนี่แย่จริงเลยค่ะ”วีวีฉอเลาะ

คือจริงๆแล้วนั้นภัสกรณ์ไม่ได้ยั่วเธอเพียง แค่โอบเธอไปแบบที่อๆแต่ใจเขานั้นล่องลอยไป ไหนไม่รู้

ในสมองของภัสกรณ์นั้นกลับไปคิดถึง สายตาดูถูกของนีรชา ในใจเขานั้นรู้สึกหดหู