ตอนที่128 กิจกรรมของพนักงาน

ภายในโรงพยาบาล นีรชานอนอยู่บนเตียง ผู้ป่วย หลังมือของเธอเจาะสายให้น้ำเกลือ ใบหน้าซีดจนตกใจ

จันทร์ฉายร้องไห้จนตาแดงจ้องไปที่ภัส กรณ์ด้วยความโกรธ “คุณภัสกรณ์คะ ฉันขอร้อง คุณล่ะค่ะคุณปล่อยน้ำไปเถอะอย่าบังคับเธออีก ต่อไปเลย”

ในตอนแรกนั้นเธอก็สนับสนุนภัสกรณ์และ นีรชาแต่เธอนั้นฝันไปเองและไม่คิดว่านีรชาจะปฏิ เสธภัสกรณ์เช่นนี้

ภัสกรณ์ไม่ได้นอนมาแล้วทั้งคืนตาเขานั้น แดงแป็นเส้นเลือด

เมื่อได้ฟังคำพูดของจันทร์ฉาย สายตาแดง กร่ำนั้นก็หรี่ตาอย่างอันตรายโกรธจนอยากจะฆ่า คน ถ้าหากเมื่อวานตอนเย็นๆไม่ถูกนรุตม์และ จันทร์ฉายมาเห็นเขา นีรชาเธอก็อาจจะไม่ทำร้าย ตัวเองแบบนี้

นรุตม์เห็นเหตุการณ์ไม่ดีจึงรีบเข้ามาห้าม “เอาล่ะๆ คุณน้ำเธอปลอดภัยแล้ว ดีที่คุณหมอช่วยไว้ได้ทัน”

ภัสกรณ์นั้นโกรธมากแต่ไม่มีที่ระบาย นรุตม์ จึงกลายเป็นกระสอบทรายของเขา

หมัดหนักชกไปที่หน้าของนรุตม์ แต่นรุตม์ก็ เข้าใจว่าในใจของภัสกรณ์นั้นกำลังเสียใจเขาจึง ไม่ได้ตอบโต้ทำได้เพียงหลบเท่านั้น

จันทร์ฉายเห็นภัสกรณ์ชกนรุตม์จึงโกรธ มากขึ้นมา เธอเข้าไปตีภัสกรณ์ “คุณทำอะไรของ คุณ คุณนี่แปลกจริงๆ น้ำเป็นแบบนี้ก็เพราะคุณ คุณยังจะโทษคนอื่นอีก”

เมื่อเปรียบเทียบกับภาสกร จันทร์ฉายรู้สึก ดีกับนรุตม์เพิ่มหลายเท่าความดีของนรุตม์นั้น นั้น แสดงออกมาให้เห็นอย่างชัดเจนมากขึ้น

พยาบาลรีบวิ่งเข้ามา “อย่าทะเลาะกันค่ะ คนไข้ตื่นแล้วค่ะ”

ภัสกรณ์ผลักนรุตม์ออกและรีบวิ่งไปที่ห้อง พยาบาล หัวใจเขาเต้นแรง

นีรชานอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยหน้าซีดราวกับ กระดาษดวงตาโตมองเหม่อที่เพดาน ไม่ได้สนใจ สามคนที่กำลังเดินเข้ามา

“น้ำ เธอตื่นแล้ว”จันทร์ฉายรีบเข้าไปดูนีรชาอย่างกังวลใจ

นีรชาพยายามยิ้มให้กับจันทร์ฉายอย่าง

อ่อนแรง แต่สายตากลับเหลือบไปเห็นภัสกรณ์ที่ ยืนอยู่ด้านหลังเธอจึงหันหัวกลับมา ใบหน้าซีดเซียวของภัสกรณ์มีนวดเคราขึ้น

ทำให้เขานั้นดูแย่ลงไปมาก

ภัสกรณ์ยืนอยู่ด้านหน้าของเตียงเขาไม่รู้ว่า จะพูดอะไรกับนีรชา

พูดอะไรนะหรือเมื่อสิ่งที่เขาจะพูดจะต้นเกิน ไปเมื่ออยู่หน้าความตาย เขาจะสามารถพูดอะไร ได้อีก แม้ว่าเขาจะไม่ใช่ฆาตกรแต่เขานั้นก็เป็นคน ผลักนีรชาไปสู่ความตาย

ถ้าหากตอนนั้นเธออยากไปหาจันทร์ฉาย เขาก็จะไม่ห้าม

แต่ว่ามันก็ไม่มีถ้าหาก

ภัสกรณ์ก้มหัวลงอย่างห่อเที่ยว เขาหยิบ

ตุ๊กตาเพชรนั้นออกมาวางไว้ข้างหมอนของนีรชา อย่างเบาๆ

ตุ๊กตาตัวเล็ก ตากลมโตเปล่งประกาย

ทำให้ภัสกรณ์คิดถึงครั้งแรกที่เจอนีรชาในคืนวันฝนตก เธอถูกรถเขาชน ไฟของรถส่องไปที่ หน้าของเธอดวงตากลมโตนั้นก็เปล่งประกายเช่น นี้เหมือนกัน

ทำให้ภัสกรณ์นั้นจำนีรชาได้ทันที

“คุณไปเถอะ ฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณ อีก”นีรชาที่นอนอยู่บนเตียงพูดออกมาเสียงเบา น้ำเสียงยังคงแหบแห้ง

ดวงตาของภัสกรณ์นั้นมองสะกดไปที่นีรชา อย่างลึกซึ้ง

คำพูดที่แสนเยือกเย็นของเธอทำให้ความ หวังในใจเขานั้นแตกสลายไปบางทีมันอาจจะถึง เวลาที่เขาควรปล่อยมือจากเธอแล้วจริงๆ

เขามองหน้านี้รชาเป็นครั้งสุดท้าย ริมฝีปาก บางเม้มแน่นใบหน้าหล่อเหลาไร้ความรู้สึก แต่ทั้ง ร่างกายเขานั้นเต็มไปด้วยความเศร้า

“น้ำ ผมยอมปล่อยคุณ”น้ำเสียงกดต่ำพูด เสร็จเขาก็เดินออกไปไม่หยุดเลยแม้แต่วินาที เดียว

แสงแดดจากสาดส่องเข้ามาจากด้านหน้า ภัสกรณ์หันหลังให้แสงแดดทอดเงาจากร่างสูง อย่างเดียวดายอาการเริ่มเย็นขึ้น เพียงพริบตาเดียวเวลาก็ ผ่านไปแล้วสามเดือน

วันนี้ฝนตก น้ำฝนถูกลมพัดเขามาทาง หน้าต่าง นีรชาจึงรีบไปเก็บเสื้อผ้าที่ระเบียง

หลายเดือนมานี้ เธออยู่แต่ในบ้านอาศัย รายได้เล็กๆน้อยๆจากการเขียนต้นฉบับใน นิตยสาร จันทร์ฉายไม่ได้คิดค่าที่พักจากเธอ เธอ จึงรู้สึกขอบคุณจันทร์ฉายมาก นีรชายืนอยู่ที่ ระเบียงสายตามองทอดออกไปไกลจึงรู้ว่าฤดู หนาวกำลังมาแล้ว

ใบไม้ร่วงโรยเกือบหมด ลมเย็นคลุกเล้า กับฝนพัดมาบนร่างนีรชาตัวสั่นสะท้าน

“น้ำ ฉันกลับมาแล้ว”จันทร์ฉายถือหระเป๋า เดินเข้ามา วันนี้เธอออกไปพบลูกค้าจึงกลับมาเร็ว มีคนรออยู่ที่บ้านมันข้างรู้สึกดี เห็นเงาของนีรชา กำลังยุ่งอยู่กับงานจันทร์ฉายก็รู้สึกอบอุ่นมาก

นีรชากำลังต้มซุปไก่อยู่ในครัว ในบ้านนั้น เต็มไปด้วยกลิ่นหอมของซุปไก่

“น้ำ เธอเก่งจังใครได้แต่งงานกับเธอต้องมี ความสุขมากๆแน่”จันทร์ฉายพูดอย่างประทับใจ

นีรชายิ้ม “เดียวฉันเอาซุปไปเสิร์ฟให้เธอนะ วันนี้อากาศเย็นกินซุปร้อนๆจะได้อุ่นขึ้น”

สองคนนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร แสงไฟอบอุ่น ส่องไปที่อาหารทำให้ความหิวนั้นเพิ่มขึ้น

“น้ำ สุดสัปดาห์นี้บริษัทของฉันเขาจัดให้ไป แช่น้ำพุร้อนเขาให้พาคนในครอบครัวไปได้ เธอ ไปกับฉันนะ”จันทร์ฉายนั้นกำลังเคี้ยวไก่อยู่ จึงพูด ไม่ชัดเจน

“น้ำพุร้อน?”นรีชารู้สึกดื่นเต้น

เพราะเธอนั้นไม่ได้ออกไปข้างนอกหลาย เดือนแล้ว ตัวเธอนั้นเกือบจะขึ้นราแล้วการไปแช่ น้ำพุร้อนก็ถือเป็นตัวเลือกที่ไม่เลวเลย

“น้ำ ไปเถอะนะ เพื่อนร่วมงานของฉันนิสัยดี นะ เธอต้องเที่ยวสนุกแน่”จันทร์ฉายพยายามยุให้ นีรชาไปด้วย

หลายเดือนมานี้นีรชาเอาแต่เก็บตัวเองอยู่ ในบ้าน ใบหน้าเล็กขาวนวลนั้นขาวจนจะโปร่งแสง และกลายเป็นคนเก็บตัวถ้าหากออกไปเที่ยว ออก ไปหาเพื่อนบางทีมันอาจจะดีขึ้นก็ได้

ผู้จัดการคนที่มาใหม่ได้ข่าวมาว่าเขานั้น โสดและหน้าตาหล่อเหลา บางทีเธออาจจะช่วย จับคู่ให้น้ำก็ได้ จันทร์ฉายแอบคิดเล่นๆดู
“อิม ตกลง อีกอย่างฉันก็ไม่ได้ออกไปข่าง นอกนานเลย”ในที่สุดนีรชาก็พยักหน้าตกลง

จันทร์ฉายดีใจมาก จึงรีบโทรศัพท์ไป

หาฝ่ายธุรการทันที” พี่เหม่ย กิจกรรมของบริษัท พรุ่งฉันอยากจะพาคนที่บ้านไปด้วยหนึ่งคนนะคะ”

“ชื่อและเลขประจำตัวอะไรละ”

“ชื่อนีรชาค่ะ เลขประจำตัว

คือXXXXXXXXXXXXX”จันทร์ฉายบอกชื่อและเลข ประจำตัวของนีรชา

ในห้องของของท่านประธานนรุตม์และภัส กรณ์กำลังคุยเกี่ยวกับความร่วมมือทางธุรกิจตัว ล่าสุดของเขา

ผู้ช่วยแผนกธุรการได้ถือแบบฟอร์มและ เคาะประตูห้องทำงาน

“ท่านประธานคะ นี่เป็นรายชื่อของกิจกรรม น้ำพุร้อนวันพรุ่งนี้ค่ะ กรุณาตรวจดูด้วยค่ะ” เลขา กล่าวด้วยความเคารพ

นรุตม์ไม่ได้ตั้งใจเหลือบตามองไปเห็นเป็น ชื่อของนีรชาจึงชะงักไปชั่วครู่ แท้จริงแล้วจันทร์ ฉายก็พาคนในครอบครัวไป

จันทร์ฉายมาทำงานที่บริษัทเขาได้สองวันเขาก็ต้องไปดูงานที่ประเทศอังกฤษเป็นเวลาหนึ่ง เดือนกว่า แม้ว่าจะกลับมาที่ประเทศไทยเขาก็ยัง ต้องไปดูงานที่ต่างจังหวัดอีก จึงไม่ค่อยได้เจอ กับจันทร์ฉาย

การจัดกิจกรรมของบริษัทให้พนักงานนั้น ปกติแล้วนรุตม์จะไม่เข้าร่วม เพื่อหลีกเลี่ยงตัวเอง ที่จะทำให้พนักงานรู้สึกเก้อเขิน แต่ว่าในเมื่อ จันทร์ฉายเธอนั้นก็เข้าร่วมฉะนั้นเหตุการณ์มันก็ ไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว

นรุตม์ยิ้มมุมปาก เขากำลังจะส่งรายชื่อ คืนให้เลขา ภัสกรณ์จึงถามขึ้น “รุตม์ รายชื่อมันมี อะไรพิเศษเหรอนายถึงยิ้มเหมือนแมวขโมยแบบ นี้”

มุมปากของนรุตม์ชะงักไป ภัสกรณ์ช่างพูด ตรงเสียจริง ด้านข้างนั้นมีเลขาของเขายืนอยู่ ช่างไม่รักษาหน้าเขาเลย

นรุตม์ยักไหล่”ไม่มีอะไร แต่รายชื่อกิจกรรม ของบริษัทเท่านั้น” หมุนมือยืนรายชื่อให้กลับเลขา

เลขาเขากำลังจะยื่นมือไปรับ แต่ภัสกรณ์ กลับนำรายชื่อนั้นไป

จริงๆแล้วมันเป็นเรื่องภายในของบริษัทคนอื่น แต่ภัสกรณ์ทำเคร่งขรึมตลอดมาและไม่ได้ เป็นคนขี้นินทาแต่ไม่รู้เพราะอะไรดลใจ เขายื่นมือ ออกไปดึงเอารายชื่อมา เพียงเพราะเขาอยากดู เท่านั้น

เขากวาดสายตาดูรายชื่อ ชื่อของนีรชานั้น สะกดสายตาของเขาไว้

เขาดูรายชื่อพนักงานด้านหน้าอีกครั้ง จันทร์ฉาย ในใจเขาจึงมั่นใจได้ว่า ชื่อนีรชาที่อยู่ ด้านบนนั้นไม่ได้เป็นคนอื่น ชื่อนีรชานี้ก็คือนีรชา

มีอของภัสกรณ์นั้นสั่นราวกับถูกลวก จึงรีบ คืนรายชื่อให้กับพนักงาน

หลังจากที่พนักงานปิดประตูห้อง นรุตม์จึง ถามเขา”นายเห็นแล้วใช่ไหม”

“อึมช่วงนี้นายเห็นเขาบ้างไหม”ภัสกรณ์พูด มาถูกว่าในใจเขานั้นรู้สึกอะไร ความปรารถนาแต่ ยังมีความกลัว คาวมคิดที่สับสนนั้นก็ทำให้ในใจ เขานั้นก็สับสนมากเหมือนกัน

“ไม่เจอเลย ช่วงนี้ฉันไปดูงานหลายที่”นรุ ตม์มองตาของภัสกรณ์ในใยก็เกิดคงามรู้สึกเป็น ห่วง ภัสกรณ์จะต้องกลับมาหมดอาลัยตายยาก อีกแล้วหรือ
เดิมทีก็ผ่านไปแล้วสามเดือน ช่วงเวลาสาม เดือนที่ยากลำบากก็ผ่านไปแล้ว ระหว่างภัสกรณ์ กับนีรชาความสัมพันธ์ของทั้งสองคนนั้นควรจะ ตัดขาดได้แล้ว

“กิจกรรมวันพรุ่งนี้ รวมฉันด้วยนะ”ภัสกรณ์ หยิบบุหรี่จากกล่องบุหรี่ทองคำขาวของนิรุตม์ ออกมาจุด

นับตั้งแต่แยกทางกับนีรชา เขาดูดบุรี่หนัก มากและดื่มเหล้าหนักมาเช่นกัน ใบหน้าหล่อ เหลาเปลี่ยนเป็นเย็นชาไร้ความรู้สึก

“นายจะไปทำอะไร นี่มันกิจกรรมภายใน บริษัทของฉันนะ” นรุตม์พยามยามที่จะห้ามภัส กรณ์ เข้ารู้สึกว่านีรชานั้นไม่เหมาะกับภัสกรณ์

ภัสกรณ์นั้นเป็นผู้ชายที่แข็งแกร่งควรจะหา นกน้อยที่เชื่อฟัง แต่ไม่ใช่นีรชาที่เป็นดั่งเม่นที่มี หนามคม

“ธุรกิจครั้งนี้นายไม่อยากทำเหรอ”ภัสกรณ์ หยิบสัญญาท่าอยู่บนโต๊ะขึ้นมา

เวลานั้นก็ทำให้รู้ว่าทำไมนีรชานั้นถึงได้เกลียดภัสกรณ์นัก ความรู้สึกที่ถูกคนใช้อำนาจ คุกคามนั้นมันเจ็บปวดจริงๆ

“ตกลงแบบนี้แหละ พรุ่งนี้ฉันมากิจกรรมที่ บริษัทแก”ภัสกรณ์วางสัญญาลง หยิบเสื้อสูทแล้ว เดินออกไป

“แทน รอก่อน”นรุตม์รีบตะโกนเรียก

“ว่าไง?”

“ไม่ใช่ว่านายกับคุณน้ำเลิกกันแล้วเหรอ ตอนนี้นายยังอยากเจอเธออีก มันหมายความว่า ยังไง”

“ฉันก็แค่…อยากรู้ว่าเธอเปลี่ยนไปยังไงบ้าง วางใจเถอะ ฉันจะพาวีวี่มาด้วย” ภัสกรณ์ยักคิ้ว วีวี่ คือนางแบบสาววัน17ปีซึ่งเป็นแฟนใหม่ของภัส กรณ์ที่เพิ่งเปิดตัวไม่นานก็ได้รับความนิยมมาก

นรุตม์ส่ายหน้า ภัสกรณ์เขากำลังคิดอะไร อยู่นะ ต้องการอยากเจอกับนีรชาแต่พาแฟนใหม่ มาด้วยทำไม

นรุตม์เพิ่งกลับจากต่างประเทศเมื่อวานก็ เห็นข่าวของภัสกรณ์ ข่าวว่าเขารักนางแบบคนนี้ มากให้เงินจำนวนมากแกเธอ

พรุ่งนี้มีเกมส์น่าสนุกให้ดูแล้ว นรุตม์ส่ายหน้าอย่างหมดหนทาง

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ