ตอนที่ 124 ประหม่า

“แทน เป็นอะไร?” นรุตม์ถามอย่างเป็น ห่วง

“นี่ยังต้องถาม ท่านประทานต้องโกรธพวก เราสามคนแน่ๆที่นินทาถึงความเย็นชาของเขา” จันทร์ฉายพูดอย่างแน่วแน่ ความคาดการณ์มี ความน่าเชื่อมั่นมาก

นรุตม์ยิ้ม มีแต่จันทร์ฉายเท่านั้นที่คิดเรียบๆ แบบนี้ ดวงตาของภัสกรณ์จ้องที่นีรชาตลอด เขา ใจจดใจจ่อ

จู่ๆภัสกรณ์ก็หัวร้อน ต้องเป็นเพราะนีรชาไม่ สนใจใยดีเขาเลย รู้จักกันมายี่สิบกว่าปีนี้นรุตม์รู้ จักภัสกรณ์ดี

ในใจของภัสกรณ์ยังคงปล่อยนี้รชาไม่ได้ ช่างแย่จริงๆ นรุตม์ถอนหายใจในใจ

เกรงว่าภัสกรณ์จะทำเรื่องอะไรออกมาอีก นรุตม์รีบดึงเขาไปห้องน้ำที่อยู่ด้านข้างทันที “จันทร์ฉาย น้ำ พวกคุณนั่งรอก่อนะ ฉันไปห้องน้ำ กับแทนสักพัก”

ในห้องน้ำ นรุตม์จุดบุหรี่หนึ่งแท่ง และก็ส่งให้ภัสกรณ์ ทั้งสองสูบบุหรี่อย่างเงียบๆ

“แทน ถ้านายยังไม่สามารถที่จะปล่อยน้ำ ไปได้ เธอสามารถกลับไปหาเธอได้นะ แต่นาย ทำไมไม่ลองปล่อยสักพักละ?” นรุตม์กล่าวอย่าง จริงใจ “นายสามารถลองให้เวลาตัวเองสักหนึ่ง อาทิตย์ สี อาทิตย์นี้ไม่ต้องไปหานีรชา ไม่ต้องไป เจอเธอ ห้ามส่งข้อความไปให้เธอ หรือโทรไปหา เธออีก ถ้าอาทิตย์หนึ่งนายค้นพบว่ายังปล่อยวาง ไม่ได้ ค่อยกลับไปหาเธอมันก็ไม่สาย

ภัสกรณ์สูบบุหรี่อย่างเงียบๆ ไม่พูดสักคำ

“เรื่องความรักมันบังคับกันไม่ได้ ต้องยอม กันทั้งสองฝ่ายถึงจะมีความสุข นายกับนีรชา ทะเลาะกันเดี๋ยวก็ดีกัน วนไปวนมา แบบนี้เหนื่อย ไปไหม?” นรุตม์ตัวเองผู้หญิงที่กำลังเข้าสู่วัย กลางคนจู้จี้จูจี้เกินไป

ภัสกรณ์ขมวดคิ้ว หายใจเข้าลึกๆ หันหน้า ไปมองนรุตม์ “ไม่”

นรุตม์เดือดนิดๆ “แทน มันก็แค่ผู้หญิงคน หนึ่งเท่านั้นเอง มันไม่คู่ควรที่จะมานั่งเสียใจ ขนาดนี้ ”

ภัสกรณ์มองไปนอกหน้าต่างอย่างลึกซึ้งกล่าวอย่างเรียบๆ “ฉันไม่สามารถปล่อยน้ำไปได้ แต่ฉันจะให้อิสระเขาสักอาทิตย์จนถึงหนึ่งเดือน!”

นรุตม์แปลกใจ “นายนี่กำลังเล่นเกมส์อะไร

อยู่?” ภัสกรณ์กัดฟันกรอดด้วยความโกรธ “ฉันไม่ เชื่อว่าน้ำจะไม่รู้สึกอะไรกับฉันสักนิด! ฉันจะให้

เวลาเขาหนึ่งเดือน ให้เขาได้ทบทวนใจตัวเอง!”

ทำไมนีรชาจะไม่รู้สึกอะไรกับเขาเลยล่ะ? ถ้าไม่รู้สึกอะไรกับเขาเลย ทำไมถึงได้นิ่งตลอด ไม่พูดอะไรเลย แถมยังไม่กล้าจ้องตาเขาอีก?

นีรชาไม่รู้สึกอะไรกับเขาเลย เขาไม่เชื่อ!

ไม่ปล่อย ฉันไม่ปล่อยเด็ดขาด นีรชาเธอไป ไหนไม่รอดหรอก! ภัสกรณ์กำมือแน่น แววตาลึก ซึ่งมีดขึ้น

ตอนที่ทั้งสองกลับไปที่โต๊ะอาหาร อาหารก็ มาแล้ว นรุตม์เดินอยู่ด้านหน้า ก็นั่งที่ที่นั่งด้านใน ส่วนภัสกรณ์ได้นั่งข้างนอก

แบบนี้ก็ทำให้ภัสกรณ์ได้นั่งข้างๆนีรชาแล้ว

รู้สึกถึงพลังงานดุดันที่บนตัวของภัสกรณ์ นีรชาก็ทำสงคราวเย็น บนตัวผู้ชายคนนี้มีพลังงาน บางอย่างที่มักทำให้เธอตกใจ
ไปเข้าห้องน้ำทำไมเข้านานจังคะ? พวก คุณท้องผูกเหรอ?” จันทร์ฉายมักจะปากไม่มีหูรูด แบบนี้ตลอด

“จันทร์ฉาย เธอ….” นีรชามองที่เพื่อนสนิท ที่ท่าทีที่ดีแถมตลก พูดแบบนี้ตอนที่กินข้าว มีแต่ จันทร์ฉายเท่านั้นแหละที่กล้าทำออกมา

ภัสกรณ์ขมวดคิ้ว จันทร์ฉายพูดอย่างไม่ สนใจใคร นรุตม์รู้สึกชอบผู้หญิงแบบนี้ไปได้ยังไง และมองที่นีรชาอย่างผ่อนคลาย ในใจชัดเจนว่า ยังไงนีรชาก็ดีสุดสำหรับเขา

นรุตม์ไม่สนใจแม้แต่น้อย มองตาหยี่ที่ จันทร์ฉาย “จันทร์ฉาย ทำไมคุณถึงรู้ละ? เมื่อกี้ แอบตามพวกเราไปห้องน้ำด้วยเหรอ?”

“นี่คุณ!” จันทร์ฉายมองนรุตม์อย่างดูถูก หยิบตะเกียบตักอาหารกิน “ขี้เกียจจะสนใจคุณ แล้ว! รอพวกคุณมากตั้งนาน ฉันก็คิดจะตายแล้ว!”

นีรชาไม่อยากอาหารอะไร คืบซูชิทูน่าขึ้น มากิน

ซูชิที่ร้านนี้ค่อนข้างพิเศษ ชั้นนอกม้วน หมูหยองกรอบบางๆ รสชาติหวานไม่เลี่ยน นีรชากินไปสองชิ้น กำลังจะหยิบกินอีกอันภัสกรณ์ที่อยู่ด้านข้างก็เรียก “นีรชา”

“คะ?” นีรชาหันหน้าไปมองที่ภัสกรณ์ ข้าว มื้อนี้เป็นต้นมา เพิ่งเคยพูดกับนีรชา ในใจรู้สึกไม่ สบายใจนิดหน่อย

ภัสกรณ์กลับเป็นธรรมดาที่จะเหนี่ยวหน้า ของเธอ หยิบทิชชูที่อยู่บนโต๊ะ ช่วยเช็ดหมูหยอง ที่ติดบนริมฝีปากให้

ท่าทางของภัสกรณ์ไวมาก แถมยังคล่อง นีรชาไม่ได้มีปฏิกิริยาโต้ตอบอะไร มองเขาอย่า

คุณภัสกรณ์คือ…กำลังช่วยเธอเช็ดปากเห รอ?

นีรชาไม่รู้จะแสดงออกยังไง เมื่อกี้ไม่ได้ บอกว่าจะปล่อยเธอไปเหรอ? ต่อแต่นี้ไปทั้งสองก็ จะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก เขา ทำไมเขาถึงช่วย เช็ดปากให้เธอ? นี่ไม่ใช่เป็นการกระทำที่คู่รักเขา ทำกันเหรอ?

เห็นการกระทำของภัสกรณ์ นรุตม์และ จันทร์ฉายต่างตะลึง

นรุตม์เป็นเพราะภัสกรณ์ทำตรงข้ามกัน เมื่อ ก็ยังบอกว่าจะให้นีรชาหนึ่งเดือน ทำไมตอนนี้ถึงแสดงปฏิกิริยาแบบนี้กับเธออีกแล้ว

จันทร์ฉายถึงกลับอิจฉา

หน้าของภัสกรณ์เป็นสามมิติ มองจากด้าน ข้างหล่อมากๆ ทิ้งบุคลิกที่โหดร้ายของเขาเลย เขาเป็นผู้ชายที่มีเสน่ห์มากจริงๆ

ผู้ชายแบบนี้เวลาอ่อนโยนขึ้นมามันสุดจริงๆ

โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนนี้ ท่าทางที่อ่อน โยนที่ช่วยเช็ดที่มุมปากให้นีรชา การกระทำนั้น ท่าทางแบบนั้น อ่อนโยนจริงๆเลย หล่อเท่มากๆ เป็นคนรักที่ดีที่สุด และสามีที่ดีที่สุด!

จันทร์ฉายรู้สึกว่าก่อนหน้านี้ตัวเองเข้าใจ ผิดภัสกรณ์ผิดมาตลอด ผิดอย่างไม่มีเหตุผล!

ภัสกรณ์รักนี้รชา! มันไม่ใช่เล่นๆ!

จันทร์ฉายเปลี่ยนไปอยู่ฝั่งภัสกรณ์ในทันที กลายเป็นแฟนคลับที่จงรักภักดีของภัสกรณ์!

“จ่านีรชาก็ตกใจขึ้นมา รีบหันหน้า อยากจะปัดมือของภัสกรณ์

ภัสกรณ์ได้เช็ดเสร็จแล้ว มองที่การกระทำ ของภัสกรณ์ ขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ แค่เช็ด ปาก ทำไมนีรชาต้องต่อต้านขนาดนี้ด้วย?
แค่อยากจะพูดอะไรบางอย่าง จันทร์ฉาย เปิดปากอย่าง งงงวย “ว้าว! ท่านประธาน คุณรู้ ไหม การกระทำเมื่อสักครู่ของคุณมันอ่อนโยน มาก! เหมือนในหนังเลย! ครั้งแรกที่ค้นพบว่า เดิมที่ท่านประธานก็หล่อเท่เหมือนกัน!”

ภัสกรณ์ชายตามองที่นีรชาอย่างภูมิใจ ดู ตอนนี้แม้แต่จันทร์ฉายก็ถูกเสน่ห์ของภัสกรณ์เล่น งานแล้ว ยอมรับว่าเขาเป็นผู้ชายที่หล่อมาก มีแต่ นีรชาเท่านั้นที่มองไม่ออก!

นีรชารู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงของจันทร์ ฉาย “จันทร์ฉาย ตาของเธอพิการเหรอ?”

เธอใช้ตาข้างไหนมองว่าภัสกรณ์อ่อนโยน เหรอ? เมื่อกี้ภัสกรณ์เพิ่งจะช่วยเช็ดปากให้เธอ ร้ายแรงมาก หยิบกระดาษแล้วเช็ดมันอย่าง รุ่นแรง มุมปากถูกเช็ดจนเจ็บแล้ว!

จันทร์ฉายกลับยังคงมองที่ภัสกรณ์อย่างตา วาว “ท่านประธานคะ คุณหล่อมาก! ฉันรู้สึกเสียใจ ที่ลาออกแล้วค่ะ”

พูดจบ ก็ใช้สายตามองไปที่นีรชา “น้ำ ฉัน รู้สึกว่าท่านประธานรักเธอจริงๆนะ!เธอตอบรักเขา สะเถอะ ! อยู่ด้วยกันเถอะ! แบบนี้ต่อไปฉันก็จะ เห็นท่านประธานที่แสนหล่อเหล่าบ่อยๆแล้ว! ”
นีรชาไม่มีคำจะบรรยาย ลึกๆรู้สึกว่าตัวเอง ได้สูญเสียเพื่อนไปแล้วหนึ่งคน

เพื่อที่จะได้ดูคนหล่อ ได้เอาเพื่อนไปเป็น เหยื่อล่อ

“อยากดูคนหล่อไม่เห็นยากเลย ด้านข้างก็ มีอยู่หนึ่งคนไม่ใช่เหรอ?” นรุตม์ยิ้มตาหยี ตื้นตัน

ในใจ จันทร์ฉายมองท่าทางของภัสกรณ์ ทำให้ เขาไม่สบายใจ เขานรุตม์ก็เป็นคนหล่อคนหนึ่ง

เขาและภัสกรณ์เป็นลูกชายของสี่บริษัทที่ยิ่งใหญ่ ในเมืองC ในลักษณะที่ปรากฏ เขาก็ไม่ได้แย่ไป กว่าภัสกรณ์ ทำไมจันทร์ฉายถึงลุ่มหลงแต่ภัส กรณ์

“หนังหนาหนาจริงๆ!” จันทร์ฉายแลมองนรุ ตม์ จู่ๆก็คิดขึ้นได้ว่านี่เป็นเจ้านายในอนาคต กลับ รีบประจบประแจงทันที “แหะแหะ จริงๆคุณก็น่า รักมากๆนะ! ดูจากสายตาไม่น่าใช่คนดี”

พูดจบ ก็รู้สึกตัวทันที่ว่าตัวเองพูดผิดแล้ว รีบใช้มือปิดที่ปาก ตาสองข้างพยายามที่จะมองที่ นรุตม์อย่างไม่มีความผิดอะไร ทนไม่ไหวรีบกัดที่ ลิ้นตัวเองทันที
ได้ยินคำพูดของจันทร์ฉาย นรุตม์กลับไม่รู้ สึกโกรธ คิดในใจเงียบๆ “สาวน้อย เธอพูดได้ถูก แล้ว!กูมันลามกมาก! ออกจะอยากกินเธอลงไป

ทั้งตัว! ท้ายที่สุดก็ทานอาหารกันเสร็จ ทั้งสี่คนต่าง มีความคิดในใจ

“จันทร์ฉาย น้ำ พวกเธออยู่ที่ไหนกัน? เดี๋ยว พวกเราไปส่ง” นรุตม์เดินไปพร้อมพูด

“อ่อๆ ไม่เป็นไรค่ะ พวกเรากลับเองได้” นีรช ารีบปฏิเสธ เธอแค่กลัวว่าภัสกรณ์จะรู้ว่าเธออยู่

ที่ไหน มองออกถึงความคิดของนีรชา นรุตม์ก็ไม่

ยืดเยื้อ

ภัสกรณ์กลับไม่ได้สนใจคำพูดของนีรชา เขาตรงไปที่จอดรถเปิดประตูออก

แขนยาวๆเปิดประตูออก สายตาที่ดุดันมอง ที่นีรชา “ขึ้นรถ”

จันทร์ฉายรีบพลักนี้รชา “เร็ว ท่านประธาน เขารอ รีบขึ้นไป ฉันกับคุณนรุตม์จองที่นั่งด้าน หลังแล้ว”

จันทร์ฉายตอนนี้พยายามจับคู่ให้ภัสกรณ์กับนีรชา ถ้าไม่ใช้อำนาจบาตรใหญ่และเย็นชา

ภัสกรณ์ก็ถือว่าเป็นแฟนที่ไม่เลวเลยล่ะ สักครู่ที่ ช่วยเช็ดปากให้นีรชา มันทั้งอ่อนโยนและลึกซึ้ง มากๆ ค่อนข้างทำให้คนอิจฉาเป็นอย่างมาก

รถขับอย่างราบเรียบบนถนน ที่นั่งด้านหลัง จันทร์ฉายและนรุตม์กำลังซุบซิบกัน

ภัสกรณ์ขับรถอย่างมุ่งมั่น ร่างกายของนีรช ากลับแข็งที่อ ตามองไปที่ทางด้านหน้า ใจเต้น ระรัว

นั่งอยู่ในพื้นที่แคบๆแบบนี้กับภัสกรณ์ ใน จมูกเต็มไปด้วยกลิ่นของผู้ชาย รู้สึกว่าตัวเองไม่ สามารถควบคุมสถานการณ์ดังกล่าวได้ ผู้ชายคน นี้เป็นผู้ชายที่โมโหร้ายมาก

ทันใดนั้นก็นึกขึ้นได้ว่าสิ่งของต่างๆอยู่ที่ภัส กรณ์หมด นีรชาลังเลไม่กล้าพูดกับภัสกรณ์ พรุ่งนี้ เธอจะไปย้ายของ

ความจริงแล้วเธอก็ไม่ได้มีของอะไรที่ต้อง ย้าย เพราะล้วนเป็นพวกเสื้อผ้ารองเท้า ที่มัน สามารถที่จะซื้อใหม่ได้

แต่มีกล่องกระดาษอยู่หนึ่งกล่อง เป็นของ ที่คุณพ่อมอบให้ นีรชายังไม่เคยเปิดออกดู กลัวจะรับความเจ็บปวดไม่ได้ คิดถึงตอนที่พ่ออยู่คน เดียวในโรงพยาบาล ไม่มีใครคอยดูแล และไม่มี เพื่อน แล้วจากโลกนี้ไปเพียงลำพัง นีรชาหัวใจ เจ็บปวดเกินไปที่จะหายใจ

“เอ่อ….พรุ่งนี้ฉันจะไปเอาของที่บ้านของ คุณนะคะ?” นีรชาเปิดปากอย่างขี้ขลาด ไม่รู้ทำไม ตอนนี้เวลาพูดกับภัสกรณ์เธอมักขาดความมั่นใจ ในตัวเอง