ตอนที่ 115 ดอกกุหลาบ

ใบหน้าของภัสกรณ์ไร้ซึ่งความรู้สึกสงสาร แต่กลับมองธารีด้วยสายตาที่โหดเหี้ยมมากกว่า เดิม

ธารีรู้สึกเสียขวัญพูดด้วยน้ำเสียงสั่นๆ “ท่าน ประธาน คุณไม่ใช่คนที่จะทำอะไรแบบนี้” ใบหน้า ของเธอยังเต็มไปด้วยความตกตะลึง ในแบบที่ไม่ อยากจะเชื่อสายตาตัวเองกับสิ่งที่เกิดขึ้น เพราะ เรื่องเล็กน้อยเท่านี้ ถึงขนาดไล่เธอออกเลยหรอ

เหมือนเรื่องราวของเราที่ผ่านมามันไม่เคย เกิดขึ้น พ่อของเธอทำผลประโยชน์และผลงานดีๆ มากมายให้กับบริษัท พ่อของเธอเป็นถึงผู้บริหาร ระดับสูง ไม่เห็นแก่หน้าของเธอ ก็ควรเห็นแก่หน้า ของพ่อเธอบ้าง ยัยโง่นี่มาทำงานเพียงแค่วัน เดียวเองนะ! มองเห็นใบหน้าที่บูดบึ้งของธารี ภัสกรณ์พูดด้วยอารมณ์ที่หมดความอดทน “รีบ เก็บของ แล้วออกไปจากที่นี่ซะ”

น้ำตาของธารีเริ่มไหลออกมา “ท่าน ประธานคะ ฉันผิดไปแล้วจริงๆ จากนี้ไปฉันจะไม่ ทำแบบนี้อีก” เธอทรุดลงกับพื้นและกอดขาของ ภัสกรณ์ไว้
“ออกไป! เดี๋ยวนี้!” สิ่งที่ภัสกรณ์เกลียดที่สุด คือ ผู้หญิงที่ชอบเกาะแกะ ตามตอแยไม่เลิก น้ำ เสียงไม่เหลือแม้แต่เยื่อใย

ธารีรู้ว่าเธอไม่สามารถย้อนกลับไปแก้ไขใน สิ่งที่เกิดขึ้นได้ น้ำตาไหลออกมาอย่างไม่หยุด มองภัสกรณ์ด้วยสายตาที่เจ็บปวดหัวใจ เธอกำ มือแน่นและสั่นไปทั้งตัว

“ออกไป!” ตะโกนอย่างดุดัน

ธารีมองไปที่นีรชาด้วยสายตาที่เคียดแค้น ทำให้เธอกลัวจนตัวเริ่มสั่น

แค่น้ำซุปถ้วยเล็กๆ คิดสะว่าธารีไม่ได้ตั้งใจ อะไร การไล่เธอออก มันคือโทษที่หนักเกินไป

ภัสกร์ต้องการแก้แค้นแทนเธอหรอ แต่เธอ ไม่ได้ต้องแบบนี้เลย

นีรชาเงยหน้ามองที่ภัสกรณ์ แต่กลับทำ อะไรไม่ได้เลย

ผ่านมาแล้วสามวัน นีรชานั่งทำงานเอกสาร ในห้องทำงานของเธอ ทำงานได้ยังไม่ถึงครึ่งนึง ก็ได้ยินเสียงของจันทร์ฉายร้องขึ้นด้วยความตื่น ตระหนก “ยัยน้ำ!! มีคนมาตกหลุมรักแกแล้วใช่

ไหม”
นีรชาหันหน้าไปมองด้วยความประหลาดใจ “อะไรนะ”

จันทร์ฉายยิ้มจนหน้าบาน วิ่งตุบๆๆๆๆๆ มาที่ ด้านหน้าของนีรชา ทำหน้าสวยๆและชมเธอด้วย ความหมายที่แอบแฝงข้างใน “ยัยน้ำ แกพูดเดี๋ยว นี้นะ ว่าเขาคือใคร มหาเศรษฐี หรือเจ้าชายองค์ ใด”

“อะไรของแก” นีรชาใจหาย เอ่ะ หรือว่า จันทร์ฉายจะรู้เรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับ ภัสกรณ์แล้ว

เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด เธอทำตัวปกติในทุกๆ เรื่อง ไม่มีทางที่จันทร์ฉายจะรู้เรื่องนี้

จันทร์ฉายดึงดอกกุหลาบออกมาจากด้าน หลัง เหมือนกำลังเล่นมายากล “ร้านดอกไม้เอา ดอกไม้มาส่งถึงที่ บนการ์ดนี้ก็เขียนชื่อของเธอ”

เอ่ะ ใครกันนะ ใครส่งดอกไม้มา น้ำรู้สึก แปลกใจ

เธอรีบลุกหยิบช่อดอกไม้ขึ้นมาดู กลิ่นของ ดอกกุหลาบลอยเข้ามาในจมูก ในการ์ดสีชมพูมี ตัวหนังสือเขียนว่า “นีรชา เธอรู้สึกเซอร์ไพร์ส ไหม”
ลายมือแบบนี้ เส้นปากกาแบบนี้ นี่มันภัส กรณ์ชัดๆ!

เซอร์ไพร์สหรอ เซอร์ไพร์สบ้าอะไรล่ะ ภัส กรณ์ เจ้าคนปัญญาอ่อน

เธอไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้น ที่แค่ดอกไม้ช่อ เดียวก็ทำให้เธอรู้สึกเซอร์ไพร์ส

“โอ้โหหหหหหหหหห”

“วะวะวะว้าวววววว”

เพื่อนร่วมงานที่อยู่ด้านนอก ต่างส่งเสียง ร้องขึ้นมาอย่างดัง

นีรชารู้สึกแสบแก้วหู เดินคิ้วขมวดไปที่ ประตู ยัยพวกนี้หนิ ก็แค่เห็นพนักงานส่งดอกไม้ ถือดอกไม้เข้ามา ก็ร้องกร็ดเหมือนกับเจอดารา ดัง

หัวใจสีแดงขนาดใหญ่ ที่มีขนาดสูงเกือบๆ สองเมตร ทำให้ห้องทำงานดูแคบแออัด

“ว้าว! เหมือนในละครไม่มีผิดเลยยยยยย จันทร์ฉายยืนพูดอยู่ข้างๆไม่หยุดด้วยความตก ตะลึง ใบหน้าเต็มไปด้วยความอิจฉาเพื่อนสาว ของเธอ
นีรชาหมดคำจะพูด

“คุณผู้หญิงครับ ดอกไม้ช่อนี้ราคา 9999 กรุณาเซ็นต์รับด้วยครับ” พนักงานส่งดอกไม้ส่ง ไปรับของให้เธอเซ็นต์

“ขอโทษด้วยนะคะ ฉันขอไม่รับค่ะ” นีรชา ส่งดอกไม้ที่อยู่ในมือคืนให้กับพนักงาน “ช่วยเอา ดอกไม้ส่งคืน ให้กับคนที่ส่งมาด้วยค่ะ”

ภัสกรณ์นี่คุณต้องการจะเล่นอะไรกัน ไม่ใช่ ว่าออกไปทำงานต่างจังหวัดหรอกหรอ ทำไม แอบอุ้งานมาส่งดอกให้สาวได้ยังไง

“คุณผู้หญิงครับ ได้โปรดเซ็นต์รับเถอะนะ ครับ คนสั่งเขาชำระเงินเรียบร้อยแล้ว” พนักงาน ส่งดอกไม้คิดว่านีรชาไม่อยากจ่ายเงิน

“ฉันไม่สนใจ เอาดอกไม้คืนไปค่ะ” นีรชา ตอบกลับอย่างเย็นชา

ภัสกรณ์เห็นเธอเป็นอะไร ทำไมไม่จดจ่อ

กับงานของบริษัทฯที่กำลังทำอยู่ เรื่องนี้กลาย เป็นเรื่องที่คนในบริษัทฯจับตามองอีกครั้ง เธอไม่อยากเป็นแบบนี้เลย เธออยากทำ งานเงียบๆ มีชีวิตเป็นปกติแบบคนอื่น เรื่องแค่นี้

ทำไมเขาไม่เข้าใจ
“ยัยน้ำ! แกจะบ้าหรอออไง ดอกกุหลาบ เยอะขนาดนี้ เอาไว้ในห้องทำงานก็ได้ จะได้ สบายตาไง” จันทร์ฉายรีบห้ามเธอ หยิบปากกา ขึ้นมาพูดว่า “มาๆๆๆ ฉันเซ็นต์แทนเธอเอง คุณรีบ ไปเถอะ รีบไปสิ รีบบบบไป”

พนักงานรีบวิ่งหายไป ภายในแค่แวบตา

เดียว

“จันทร์ฉาย” นีรชาทำตาเบิกกว้างใส่จันทร์

ฉาย

จันทร์ฉายคือเพื่อนสนิทของเธอ รู้ว่าเธอ ชอบอะไร และไม่ชอบอะไร แต่ยังจะกล้ารับ ดอกไม้ไว้อีก

“โถ่ๆๆๆ อย่าโกรธเลยน้า ถ้าเธอไม่ชอบก็ วางไว้ข้างๆฉันก็ได้หนิ” จันทร์ฉายโน้มน้าวนีรชา แต่พูดก็พูดเถอะ อย่ามาทำเป็นเปลี่ยนเรื่อง “รีบ บอกมาเดี๋ยวนี้ ว่าใครส่งดอกไม้มาให้แก ทำไม แกไม่กล้าบอกฉัน”

ทำไมไม่กล้าบอก

นีรชายิ้มแหยๆออกมา จันทร์ฉายคงอยาก จะรู้มากๆว่าใครคือคนที่ส่งดอกไม้มา ไม่อยากงั้น คงจะไม่ตอแยถามซ้ำๆแบบนี้
นีรชามาทำงานที่บริษัทที.เอส พร็อพเพอร์ ตึกรุ๊ปจำกัด ก็ทำให้เธอได้รู้ว่า ภัสกรณ์นั้นเป็น เหมือนเทพบุตรและเป็นปีศาจในเวลาเดียวกัน

จะพูดว่าเขาเป็บเทพบุตรก็พูดได้ เพราะว่า หน้าตาของเขามันช่างหล่อเหลาเหลือเกิน จะพูด ว่าเป็นปีศาจ ก็เพราะว่าตอนทำงานเขาดู โหดร้าย เย็นชาและเยือกเย็น แทบจะไม่มีใครรับนิสัยเสียๆ ของเขาได้ เปลี่ยนเลขาฯไปแล้วไม่รู้ตั้งกี่คน จันทร์ฉายนับว่าเป็นเลขาฯของเขาที่นานที่สุด

“ยัยน้ำ สรุปว่าใครส่งดอกไม้ให้แก แอบ กระซิบบอกฉันก็ได้ สัญญาว่าฉันจะไม่บอกใคร” จันทร์ฉายยังพยายามตอแยเอาคำตอบจากเธอ

“หรือว่าเป็นตาเฒ่าที่หัวล้าน มีพุง ติดเหล้า

ชอบฉีดกลิ่นน้ำหอมฉุดๆเพื่อปกปิดความสกปรก ของตัวเอง” จันทร์ฉายกัดฟันพูดกับเธอ นีรชาหมุนตัวไปรอบๆจันทร์ฉายและยิ้มแบ

บกวนๆ “แกอยากได้ดอกกุหลาบขนาดนี้ งั้นฉัน

เขียนเบอร์โทรศัพท์แกส่งไปให้เขาดีไหม”

“ว้าย! ฉันนึกออกล่ะ ว่าถึงงานต้องทำพอดี บายยยยยย” จันทร์ฉายรีบถอยหลังกลับไปที่โต๊ะ และทำท่าทางเหมือนงานตัวเองยุ่งจริงๆ
“ฮ่าๆๆๆ” นีรชาเราะเยาะจันทร์ฉายแบบมี ความสุข

นีรชานั่งอยู่ที่โต๊ะคิดไปคิดมา ถือโทรศัพท์ และเดินไปที่ห้องพัก กดเบอร์โทรศัพท์ของภัส กรณ์

รอสายอยู่นานกว่าจะมีคนรับสาย น่าแปลก คนที่รับสายเธอไม่คุ้นเสียงเลย “สวัสดีค่ะ ไม่ ทราบว่าจากที่ไหนคะ”

นีรชานิ่งเงียบไปสักครู่หนึ่ง ไม่สามารถ อธิบายความรู้สึกที่ท่วมท้นเข้ามาได้

เธอรู้สึกชาไปทั้งตัว เย็นไปทั้งตัวตั้งแต่หัว จรดเท้า ทำให้เธอเกือบจะพูดไม่ออก

เขาออกไปทำงานต่างจังหวัดไม่กี่วัน ก็มีผู้ หญิงคนใหม่แล้วหรอเนี่ย

ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง และยังจะแกล้ง ส่งดอกกุหลาบมาให้ฉันอีก ทำให้ฉันต้องเป็น ขี้ปากของคนทั้งบริษัท

และตอนนั้นเธอก็เข้าใจทันที ภัสกรณ์เป็น ผู้ชายแบบนั้นจริงๆ เปลี่ยนผู้หญิงไปเรื่อย ไม่แคร์ ว่าคนอื่นจะเป็นยังไง เก็บผู้ใหญ่ไว้ในคลังของตัวเอง นีรชา เธอมันก็แค่ของเล่นของเขาจริงๆนั่น แหละ

น่าตลก ที่เธอจริงจังขนาดนี้

นีรชาไม่สามรถพูดอะไรได้เลยในตอนนั้น แม้แต่ประโยคเดียวเธอก็พูดไม่ออก เธอกำลังจะ วางสายโทรศัพท์ แต่ก็มีเสียงของผู้หญิงมาจาก ปลายสายว่า “นั่นใช่คุณนีรชาไหมคะ ตอนนี้ ท่านประทานกำลังประชุมอยู่ค่ะ ไม่สะดวกรับสาย ในตอนนี้ ต้องการให้ฉันแจ้งท่านไหมคะ ว่าคุณ โทรมา”

ผู้หญิงคนนี้…ทำไมเธอรู้จักชื่อของฉัน แถมยังมีน้ำใจจะช่วยฉันแจ้งภัสกรณ์ว่าฉัน โทรไปอีก

นีรชานิ่งอึ่ง และเปิดปากถาม “ขอโทษนะ คะ ไม่ทราบว่าคุณคือใครหรอคะ”

“ฉันเป็นเลขาฯของคุณภัสกรณ์ของสาขา เซี่ยงไฮ้ค่ะ” ผู้หญิงในสายผู้ด้วยน้ำเสียงยิ้มๆ พูด อย่างมีมารยาทว่า “โทรศัพท์คุณภัสกรณ์แบต ใกล้จะหมดค่ะ ก็เลยให้ฉันเอาไปชาจแบตให้คุณ นีรชาอย่าเข้าใจผิดนะคะ”

ให้เหตุผลเยอะแยะมากมาย คงฝึกฝนมาเยอะสินะ เกือบจะรายงานฉันแทบทุกอย่างแล้ว ต้องจัดการเรื่องแบบนี้ให้ผู้หญิงอีกกี่คนล่ะ

อยู่ๆเธอก็นึกถึงคำพูดหยอกล้อของจันทร์ ฉาย “เป็นเลขาฯของคุณภัสกรณ์ ก็ต้องเตรียมตัว รับมือกับผู้หญิงของท่านให้ได้”

นีรชานึกแล้วก็ยังขำ

“ยัยน้ำ!” จันทร์ฉายวิ่งเข้ามาในห้องพัก พร้อมกับเล่นที่แก้วน้ำของเธอ “เร็ว วววว สรุปว่า เธอจะไปเข้าร่วมงานคืนนี้ บริษัทTจัดงานเลี้ยงหา คู่ให้คนมาพบเจอกัน เธอต้องไปนะ”

พูดจบ เธอก็วิ่งหายไปเมคือสายลม ไป พูดเรื่องนี้กับเพื่อนร่วมงานคนอื่น

จันทร์ฉายเคยพูดว่า ความฝันที่สูงสุดของ เธอก็คือ ก่อนอายุ 25 ปี เธอจะต้องแต่งงานให้ได้ เพราะฉะนั้นไม่ว่าจะมีงานจัดหาคู่ที่ไหน เพื่อให้ คนได้มาพบเจอกัน เธอไม่เคยพลาดสักงานจน เธอเคยพูดว่า ต่อให้ฉันตาย ฉันก็จะไม่ยอมแพ้

นีรชาได้หมดคำจะพูดและแม้มปากลงเบาๆ และถามกับคนในโทรศัพท์ว่า “ท่านประทานกำลัง ประชุมอยู่ใช่ไหม งั้นอีกสักครู่ฉันโทรกลับไปใหม่ ก็ได้ค่ะ”
สาขาเซี่ยงไฮ้ของบริษัทที.เอส พร็อพเพอร์ ตึกรุ๊ปจำกัด ตั้งอยู่ในทำเลที่เยี่ยมยอดข้างแม่น้ำ หวงผู่ ออฟฟิศของท่านประธานจะอยู่ชั้นบนสุด อยู่สูงเกือบเตะท้องฟ้า มองเห็นทุกอย่างจากที่ สูง

กว่าจะอ่านเอกสารในมือจบเวลาก็เกือบๆ กดโมงเย็นแล้ว

ภัสกรณ์เปิดลิ้นชัก ในนั้นมีโอเดลตัวการ์ตูน วางอยู่ ผมสีดำตรง ใบหน้าสีขาวๆ คาง แหลมคม ดวงตาโตๆซึ่งทำจากคริสตัลสีดำ ประ กายวิบวับน่าดึงดูด

นี่คือตุ๊กตาจำลองที่ภัสกรณ์สั่งทำขึ้นให้ เหมือนกับนีรชา ตุ๊กตาหุ่นตัวนี้ยื่นอยู่บนโต๊ะของ เขา เขารู้สึกเบื่อหน่ายกับห้องทำงานของเขาเอง วางเจ้าตัวนี้ไว้ก็รู้สึกดีขึ้นมาหน่อย

เขาเห็นตุ๊กตาจำลองคล้ายคนครั้งแรกที่ตู้ โชว์ในเมืองชิคาโก พอมองเห็นเขาก็คิดถึงนีรชา ผู้หญิงมักจะชอบของเล่นที่เป็นประกายแบบนี้ นีรชาก็คงจะชอบอย่างแน่นอน

ใช่แล้ว เดี๋ยวรอบหน้าเขาสั่งทำตุ๊กตา จำลองให้เหมือนกับตัวเอง และให้นีรชาพกไป ไหนมาไหนด้วยดีกว่า
ภัสกรณ์อดไม่ได้ที่จะเอามือมาตีที่ริมฝีปาก

ของตัวเองเบาๆ

“ก๊อก…ก๊อก..”

เสียงคนเคาะประตูออฟฟิศสองครั้ง

“เข้ามา….” ภัสกรณ์พูดอย่างเรียบๆ

“ท่านประธานคะ กาแฟของคุณค่ะ” คุณ เลขาฯเวธนี้ถือกาแฟร้อนๆวางบนโต๊ะทำงาน ก็ เลยถือโอกาสรายงานตารางการเดินทาง “วันนี้ เวลาสามทุ่มต้องร่วมรับประทานอาหารค่ำกับผู้ จัดการหลายท่านของบริษัทอสังหารัมทรัพย์ ฉัน ได้จองร้านอาหารที่โรงแรมอวานีแล้วนะคะ”

“อืม” ภัสกรณ์จิบกาแฟ

“อ้อ ยังมีอีกเรื่องค่ะ คุณฝ้าย คุณไหม คุณ มิน และคุณน้ำ โทรมาหา บอกว่าถ้าหากมีเวลา ว่างรบกวนโทรกลับด้วยค่ะ” คุณเลขาฯถอดแว่น ดำออกเพื่อรายงานให้ภัสกรณ์ฟัง

ภัสกรณ์เป็นประธานบริษัทที.เอส พร็อพเพ อร์ตี้กรุ๊ปจำกัด ทางฝั่งเอเชีย เป็นชายหนุ่มที่มี พลัง เมื่อโตมาก็มีรูปร่างหน้าตาสง่างาม ผู้หญิงที่ อยู่รอบข้างผลัดเปลี่ยนกันไปไม่เคยขาด

คุณเลขาฯเวธนี้ บางครั้งก็รู้สึกว่าตัวเองไม่ใช่เลขาฯ แต่เป็นเหมือนพี่เลี้ยงอาวุโสของ เขา เธอยังต้องคอยแก้ปัญหาเรื่องความสัมพันธ์ แบบหนุ่มสาวให้กับเขาตลอดเวลา

“คุณน้ำ นีรชาค่ะ” คุณเลขาฯเวธนีอดที่จะ มองเจาด้วยความสงสัยไม่ได้ มีชื่อผู้หญิงตั้งสี่คน โทรมาหา กลับถามหาแต่คนที่ชื่อ นีรชา แค่นี้ก็ พอจะดูออกว่าภัสกรณ์มีความรู้สึกพิเศษกับผ หญิงที่ชื่อนีรชา

นีรชา

ภัสกรณ์ขมวดคิ้วขึ้นหนึ่งที่ นึกไม่ถึงเลยว่า เธอจะเป็นคนที่โทรมาหาเขาก่อน แสดงว่าเจ้าช่อ กุหลาบดอกนั้นใช้ได้ผลจริงๆ ดอกกุหลาบนี่เป็น อุปกรณ์ที่ใช้เอาชนะใจผู้หญิงได้จริงๆ แม้กระทั่ง นีรชาก็ไม่อาจหลบหนีมัน

ครั้งที่แล้วให้ดอกไม้สีฟ้าไปแต่กลับไม่ชนะ ใจเธอ มันต้องมีเหตุผลอย่างหนึ่งแน่นอน

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ