ตอนที่ 112 ยิ้มอย่างมั่นใจ

จากเหตุการณ์ที่ทะเลาะกันรุนแรงในวันนั้น ในที่สุดภัสกรณ์ก็ยอมให้นีรชาออกไปทำงาน แต่ มีเงื่อนไขว่า เธอจะต้องทำงานที่บริษัทที.เอส พร็อพเพอร์ตี้กรุ๊ปจำกัดเท่านั้น และเป็นเลขาฯ ส่วนตัวให้กับเขา เพราะเขาอยากควบคุมเธอให้ อยู่ในสายตาของเขา

วันนี้คือวันทำงานวันแรก นีรชาตื่นเต้นเป็น ที่สุด เธอสวมชุดสูทสีดำขนาดเล็ก กระโปรงสี แดงที่รัดรูป ทำให้หุ่นของเธอดูมีสเน่ห์และน่า หลงไหลจริงๆ

“สวัสดีค่ะ ใช่คุณนีรชาหรือเปล่าคะ” ผู้ อำนวยการฝ่ายบุคคลตรงไปหาเธอ และพาเธอ ไปห้องทำงานที่อยู่ถัดไปจากห้องของประธาร บริษัท

ในห้องทำงานของเลขาฯ ยังมีผู้หญิงอีก สองคน พวกเขากำลังก้มหน้าก้มตาไปที่หน้าจอ คอมและทำงานอย่างขะมักเขมัน

“ฉันขอแนะนำให้ทุกคนรู้จัก นี่คือคุณนีรชา เพื่อนร่วมงานคนใหม่ของพวกเรา” ผู้อำนวยการ ฝ่ายบุคคลแนะนำ เธอรู้สึกอิจฉาในในลึกๆ นี่รชา!นังผู้หญิงคนนี้อยู่ๆก็โผล่เข้ามาได้ยังไงกัน เท่านั้นยังไม่พอ ท่านประทานยังสั่งเธอให้มาดูแล ยัยนี่เป็นการส่วนตัวอีก

“เฮ้ยยยยยย” ผู้หญิงสวมสุดทำงานสีฟ้าลุก ขึ้นพร้อมกับส่งสียงร้องขึ้นมา ใบหน้าของเธอเต็ม ไปด้วยความตกใจ “น้ำ!! นี่เธอจริงๆหรอ เป็นเธอ ได้ยังไงกัน”

นีรชามองไปทางผู้หญิงคนนั้น ใบหน้าของ เธอก็เต็มไปด้วยความตกใจและก็ยิ้มออกมา “จันทร์ฉาย! เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกัน”

ผู้หญิงคนนี้ที่สวมชุดสีฟ้า ก็คือจันทร์ฉาย เพื่อนเก่าของนีรชา ที่เคยทำงานที่ร้านอาหาร ด้วยกัน

จันทร์ฉายรีบวิ่งเข้ามาจับมือของนีรชา

“น้ำ …. แกหายหน้าหายตาไปไหนมา เบอร์ โทรศัพท์ก็เปลี่ยนฉันโทรหาแก โทรเท่าไหร่ก็ไม่ เคยติดเลย”

“อะแฮ่ม อะแฮ่ม…” เสียงกระแอมที่คอ ของผู้จัดการฝ่ายบุคคล ดังขึ้นมาสองที ดวงตาที่ คมเหมือนกับนกเพลงเล็งที่เธอ

นีรชาและจันทร์ฉายมองตา ยิ้มแหย่ๆแบบเขินอายในเวลาเดียวกัน เมื่อกี้เขาทั้งสองตื่นเต้น เกินไปจนลืมไปเลยว่า ทุกคนในบริษัทกำลัง ทำงานกันอยู่

ผู้จัดการฝ่ายบุคคลปิดประตูและเดินจากไป ห้องทำงานที่แสนจะเล็ก แต่ต้องมีผู้หญิงถึงสาม คนอัดอยู่ด้วยกัน

“น้ำ นี่คือคุณธารีนะ” จันทร์ฉายแนะนำ เพื่อนร่วมงานอีกคนให้นีรชาได้รู้จัก

นีรชายื่นมือออกมาให้เธออย่างเป็นมิตร “สวัสดี ฉันคือนีรชานะ เรียกฉันว่า น้ำ เฉยๆก็ได้”

ธารีเป็นผู้หญิงที่สวยมาก ผิวขาวผ่องใส ดวงตาทั้งสองข้างกลมโต ขนตาของเขาทั้งยาว และงอน การแต่งกายก็ดูประณีตสวยงาม รวมๆ แล้วทั้งตัวของเธอเหมือนกันตุ๊กตาพอร์ซเลนเลย แหละ

ธารีแกล้งทำเป็นไม่เห็นมือที่นีรชายื่นออก มาให้ เธอสะแหยะยิ้ม “เฮ้อออออออ”

ผู้หญิงที่ไม่รู้จักหัวนอนปลายเท้าอย่างเธอ คิดว่าฉันจะยอมจับมือด้วยอย่างนั้นหรอ เป็น เพื่อนของจันทร์ฉาย ถ้าให้ทายก็คงมีพื้นเพที่มา จากที่ต่ำไม่ต่างกัน ฉันไม่มีความจำเป็นอะไรที่จะต้องคบค้าสมาคบกับเธอ

จันทร์ฉายยืนอยู่ข้างๆแสดงสีหน้าไม่พอใจ เธอกับธารีมีความสัมพันธ์ที่ไม่ดีต่อกันสักเท่าไหร่ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่า เพราะเพียงแค่เหตุผลเท่า นี้ เธอถึงกับไม่ไว้หน้าของนีรชา

นีรชารู้สึกไม่เข้าใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น จึงหันหน้าไปมองที่จันทร์ฉาย เธอดูเหมือนจะไม่ ถือสาอะไรกับเรื่องนี้ ทำไมเธอทำตัวไม่มี มารยาทขนาดนี้นะ

“ไปกันเถอะ ฉันจะพาเธอไปดูสถานที่ ทำงาน” จันทร์ฉายแอบส่งสายตาเป็นนัยๆให้กับ นีรชา ดึงเธอไปที่โต๊ะข้างๆ

มีการติดตั้งคอมพิวเตอร์ไว้ให้เรียบร้อยแล้ว นีรชาเพิ่งจะก้าวเข้าสู่โลกของการทำงานอย่าง แท้จริง

พอเดินเข้าไปในฝ่ายอื่น จันทร์ฉายระเบิด อารมณ์และพูดออกมาว่า “น้ำ พ่อของคุณธารี เป็นผู้จัดการฝ่ายบัญชีของบริษัทที.เอส พร็อพเพ อร์ตี้กรุ๊ปจำกัด เพราะฉะนั้นเธอก็เลยมั่นหน้า ภูมิใจอยากจะทำอะไรก็ทำ แกไม่ต้องไปถือสา เธอนะ”
” โอเคฉันเข้าใจแล้ว ไม่เป็นไรหรอก สุดท้ายแล้วฉันก็แค่ทำงานในส่วนของตัวเองให้ดี ก็พอ” นีรชาพูดหยอกล้อกับจันทร์ฉาย

ดีจัง ไม่คิดเลยว่ามาทำงานที่ บริษัทที.เอส พร็อพเพอร์ตี้กรุ๊ปจำกัด จะทำให้พบกับจันทร์ฉาย นีรชารู้สึกว่า ชีวิตของเธอเริ่มกลับมามีสีสันอีก ครั้ง

ได้กลับมาทำงานใหม่ในครั้งนี้ มันเป็นความ รู้สึกที่ดีจริงๆ ตั้งแต่วันที่ได้พบกับภัสกรณ์ เส้น ทางเดินชีวิตของเธอก็ค่อยๆเปลี่ยนไปและไม่ เหมือนเดิมอีกเลย

นีรชามองไปที่ท้องฟ้าที่ทั้งสูงและทั้งไกล ผ่านหน้าต่าง เธอสูดหายใจเข้าอย่างลึกๆ นี่คือ เมืองc ในที่สุดฉันก็ได้กลับมาแล้ว

เธอโทรศัพท์ติดต่อไปที่สถานีหลุมฝั่งศพ โทรสั่งพวงหรีด เงินกระดาษ และสิ่งของต่างๆ พรุ่งนี้เธอจะไปเยี่ยมคุณพ่อที่หลุมฝั่งศพ

พ่อคะ พ่ออยู่บนสวรรค์สบายดีไหมคะ อยู่ กับแม่คงจะมีความสุขมากๆเลยใช่ไหมคะ

พ่อคะ หนูสบายดี

นีรชาเปิดสมุดบันทึกในคอมพิวเตอร์ บันทึกความรู้สึกของเธอลงไป

“กริ้งงงงงงง” สัญญาณเสียงดังขึ้นจาก ลำโพงในห้องของเลขาฯ

เสียงของภัสกรณ์ดังขึ้นมา “อีกสักครู่จะมี การประชุมครั้งสำคัญ พาคุณนีรชามาเข้าร่วม ประชุมด้วย”

ธารีมองที่นีรชาอย่างประหลาดใจ ปกติแล้ว ถ้าเป็นการประชุมที่สำคัญ จะมีแค่เลขานุการ อาวุโสที่มีประสบการณ์ ทำงานมานานแล้วเท่านั้น ที่จะสามารถเข้าร่วมประชุมได้ นีรชาเพิ่งจะมา ทำงานวันนี้วันแรก ท่านประธานกลับอนุญาตให้ เธอเข้าร่วมประชุมด้วย

นีรชารู้สึกตื่นเต้นในใจนิดหน่อย ในที่สุดเขา ก็ได้เลื่อนมาอยู่กับบุคคลฐานะสูงๆ ลูกไก่ตัว น้อยๆอย่างเธอได้เข้าร่วมประชุม จะต้องได้รับ ความรู้และประสบการณ์ใหม่ๆอย่างแน่นอน

ถึงเวลาประชุมแล้ว ธารีตะโกนขึ้นมาว่า “นีรชา มาประชุม”

นีรชารีบเก็บโน้ตบุ๊คและเดินไปที่ห้อง ประชุมกับธารี มองเห็นจันทร์ที่ชูสองนิ้วเป็น สัญลักษณ์บอกให้เธอสู้ๆ หัวใจเหมือนได้รับกำลังใจอย่างอบอุ่น

ธีราเดินนำทางไปข้างหน้า พอใกล้จะถึง ห้องประชุม อยู่ดีๆนีรชากลับรู้สึกอยากเข้าห้องน้ำ มากๆ คงเป็นเพราะเมื่อเช้าเธอดื่มน้ำไปเยอะแน่ๆ เลย

“คุณธารีคะ รบกวนรอสักครู่ได้ไหมคะ พอดี ฉันรู้สึกอยากเข้าห้องน้ำค่ะ” นีรชาพูดอย่างเขิน อาย

ธารีขมวดคิ้ว เกลียดจริงๆยัยนี้รชา เธอไม่ รออย่างแน่นอน

ธารีชี้ไปที่ปลายทางเดินของห้องประชุม “เดี๋ยวเธอไปเองก็แล้วกันนะ ฉันจะเดินไปก่อน”

ในขณะที่รอนีรชาเสร็จธุระส่วนตัว ผู้จัดการ และหัวหน้าของแต่ละฝ่ายก็ถึงห้องประชุมกัน ครบทุกคนแล้ว นีรชาถือโน้ตบุ๊คยืนอยู่ที่หน้าประตู ด้วยความไม่สบายใจ ทุกคนที่อยู่ในห้องประชุม ต่างมองมาที่เธอด้วยสายตาที่ประหลาดใจ

รู้สึกไม่คุ้นหน้าคุ้นตายัยเด็กโง่นี่เลย ทุกคน ค่อยๆเดาออกทีละคนๆว่าเธอคือใคร

ทันใดนั้นก็มีเสียงฝีเท้าที่เดินมาตรงหน้า ประตู นีรชาหันให้กับประตู เห็นทุกคนลุกขึ้นจากที่นั่ง พูดพร้อมเพรียงเป็นเสียงเดียวด้วยความ เคารพว่า “ท่านประธาน”

นีรชาหันกลับไปมอง เห็นภัสกรณ์ได้พาผู้ บริหาร2-3 เดินเข้ามาด้วยกัน

นีรชารับเดินเข้าไปที่ห้องประชุม หลีกทาง เดินให้กับพวกเขา

รอภัสกรณ์และทีมงานของเขานั่งลง นีรชา ก็พบว่า ที่นั่งทุกได้เต็มหมดแล้ว เหลือที่นั่งว่าง เพียงที่เดียว คือที่นั่งข้างๆของภัสกรณ์

ทุกคนในห้องประชุมเหมือนเห็นเด็กผู้หญิง คนนี้เป็นเหมือนตัวประหลาด นีรชามองเห็นธารี อยู่ไกลๆ เขามองเธอด้วยสายตาที่ตำหนิในระยะ ไกล ธารีรู้สึกโกรธมากๆ ทำไมยัยนี่ถึงโง่ขนาดนี้ เป็นเลขาฯ ก็ต้องมาก่อนเวลา เข้ามาไวๆ แล้วรีบ หน้าที่นั่ง แค่มาสายก็มาพอแล้ว นี่ยังจะทำตัวเป็น ท่อนไม้อยู่ตรงนั้นอีก

“คุณเลขาฯนีรชา นั่งลง!” ภัสกรณ์ที่ก้มหน้า มองเอกสาร เปิดปากพูดขึ้นมาเบาๆ

“เอ่อ…. นีรชารู้สึกอึ้งเล็กน้อย ทำได้แค่ เดินไปนั่งข้างๆภัสกรณ์

“เริ่มประชุมกันถอะ” ภัสกรณ์นำแขนทั้งสองข้างวางที่บนโต๊ะ มือประสานกัน คิ้วขมวดเล็ก น้อย รอฟังการรายงานของแต่ละฝ่าย

นีรชานั่งอยู่ที่ด้านข้างของเขา หางตาของ เธอมองเห็นภัสกรณ์ฟังรายงานอย่างใจจดใจจ่อ นีรชาไม่เคยเห็นภัสกรณ์ในมุมนี้มาก่อน มีความ เชียวชาญ นิ่งสงบ เงียบขรึม ฉลาดเฉียบแหลม และมีวิสัยทัศน์ที่ไกล

นีรชาเผลอตัวแอบมองภัสกรณ์ และพูดใน ใจกับตัวเองว่า มิน่าล่ะ ถึงมีคนบอกว่าพูดชายที่ เขาทำงานช่างมันเสน่ห์และดึงดูดจริงๆ

ดูเหมือนว่าเขาจะเห็นสายตาที่นีรชาแอบ มอง ภัสกรณ์จึงยิ้มบางๆออกมาที่มุมปาก

เป็นรอยยิ้มที่อ่อนละมุนสุดๆ ทำให้คนแทบ ละลายได้เลย

นีรชาค่อยๆรู้สึกได้

หน้าของเธอก็แดงขึ้นมา รีบรวมรวบสติของ ตัวเอง นึกไม่ถึงเลยว่าตัวเองจะไปแอบมองภัส รณ์ นีรชาสึกว่าสมองของตัวเองต้องมีปัญหา ต้อง เป็นคนสมาธิสั้นแน่ๆเลย

รีบๆตั้งใจฟังการรายงานผลของคนอื่นสิ ทันใดนั้น การรายงานผลของผู้จัดการฝ่ายกิจการคนหนึ่งก็ดึงดูดความสนใจของเธอ ผู้ จัดการฝ่ายกิจการกำลังจะส่งแผนการดำเนินงาน แต่แผนงานที่ว่านี้นีรชาบังเอิญเคยเห็นมันเมื่อ ตอนเช้า

ข้อมูลทุกอย่างที่ผู้จัดการพูด ไม่ค่อย สอดคล้องกับรายงานขั้นสุดท้ายที่เธอเห็น

คิ้วของเธอเริ่มขมวดอย่างเล็กน้อย ฟังการ รายงานผลของผู้จัดการอย่างตั้งอกตั้งใจ เธอเริ่ม มั่นใจ ผู้จัดการคนนี้จงใจรายงานข้อมูลที่ไม่ถูก ต้องให้ภัสกรณ์ฟัง

แต่ดูเหมือนกับว่าภัสกรณ์จะไม่รู้เรื่อง ว่าสิ่ง ที่ตัวเองฟังนั้นคือข้อมูลที่ไม่ถูกต้อง แถมยังเอ่ย ปากชมว่าเป็นการรายงานงบประมาณที่ละเอียด ที่สุดอีกด้วย

นีรชาไม่สามารถนั่งเฉยๆได้อีกต่อไป เธอรู้ ว่าธุรกิจอันนี้มีความสำคัญกับบริษัทที.เอส พร็อพ เพอร์ตี้กรุ๊ปจำกัดขนาดไหน สำหรับบริษัทฯแล้ว มันมีความหมายมากจริงๆ

ในใจของเธอเกิดการต่อสู้มากมาย ทั้งๆที่ เธอคือพนักงานใหม่ และวันนี้คือการมาทำงาน แค่วันแรกของเธอ ผู้จัดการรายงานผลผิดขนาดนี้ ภัสกรณ์กลับดูไม่ออกเลยหรอ เธอเดือดร้อนใจอย่างสุดขีด เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะไม่รู้ข้อผิดพลาด ของผู้จัดการ แต่อีกเสียงนึ่งในหัวใจก็บอกว่า เธอ ก็ก้าวเข้าในทำงานในบริษัทที.เอส พร็อพเพอร์ตี้ กรุ๊ปจำกัดแล้ว เธอก็คือพนักงานคนนึ่งของบริ ษัทฯ จะต้องตั้งใจทำทุกๆเรื่องให้ดีที่สุด เพื่อผล ประโยชน์ของบริษัทฯ

หลังจากที่ผู้จัดการรายงานผลเสร็จก็นั่งลง โปรเจคเตอร์กำลังเริ่มต้นรายงานผลของฝ่ายอื่น ถ้าไม่พูดตอนนี้ก็คงไม่มีโอกาสได้พูดแล้วนะ

นีรชารวบรวมความกล้าทั้งหมด ลุกขึ้นยืน พูดโดยเสียงสั่นๆเล็กน้อย “การรายงานผลของผู้ จัดการฝ่ายกิจการเมื่อกี้นี้ ดูเหมือนจะมีข้อผิด พลาดนิดหน่อยค่ะ”

คำพูดของนีรชา เหมือนทำให้เกิดคลื่นลูก ใหญ่ ทุกคนต่างนิ่งอึ่งและจ้องมองไปที่นีรชา เลขาฯคนใหม่ที่เพิ่งจะเข้ามาทำงาน คิดไม่ถึงว่า

ประชุมที่สำคัญขนาดนี้จะมีการรายผลที่ไม่ถูก ต้องได้ยังไงกันนะ

ทุกคนเริ่มกระซุบกระซิบกัน ผู้จัดการฝ่าย กิจการหน้าเริ่มแดงขึ้นเล็กน้อย พูดด้วยน้ำเสียง อย่างมั่นใจว่า “คุณเลขาฯนีรชา คุณกำลังจะบอกว่าผมพูดผิดงั้นหรอ คุณจะเอาอะไรมายืนยันหล่ะ”

นีรชาเงยหน้าขึ้น เธอพยายามยิ้มออกมา เพื่อเพิ่มความมั่นใจและลดความตื่นเต้นของตัว เองลง

เธอพยายามนึกคิดถึงผลรายงานเมื่อตอน เช้าที่เธอเห็น พูดโดยน้ำเสียงที่เรียบปกติว่า “วัน นี้ตอนนี้เช้าฉันเห็นรายงานเล่มหนึ่งที่มีลาย สอดคล้องกับโครงการนี้ อ้างอิงจากการคำนว นงบประมาณในปีที่แล้วบริษัทที.เอส พร็อพเพอร์ ตึกรุ๊ปจำกัด ใช้งบประมาณในการโฆษณาทาง โทรทัศน์และนิตยสาร ประมาณ ยี่สิบล้าน ในเงิน จำนวนยี่สิบล้านนี้ได้กำไรกลับมาเท่าไหร่ฉันก็ไม่ แน่ใจ แต่รายงานงบประมาณของฝ่ายการเงินขอ งบริษัทฯทุกคนคงจะเคยเห็น คงจะได้กำไรกลับ มามหาศาล แต่ในครั้งนี้ ไม่มีการตรวจสอบอย่าง เข้มงวดของ KPI ฝ่ายกิจการใช้งบประมาณแค่ การโฆษณาของหนังสือพิมพ์ธรรมดาและหนังสือ พิมออนไลน์ ไม่มีค่าใช้จ่ายของการโฆษณาทาง โทรทัศน์ แล้วทำไมงบประมาณในการโฆษณาจึง เกินสี่พันล้านคะ

เธอพูดไปๆด้วยน้ำเสียงที่นิ่ง และจบลงด้วย คำถาม เธอยิ้มด้วยร้อยยิ้มที่มั่นใจ มองไปยังทุกฝ่ายที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ และรอการตอบ

คำถามจากพวกเขา