ตอนที่ 111 เล่นกล

ในที่สุดอาการบาดเจ็บของภัสกรณ์ก็หาย เป็นปกติ นีรชารู้สึกโล่งใจ ช่วงเวลาที่ผ่านมา เธออยู่ที่โรงพยาบาลกับภัสกรณ์ตลอด หัวใจของ เธอไม่สามารถหยุดกังวลเรื่องภัสกรณ์ได้เลย

คุณชลธีได้สั่งให้แม่บ้านจัดเตรียมอาหาร ชุดใหญ่ เพื่อเลี้ยงต้อนรับการกลับมาของหลาน ชายตนเอง

” แทน นายกเทศมนตรีจิระเดช ได้จัดการ เรื่องที่เมืองcเรียบร้อยแล้ว นายพักผ่อนซักวันนะ พรุ่งนี้ค่อยไปเมืองcก็แล้วกัน” คุณชลธีจิบไวน์ องุ่นและ พูดกับภัสกรณ์

กลับไปที่เมืองcงั้นหรอ? ดวงตาของนีรช าเปล่งประกาย เธอจะต้องขอร้องให้ภัสกรณ์พา เธอไปเมืองcด้วยอย่างแน่นอน เพราะเธอไม่ อยากให้วิญญาณพ่อของเธอต้องอยู่ที่นั่นอย่าง เดียวดาย

“ได้ครับ ปู่” ภัสกรณ์เองก็ไม่ค่อยชอบชิคา โก้สักเท่าไหร่ เพราะที่นั่นมีบางอย่างที่เขารู้สึกไม่ อยากเห็น
“ภัสกรณ์ เรื่องของถิรา นายควรใส่ใจให้ มากกว่านี้นะ โตจนอายุขนาดนี้แล้ว ก็ควรหาแฟน และก็แต่งงานได้แล้ว”คุณชลธีพูดอย่างเปิดเผย

เขาเสียลูกชายไปแล้วคนนึงไป เหลือแค่ หลานชายและหลายสาวที่สามารถพึ่งพาได้ หลานของเขาก็มีเหลนให้อุ้มแล้วคนนึง ตอนนี้ก็ เหลือแต่หลานสาวที่ยังต้องคอยเป็นห่วง

“คุณปู่ครับ งั้นเราก็พาแม่นมกลับไปด้วยกัน เลยดีไหมครับ ผมกลัวว่าถ้าเด็กโตมาจะไม่คุ้น เคย” ภัสกรณ์อยากพาปาลกลับไปด้วยกัน

“ให้ปาลอยู่เป็นเพื่อนชั้นที่นี่แหละ ผู้หญิงที่ อยู่รอบๆตัวแก ไม่มีสักคนที่จะเป็นผู้หญิงดีๆ เดี๋ยว เขาจะเอาแกเป็นอย่าง ชั้นคงให้ไปไม่ได้” คุณ ชลธีกล่าวเบาๆ และมองไปที่นีรชา

เขาไม่ใช่ว่าเกลียดอะไรนีรชานักหรอก แต่ น่าเสียดายที่เขาดูเหมือนไม่ได้รู้สึกอะไรกับหลาน ชายสักเท่าไหร่

“คุณปู่!”

“คุณชลธี!”

ทั้งภัสกรณ์และนีรชาร้องเป็นเสียงเดียวกัน นีรชารู้สึกอาลัยอาวรณ์กับปาล ถึงแม้จะไม่ใช่ลูกแท้ๆของตัวเอง แต่เธอก็รู้สึกไม่อยากแยกจาก เด็กคนนี้ ในหัวใจรู้สึกเหมือนโดนทำร้าย

“นอกจากซะว่าแกจะรีบแต่งงาน และหาแม่ ให้กับเจ้าปาล!” คุณชลธีพูดแฝงเป็นนัยๆแล้วมอง ไปที่ภัสกรณ์และนีรชา

นีรชาได้แต่ก้มหน้า ไม่ใช่ว่าเธอไม่เข้าใจใน ความหมายที่คุณชลรธีพูด แต่คำขอในเรื่องๆนี้ เธอไม่สามารถรับปากได้จริงๆ

ในยามค่ำคืนที่เงียบสลัด พรุ่งนี้ก็ต้องกลับ ประเทศแล้ว นีรชานั่งอยู่ที่ข้างเปลของเจ้าหนู น้อย มองในหน้าที่คุ้นเคยในขณะที่เข้ากำลังหลับ ขนตาของเจ้าหนูน้อยเริ่มยาวออกมาแล้ว เหมือน กับขนนกที่ละเอียดอ่อนเรียงกันเป็นแถว ไม่รู้ว่า ตอนนี้เจ้าหนูน้อยกำลังฝันถึงอะไร อยู่ดีๆเจ้าหนูก็ ยิ้มออกมา ช่างน่ารักเสียจริง นีรชาใช้มือของ เธอลูบอย่างเบาๆที่หัวของเจ้าหนูน้อย ในหัวใจ เต็มไปด้วยความโศกเศร้า

“ชอบขนาดนั้นเลยหรอ งั้นเรามีลูกด้วยกัน สักคนดีไหม” ภัสกรณ์กระซิบเบาๆที่ด้านหลังของ นีรชา

นีรชารู้สึกเจ็บแปลับขึ้นมาที่หัวใจ อยู่ๆเธอก็ นึกถึงลูกสาวของตัวเองขึ้นมา น้ำตาค่อยๆไหลลงมาบนใบหน้าอันงดงามของเธอ

“เธอร้องไห้ทำไม?” ภัสกรณ์นั่งลงที่ด้าน ข้างของเธอ และโอบอุ้มเธอไว้ในอ้อมแขน “เคย มีคนบอกว่า เด็กๆบางคน เขามาเที่ยวเล่นในโลก มนุษย์ หลังจากที่พวกเขามาถึงโลกใบนี้ ก็พบว่า ตัวเองไม่ได้ชอบสถานที่แห่งนี้ เขาก็เลยจากไป และเริ่มต้นเดินทางเพื่อค้นหาดาวดวงใหม่ เพราะ ฉะนั้นเธอกับลูกสาวอาจจะไม่มีวาสนาต่อกัน ตอน นี้ลูกสาวตัวน้อยของเธอคงค้นพบดาวดวงใหม่ที่ เหมาะสมกับเขามากกว่าเดิม มันเป็นเรื่องที่เธอ ควรจะดีใจถูกไหม” ภัสกรณ์พูดด้วยน้ำเสียงที่ อ่อนโยนและใช้คางอันเกลี้ยงเกลาค่อยๆลูบไล้ ไปที่เส้นผมของเธอ เพื่อเป็นการปลอบโยน

ความเจ็บปวดในหัวใจของนีรชาเบาบางลง เล็กน้อย เธอเงยหน้ามองที่ภัสกรณ์และส่งยิ้มให้ อย่างอ่อนโยน

คำปลอบโยนของเขา ความหวังดีของเขา นีรชาได้รับและสัมผัสได้ทุกอย่าง

“ยัยโง่เอ้ย” ภัสกรณ์ใช้มือสัมผัสด้วยรักลูบ ที่หัวของเธอ

เครื่องบินส่วนตัวจอดลงที่สนามหน้าบ้าน หลังใหญ่ของภัสกร์ ในที่สุดก็ได้กลับมาถึงเมืองcที่คุ้นเคย ดวงตาของนีรชายังคงมีความ เศร้าแฝงอยู่ ได้ยินมาว่าหลุมฝั่งศพของพ่อเธอ อยู่ที่ภูเขาซี เธอวางแผนว่าจะไปเยี่ยมที่นั้นสะ หน่อย

“นีรขา ฉันมีเรื่องด่วนที่บริษัทฯต้องรีบไป จัดการก่อน เธอรอฉันอยู่ที่นี่นะ” ภัสกรณ์พอถึง เมืองc ก็รีบเปลี่ยนชุดทำงานเพื่อจะไปบริษัทฯ “ภัสกรณ์ คุณให้เวลาฉันสักห้านาทีได้ไหม” นีรชา เงยหน้ามองเขา

“คุณพูดสิ”

“ฉันไม่อยากถูกขังไว้อยู่แต่ในบ้านฉันไม่ ได้ติดค้างอะไรคุณแล้ว ฉันอยากมีชีวิตเป็นของ ตัวเอง มีเพื่อนเป็นของตัวเอง มีงานเป็นของตัว เอง” นี่รชาต้องการตัดขาดกับภัสกรณ์

“อ้อ คุณอยากทำงานหรอ ได้สิ ไม่มีปัญหา งั้นคุณก็ไปทำงานที่บริษัทที.เอส พร็อพเพอร์ตี้ กรุ๊ปจำกัด เดี๋ยวผมจัดหาตำแหน่งงานให้คุณเอง” ภัสกรณ์ยังไม่เข้าใจในสิ่งที่นรีชาพูด

“ภัสกรณ์! จริงๆแล้วคุณเข้าใจ หรือไม่ เข้าใจในสิ่งที่ฉันพูดกันแน่” พูดด้วยน้ำเสียงสุด เศร้า “ฉันไม่อยากอยู่กับคุณอีกต่อไป และคุณก็ ไม่มีสิทธิ์ที่จะมาจำกัดอิสระของฉันด้วย”
“ไม่มีสิทธิ์งั้นหรอ ข้อตกลงที่เราตกลงกัน ไว้มันยังไม่สิ้นสุดนะ หรือคุณอยากจะดูสัญญาละ ดู! คุณดูที่กระดาษให้มันชัดเจน”

ภัสกรณ์ยกคิ้วขึ้นด้วยความมั่นใจ แววตา ของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ

นีรชามองไปที่ภัสกรณ์ และพูดด้วยท่าทีที่ สง่างาม “ข้อตกลงของเราก็คือ คุณจะช่วยชีวิต พ่อของฉัน และฉันก็เป็นภรรยาลับๆของคุณ 1 ปี แต่ตอนนี้พ่อของฉันก็ได้เสียชีวิตไปแล้ว คุณไม่ สามารถช่วยชีวิตเขาไว้ได้ เพราะฉะนั้นก็ไม่มี ความจำเป็นที่ฉันจะต้องทำตามข้อตกลงต่อไป”

เธอพูดออกมาทีละคำ ด้วยน้ำเสียงที่เบา “คุณภัสกรณ์ เราจบความสัมพันธ์แบบนี้เถอะนะ คะ”

ประกายตาของภัสกรณ์เต็มไปด้วยความ โกรธ ยัยนี่! เธอยังจะกล้าเล่นลิ้นกับฉันอีกหรอ!

ภัสกรณ์พูดออกมาด้วยความโกรธ “ที่พ่อ ของคุณต้องตาย ก็เพราะว่าคุณไม่ทำตามข้อ ตกลง คุณหนีไป คนที่ผิดสัญญาก่อนก็คือคุณ!”

นีรชาได้แต่พยักน้า ถ้าเธอไม่หนีไป ตอนนี้ เธอคงไม่มีชีวิตแล้วแหละ
ช่างเถอะ! เธอไม่อยากคุยกับผู้ชายที่บ้า อำนาจ จอมบงการด้วยเหตุผล

“ภัสกรณ์ จบเถอะนะ!” นี่รชาพูดอย่าง เหนื่อยล้า

จบ.เธอพูดว่าจบหรอ แววตาของภัสกรณ์ เริ่มเยือกเย็น เขาตะโกนจนสุดเสียง “นีรชา!เธอ ลองพูดแบบนี้อีกครั้ง!” ภัสกรณ์ตะโกนอย่าง น่ากลัว นีรชาไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าภัสกรณ์ แต่คำพูดที่เธอพูดออกไปแล้ว ก็ต้องพูดให้ ชัดเจน เธอไม่อยากให้คนแบบนี้ ที่ไม่เคยเข้าใจ อะไรเลย แล้วทำทุกวิถีทางเพื่อสิ่งที่ตัวเองอยาก จะได้

นีรชาสุดหายใจเข้าลึกๆ มือข้างขวากำจน แน่น เพื่อเป็นการเพิ่มความกล้าให้กับตัวเอง และ พูดขึ้นว่า “ภัสกรณ์พอเถอะ! เราจบกันแค่นี้เถอะ!” “นีราชา” ภัสกรณ์ตะโกนสุดเสียงออกมาที่

ละคำ สายตาของเขาโกรธจนแทบจะฆ่าคนได้

เลย

“ฉันไม่เหมาะสมแม้แต่ที่จะเป็นภรรยาลับๆ ของคุณ เราสองคนอย่าเสียเวลากันอีกเลย “นีรชา เงยหน้าขึ้นมองหน้าภัสกรณ์ด้วยความกล้า “คุณ เป็นคนมีอำนาจมาก อยากจะทำอะไรก็ทำได้ คุณจะหาผู้หญิงแบบไหนก็ได้ตามที่คุณต้องการ คง ไม่มีผู้หญิงคนไหนปฏิเสธคุณ เพราะฉนั้นคุณอย่า มายุ่งกับฉันเลย”

การที่พูดแบบนี้ บางทีเขาอาจจะยอมรับมัน ได้นะ

ที่ผ่านมาก็เป็นแบบนั้น ประธานของบริษัท ที.เอส พร็อพเพอร์ตี้กรุ๊ปจำกัดอยากจะได้ผู้หญิง แบบไหนก็ย่อมได้ แต่กับกับเธอ…นี่รชา ไม่ว่าจะ เป็นหน้าตา หรือรูปลักษณ์ภายนอก ก็ไม่ได้สม บรูณ์แบบอะไร จะว่าไปเธอมันก็แค่ผู้หญิง ธรรมดาคนนึง ทำไมฉันเอาเธอมาอยู่เคียงข้าง ฉันไม่ได้นะ

ภัสกรณ์เดินก้าวไปข้างหน้า เดินไปจนถึง ข้างๆนีรชา มือสองข้างจับแน่นที่แขนของเธอ

เขาเข้าใกล้เธอเรื่อยๆ แทบจะอดใจไม่ได้ที่ จะหยิกแขนของเธอ

ไม่ต้องมาเสียเวลางั้นหรอ ไม่ต้องมายุ่งกับ เธออีกงั้นหรอ เธออยากจะจบเพียงเท่านี้งั้นหรอ มันง่ายขนาดนั้นเลยหรือไง

นีรชา..เธอทำให้เขาโกรธสำเร็จแล้ว “ตกลง ..” ภัสกรณ์จ้องมองที่นีรชาด้วยสายตาที่เย็นชา ริมฝีปากอันบางๆ เปิดปากพูดอีก

ครั้ง “นีรชา เธอไม่อยากอยู่กับฉันแล้วใช่ไหม” เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่โหดเหี้ยม ทำให้คนฟังรู้สึก กลัวจนตัวสั่น

นีรชาตัวเริ่มสั่นเล็กน้อย แต่ยังคงยืนยันคำ เดิม ไม่ว่าจะช้าหรือเร็วก็ต้องเผชิญหน้าอยู่ดี เธอ ถอยกลับไม่ได้แล้ว

เธอกัดริมฝีปากของตัวเอง กำมือข้างขวา อย่างแน่น นีรชาใช้ความกล้าทั้งหมดที่มี เงยหน้า ขึ้นและจ้องมองไปที่เขา “ใช่!”

เธอยังจะกล้าพูดแบบนี้อีกหรอ? ความ โกรธท่วมไปทั้งตัวของเขา

ทันใดนั้น ภัสกรณ์ก็กระชากมือนีรชาออก มาอย่างรุนแรง นีรชาอยากคิดจะขัดขืน “ตุบ!” นีรชาถูกผลักกระแทกกับรถที่จอดอยู่ด้านข้าง

“ภัสกรณ์!คุณจะทำอะไรของคุณ” นีรชา เจ็บจนร้องออกมา

“จะทำอะไรงั้นหรอ” ภัสกรณ์พูดอย่างเยือก เย็น ใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาเต็มไปด้วย ความเคร่งเครียด มือทั้งสองข้างดึงผมของเธอ และดึงใบหน้าของเธอให้ใกล้เข้ามากขึ้น เขากัดฟันและพูดว่า “นีรชา เธออยากจะจบลงเพียง เท่านี้นะหรอ ฉันจะบอกเธอให้นะว่า ฉันไม่ยอม เด็ดขาด!”

ภัสกรณ์ใช้แรงกดลงไปที่ตัวของเธอ ริม ฝีปากของเขาเลื่อนลงไปที่ใบหน้าของเธออย่าง รุนแรง เขากัดลงไปที่คอของเธอ

“ภัสกรณ์ คุณมันบ้าไปแล้ว” นีรชาร้องขึ้น ด้วยความเจ็บปวด เธอแรงผลักออกจากไหล่ของ เขาจนสุดแรง

ที่คอของเธอเต็มไปด้วยความเจ็บปวด เธอ สั่นไปทั้งตัว

ทำไมเขาเป็นคนที่เผด็จการและเอาแต่ใจ แบบนี้นะ!

ทุกครั้งไม่ว่าจะตัดสินใจอะไร ก็เอาแต่ ความคิดของตัวเองเป็นหลัก ทุกครั้งที่เหมือนจะ คุยกันหรือตกลงกันดีๆ ก็ต้องพังทลายลง งแต่ ไหนแต่ไรมาก็ไม่เคยฟังในสิ่งที่เธอพูด นอกจาก ใช้ความรุนแรงในการบีบบังคับเธอให้เชื่อฟัง

เธอก็มีหัวใจ เจ็บได้ ร้องไห้เป็น ไม่ใช่ ตุ๊กตาที่ไม่มีความรู้สึกใดๆ และเธอก็ไม่ใช่สิ่งของ ที่อยู่เพื่อตอบสนองความต้องการของผู้ชายเท่านั้น

“ปล่อยฉันไป! ภัสกรณ์! ไม่งั้นฉันจะฆ่า คุณ!” นีรชาโกรธแบบสุดๆ จนกระทืบเท้า

“เอาเลย มาฆ่าฉันเลย” ภัสกรณ์ตะโกน อย่างโหดเหี้ยม เขาโน้มตัวลงจนเข้าชิดกับนีรชา และดูถูกคำขู่ของเธอ

นีรชาใช้มือชกไปข้างบนอย่างสุดกำลังที่ ด้านบน

ภัสกรณ์รับหมัดของเธออย่างว่องไว แต่ อยู่ๆเขาก็วางมีลง และใช้มืออีกข้างจับที่หน้าอก ใบหน้าของเขาซีดไปหมด เสียงกระซิบเบาๆของ เขาที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด

นีรชาตกใจมาก รีบถามอย่างเร็วว่า “คุณภัส กรณ์ คุณเป็นอะไร”

จริงๆแล้วเขาไม่สามารถป้องหรือปกป้อง ด้วยเองได้เลย

เพิ่งจะออกจากโรงพยาบาลก็ไปที่นั่น ที่ ที่นี่ ที่ อีกทั้งยังทะเลาะและมีปากมีเสียงกับเธออีก

ภัสกรณ์กดที่หน้าอกด้วยความเจ็บปวด จอ ม้องไปที่นีรชาอย่างเย็นชา น่าสมเพช สภาพเขา ตอนนี้แค่จะรับมือกับเธอก็ยังทำไม่ได้เลย
เป็นครั้งแรกที่เขาไร้น้ำยาขนาดนี้

มองเห็นภัสกรณ์ไม่พูดอะไรสักคำ ใบหน้า อันซีดเซียวและคิ้วที่กำลังขมวดอยู่ นีรชารีบพยุง แขนของเขา ถามอย่างร้อนใจ “คุณเป็นอะไรกัน แน่ เจ็บหน้าอกอีกแล้วใช่ไหม”

น้ำเสียงอันนุ่มนวมและความเป็นห่วงของ

เธอเหมือนผ่านเข้ามาที่หัวใจของเขา ความโกรธที่มีอยู่ค่อยๆละลายหายไป แม้

กระทั่งความเจ็บที่หน้าอกก็ไม่หลงเหลืออยู่ เธอกำลังเป็นอาการบาดเจ็บของเขา ยัยนี่หนิ! ทำเป็นไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขา

ยังจะปากแข็งอีกนะ

หรือเธอกำลังเล่นเกม ที่จงใจปล่อยเขาไป แล้วก็ดึงเขามาใหม่ พูดมาได้ยังไงว่าพอแค่นี้ ถ้า อยากจะจบแค่นี้จริงๆ ทำไมต้องเป็นห่วงเขา ขนาดนั้นด้วยล่ะ