ตอนที่ 110 คุณมีความก้าวหน้าไหม
นีรชาขมวดคิ้ว : ” ภัสกรณ์ คุณจับนั่นจับนี่ ฉันไม่มีสมาธิอ่านหนังสือแล้ว ! ”
ภัสกรณ์หุบปากยิ้มอย่างชั่วร้าย : ” นีรชา ความอดทนคุณต่ำขนาดนี้เลย ?”
ปากขยับเข้าใกล้หูของนีรชา ลมร้อนเป่า เข้าไปที่คอของเธอ : ” ก็รู้อยู่ ผมเสน่ห์แรง คุณ เห็นผม ก็อดใจไม่ไหวแล้ว ?”
” เชอะ! ใครอดใจไม่ไหว ! คนที่อดใจไม่ ไหวคือคุณต่างหาก ! เลิกจับนุ่นนี่สักที ! ฉันกำลัง อ่านถึงประเด็นสำคัญ !”
นีรชาถูกภัสกรณ์ที่เย็นชามองหน้าอย่างไม่ พอใจ : หนังสือนี้สนุกตรงไหน ทำให้คุณหลงได้ ขนาดนี้ ? คุณอ่านให้ผมฟังหน่อย ! ”
นีรชาอดทนกับกรงเล็บมารของภัสกรณ์ พยายามเพ่งความสนใจไปที่หนังสือที่กำลังอ่าน : ” ประตูถูกเปิดออก ตะลึงที่ในห้องมีฝุ่นควันเต็ม ไปหมด ห้องนี้ตกแต่งเหมือนห้องใหม่ที่พึ่งสร้าง บรรยากาศเหมือนกับสุสาน มันดูอึดอัดมืดมิด ”
เสียงของนีรชานุ่มนวลน่าหลงใหล สดใสและน่าดึงดูด ฟังแล้วผ่อนคลายมาก
ภัสกรณ์โอบเอวของนีรชา หน้าแนบอยู่บน ศีรษะเธอ ค่อยๆดมหัวของเธอที่มีกลิ่นหอมๆออก มาจากผม เสียงแหบๆเซ็กซี่ทุ่มต่ำ : ” อ่านต่อสิ”
นีรชายื่นมือออกไปข้างหนึ่งห้ามมือที่ไม่อยู่ นิ่งของภัสกรณ์ แล้วอ่านต่อไป : ” ม่านกุหลาบสี โอรส โคมไฟดอกกุหลาบ โต๊ะเครื่องแป้ง เครื่อง ใช้สอยคริสตัลและเครื่องเงินของผู้ชายถูกวาง เรียงเป็นแถว แต่เครื่องเงินไม่เงางามเลย เฮ้”
มือใหญ่ๆของภัสกรณ์นวดอย่างมีเจตนา ร้าย นีรชาตกใจจนเกือบจะกระโดดลูกออกจาก เตียง
” ทำไมไม่อ่านต่อล่ะ ? ” ภาสกรยิ้มร้ายๆ ถามเธอ
” คุณ ” นี่รชาหายใจผิดจังหวะ
เขายังมีหน้ามาถามเธอว่าทำไมไม่อ่าน ต่อ ? คนที่ควรจะถามต้องเป็นเธอไม่ใช่เหรอ !
นีรชามองเขาอย่างเข้มขรึม : ” มือของคุณ อย่าจับไปทั่วได้ไหม !”
“จับไปทั่ว ?” ภัสกรณ์เอาหน้าเข้าไปใน ซอกคอของเธอ ปากที่ร้อนผ่าวจูบไปที่คอของเธอ
หยุดนะ !” นีรชาปล่อยหนังสือออกแรง ดึงมือเขาออกไป ขมวดคิ้วโมโหแล้วพูดว่า : ” ภัส กรณ์ กระดูกของคุณหักแล้ว อดทนไม่กี่วันคุณจะ ตายเหรอ !”
นอกจากเรื่องพวกนี้ ในสมองของเขาไม่คิด เรื่องอื่นเลยหรือไง!
มือถูกนีรชาผลักออก ภัสกรณ์มองเธอ อย่างไม่พอใจ : ” นีรชา ผมจับคุณเพราะว่าสนใจ คุณ ! มีผู้หญิงหลายคนอยากจะให้ผมจับผมแทบ ไม่อยากจะจับ !”
นีรชาโมโหจนหัวเราะออกมา ภัสกรณ์คุณ คิดว่าตัวเองสำคัญตัวจริงๆเลย ! ยังคิดว่าผู้หญิง บนโลกนี้อยากจะปีนขึ้นเตียงเขาอย่างนั้น !
ก็มีผู้หญิงหลายคนอยากถูกคุณจับ แล้ว คุณก็ไปจับพวกเธอสิ! ทำไมต้องมากวนฉัน ด้วย ?”
ผู้หญิงไม่รู้จักดีชั่ว ! ภัสกรณ์ขมวดคิ้วหนาๆ ของเขา มือที่โอบนีรชาอยู่ก็ออกแรงโอบแน่น นีรชาสะบัดตัวออก ” โอ้ย” เสียงเหมือนเจ็บปวดแผลของภัสกรณ์ถูกฉีกขาด เจ็บจนทำให้เขาร้อง
โอดโอยออกมา
เห็นท่าทางของภัสกรณ์เจ็บปวดทรมาน ใน ใจของนีรชาก็ทนไม่ไหว
ถอนหายใจ ปลอบเขา : ” คุณก็อดทนสัก
หน่อยได้ไหม ? รอแผลคุณหาย” พูดยังไม่จบประโยค ก็รู้สึกไม่เหมาะสม มี
อะไรบางอย่างกัดริมฝีปากของตัวเอง
ภัสกรณ์รีบใช้ช่องโหว่ของคำพูดเธอ : ” แผลหายดีแล้วยังไง ? แผลหายดีแล้วจะช่วย สนองอารมณ์ผมทุกวันเลยเหรอ ?”
นีรชาโกรธมาก จ้องตาเขม็ง : ” คุณอาย
บ้างไหม ? ทำไมถึงคิดเรื่องนี้ได้ทั้งวัน ? อดทน หน่อยไม่ได้เหรอ ?”
อดทน ? พูดบ้าๆ ! ถ้าอดทนได้จริงเขาจะทำ แบบนี้เหรอ ?
กลับมาคืนดีกับนีรชาได้ง่ายขนาดนี้ กี่วัน แล้วนี่ ที่ได้เห็นเธอทุกวัน กอดเธอจูบเธอจับเธอ แต่ไม่ได้ลิ้มรสของความเสียวนั้นเลย อยู่อย่างลำ บากจริงๆ !
ภัสกรณ์นอนบนเตียงดูเหมือนหงุดหงิดสีหน้าบูดบึ้ง เขาจะขาดใจตายแล้ว ในช่วงนั้นที่ไม่ ได้เห็นหน้านีรชามันเลวร้ายมาก ตอนนี้เห็นหน้า ทุกวันแต่กลับไม่ได้แตะต้องเธอ มันทรมานมาก !
เห็นสีหน้าของภัสกรณีไม่ค่อยดี นีรชาก็ กังวลเล็กน้อย รีบถาม : ” เป็นอะไร ? เจ็บแผล มากเลยเหรอ ? ฉันช่วยเรียกหมอดีไหม ? ”
เรียกหมอ ? การป่วยของเขาหมอช่วยไม่
ได้!
ภัสกรณ์สายหน้า “ นีรชา จูบผม !”
นีรชาตะลึงทันที นี่กำลังเล่นละครอะไร
อีก ?
เธออ่านหนังสืออยู่ดีๆ ทำไมต้องไปจบ
เขา ?
” นีรชา ! ” ภัสกรณ์ขมวดคิ้วขึ้น จ้องมอง นีรชา ตวาดใส่เธอ
นีรชากลัวเขาจะโมโหจนขยับตัวไปโดน แผลเข้า ได้แต่กลั้นใจจูบไปที่หน้าเขา
อันนี้ไม่นับ ! ต้องจูบเร่าร้อนแบบชาวฝั่ง เศส” ภัสกรณ์ได้คืบจะเอาศอก
ผู้ชายน่ารังเกียจ ความต้องการสูงจริงๆ
นีรชาขมวดคิ้ว ตั้งใจพูดกับภัสกรณ์ : ” ภัส กรณ์ คุณกระหายขนาดนั้นเลย ? ”
ทำไมอยู่กับเธอ เขาถึงคิดแต่เรื่องพวกนี้ ?
เขารักเธอจริงๆเหรอ ? หรือว่ารักแต่ตัว เธอ ? แค่เพราะว่าที่เขาร่วมรักมามากมาย ตัวเธอ นั้นเข้ากับเขาที่สุด ?
นีรชาสับสนจริงๆ ถูกภัสกรณ์ทำให้สับสน
แล้ว
” หรือว่าคุณไม่อยากเหรอ ? ” ภัสกรณ์พูด อย่างตรงๆโจงแจ้ง พูดอย่างไม่กังวล ยังมีคนที่ ไม่มีความต้องการอยู่บนโลกนี้ด้วย
* แน่นอนว่าไม่!” นีรชาพูดสั้นๆ พยายามที่ จะทิ้งระยะห่างระหว่างเธอกับภัสกรณ์
” ภัสกรณ์ ฉันไปเตรียมอะไรมาให้คุณกิน” นีรชาอยากหนีภัสกรณ์ลุกออกจากเตียง นี่เป็นที่ อันตราย ถ้าอยู่นานอาจจะเกิดเรื่องขึ้นได้
” ผมไม่อยากกินอะไรทั้งนั้น ผมอยากกิน คุณ ! ” ภัสกรณ์พูดเบาๆ ลมร้อนพัดผ่านลำคอของ
เธอ
ภัสกรณ์มองหน้าเธอพูดออกมาทีละคำ
ถ้าเป็นแบบนี้ ก็คงจะหนีไม่พ้น
ในหัวของนีรชามีเสียงเตือนภัยดังขึ้น รีบจับ มือที่กำลังลูบๆคล้ำๆเธอ ภัสกรณ์ปัดมือของนีรชา ออก
นีรชาอ้อนวอน :” อย่าดื้อนะ คุณรีบนอนพัก เถอะ อีกสักหน่อยจะเจ็บแผลเอา ”
เธอเป็นห่วงเขา ? นีรชาหุบมุมปาก จูบไปที่
หน้าของเธอ เข้าไปใกล้ๆหูเธอพูดเสียงเบา : “ ถ้า
กลัวว่าจะไปโดนแผล อย่างนั้นคุณก็เริ่มสิ ?”
ดีเหมือนกัน เขายังไม่เคยลิ้มลองความ เสียวที่เธอเป็นคนเริ่มก่อนเลย เขาไม่กลัวว่าจะ ต้องรับใช้เธอ
ภัสกรณ์ถือโอกาสนอนอยู่บนเตียง มือยัง กุมมือของเธอไว้อารมณ์ที่เหมือนกำลังจะเสพ สุข: ” นี้รชา มาจูบผม ลองดูหน่อยสิว่าคุณมีการ พัฒนาไหม”
พัฒนาบ้าอะไร !” นีรชาสาปแช่งในใจ แต่ก็ไม่กล้าปฏิเสธ กลัวจะโดนเขาก่อกวน อย่างรุนแรงกว่านี้
ได้แต่โค้งเอวเข้ามา จิกเบาๆบนริมฝีปาก
เขา
ภัสกรณ์จ้องเธออย่างไม่พอใจยกมือขึ้นดึง คอของเธอ เอาปากของเธอกดลงมาแบนบนปาก
ตัวเองอย่างแน่น
จูบยิ่งร้อนแรง มือของภัสกรณ์ก็ไม่อยู่นิ่ง นีรชาถูกจู่โจมโดยผ่านการจูบของเขา ในหัวก็รีบ หาวิธี ทันใดนั้น หางตาของเธอก็เหลือบไปเห็น กริ่งข้างเตียง
มือค่อยๆยื่นออกไปตรงกริ่งข้างเตียงช้าๆ กดลงไปอย่างรุนแรง
” กริ้งๆๆๆ ” เสียงกริ่งที่ใสแจ๋วดังขึ้นในห้อง
” นีรชา คุณหาเรื่อง! ” ภัสกรณ์เงยหน้ามอง นีรชากดกริ่งเรียกข้างเตียง สายตาเย็นชาอย่าง กับน้ำแข็ง มองนีรชาอย่างโหดเหี้ยม
เสียงเคาะประตูดังขึ้น พยาบาลเดินเข้ามา อย่างรีบร้อน : “ คุณภัสกรณ์ คุณต้องการอะไรเห รอคะ ? ” นีรชายิ้มอย่างพออกพอใจ : ” พยาบาล
ฝากดูแลคุณภัสกรณ์ด้วย” พูดจบหันหลังเดิน
ออกไปจากห้อง ก่อนจะเดินออกไปยังแสร้งทำเป็นคนดีเตือนสติภัสกรณ์ : ” ภัสกรณ์ พักผ่อนให้
พอนะ !
ภัสกรณ์หมดอารมณ์
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ