ตอนที่ 103 ให้นมให้ลูก

ทันใดนั้น เหมือนกับมีกระแสจิต นีรชา ได้ยินเสียงทารกร้องไห้เสียงดังใสแจ๋วอยู่สักพัก หนึ่ง ดูเหมือนว่าน้องปาลกำลังร้องไห้อยู่ข้างล่าง

” ภัสกรณ์ ! คุณมันโหดร้ายป่าเถื่อน! ลูก ของคุณร้องไห้อยู่ข้างล่าง! คุณยังมีอารมณ์ทำ เรื่องแบบนี้ !” ไม่รู้ทำไม เสียงร้องไห้ของน้อง ปาลทำให้นีรชาเจ็บปวดใจอยู่สักพัก รีบผลักภัส กรณ์สุดกำลัง

ปาลเป็นลูกแท้ๆของภัสกรณ์ ได้ยินว่าปาล ร้องไห้อยู่ ภัสกรณ์รีบหยุดแล้วเงี่ยหูฟังอย่าง ตั้งใจ

เหมือนจะใช้ ! ข้างล่างนั้นมีเสียงเด็กร้อง ให้จริงๆ ! แต่ว่าเสียงร้องไห้นี้เบามาก ไม่ตั้งใจฟัง ก็จะไม่ได้ยินเลย ห้องนี้เก็บเสียงได้ดีจริงๆเลย

ภัสกรณ์มองหน้านีรชาอย่างแปลกใจ หู ของผู้หญิงนี้ไวจริงๆ !

แล้วน้องปาลเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ ? แม่นมกำลังดูแลอยู่ไม่ใช่เหรอ ? ทำไมร้องไห้หนักขนาดนี้ ? ภัสกรณ์สงสารลูก รีบพลิกตัวออก มาจากนี้รชาแล้วนั่ง หยิบกางเกงมาสวม

” วันนี้ปล่อยคุณไปก่อน! อีกสักพักจะกลับ มาจัดการคุณ ! ” ภัสกรณ์มองนีรชาด้วยสายตาชั่ว ร้าย แล้วรีบเดินลงไปข้างล่าง

นีรชาหาเข็มกลัดสองสามตัวบนโต๊ะในห้อง ทำงาน กลัดไปที่รูที่ถูกฉีกขาดของกระโปรง ก็รีบ ร้อนลงไปข้างล่างด้วยเหมือนกัน

ถึงแม้ว่าจะเป็นลูกของภัสกรณ์กับผู้หญิง คนอื่น แต่นีรชาก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่า ทำไมถึง เป็นห่วงเด็กคนนี้เป็นพิเศษ

อาจจะเป็นเพราะว่าเด็กคนนี้มีวาสนากับตัว เองก็ได้! เจอหน้าครั้งแรกก็ชอบเขาเข้าแล้ว ! บางทีอาจจะคิดถึงลูกสาวของตัวเองมากไป ! นีรชาได้แต่อธิบายความรู้สึกของตัวเองแบบนี้

” ป้าฉาย ป้ามาทำอะไรตรงนี้ ? แม่นมล่ะ ? ” ภัสกรณ์ลงไปข้างล่างก็เห็นป้าฉายกับคนรับใช้ อีกสองคนกำลังปลอบลูกอย่างสุดชีวิต และก็ไม่ เห็นแม่นม

คนรับใช้คนหนึ่งที่ถือขวดนมพูดว่า : ” คุณชาย แม่นมมีธุระด่วนออกไปได้สักพักแล้วคุณชายน้อยอาจจะหิวแล้ว !”

” หิวเหรอ ? หิวแล้วเธอก็ป้อนนมเขาไม่เป็น เหรอ ?” ภัสกรณ์ได้ยินเสียงลูก แล้วสงสารมาก เอาขวดนมจากมือแม่นมมา แล้วป้อนใส่ปากลูก โดยเร็ว

หนุ่มน้อยก็ยังไม่ดื่ม จุกนมเข้าไปที่ปากเขา เขาก็ใช้ลิ้นดันออกมา แล้วก็ร้องไห้เสียงดังอุแว๊อ แว๊

น้องปาลร้องไห้หนัก หน้าน้อยๆเริ่มซีดม่วง แล้ว ภัสกรณ์ปวดใจสักพัก ยกขาแล้วถีบไปที่คน รับใช้ที่ยืนอยู่ข้างๆ !

“ พวกเธอทำไมไม่ได้เรื่องสักคน ! เด็กหิว แล้วแม้แต่นมก็ป้อนไม่เป็น !” น้องปาล์มยิ่งร้องยิ่ง ดูน่าสงสาร สภาพแบบนั้นน่าสงสารมากๆจริงๆ !

ได้ยินเสียงน้องปาลร้อง นีรชาก็ไม่รู้ว่า ทำไม ถึงรู้สึกเจ็บและบวมตึงๆบริเวณหน้าอก เจ็บ เหมือนก้อนหินที่จะขยายตัว

นีรชาก้มลงมองดู ตรงบริเวณหน้าอกบน เสื้อ เปียกไปหมด ! นีรชาใจหวิวๆ หรือว่านี่เหรอที่ เรียกว่าน้ำนมไหล ?

เธอเพิ่งจะคลอดลูกไม่ถึงสองเดือน น้ำนมก็พอมีอยู่ !

ได้ยินเสียงเด็กร้องไห้ นีรชาก็รู้สึกว่าหัวใจ ถูกดึงมารวมกันแล้ว ! รีบร้อนเดินไปข้างๆภัสกรณ์ ยื่นมือออกมารับอุ้มเด็ก : ” มานี้ ให้ฉันลอง หน่อย ! ”

ภัสกรณ์คิดว่านีรชาจะใช้ขวดนมป้อนนมให้ กับปาล มองเธอด้วยสายตาน่ารำคาญ : ” ป้อนไม่ ได้หรอก ! เมื่อสักครู่พวกเราลองป้อนแล้ว !”

นีรชาก้มลงมองหน้าเด็กน้อยที่ร้องเสีย งดังแว้แว้ หน้าน้อยๆขาวๆเนียนๆเริ่มแดง หางตา มีน้ำตาคลออยู่ ดูแล้วทั้งน่ารักและน่าสงสาร นีรช ารู้สึกปวดใจ

พูดกับภัสกรณ์เบาๆ : “ฉันเพิ่งจะคลอดลูก ไม่นานยังพอมีน้ำนมอยู่ ให้ฉันลองดูหน่อยนะ !

ภัสกรณ์ตกใจทำตาโต : ” คุณมีน้ำนม ?” ไม่น่าล่ะนีรชาผอมขนาดนี้ หน้าอกยังแน่นอยู่ เลย ! ที่แท้ก็มีน้ำนม

ยอมส่งลูกให้อยู่ในอ้อมอกนีรชาอย่างโดย ดี ภัสกรณ์ตวาดเบาๆใส่คนรับใช้พวกนั้น : ” ออก ไปให้หมด ! ”

” นีรชา คุณจะไปไหน ?”
” ฉันไปป้อนนมในห้องข้างบน นีรชามอง ภัสกรณ์ หรือว่าจะให้ฉันป้อนนมที่ห้องรับแขกเห รอ ?

” ป้อนตรงนี้แหละ !” ภัสกรณ์เริ่มออกคำสั่ง นีรชาอีก

นีรชาไม่สนใจภัสกรณ์แม้แต่น้อย เดินขึ้น ไปข้างบน ภัสกรณ์ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่เดินตาม ขึ้นไปข้างบน

” คุณอย่าตามฉันมา! ฉันป้อนนมเสร็จจะอุ้ม ลูกน้อยลงมาข้างล่าง ! ” นีรชาก็ไม่หวังว่าตอนที่ เธอป้อนนม ภัสกรณ์จะอยู่ข้างๆมองเธอ สายตา ของเขาคู่นั้น แค่เธอคิดก็รู้สึกกลัวจนเขินอายแล้ว

“ถ้าคุณอุ้มลูกของผมหนีไปจะทำยังไง? ผมจำเป็นต้องเฝ้าคุณอยู่ข้างๆ ไม่ให้คลาด สายตา !” เหตุผลของภัสกรณ์นั้นดีมาก

นีรชาไม่มีอารมณ์จะคุยกับเขา เจ้าเด็กน้อย ดูเหมือนรู้ว่าจะมีคนป้อนนมให้เขา หน้าน้อยๆหัน เข้าไปในอ้อมกอดเธอโดยอัตโนมัติ ปากเล็กๆก็ หันไปทางเต้านมเธอด้วย

ทันใดนั้นหัวใจของนีรชาก็อบอุ่นเหมือนน้ำ ในชายหาดฤดูใบไม้ผลิอย่างนั้น จูบลงบนหัวของเจ้าตัวเล็กอย่างรักและเอ็นดู รีบเดินขึ้นไปข้างบน

เห็นนีรชาใช้สายตาอ่อนโอนมองเจ้าปาล ทั้งจูบเขาเบาๆ ภัสกรณ์ก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมาทันที มี ความสุขมาก ดูเหมือนว่าพวกเขาเป็นครอบครัว เดียวกัน แม่กำลังป้อนนมลูก พ่อช่วยอยู่ข้างๆ

แต่น่าเสียดายจริงๆ ถ้าหากว่าเด็กคนนี้เป็น ลูกของของเขากับนี้รชาก็คงจะดีกว่านี้ ! ภัสกรณ์ นึกเสียดาย

ภัสกรณ์ตามไปถึงหน้าประตู เตรียมจะ เข้าไปในห้อง เสียงดัง ” ปัง” นีรชาล็อคประตูจาก ด้านในแล้ว !

ในมือของนีรชาอุ้มเด็กอยู่ ภัสกรณ์กลัวว่า จะโดนลูก ไม่กล้าใช้แรงผลักประตู นี้รชาได้ โอกาสเหมาะจึงล็อคประตูจากด้านใน !

หลังจากที่ล็อคภัสกรณ์ไว้ด้านนอก นีรชาก็ ถอนหายใจ ในที่สุดก็ป้อนนมให้เด็กอย่าง สบายใจแล้ว !

เจ้าตัวเล็กกินนมอย่างเอร็ดอร่อย คงจะหิว มากสินะ ปากเล็กดูดไม่หยุด จนจะกลืนไม่ทันแล้ว นีรชายิ้ม แล้วใช้มือลูบหัวเจ้าตัวเล็กเบาๆ : “เจ้า เด็กน้อย กินช้าๆ นมยังมีเยอะ ไม่ต้องรีบ เด็กดี ”
ดูเหมือนว่าเจ้าตัวเล็กจะเข้าใจที่นีรชาพูด แล้วกินช้าลงจริงๆ

มองหน้าเล็กๆที่เงียบสงบ ดวงตาของนีรชา ช่มขึ้นมาทันใด ในใจของเธอก็มีความรักของ ความเป็นแม่ผุดขึ้นมาทันที มีความกล้า อยากจะ

ขโมยเด็กคนนี้ไป !

แน่นอนมันเป็นไปไม่ได้ เจ้าปาลเป็นสาย เลือดของบ้านหมื่นสา มีสายตาหลายคู่จับจ้องอยู่ เธอจะขโมยเด็กคนนี้ไปได้ยังไง ?

ในใจของของนีรชาทั้งมีความสุขและพอใจ มาก ทั้งขมขึ่นและเศร้าใจ ถ้าหากลูกสาวของตัว เองยังมีชีวิตอยู่ คงจะน่ารักแบบเจ้าปาลแน่เลย ?

” แกร็ก ! ” ทันใดนั้นประตูก็เปิดออก ! ภัส กรณ์เดินเข้ามา

นีรชาตกใจ!อยากตะโกนร้องเสียงดัง ก็ กลัวจะทำให้เด็กที่อยู่ในอกตกใจไปด้วย ได้แต่ ลดเสียงพูดเบาๆ :” คุณเข้ามาได้ยังไง ! ” เธอก็ ล็อคประตูจากด้านในแล้วนะ !

ภัสกรณ์ยักคิ้ว ชูกุญแจในมือ : ” นี่คือบ้าน ของผม คุณยังอยากจะล็อคผมไม่ให้เข้ามา ? ”

ดวงตาของภัสกรณ์หันมองไปทางลูกโดยอัตโนมัติ

นีรชาเขินจนหน้าแดง

รีบดึงเสื้อผ้าขึ้นมา อยากจะปิดตรงหน้าอก

สุดท้ายเจ้าตัวเล็กที่อยู่ในอกไม่ยอม เสื้อผ้าดึงขั้นสูงแล้ว ทำให้เขากินนมไม่ค่อย สะดวกเจ้าตัวเล็กจึงส่งเสียงร้องครวญครางไม่ พอใจ

นีรชาสงสารและเอ็นดู รีบดึงเสื้อผ้าต่ำลง สายตาทั้งสองข้างของภัสกรณ์จ้องไปที่ ปากเล็กๆของลูกที่กำลังดูดนมไม่หยุด