ตอนที่ 102 คุกคามเธอ

สารเสพติด ? นีรชาทำตาโตทันที !

ผู้ชายน่ารังเกียจคนนี้ กล้าใช้สารเสพติดมา ขู่เข็ญเธอ ?

” ภัสกรณ์ คุณมันไม่ใช่คน ! ” นีรชาโกรธ แค้นอย่างมาก

ถ้าหากคุณเชื่อฟังสักหน่อย ผมไม่อยาก จะฉีดสารเสพติดเข้าไปในตัวคุณแน่ๆ ” ภัสกรณ์ ลืมตาขึ้น ในดวงตาแหลมคมเต็มไปด้วยแรง อาฆาตแค้น ถ้าหาดคุณหนีไปอีก นีรชา อย่าหา ว่าผมไม่เตือน ! ”

” ภัสกรณ์ !อย่างนั้นก็อย่ารอช้าสิ !” ในใจ นีรชาโศกเศร้า กระโจนเข้าไปหาภัสกรณ์ทันที กำ หมัดแน่นทั้งสองข้าง จะต่อยไปที่เขาอย่างสุด กำลัง

ถ้าไม่ใช่ภัสกรณ์ พ่อจะตายหลังจากที่ ผ่าตัดเสร็จได้ยังไง ? ทั้งหมดนี้เป็นเพราะเขา ! ทั้งชีวิตของเธอ ครอบครัวเธอ ถูกผู้ชายคนนี้ ทำลายลงทั้งหมด !

นีรชา ผมขอเตือนคุณ ทำตัวสงบๆสักหน่อย !” มือของภัสกรณ์กำมือนีรชาที่กำลังจะ ง้างต่อยเขาไว้แน่น เตือนอย่างเฉยชา

ดวงตาแป๋วของนีรชาทั้งคู่จ้องภัสกรณ์ อย่างโกรธแค้น : ” ภัสกรณ์ สักวันหนึ่ง คุณจะต้อง ได้ชดใช้กรรมที่คุณทำไว้! คุณจะได้รับบาปกรรม นั้น !”

ภัสกรณ์ยิ้มอย่างโอหังถึงขีดสุด : ” ได้สิ ผม จะคอยวันนั้น รอดูว่าสุดท้ายจะได้รับกรรม อย่างไร !”

มื้อเย็นก็ถูกภัสกรณ์ล็อคไว้ให้กินอยู่บน เตียง อาหารอย่างกับติดอยู่ในป่า ภัสกรณ์สั่งให้

นีรชากินให้หมด

” กินให้หมด ถ้าไม่อย่างนั้น ” หางตาเจ้า เล่ห์ เหลือบมองคอเสื้อของนีรชาที่เปิดกว้างไว้

นีรชาปิดคอเสื้อมิดชิด เงียบๆไม่พูดไม่จา ไม่กินต่อและก็ไม่เถียงภัสกรณ์

นีรชาเงียบมาก เงียบจนสภาพแวดล้อม หดหูเงียบจนยิ่งทำให้คนรู้สึกสงสาร เหมือนตาย ทั้งเป็นยังไงอย่างนั้น

ภัสกรณ์ที่กำลังซดซุปอยู่ เห็นนีรชาในสภาพแบบนี้ คิ้วดำๆหนาๆก็ขมวดขึ้น : ” นีรชา คุณ คิดว่าทำแบบนี้แล้วจะทำให้ฉันสงสาร อย่างนี้คุณ ซื่อบื้อมาก ! ”

นีรชายังคงไม่พูดอะไร และไม่ตอบโต้

ภัสกรณ์ดึงนีรชาเข้ามา ริมฝีปากที่ร้อนผ่าว ประกบบนริมฝีปากเธอ มือใหญ่ๆบีบปากของนีรช าให้อ้าค้างไว้ เอาซุปที่อยู่ในปากเขากรอกใส่ปา กนีรชา

เห็นว่านีรชากลื่นซุปลงไป ภัสกรณ์จึงปล่อย มือที่บีบปากของเธอ

ทันใดนั้นนีรชาก็ไอสำลักออกมา : ” ภัส กรณ์ ! นายมันโรคจิต ! ”

ภัสกรณ์ใช้ลิ้นเลียปากอย่างพอใจ พูด เหมือนยังไม่มีความสุขอย่างเต็มที่ : ” ถ้าคุณไม่ กิน อีกสักพักจะได้เห็นอะไรโรคจิตยิ่งกว่านี้ !”

ภัสกรณ์ผู้ชายคนนี้หยาบคายไม่มีที่สิ้นสุด นีรชารู้สึกหวาดกลัวจนกอดแขนตัวเองแน่น ไม่รู้ ว่าภัสกรณ์จะเป็นคุ้มคลั่งอะไรขึ้นมาอีก

ภัสกรณ์กดกริ่งข้างๆเตียง : เรียกแม่ครัว เข้ามา

ผ่านไปสักพัก หญิงวัยกลางคนเดินตัวสั่นยิกๆเข้ามา

นีรชาขมวดคิ้ว : ” ภัสกรณ์เขาจะทำอะไร ? ส่งสัญญาณบอกให้แม่ครัวป้อนข้าวเธอ ?”

สายตาที่เย็นชาของภัสกรณ์มองแม่ครัว : วันนี้เธอเป็นคนทำอาหาร ?”

หญิงวัยกลางคนตกใจหวาดกลัวสายตา ของภัสกรณ์ เคยได้ยินมาว่าคุณชายโมโหร้าย วัน นี้เจอกับตัวแล้วจริงๆ

ตุ๊บ ! เสียงคุกเข่าลงกับพื้น : ” คุณชาย ใช่ ค่ะวันนี้ฉันเป็นคนทำอาหาร

ภัสกรณ์เหลือบมองนีรชา แล้วพูดกับแม่ ครัว : ” ดูแล้วฝีมือเธอไม่ค่อยดี อาหารที่เธอทำ มา คุณนีรชาเขากินไม่ลงสักคำเลย บอกมาสิ ควร จะต้องลงโทษเธอดีไหม ? ”

แม่ครัวกลัวจนก้มหัวขอโทษอย่างสุดชีวิต : คุณชาย คุณชาย ถ้าอาหารไม่อร่อย ฉันจะทำมา ให้คุณนีรชาใหม่ค่ะ ฉันอายุปูนนี้ ทนทรมานไม่ ไหวแล้ว !”

ดวงตามืดดำของภัสกรณ์ระยิบระยับขึ้นมา : ” ทำใหม่ ? ทำมาใหม่คุณนีรชาก็ไม่ยอมกิน เธอ ควรโดนลงโทษดีกว่า ไปให้ลุงชูดีสามสิบที่ ”
คุณชาย ไม่ค่ะ ! คุณชาย เป็นความผิดฉัน อาหารที่ฉันทำไม่ถูกปากคุณนีรชา ครั้งหน้าฉันจะ จำไว้ ตีสามสิบที ฉันทนไม่ไหวจริงๆค่ะคุณชาย !” แม่ครัวก้มหัวขอโทษไม่หยุด ร้องไห้น่าสงสาร

เห็นภัสกรณ์ไม่ตอบโต้อะไรแม้แต่น้อย แม่ ครัวก็รีบไปเกาะขานีรชา ดึงชายกระโปรงของเธอ ขอโทษอย่างสุดชีวิต : ” คุณนีรชา คุณช่วยขอร้อง คุณชายให้ฉันหน่อยนะคะ ! ฉันอายุปูนนี้ จะทน โดนตีสามสิบครั้งไหวได้ยังไง! คุณหนู ขอร้อง ล่ะ!”

ผู้ชายน่ารังเกียจ! กล้าใช้แม่ครัวมาขู่ฉัน !

นีรชาเอ่ยปากกัดฟันพูด : ” ภัสกรณ์ นอกจากจะขู่ฉันแล้วคุณยังจะทำอะไรอีก ?”

ภัสกรณ์นั่งยกขาสองข้างอย่างชิวๆ :” ใช่ นอกจากจะข่มขู่แล้ว ผมไม่มีฝีมือด้านอื่น นีรชา คุณก็ลองดูเอาแล้วกัน ! วันนี้คุณไม่กินข้าว แม่ ครัวคนนี้ก็ต้องโดนแซ่ ! มื้อไหนคุณไม่กินข้าว แม่ ครัวที่ทำอาหารมื้อนั้นจะต้องโดนดี ! ”

นีรชาเงียบ ไม่มีอะไรจะพูด !

หยิบตะเกียบขึ้นมา เธอคืบอาหารที่อยู่บน โต๊ะ เข้าในปากอย่างไม่พอใจ
ภัสกรณ์แสดงรอยยิ้มพึงพอใจออกมา พูด

กับแม่ครัวที่ยังก้มหัวขอโทษไม่หยุด : ” ออกไป ได้แล้ว ! ” หญิงสาววัยกลางคนเหมือนได้รับคำสั่งจาก

สวรรค์รีบวิ่งล้มลุกคลุกคลานออกไป กลัวว่าถ้า

ช้ากว่านี้อีกก้าวเดียว จะถูกแซ่ตีจริงๆ

นีรชากินอย่างระบายความโกรธ ไม่สนใจ ภาพลักษณ์ของตัวเองเลย เขมือบเข้าปาก ทั้งที่ เธอไม่อยากกินเลย ตอนนี้การกินอาหารกลาย เป็นเรื่องการเอาชนะอีกฝ่าย

“กินช้าๆ เดี๋ยวสำลัก ” ภัสกรณ์ยังแกล้งทำ เป็นคนดีส่งแก้วน้ำให้เธอ

นีรชาปัดมืออย่างแรง น้ำแก้วนั้นกระเด็นใส่ กางเกงของภัสกรณ์ทั้งหมด !