ตอนที่ 98 มีหลาน

มุกมณีอุ้มทารกไว้ในมือหันไปทางคุณชลธีแล้ว ก้าวเข้าไปหา

ทารกที่อยู่ในอ้อมแขนนอนหลับอย่างสงบนิ่ง ผิว ขาวนวล จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากอมชมพูเล็กน้อย แลดู

น่ารักน่าชัง

“ท่านนี้คือคุณชลธี คุณปู่ของคุณภัสกรณ์” พ่อ บ้านที่อยู่ด้านข้างของเธอแนะนำ

“ดิฉันเคยเห็นคุณชลธีค่ะ” ทันใดนั้นมุกมณีก็รู้สึก ถึงแรงกดดัน มองขึ้นไปที่ชายชราหน้าตาหล่อเหลานั่ง อยู่บนโซฟาพร้อมรอยยิ้ม ในใจก็รู้สึกแปลก เห็นชัดว่า เป็นชายชราที่ดูมีเมตตาท่านหนึ่ง ไฉนถึงดูมีสง่าราศี เหมือนมีออร่ารอบกายได้ขนาดนี้

“เร็วเข้า รีบอุ้มเด็กมาให้ฉันดูหน่อย ! ” เหลนชาย ที่คุณชลธีรอคอยมานานหลายปี ทันทีที่เห็นทารกน้อยที่ ห่อตัวอยู่นั้น ก็ไม่สามารถละสายตาไปไหนได้อีกเลย

พ่อบ้านอาวุโสเดินเข้าไป รับทารกน้อยที่อยู่ในมือ ของมุกมณี ยื่นให้กับเบื้องหน้าของคุณชลธี

ใบหน้าแก่ชราของชลธีดูช่างมีความสุข ยิ้มจนไม่ เห็นสามารถมองเห็นนัยน์ตา ยื่นมือออกไปเบื้องหน้า

ขณะที่คุณชลธีอุ้มทารกน้อย ทันใดนั้นดวงตา ของเด็กน้อยก็ลืมขึ้น ทั้งดำทั้งสูง มองดูไปที่ชลธีตาไม่ กระพริบ
“ไง! เจ้าเหลนชาย! นี่ทวดกำลังอุ้มเจ้าอยู่นะรู้มั้ย” คุณชลธีรู้สึกดีมากอย่างบอกไม่ถูก ได้เห็นดวงตาของ ทารกที่ลืมขึ้นเป็นครั้งแรก เขาจึงมั่นใจได้ว่า เด็กคนนี้ ต้องเป็นลูกของภัสกรณ์อย่างแน่นอน บริหารธุรกิจมา นานหลายปี ย่อมมีสัญชาตญาณในการตัดสินใจในระดับ หนึ่ง

มุกมณีได้ยินคุณชลธีพูดเช่นนี้ ก้อนหินที่อยู่ในใจ ก็ถูกยกออกไป ก่อนนี้เธอยังกังวลว่าคุณชลธีจะไม่ ยอมรับเด็กคนนี้ ตอนนี้ไม่เป็นไรแล้ว! แผนที่จะหาเงิน มหาศาลดูเหมือนจะไม่เป็นปัญหาแล้ว !

แหย่ทารกในอ้อมแขนอยู่ครู่หนึ่ง คุณชลธีที่นั่งอยู่ บนโซฟาเริ่มจะหันมองมาทางมุกมณี

ภายนอกดูสวยงามระดับหนึ่ง แต่นิสัยดูจะไม่ค่อย ดี ไม่ใช่หลานสะใภ้ในอุดมคติของเขา คุณชลธีตัดสินใจ ในทันที

มองเห็นร่างกายที่ผอมเพรียวของมุกมณี ไม่ เหมือนคนที่เพิ่งจะคลอดลูก ในใจก็มีข้อสงสัย

“เธอชื่ออะไร รู้จักภัสกรณ์ได้อย่างไร เด็กคนนี้ เป็นลูกของเธอกับภัสกรณ์อย่างนั้นหรือ” ชลธีหน้าตา ดูใจดีมาก แต่เวลาจริงจังขึ้นมาก็ดูน่าเกรงขาม

“เอ่อ หนูชื่อมุกมณี เด็กคนนี้เป็นลูกของหนูกับ ท่านประธานภัสกรณ์ ที่จริง มันเป็นความเข้าใจผิด หนู กับท่านประธานภัสกรณ์ เรื่องนั้น คืนหนึ่งเมื่อปีที่แล้ว ดื่ม เมาไปหน่อย…” คุณชลธีจ้องถถึง มุกมณีเริ่มพูดตะกุกตะกัก

“มีเด็กหลังจากมีอะไรกันคืนนั้นหรือ เด็กอายุเท่าไหร่ แล้ว ภัสกรณ์รู้เรื่องรึเปล่า” สายตาของคุณชลธีจริงจัง มากขึ้น รู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้กำลังโกหก

มุกมณีกรอกตาไปมา พูดโกหก “เด็ก สองเดือน แล้วค่ะ ประธานภัสกรณ์ เขาไม่ทราบค่ะ….” เห็นใบหน้า เย็นชาของคุณชลธี มุกมณีเริ่มอยากรู้อยากเห็น “เด็ก คนนี้เป็นลูกของประธานภัสกรณ์อย่างแน่นอน! ถ้าหาก คุณไม่เชื่อ สามารถไปตรวจDNAของพ่อได้ค่ะ!”

คุณชลธีขมถึงตาจ้องมองที่มุกมณี ราวกับว่าจะดู จากใบหน้าของเธอว่ากำลังโกหกอยู่หรือไม่

มุกมณีพยักหน้าอย่างหมดหวัง กลัวว่าธุรกิจนี้จะ หลุดลอยไป ถ้าหากบ้านหมื่นสาไม่ยอมรับในตัวเด็กคน นี้ แผนการของเธอทั้งหมดก็จะพังทลาย!

“ลงจริม ไปเชิญคุณหมอมาหน่อย” ชลธีสั่ง ได้ยินคุณชลธีพูด หัวใจของมุกมณีก็ค่อยๆชิ้นขึ้น มาหน่อย บนใบหน้าปรากฏรอยยิ้มแห่งความพอใจ

ชลธีมองมุกมณีครู่หนึ่ง แล้วพูดออกมาอย่างสง่า ผ่าเผย “คุณมุกมณี ให้เด็กอยู่กับผมก่อน ผมจะโอนเงิน จำนวนหนึ่งร้อยล้านดอลลาร์เข้าบัญชีของคุณ หลังจาก ที่ผลตรวจออกมาแล้ว เงินนี้จะถูกโอนไปยังบัญชีของ คุณโดยอัตโนมัติ”

นัยยะของคำพูดนั้น ให้เงินกับเธอได้ แต่อย่าคิด จะเข้ามาร่วมอยู่ในตระกูลหมื่นสา!
หนึ่งร้อยล้านดอลล่าร์! ดวงตาที่เบิกโตด้วยความ เหลือเชื่อ! โค้งคำนับอย่างตื่นเต้น “ขอบคุณค่ะคุณชลธี ขอบคุณค่ะคุณชลธี!”

คุณชลธีสังเกตเห็นความโลภและความตื่นเต้น อยู่ในสายตาของมุกมณี อดไม่ได้ที่จะเมินเฉย

ผู้หญิงคนนี้ ไม่คู่ควรที่จะได้เข้ามาในบ้านหมื่นสา แต่ว่าคุณชลธีก้มลงดูเด็กน้อยในอ้อมแขน รอยยิ้มที่ ทำให้หลงรักบนใบหน้า เด็กคนนี้ช่างน่ารักเสียจริง เห มือนภัสกรณ์อย่างกับแกะ !

เอาหละ! ฉันมีเหลนชายแล้ว! คุณชลธีมองตุ๊กตา ในมือด้วยความรักถะนุถนอม

ในอพาร์ทเม้นต์เล็กๆในชิคาโก นีรชากำลังนอน พักอยู่บนเตียง

น้ำตาแห้งหายไปแล้ว ระทมใจจากการที่เพิ่งสูญ เสีย ความสามารถในการรับรู้ความเจ็บปวด มือซีดทั้ง สองข้างประสานกันลูบไปที่ท้องน้อย.

ลูก ลูกจำทำไมถึงหนีแม่ไป แม่ยังไม่ทันได้เห็น หน้าลูกเลยสักครั้ง…ลูกจำ ลูกสาวของฉัน ลูกหน้าตา เป็นอย่างไร เหมือนแม่บ้างมั้ย

ระพินทร์เดินเข้ามา มีซุปไก่มาฝากแบบผู้สำนึก ผิด “นีรชาลุกขึ้นมากินซุปหน่อยเถอะ! ร่างกายเธอ อ่อนแอมากแล้ว ต้องบำรุงซะหน่อย”

นีรชาพูดเล็กน้อย “ฉันไม่อยากิน” ไม่แม้แต่จะ มองหน้าระพินทร์
เธอไม่พอใจพี่สาวของเธอและระพินทร์ เด็กเกิด มาแล้วเสียชีวิต นั่นคือฟ้าลิขิต เธอไม่โทษคนอื่น แต่ทำ ไม่ไม่ยอมให้เธอได้เห็นลูกแม้สักครั้ง เธออดทนลำบาก อุ้มท้องลูกมาตั้งสิบเดือน ทำไมไม่ให้เธอได้เห็นสักนิด ก่อนที่จะดำเนินการต่อไป

พี่สาวบอกว่ากลัวว่าถ้าเธอเห็นแล้วจะช้ำใจ แล้ว ตอนนี้เธอไม่ได้ช้ำใจอย่างนั้นหรือ เธอฝันว่าได้เห็นลูก ถึงแม้จะแค่เสี้ยววินาที…ได้เห็นว่าสุดท้ายแล้วลูกเป็น อย่างไรบ้าง ไม่อย่างนั้น เวลาไปสวรรค์ในอนาคต เธอ จะจำลูกของเธอเองได้อย่างไร

ได้ยินว่าเป็นลูกสาว เป็นเด็กหญิงตัวน้อยที่เธอ

ฝันถึงลูกสาวตัวน้อยของแม่ แต่แม่ไม่ได้เห็นหน้าแม้สัก นิด!

น้ำตาไหลออกมาจากดวงตา หมอนที่รองใต้ ศีรษะนั้นเปียกชุ่ม เสียใจจนแทบจะไม่สามารถหายใจได้

จากนั้นไม่กี่วัน นีรชาก็ซูบผอมลงไปหลายกิโล น้ำหนักได้ลดลงไปเท่าตอนก่อนที่จะตั้งครรภ์ นอนอยู่ บนเตียงตลอด ร่างบางๆ เหมือนคนที่ผอมบางจนเหมือน กระดาษ ขาวซีดและบางจนดูน่ากลัว

“คุณชาย! ขอแสดงความยินดีด้วยครับ!” ภัสกรณ์ เพิ่งจะกลับถึงบ้าน คนรับใช้ต่างเริ่มแสดงความยินดีต่อ เขา

“ยินดีรี” ภัสกรณ์เลิกคิ้ว พูดแปลกๆ วันนี้เขาเพิ่ง ได้รับรายงานจากเมืองC ยังไม่มีเงาของนีรชา รวมถึงคนที่พยายามขายแหวนให้กับธวัล ก็หายตัวไปอย่างไร้ร่อง รอย! ไม่พบเบาะแสอารมณ์ของเขาหนักอึ้ง

“คุณชาย คุณมีลูกแล้วครับ! เมื่อเช้ามีผู้หญิงคน หนึ่งอุ้มทารกมาที่หน้าบ้าน บอกว่าเป็นลูกของนายน้อย คุณชลธีให้ไปดำเนินการตรวจ DNA แล้ว เด็กคนนั้นเป็น ลูกของคุณจริงๆ” พ่อบ้านกล่าวด้วยความดีใจ

“ลูก?” ภัสกรณ์รู้สึกสับสน ตามพ่อบ้านไปที่ห้อง นั่งเล่น

ชลธีและแม่นมกำลังหยอกล้อเล่นอยู่กับเด็ก พอ เห็นภัสกรณ์กลับมา คุณชลธีก็กวักมือเรียกอย่างมีความ สุข “ภัสกรณ์ เหลนของฉันช่างน่ารักน่าชังมาก เจ้าตัว เล็กของแก แกทำเรื่องที่ทำให้ฉันมีความสุขมาก!”

ภัสกรณ์เดินเข้าไป เฝ้ามองดูลูกชายที่โผล่มา โดยไม่สามารถอธิบายได้นี้

ดวงตาคมชัดที่ทั้งดำทั้งสว่างสุกใสคู่นี้ ส่วนของ ตาขาวมีสีฟ้าจางๆ ใสราวกับน้ำในทะเลสาบ ผิวขาว เนียนไม่มีตำหนิแม้สักนิด ขนตาแต่ละเส้นร้อยเรียงกัน เป็นระเบียบปกคลุมด้านบนอย่างสม่ำเสมอ จมูกโด่งได้ รูป ริมฝีปากสีชมพูเผยอเปิดเล็กน้อย มองดูเขาอย่าง อยากรู้อยากเห็น

ทันใดนั้นจิตใจของภัสกรณ์ก็เบาบางลง ดวงตาที่ หยิ่งยโสและเยือกเย็นก็ค่อยๆกลายเป็นอ่อนโยน ทารก น้อยดูเหมือนจะรับรู้ได้ถึงการเปลี่ยนแปลงไปในท่าที ของเขา ยิ้มกว้างให้กับภาสกร!
หนึ่งในมุมที่อ่อนโยนที่สุดในหัวใจของภัสกรณ์ก็ สัมผัสได้ในทันที ในชั่วขณะ เขาก็ตกหลุมรักเด็กคนนี้ อย่างลึกซึ้ง นี่คือลูกของเขา พลังพิเศษในใจบอกเขา นี้ คือลูกชายของเขาอย่างแน่นอน!

คุณชลธีซึ่งอยู่ด้านข้างกล่าวอย่างอิจฉาว่า “เจ้า ตัวเล็ก เห็นพ่อเข้าหน่อยก็ยิ้มอย่างมีความสุขขนาดนี้ ! เมื่อครู่นี้ทวดอุ้มเจ้าทำไมไม่เห็นยิ้มบ้างเลย” ใช้มือแตะ ที่ใบหน้าของเด็กน้อยอย่างเบามือ ช่างออเซาะขนาดนี้

ใครจะทนไหว ภัสกรณ์อุ้มทารกน้อยขึ้นมามองดูอย่างระมัดระวัง ยิ่งมองยิ่งรู้สึกรัก! ชลธียิ้มแล้วกล่าว “ดูสิ! เหมือนแก

ตอนเล็กๆมาก เหมือนอย่างกับออกมาจากพิมพ์

เดียวกัน!”

ภัสกรณ์รู้สึกคุ้นเคยกับเด็กคนนี้ ยิ่งมองดูยิ่งรู้สึก ว่า เด็กคนนี้มีส่วนคล้ายนี้รชา มุมปากโค้งงอ รอยยิ้มที่ เหมือนกับดวงจันทร์เสี้ยวน้อย เหมือนกับนีรชามาก เหลือเกิน

ภัสกรณ์หัวเราะเยาะตัวเอง ภัสกรณ์แกบ้าไปแล้ว รีนีรชาเกลียดแกอย่างกับอะไร จะไปยอมมีลูกกับแกได้ อย่างไร จะว่าไป ลูกในท้องของเธอ ก็ไม่ใช่ลูกของแก เป็นของตาแก่อะไรนั่น..

อุ้มทารกน้อยขึ้นมาด้วยความรัก เอาหน้าของเขา วางลงบนใบหน้าที่อ่อนนุ่ม ภัสกรณ์พบว่าตัวเองหลงรัก เด็กคนนี้เป็นอย่างมาก
ตกหลุมรักตั้งแต่วินาทีแรกที่เห็น

“ภัสกรณ์ ตั้งชื่อให้ลูกแกหน่อยสิ!” ชลธีอมยิ้ม แล้วหอมที่หน้าของเด็กน้อย

ภัสกรณ์ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ปาลแล้วกัน ให้ชื่อว่า ปาล”

ปาล หมื่นสา ชลธีคิดสักครู่แล้วส่ายหัว ชื่อนี้ไม่ดี ฟังดูไม่ล้ำค่า

ภัสกรณ์มองขึ้นประสานสายตากับชลธี “เรียกว่า ปาล นั่นแหละครับ” ภัสกรณ์กับชลธีจ้องตากันสักครู่ เอาหละ เมื่อเห็นว่าเด็กคนนี้ยังไงก็ได้มาเป็นเหลนของ เขา ชื่อปาลก็ได้น่า

“ปาลน้อย ปาลเด็กดี รีบโตไวๆนะ! โตแล้วทวดจะ พาไปเที่ยวรอบโลกเลย!” คุณทวดชลธีหยอกล้อกับ เหลน ทันใดนั้นก็รู้สึกเศร้าเล็กน้อย “เฮ้อ! เหลนชาย กว่า เจ้าจะโตขึ้น ทวดก็แก่มากแล้ว กลัวว่าอยู่ไม่ถึงเห็นเจ้า โตน่ะสิ!”

ในขณะที่บรรยากาศเศร้าลงเล็กน้อย ภัสกรณ์ซึ่ง ยืนอยู่ข้างโซฟามองไปที่ชลธี ซึ่งยังดูเศร้าอยู่บ้าง คุณปู่ จริงๆแก่แล้ว ผมขาวทั้งหัวแล้ว

“ภัสกรณ์ แกจะเล่นสนุกถึงเมื่อไหร่ เมื่อไหร่ถึงจะ ยอมแต่งงาน” เสียงของชลธีดังขึ้น หลานชายคนนี้ชะล่า ใจเกินไป 27แล้วยังไม่แต่งงานอีก เขาอยากดื่มเหล้า มงคลของหลานชาย!

“คุณปู่ครับ ไม่ต้องกังวลกับเรื่องนี้หรอก” ภัสกรณ์พูดอ่อยๆ

“ไม่ต้องกังวลอย่างนั้นหรือ ไม่ต้องกังวล หมายความว่าชีวิตนี้แกจะไม่แต่งงานอย่างนั้นใช่ไหม!” ชลธีมีสีหน้าโกรธ “ลุงจริม เรื่องคัดเลือกภรรยาให้ภัส กรณ์ไปถึงไหนแล้ว ต้องให้ฉันเห็นผลภายในหนึ่ง สัปดาห์นะ”

พ่อบ้านจริมเห็นคุณชลธีโกรธ จึงรีบตอบ “ผมได้ เอารูปภาพทั้งหมด 1,000รูปให้คุณชายดู แต่คุณชายก็ ยังไม่พอใจคนไหน หน้าก็ยังไม่อยากมองครับ!”

“ถ้าอย่างนั้นก็รีบหาผู้หญิงมาอีก 1,000 คน หาผู้ หญิงโสดทั้งโลกมาให้หมด ให้มันเลือก!” เสียงแน่วแน่ ของคุณชลธี